Τι θεωρείται/ε τιμωρία;

Σωστά.

Στην προκειμένη περίπτωση η απάντηση δόθηκε σε ένα 19χρονο αγόρι, που δηλώνει submissive, Gay και μιλάει για τοξικούς Κυρίαρχους, που δεν λαμβάνουν υπόψη τους τα γούστα του.
Σε ένα μέλος με αυτά τα δηλωμένα χαρακτηριστικά και αυτήν την πεποίθηση περί τοξικότητας των Κυριάρχων, μπορείτε να δώσετε μία καλύτερη συμβουλή;
Δώστε την για να μάθουμε και οι υπόλοιποι που μπορεί να κάνουμε λάθος.
Με το σχόλιο που μου απευθύνετε μάλλον ενισχύετε την πεποίθηση του, περί ορίων και την απαίτηση του για όρους, που μπορεί να θέτει ένα «υποτακτικό» άτομο σε έναν Κυρίαρχο.

Μην μαλώνετε εμένα που του λέω τι να αποφύγει, βοηθήστε τον νέο λέγοντας του τι να κάνει.

 

Ο @KuonS ανέφερε ότι μια τιμωρία, καλό θα είναι, η πρέπει, να μην είναι εκτός Ορίων του υπό.

Γιατί αυτό μειώνει ένα Κ;

Δεν είπε να του κάνει τα γούστα, είπε να σέβεται ότι έχει κάποια όρια.

 

Διαβάστε πιο καλά τους χαρακτηρισμούς.
Και προσέξτε αν εγώ, στον οποίο απευθύνεστε, έχω άποψη περί τιμωρίας και ποια είναι αυτή. (για να μην ψάχνετε, δεν θεωρώ την τιμωρία εργαλείο D/s)
Τα γράψαμε παραπάνω εδώ και σε άλλα νήματα.
Το γεγονός είναι ότι :
Ο υποτακτικός δεν βάζει όρους και ότι ο «κυριαρχικός» που δέχεται όρους δεν ενδιαφέρεται για να κυριαρχήσει αλλά για να πηδήξει.

Παρακαλώ συμβουλέψτε το νέο μέλος τι πρέπει να πράξει.

 

 

Συμφωνώ ότι όλα τα είδη αξίζει να έχουν χώρο να εκφραστούν. Φυσικά και να ακουστεί η "νεωτερίστικη" ( όπως την θέτεις) άποψη, όχι όμως εναντίον άλλης, όχι εις βάρους της απόλαυσης άλλων προτιμήσεων. Έχω παρατηρήσει να συμβαίνει ένας παράλογος "ανταγωνισμός" κατά καιρούς.

Υπάρχουν Κ και υ που δεν γουστάρουν τα όρια και τις διαπραγματεύσεις. Ξενερώνουν. Αισθάνονται ότι αυτή η σχέση δεν τους προσφέρει τίποτα. Όχι απλά το θέλουν, το χρειάζονται αλλιώς, Δεν ισορροπούν, δεν απολαμβάνουν αλλιώς.

Χρειάζομαι τον έλεγχο και την ιδιοκτησία στην κατεύθυνση άνευ όρων. Η υποταγή δεν αυθυποβάλλεται. Σε μένα προσωπικά κλωτσάει.

Δεν το χω να γονατίσω στο πορνοσταριλίκι μου, δεν ένιωσα ποτέ αυτήν την σπουδαιότητα στο μουνί μου. Μάλιστα κάποτε ένιωθα ότι έμμεσα μου επέβαλαν διάφορες νοοτροπίες να θέσω κάποια υπεραξία στο άνοιγμα των ποδιών μου γιατί αλλιώς έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό. Το κόστος, όπως έχω ξαναπεί, σε όλο αυτό ήταν να μην χύνω, να μην νιώθω αληθινή και να αυτοπεριορίζομαι σε ποζεριές και δηθενιές που με έπνιγαν.

Πρόσεξε, χαίρομαι τους ανθρώπους που καυλώνουν να νιώθουν πορνοσταρ, είναι υγεία και αυτό. Χαίρομαι τους ανθρώπους που έχουν όρια και τα θέτουν ξεκάθαρα εξ αρχής για να μην ταλαιπωρούν. Αν κάποιοι από αυτούς έχουν καταφέρει μέσα από αυτό να βιώσουν υποταγή, τους βγάζω το καπέλο.

Απλά δεν είμαι αυτό και προσδοκώ να μην με αντιμετωπίζουν σαν κάτι με χαμηλά αυτο-βαρύγδουπα, επειδή θέλω να κυλήσει χωρίς όρια και όπου πάει.

Υπάρχουν κλίμακες, όμορφη – άσχημη , μοναδική – κοινή, έξυπνη – χαζή, ευάλωτη – δυνατή κτλ. Είμαι όλα αυτά.. όμως είμαι και κάτι πέρα από αυτά. Αυτό το κάτι δεν θα το βρω μέσα στα όρια.

