Τι θεωρείται/ε τιμωρία;

Φυσικά και όλες οι σχέσεις από κάπου ξεκινούν.
Αν κάνω μια χειραψία με μια γυναίκα ή αν πιώ ένα καφεδάκι μαζί της, δεν την κάνει ξαφνικά υποτακτική, ούτε η συσχέτιση μας είναι σχέση D/s.

 

Αλήθεια; Πέφτω από τα σύννεφα!  
Αστειεύομαι φυσικά και φυσικά συμφωνώ μαζί σας.
Ωστόσο, κατ' εμέ τουλάχιστον, υπάρχει ένα αρχικό διάστημα που η σχέση είναι D/s αλλά δεν θεωρείται ακόμα εγκαθιδρυμένη.
Εγκαθιδρυμένη για εμένα είναι από τη στιγμή που το υ έχει σταματήσει να αμφισβητεί κρυφά ή φανερά και τον εαυτό της αλλά και τον Κ και απελευθερώνεται ώστε να απολαύσει πλέον το ταξίδι.
Αυτό και τίποτα άλλο θα μου επιτρέψετε. Δεν προσπαθώ να σας πείσω, όπως δεν το κάνω με κανέναν.
Καλημέρα σας και καλή Κυριακή!

 

Ερώτηση: όταν λέτε "έχει σταματήσει να αμφισβητεί κρυφά ή φανερά και τον εαυτό της αλλά και τον Κ" αναφέρεστε στη στιγμή της συνειδητοποίησης ότι έναντι αυτού του ανθρώπου υπάρχει μόνο μία θέση, στα πόδια του ή μετά το τέλος της εκπαίδευσης που στην ουσία είναι το διάστημα που θα καθορίσει αν όντως θα της επιτραπεί αυτή η θέση; Ρωτάω γιατί έχω και μια δεύτερη ερώτηση, η οποία ωστόσο απαιτεί να απαντηθεί η πρώτη ώστε να βεβαιωθώ ότι εννοούμε το ίδιο πράγμα.

 

Να αμφισβητεί ή να κρίνει;

 

Κλασικό, με την έννοια ότι το έχω διαβάσει και ακούσει σε συζητήσεις αρκετές φορές. Άλλωστε, εσείς ο ίδιος λέτε ότι την έχετε πει και την χετε ακούσει εκατοντάδες φορές με μικροπαραλλεγες.

Μα δεν είναι ολόκληρος ο κόσμος ενός υ προσαρμοσμενος στο Κ του? Μπορεί η θεώρηση των πραγμάτων ενός υ να διαφέρει από τον Κ του?!

Άλλο τιμωρία, άλλο παιχνίδι και άλλο να σαδισει ο Κ επί του υ. Συμφωνούμε ότι δικιά του είναι, ότι θέλει την κάνει και ακριβώς για αυτό, δεν χρειάζεται να προφασιστει καμία τιμωρία!

 

Όποια στιγμή συμβεί αυτό. Το πιθανότερο είναι η στιγμή της συνειδητοποίησης.

 

Both. Η κρίση είναι που οδηγεί στην αμφισβήτηση.

 

Άρα αν έχω καταλάβει τα λεγόμενά σας, για εσάς η εγκαθίδρυση της σχέσης γίνεται με τη συνειδητοποίηση της κατίσχυσης και όχι μετά την επιτυχή έκβαση της εκπαίδευσης. Καταλαβαίνω σωστά;

 

Είπα το πιθανότερο. Δεν μπορώ να δεσμευθώ για κανέναν καθώς κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Άλλες δυνάμεις, άλλες αντοχές και πάει λέγοντας. Είμαι σίγουρος πως το γνωρίζετε.
Αν θελετε να εκφράσετε κάποια άποψη σας κάντε το ελεύθερα αν και φρονώ πως για πολλοστή φορά δεν είναι αυτός ο σκοπός σας.

 

Υπάρχουν κάποιες ορολογίες, για να συνεννοούνται οι άνθρωποι μεταξύ τους. Τπτ περισσότερο, τπτ λιγότερο.

Σχεδόν όλοι έχουμε φαντασιώσεις, αλλά όταν μπλέκονται τα φύλα με τα φετιχ του καθενός, το πράγμα γίνεται τουρλού. Θα μάχονται οι πουτσοκράτορες λέγοντας πως τα θηλυκά υποτάσσονται επειδή δέχονται διείσδυση, απ την άλλη θα βγαίνουν αγανακτισμένοι όσοι γουστάρουν διείσδυση αλλά δεν νιώθουν θηλυκά, στο καπάκι θα έρχονται οι υποτακτικοί που καβλώνουν να νιώθουν κατώτεροι των Γυναικών που τις φαντασιώνονται έτσι γενικά Ανώτερες επειδή έτσι γουστάρουν, και ο,τι να ναι με μηδέν λογική, αφού στις φαντασιώσεις δεν υπάρχουν κανόνες. Όταν όμως, δεν πας να αυνανιστείς, αλλά να γράψεις σε φορουμ, κάπως αυτοσταμπιλάρεσαι αν θέλεις να επικοινωνήσεις.

Το φορουμ δεν λογοκρίνει το καβλάντισμα σε πριβε μηνυματα μεταξυ μελών. Είναι κάποια άτομα που γουστάρουν να μπούνε στο "ρόλο" με το πρώτο μήνυμα και να αρχίσουν με τους πληθυντικούς κλπ. Μια χαρά και όπως θέλει ο καθένας να τη βρίσκει. Το θέμα είναι όταν αυτό, δεν μένει στα πριβε και το φλερτ/καβλάντα του καθενός με τον άλλον, αλλά περιφέρεται σε δημόσια ποστ στα οποία διαβάζουμε πως αναλόγως με το στατους κάποιου, θα πρέπει να απευθύνεται και στον άλλον σε ποστ.
Νταξ, είναι κάποιοι που μπαίνουν να γράψουν και είναι φουλ έτοιμοι για ρολ πλευ. Δεν είναι όμως πριβε μηνύματά τους τα δημόσια ποστ και μπορεί ο συνομιλητής να μην είναι σε τέτοιο mood. Οπότε σεβασμός στην διαφορετικότητα και χωρίς να χρειάζεται η κουνήσουμε σημαία για να το καταλάβει ο άλλος.

 

Ετσι θελουμε να ειναι το φορουμ, δεν ειναι ετσι ομως.

 

Η τιμωρία είναι ακριβώς αυτό ππυ περιγραψατε, ένα πλήγμα, κατι αρνητικό που επιβάλλεται στον υπο όταν δεν τηρεί κατι που έχει συμφωνηθεί με τον αφέντη ή αφέντρα του. Όμως πρέπει να επισημανθεί οτι η τιμωρία δεν πρέπει ποτέ να είναι κάτι που έχει τεθεί ως "εκτός ορίων" απο τον/την υπο, ένας σωστός/ή κυρίαρχος/η πρέπει να βρει μια τιμωρία που αρμόζει (είτε σωματική είτε ψυχολογική είτε λεκτική) στην κατάσταση, που θα "υπενθυμίζει" τους ρόλους των μελών αυτής της σχέσης μαζι με τούς κανόνες της.
Τώρα όταν μιλάμε για brats η τιμωρία είναι ίσως κατι που επιζητούν (που συχνά κιόλας τοξικά brats επιδιώκουν μονίμως τιμωρία, αγνοώντας τα θέλω του/της κυρίαρχου και ικανοποιωντας μονο τον εαυτό τους) η τιμωρία πρέπει να είναι ανάλογη.
Ενα παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ είναι η ελλάτωση της επικοινωνίας.