Τι 'ν' αυτό που το λένε ισχύ

Νομιζω, αν έχω καταλάβει σωστά, πως ναι το ίδιο λέμε.

 

Θα ήθελα όμως να προσθέσω ότι πέρα από την ισχύ, την αναγνώριση αυτής και την επιθυμία του Κ να κατισχυσει, υπάρχει και η ικανότητα να κατίσχυσει.
Δεν είναι αυτονόητο το τελευταίο.

 

 
Με γεωλογική καθυστέρηση, σκέψεις απάνω στην τοποθέτησή σας, την οποία θα ανακατέψω λίγο.

Μου φαίνεται πως σε αυτόν τον ορισμό περιγράφετε ακριβώς αυτό που εγώ θεωρώ πως είναι η ισχύς της υ/σ: το να ακολουθεί. Η ίδια η υποταγή, δηλαδή, αυτό που ανταλλάσσεται με την ισχύ του Κ/Α στις γνωστές μας σχέσεις ανταλλαγής ισχύος.
Μπορεί όμως να μην κατάλαβα σωστά, θα σχολιάσετε αν θέλετε.

Όντως δεν είναι ορισμοί της ισχύος, αλλά περιγραφές των διαφόρων τρόπων που αυτή γίνεται αντιληπτή γενικότερα, και εισπράττεται από τη μεριά του υποτακτικού.

Παραμένουν δυο ξεχωριστά ερωτήματα: η ισχύς υφίσταται καθεαυτού ή αποκτά υπόσταση δια της αναγνωρίσεως; Και αν υφίσταται καθεαυτού, αναγνωρίζεται, και πώς;


Απορίες σε γενικότερο επίπεδο, ελαφρώς οφφτοπικ, αλλά hey, εγώ άνοιξα το νήμα  

Στην δική μου αντίληψη, σε ασύμμετρη σχέση (Α/σ, Κ/υ) απουσιάζει η αναμέτρηση, η σύγκρουση, γιατί κάθε μέρος προσέρχεται εξ αρχής με σαφή πρόθεση να "νικήσει" (θα οδηγάω) ή να "νικηθεί" (θα ακολουθώ).
Ο καθένας αναλαμβάνει την δική του θέση, με τα χαρακτηριστικά που έχει κάθε ρόλος [ζωής, όχι θεατρικού], γιατί έτσι γεμίζει, αυτό θέλει, και οι δυο θέσεις αυτές συμπληρώνουν η μια την άλλη μες στη σχέση. Όλοι ικανοποιούνται και χαίρονται, με άλλα λόγια.
Που νομίζετε ότι βρίσκεται η σύγκρουση σε αυτό;

Θεωρείτε πως και η ισχύς έχει ανταλλακτική αξία; Και αν ναι, με την έννοια που ανέφερα στην αρχή, την ανταλλαγή ισχύος ανάμεσα σε Κ/υ και Α/σ, ή με διαφορετικό τρόπο από αυτήν;

Ευχαριστώ!

 

@estelwen Δεν κατανοώ την έννοια της γεωλογικής καθυστερήσεως, πλην όμως απολογούμαι για την καθυστερημένη μου απάντηση, αν και η καθυστέρηση αυτή είχε ως αιτία κατάσταση πολιορκίας. Ναι, ναι, κατάσταση πολιορκίας όμοια με αυτή του Γαβρά. Με τείχη, σιδερόφρακτους, πολιορκητικές μηχανές και άλλα τέτοια.
Επιπλέον, θα ζητήσω την εχεμύθειά σας , μια και θα μοιραστώ μαζί σας ένα "περίεργο" μυστικό. Τόσα χρόνια εδώ μέσα, ακόμη δεν έμαθα πλήρως πώς διάολο γίνεται αυτό το τμηματικό quote, απάντηση και ξανά quote. Τέλος πάντων...κάτι λένε για τα γέρικα σκυλιά και τα καινούργια κολπα.

Τούτων δοθέντων, απαντώ επί του συνόλου.