Αν υπάρχουν όρια, που μπορεί να υπάρχουν, θα προκύψουν στην πορεία με την αλήθεια τους. Δεν θέλω να με "προφυλάξω" από τον Κ σαν να είναι κάτι δυνητικά επικίνδυνο. Οι συστολές μου σε αυτήν την περίπτωση, θα με τρελάνουν.

Λέγοντας σε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων το "φεύγεις" χωρίς δραματισμούς. Σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι είναι εύκολο. Πάντα θυμάμαι την @margarita_nikolayevna , να λέει πολύ εύστοχα "είναι φάση γαμωτοσπιτακισου" και έτσι το έχω ονομάσει και γω.

Θεωρώ ότι όση δύναμη έχεις για να αντέξεις να μείνεις σε κάτι τέτοιο, άλλη τόση δύναμη έχεις και να φύγεις από αυτό. Χρειάζεται να πιστεύεις και να το νιώθεις εφικτό ότι πάντα μπορείς να σταματάς αυτό που σε βλάπτει.

Σε ανθρωποειδή σαν του λόγου μου, χρειάζεται να λέγεται απλά και σκέτα νέτα, χωρίς να τρομάζει. Ήδη η λέξη αποδέσμευση, τα λέει όλα. Χρειάζομαι να ξέρω και να νιώθω ότι δεν είναι θάνατος, για να μπορώ να ανταπεξέλθω στα ζητούμενα αυτής της κατεύθυνσης.

Δεν διαφωνώ σε τίποτα από αυτά που λες, απλά θεωρώ χρήσιμο να υπάρχει και αυτή η "οπτική", μαζί με την δική σου, ισότιμα. 

 

Προσυπογράφω, λέξη προς λέξη.

 

Αυτό .-

 

Κι εμένα μου αρέσει το topping from
The bottom αλλά δεν το κάνω και σημαία-σεντόνι.   Εύχομαι να βρίσκετε πάντα ιδιοκτήτες να σας ικανοποιούν την φύση  

Σε άλλο κλίμα, μπορεί να εκτιμούμε, αγαπούμε, διεκδικούμε καποι@ χωρίς να ξεμπλένουμε τις μαλακιες που λέει και κάνει.

Λεγεται αποσύνδεση. Φυσει, θέσει και λόγω ανατροφής, είναι τοξικά αυξημένη σε εμένα, αλλά η έλλειψη της, θολώνει αρκετά τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Βέβαια, πήξαμε στους ψυχαναλυομενους (όπως πήξαμε στους μαύρους, στους γκει και λοιπούς ρατσιστικούς αφορισμούς) άρα κι αυτή η επισήμανση μπορεί να πάει στα σκουπίδια.

 

Προτείνω, μαζί με τα όρια που θα θέσει το υ, να καταρτίσει λίστα με τις ενδεδειγμένες τιμωρίες για κάθε περίσταση.

 

"Σημαία" σου σε αυτό, είναι ο προσδιορισμός σου, η ταμπέλα σου. Φυσικά και έχεις γράψει τα σεντόνια σου και έχεις κάθε δικαίωμα να γράφεις και να το απολαμβάνεις. Εχουμε κάθε δικαίωμα όλοι μας και όποιος ενοχλείται πρόβλημά του. Μεζούρα στην έκφραση του άλλου από μέλος δεν μπαίνει. Η ανταγωνίστηκότητα τα βλέπει σαν ενόχληση, εμπόδια ή ό,τι άλλο. Ο πραγματικός σεβασμός στον χώρο του άλλου, από κάτι τέτοια φαίνεται.

Ευχαριστώ πολύ, επίσης.

Κατι ξέρουμε και εμείς από αποσύνδεση, θα την βρεις την άκρη σου <3

Όσοι πήξατε, λυπάμαι. Στα σκουπίδια πάει αυτό που δε χρειάζεσαι, αν το χρειάζεσαι για τον όποιο λόγο, το κρατάς.

Ωραία κουβεντούλα .. ευχαριστω.

 

Αν έχεις όρια φροντίζεις να τα ξεκαθαρίσεις από πριν οπότε για να συμβεί το παραπάνω δράμα συμβαίνουν τρία τινά:

1. σου πούλησε παραμύθι για να μπει στο βρακί σου.
2. του πούλησες παραμύθι για να μπεις εσύ στο δικό του.
3. αρχικά είχε αποδεχτεί ένα όριο σου γιατί δεν τον ενδιέφερε και μετά αποφάσισε ότι τελικά τον ενδιαφέρει. Αν δεν το δεχτείς κουβαδάκια και παραλία, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αν το δεχτεί δεν υπάρχει κυριαρχία και αν δεν το δέχεσαι εσύ τότε πάλι δεν υπάρχει κυριαρχία.

Στις δύο πρώτες περιπτώσεις δεν υπήρξε κυριαρχία και στην τρίτη μας άφησε χρόνους.