Τι 'ν' αυτό που το λένε ισχύ

Εκ πρώτης όψεως, η ισχύς με την Κυριαρχία έχουνε μια ειδοποιό διαφορά.

Η ισχύς είναι μονοσήμαντη, δλδ κάποιος που έχει ισχύ δεν είναι απαραίτητο πως αλληλεπιδρά με κάποιο άλλο πρόσωπο.
Απεναντίας, η Κυριαρχία δεν είναι μονοσήμαντη, αλλά σχετική, καθώς η ύπαρξη της Κυριαρχίας προϋποθέτει την υπάρξη της υποτακτικότητας.

 

Κάπου εδώ θα ήθελα να προσθέσω πως έχω παρατηρήσει τόσο από Κ όσο και από υ, ότι ως "αναγνώριση" μεταφράζεται αρκετά συχνά, η κατάσταση εκείνη ώπου το Κ μέλος πληροί τα επιθυμητά χαρακτηριστικά ενός υ και άρα αυτό συνεπάγεται πως ναι το Κ μέλος είναι ισχυρό .
Ωστόσο έχω λόγους να πιστεύω ότι η ουσιαστική αναγνωριση της ισχύος έρχεται τόσο αθόρυβα και φωλιάζει χωρίς το υ να είναι συνειδητοποιημένο ως προς αυτη. Αντίθετα δεν ξέρει από που του ήρθε.
Θέλω να πω ότι η Κυριαρχία δεν είναι φασόν. Κυρίαρχος μπορεί να είναι και ένας σατράπης, κι ένας ευγενής. Καθένας εφόσον είναι (κυρίαρχος) έχει το δικό του "πεδίο" επάνω στο οποιο μπορεί να κυριαρχήσει.

 

Και μόνο η φράση "δεν είναι απαραίτητο" αναιρεί το φερόμενο ως δεδομένο, πως η ισχύς είναι μονοσήμαντη.
Πέραν τούτου όμως αδυνατώ να αντιληφθώ πως είναι δυνατόν να έχει κάποιος ισχύ χωρίς καμία αλληλεπίδραση.

 

Αυτός που έχει ισχύ προφανώς και δεν αλληλεπιδρά με όλους, αλλά με όσους επιλέγει.
Για τους υπόλοιπους, μπορεί να διατηρεί τυπικές, χλιαρές, ή και καθόλου σχέσεις, οπότε και δεν έχει καμία επί της ουσίας αλληλεπίδραση με αυτούς.
Το αν αυτοί αντιλαμβάνονται ή διαισθάνονται και αναγνωρίζουν ή όχι την ισχύ του, δεν είναι το ζητούμενο. Είναι ισχυρός, τον ενδιαφέρουν μόνο αυτοί που επιλέγει να αλληλεπιδράσει (και να Κυριαρχήσει στη συνέχεια).

 

Και τι συμβαίνει στην περίπτωση που "αυτός που έχει ισχύ" (κατά τη γνώμη ποιανου; ) δεν αναγνωριστεί ως ισχυρός, ή αν δεν κριθεί επαρκής η ισχύς του από αυτούς με τους οποίους επιλέγει να αλληλεπιδράσει;
Ή, όπως ρωτούσα στην αρχή:
Πώς και από ποιόν κρίνεται επαρκής η ισχύς του κυριαρχικού;

 

Αν κάποιος πιστεύει για τον εαυτό του πως είναι ισχυρός, αλλά το άτομο που θέλει να αλληλεπιδράσει δεν τον αναγνωρίζει ως τέτοιο,
τότε σίγουρα δεν θα μπορέσει να προκύψει Κυριαρχία / υποταγή στη συνέχεια.

το feedback δίνεται από το εν δυνάμει υπο, ενώ η κριτική για το αν είναι επαρκώς ισχυρός, είναι καθαρά προσωπική υπόθεση του Κ.

 

Εκ του αποτελέσματος και από όλα τα εμπλεκώμενα μέρη.