Είναι πλέον ή προφανές ότι η Ισχύ υφίσταται αφ' εαυτής (το "καθ' εαυτού" δεν μου ακούγετε τόσο ορθό) και δεν απαιτείται η αναγνώρισή της από έτερο για να αποκτήσει υπόσταση. Υπάρχουν δε περιπτώσεις που η Ισχύ εκπέμπεται με τέτοιο τρόπο ώστε να ύπαρξή της να γίνεται γνωστή όχι μόνο δίχως ο Ισχυρός να πράττει κάτι, να την υλοποιεί, αλλά και ο δέκτης να την αποδέχεται, δίχως να το αναγνωρίζει συνειδητά. Αυτής της, σπάνιας όντως, μορφής Ισχύος αγνοώ ή πιο ορθά δεν επιθυμώ να γνωρίσω το μηχανισμό αναγνωρίσεως. Μου αρκεί το αποτέλεσμα.
Ξέρετε όμως κάτι? Η πραγματική Ισχύς είναι αυτή που όχι απλά δεν έχει ανάγκη αναγνωρίσεως, αλλά της είναι αδιάφορη η αναγνώριση.
Να μην ξεχάσουμε δε και το κόστος της αναγνωρισμένης ευθύνης. Αυτό που έγινε η αιτία να καταγραφεί στην σημαντικότερη τελετή της Ορθοδόξου πίστεως, η μεγαλύτερη και πλέον εντυπωσιακή ντρίπλα, την οποία θα ζήλευε κι ο Χατζηπαναγής. Από την μια μας λέει ο φερόμενος ως αγαπημένος του μπεστσελεράς "Μάγκες εγώ κάνω κουμάντο, οπότε θα βαράτε προσοχές" (Καθώς ακούω, κρίνω και η κρίσης η εμή δικαία εστί), έχει όμως φροντίσει να πει ότι "Ε και αν γίνει και καμιά μαλακία, δεν φταίω εγώ, αλλά το αφεντικό, " Ου δύναμαι ποιείν απ' εμαυτού ουδεν ... ότι ου ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά του πέμψαντός με ..."
Αυτά .... κοινωνιολογικώς (ή είναι ορθότερο το "ανθρωπολογικώς"?...δεν είμαι τόσο βέβαιος).

Στα καθ' ημάς.
Ορθότατα επισημάνθηκε στο παρόν νήμα, ότι η Ισχύς δύναται είτε να εστιάζεται σε τομείς της ζωής μας ή να είναι συνολική, αν και το τελευταίο είναι μάλλον θεωρητικό.
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να συν πέσει το "μήκος κύματος" του πομπού της Ισχύος με το μήκος κύματος του δέκτη, ώστε να υπάρξει κατ' αρχήν επικοινωνία. Εάν αναγνωρισθεί η Ισχύς από το σ. αλλά είναι σε τομέα που δεν το αγγίζει, τότε δύναται να υπάρξει σεβασμός ή εκτίμηση προς τον Κ. αλλά όχι σύνδεση.

Επί της συγκρούσεως στις άνισες σχέσεις, τις οποίες άπαντες φερόμεθα ότι διακονούμε εδώ, θα ξεκινήσω με μια παραδοχή, η οποία χρησιμοποιείται σαν καραμέλα και εμφανώς έχει χάσει το νόημά της. Τα σ. δεν είναι αδύναμα, άβουλα, ανίσχυρα και όσα άλλα στερητικά άλφα έχουν κατά καιρούς ειπωθεί, όντα.
Πάμε και σε μια δευτερη σκέψη? Αυτή της επιβολής της Ισχύος.
Παραδεχόμενοι τη σκέψη ότι υφίστανται σ. τα οποία έχουν ανάγκη να υποταχθούν, σ. τα οποία επιλέγουν να αναζητήσουν την υποταγή τους και σ. που τρέπονται σε τέτοια εξ αιτίας της επιβολής της Ισχύος του Κ/ (όπου προφανώς δεν μιλώ για την παρακμιακή επιβολή ισχύος σε περιπτώσεις human trafficking ή οικονομικής, επαγγελματικής, κοινωνικής κλπ εξαρτήσεως).
Θα αποφύγω να παραπέμψω σε ένα από τα πρώτα νήματα που άνοιξα μετά την εγγραφή μου, διότι έχει "νηματογαμηθεί" και θα αναφερθώ σε μια φράση που ανήκει σε όμορφη Κυρά :" Φέρτε μου ισχυρά άτομα να τα σπάσω". Να μιας μορφής σύγκρουση σε άνιση σχέση.
Στις σχέσεις που η Ισχύς όντως επιβάλλεται και μετατρέπει σε σ. άτομα που ούτε καν το φανταζόταν ίσως, η σύγκρουση είναι επίσης παρούσα.
Αλλά δεν είναι αυτά τα κύρια. Το κύριο πεδίο σύγκρουσης, είναι εντελώς off topic. Είναι η εσωτερικές συγκρούσεις που γεννά η άνιση σχέση στον ίδιο τον συμμετέχοντα. Οι συγκρούσεις ορίων, επιθυμιών, αισθητικής, οι ηδονιστικές συγκρούσεις.

