Τι πιστευετε για το Bdsm

Γεια σας, οταν ημουν πιο μικρος θεωρουσα το γεγονος οτι μου αρεσαν τετοιου ειδους πραγματα κατι σαν αρρωστια (ψυχολογικη και καλα). καθως μεγαλωνα συνειδητοποιουσα σιγα σιγα οτι δεν ειναι «κατι κακο» αλλα αντιθετως κατι που πολλοι ανθρωποι ασχολιουνται. Μεχρι να γινω μελος σε αυτο το φορουμ δεν ειχα μιλησει σε κανεναν για τις «επιθυμιες μου». Ακομα δεν εχω γνωρισει απο κοντα καποιον με τα ιδια ενδιαφεροντα, και για αυτο ηθελα να σας ρωτησω αν και εσεις οταν εισασταν πιο μικροι/μικρες πιστευατε κατι παρομοιο για το bdsm; και γενικοτερα πως το αντιλαμβανεστε, τωρα που εχετε εμπειρια κλπ;
Ευχαριστω

 

Οταν ήμουν μικρός δεν είχαμε ιντερνετ....

 

Μικρός διάβαζα τα σχετικά βιβλία του χώρου και άλλα πολυ ποιο άγνωστα στο κοινό του χώρου, και περνούσα μια χαρα.

 

Μικρή δε μου έφτανε το κολατσό στο σχολείο κι έπαιρνα και της Αννούλας. Μεγάλη κατάλαβα ότι πάλι δε με φτάνει η μερίδα μου και τρώγω και του υ μου.

 

Μια μερα εκει στα χωραφια εξω απ το χωριο μου, προσγειωθηκε ενα μεταλλικο ufo και βγηκαν κατι πρασινα ανθρωπακια με κεραιες στο κεφαλι. Επειδη δε με πιστευε κανενας, το ριξα στο bdsm. Πριν φυγουν για τον πλανητη τους, με μαθανε να δενω κοριτσοπουλα σε ενα τραπεζι και να τα βασανιζω, οπως μονο οι οξωγηινοι ξερουν να απαγαγουν και να βασανιζουν....

 

Μικρη ήμουν ανώμαλη για τον εαυτό μου....
Τώρα είναι ανώμαλη και για τους γύρω μου....

 

Μικρος ανακαλυπτοντας σιγα-σιγα τον εαυτο μου, καταλαβα οτι ημουν εξω απο τα απλα, καθημερινα και συνηθισμενα ΚΑΙ στις ερωτικες μου αναζητησεις, οποτε φροντιζα -μιας και οι εποχες δεν το πολυσηκωναν- να κραταω τις σκεψεις και τις φαντασιωσεις μου, για τον εαυτο μου. Με το περασμα του χρονου κι οταν ανακαλυψα οτι η ζωη ειναι εξαιρετικα μικρη για να μην την ζω οπως την θελω, βγηκα απο τα καλουπια και τα "πρεπει" που μου ειχε δωσει ο κοινωνικος περιγυρος και η "καλη ανατροφη" μου, και εμαθα να απολαμβανω αυτο που ειμαι, μαζι με ατομα που απολαμβανουν τον εαυτο τους απο τον αντιστροφο ρολο...

 

Παλιά, πολύ πριν την ιδεολογικοποίηση των πράξεων, απολάμβανα τα πάντα περισσότερο, με μία τεράστια ορμή, μέσα στην αγνωσία, που είναι όμως πολύ ωφέλιμη για την ουσία.
Μετά ήρθε η γνώση και οι ρόλοι και τα πρέπει και τα δεν πρέπει κι όλα έγιναν χλιαρά κι ελαφρώς ανούσια... 

 

Η πολλη ωριμότητα λέγεται και σαπίλα (αναφέρομαι στα φρουτα).
Η πολλή μόρφωση λέγεται και παραμορφωση.
Όλα αυτά μας κάνουν να χάνουμε την ουσια.

 

η στρεβλή, όχι η πολλή.

 

Και το πολύ στρεβλό είναι. Παν μέτρον άριστον έλεγαν οι αρχαίοι.