Θα ήθελα να πω, έτσι ρε γαμώτο για την αλητεία, ότι δεν μπορεί να υπάρξει "ανταλλαγή" Ισχύος σε Κ/υ, διότι αυτό θα απαιτούσε δύο, τουλάχιστον, άνισους πομποδέκτες Ισχύος, αλλά θα ήταν μαλακία ακόμη και για εμένα.
Θα ήθελα να πω επίσης, ότι η ανταλλακτική αξία της Ισχύος σε σχέση Κ/υ εξαργυρώνεται στην προσέγγιση του επομένου υ., αλλά θα χαλούσα την σούπα.
Οπότε θα πω ότι η ανταλλακτική αξία της Ισχύος έγκειται στην ιστορία. Η Ισχύς αποτρέπει την σπατάλη ενέργειας σε αντιμετώπιση ανούσιων επιθέσεων και αμυνών τόσο extra, όσο και ίσως κυρίως intra muros.

Απολογούμαι ξανά τόσο για την καθυστέρηση, όσο και για την δομή της απαντήσεως

 

Για αυτή την φράση... 1.000.000 λίκες 

 

Στην θεογονία του Ισίοδου και αργότερα και ποιό αναλυτικά στην Πλατωνική φιλοσοφία, υπάρχει μία διαφορά δυναμικού μεταξύ των πραγματών που δημιουργεί μια κίνηση. Αυτή η κινήση κατα τον Ισίοδο (και πολλους αργότερα με διάφορους τρόπους) μετατρέπει το χάος σε τάξη.

Ο Πλάτωνάς το όνομάσε έρωτα, εδώ το ονομάζουμε ισχύ. Ίσως γιατι καταλαβαίνουμε καλύτερα.

Η ισχύ είναι φυσικό (ή πνευματικο αν θες και ψυχολογικό φαινόμενο) υπάρχει (βιώνετε) ταυτόχρονα στον/στην Κ αλλά και στον/στην Υ με άλλο πρόσημο, αντίθετο. Βεβαία κατα την απόψη μου - αν μου επιτρέπεις - αυτό που ζητάς (συ(ν ανα)ζητάς) και κατά την εμπειρία μου ζητούν όλοι οι υποτακτικοί, είναι την ποιότητα εκείνη στον Κ ....που ξεκλιδώνει την δική σου Ισχύ, την εντάση μεταξύ σας. Αυτό δεν είναι μόνο θέμα του άλλου, πρέπει και εσύ να βρίσκεσαι σε αναλόγη κατάσταση. Η ομορφία ξεκλιδώνει τον πόθο, η καλλιέργεια την διάθεση για αλλαγές , η γνώση και η γνωρημία ελευθερώνει τις αναστολές.

Σωματικά βέβαια αυτό εκφράζεται ως κάβλα, ζαλάδα της προσμονής, ικανότητα να αφεθείς, πίστη, ελπίδα και κατά μιάν εννοία ισώς και αγαπή ....μεσά σε ενά πολύ σαφές και περιγεγραμμένο πλαίσιο. Το σέξ των σωμάτων απο μόνο του όμως εχεί την βιολογική ισχύ ...την ρώμη, πολλοί μπερδευούν την ρώμη με την ισχύ που συζήτάμε. Το βλέπουμε αλλώστε στις τσόντες ...και μας καυλώνει πάραυτα.

Ενά χέρι δυνατό θα σε υποτάξει σωματικά και αν αυτό είναι κάτι που θές, θα σου δώσει μια πρώτη γεύση της Ισχύς. Αλλά έχει μικρή διάρκεια. Η πραγματική Ισχύς , όπως και ο έρωτας , απαιτεί ενά συνόλο παραγόντων να συμβούν είτε τυχαία είτε με κωπιώδη εργασία, ειληκρίνια, υπομονή και αντοχή.

Διερωτάσε ποιά είναι η ισχύς, ζητάς να φυλακίσεις σε λέξεις το βάρος ενός χρώματος ή τον ήχο του. Υπάρχει, αλλά εινάι αλλάζωνία να θές να το μάθεις (στην ουσία να το κατακτήσεις για να το επαναλαμβάνεις κατα την θέληση σου) ... αυτό σε κάνει άτακτη. Ως άτακτή ....πειθαρχείσε.

**Αν με ρωτούσες στα πλαίσια του παιχνιδιού, αν ησούν ευθήνη μου δηλαδή, τωρά πιθανα να ήσουν στην αεροπαγίτου , μπροστά απο ενά καβαλέτο κοιτώντας την ακρόπολή σε μια προσπαθεια να την αποθανατίσεις ατάλαντα με ενα αυγό αναμέσα στα σκέλια σου που θα ανεβοκατέβαζα την εντάση απο το κινητό μου. Χωρίς εσώρουχα με δύο earbud στο αυτί σου να παίζουν ηχογραφίσεις απο "καλές" στιγμές σου κορύφωσης και ταπεινωσης χαμηλά ...γιά να μπορέις να μιλάς με άλλους. Οχί γιατί είναι η Ισχύ μου πάνω σου αυτή ....αλλά γιατί είσαι ανίσχυρη μπροστά στο ταλέντο, τον πλούτο και την ομορφία του κόσμου και το μόνο σου καταφύγιο είναι οι κορυφώσεις σου. Μέχρι να αφεθείς στην ορμή και να στάξεις σαν σταγόνα στην θέση σου. Και η δουλειά του Κ είναι να στο διδάξει.

 

ΟΕΔ.

ΥΓ Αναγνωρίζω το μότο κάτω από το άβατάρ σας, το "Quod Submissio Release". Είναι του Ρωμαίου ποιητή Vinilius, από το ποίημα που συνεχίζει
"Cum Quat Comfiturus Bonus Malus".

 

Δεν ξέρω που τα βρήκατε αυτά, αλλά για να πάρετε μια ιδέα για το τι έγραψε ο Ησίοδος (με ήτα) ρίξτε μια ματιά εδώ. Κάπως το ακούσατε αλλά δεν είναι έτσι, και ο Ησίοδος έρωτα το έλεγε.
Πάντως και πριν από τον Πλάτωνα υπήρχε η λέξη Έρως.

 

Και η απόδειξη Confiture de kumquats

 

Touche.... Για τη ορθογραφία αλλά είμαι δυσλεκτικός, από εποχή που δεν γνώριζε κανείς γι αυτό και δεν μπορώ να γράφω γρήγορα και σωστά.... Βασίζομαι σε εργαλεία όπως ο ορθογράφος... Ορθώς είναι ο Ησίοδος και όπως σωστά πιθανολογώ στέλνεται το σκεπτικό βρίσκεται στην Θεογονία του... Και στην μεταξύ έρωτος και πεταλούδας γενεσιουργό σχέση. Το αέναο κινουμενο. Το λέει βέβαια έρωτα. Στην φυσική διαφορά δυναμικού. Εγώ Ισχύ. Η σκέψη μου είναι ερμηνεία και όχι μεταφορά και αν σας ενδιαφέρει μπορώ να το αιτιολογήσω απλά δεν το έκανα για να μην κουράσω και φανώ και ξερόλας.

 

η μαρμελάδα όμως, όχι.