 

Αρχες της δεκαετιας του 90 και στην τρυφερη ηλικια των 20κατι, με εφερε ο δρομος μου και πηγα στην Πομπηια. Ειναι μια ρωμαϊκη πολη στην νοτια Ιταλια που θαφτηκε κατω απο τις σταχτες του Βεζουβιου (και οχι τη λαβα, οπως λανθασμενα πιστευεται). Οι σταχτες διατηηρησαν την στιγμη της τραγωδιας και ετσι η Πομπηια περασε σαν μια τεραστια 3D-"φωτογραφια" της στιγμης του αφανισμου της. Απιστευετες λεπτομερειες και πραγματα που θα ειχαν χαθει με τη φυσιλογικη φθορα, εμειναν ανεπαφα για αιωνες.
Λιγα χρονια πριν ειχε προβληθει και μια σειρα, με την αμερικανικη εκδοση των πραγματων, αλλα σχετικα κοντα στην ιστορικη αληθεια.
Φαινονταν λοιπον, στους τηλεοπτικους χαρακτηρες, ΠΩΣ αντιμετωπιζαν οι ανθρωποι της ρωμαϊκης εποχης τον συνανθρωπο τους, στα πλαισια της σκεψης, μορφωσης και νοοτροπιας τους. Πραγματι, οι μορφωμενοι ρωμαϊοι ευγενεις ειχαν σκλαβους που τους φερονταν πολυ διαφορετικα απο τους αμορφωτους, αξεστους τυπους, που βρηκαν χρημα και εξουσια με την τυχη, με το ψεμμα ή με τον τυχοδιοκτισμο τους.

Φυσικα δεν ζουμε στην ρωμαϊκη εποχη και οι σκλαβοι μας δεν ειναι αληθινοι σκλαβοι, με την εννοια του νομου. Αυτο ειναι ενα πολυ σημαντικο κομματι του BDSM που .. δυστυχως η πλειοψηφια αδυνατει να κατανοησει. Προσπαθηστε να πεισετε ενα δικαστηριο οτι πεταξατε τη σκαλβα απο τη γεφυρα επειδη δε σας πηρε πιπα (οπως θελατε) ή την βουρδουλιασατε επειδη εκαψε το παστιτσιο ή της κοψατε το λαρυγγι, επειδη αρνηθηκε να συνουσιαστει με εναν τραγο (δι- ή τετραποδαρο, δεν εχει σημασια) στο ιδιωτικο σας οργιο.. Οκ, στην ρωμαϊκη εποχη αυτα τα θεματα δε θα φτανανε καν σε δικαστηριο, θεωρουνταν καταστροφη .. αντικειμενων/περιουσιας οπως σπαμε ενα βαζο, λεμε σορυ και παιρνουμε στον ιδιοκτητη ενα καινουργιο. Αλλα, ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΣΤΗ ΡΩΜΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ και γι αυτο πρεπει καποιοι και καποιες να ξυπνησουν και να διαβασουν τα "ψιλα γραμματα" που μιλανε για consensual slavery που μεταφραζεται πανω-κατω σε "συνεναιτικη ενσκλαβωση" και ειναι ενα παιχνιδι ρολων.

Αλλη ενδιαφερουσ πτυχη του "μοντερνου" BDSM ειναι εκεινη η συμπαθητικη φρακτσια, που μετα την επανασταση του καναπε και του ταβλι, ειδε σαν τελευταιο προπυργιο "επαναστασης" (ειναι εκεινη η φαση της ζωης, πριν τον διορισμο στο δημοσιο σε κααααααααποια θεση, αρκει να ειναι ακουνητη, αμεταβλητη, διαρκειας, και προοπτικη για "προϊσταμενο") την απελευθερωση των απανταχου της Γης σκλαβων και δεσμιων, ας ειναι και συνεναιτικης φυσης παιχνιδι ρολων. Πολυ, μα πολυ θα'θελα να δω τα μουτρα του "επαναστατη", που λυνει την καημενη, αμοιρη, κατατρεγμενη δεμενη χειροποδαρα σκλαβα με γιαπωνεζικο κουτοχορτο, εεε , χορτοσχοινο (σιμπαρι) ηθελα να πω, "φυγε, εισαι ελευθερη, ζητω η Επανασταση, Κουμπα Λίμπρε" και να τον φτυσει στα μουτρα, γιατι της εκοψε τον οργασμο...

Ε ρε μπαντοφλα που θενε μερικοι. Καλυτερα μη-συνεναιτικη...