Τι σας φοβιζει περισσοτερο?

Μαλλον το έθεσα πολυ γενικα ... Ο χρόνος ειναι ο καλύτερος γιατρός να απαλύνει τον πονο .... Το αίσθημα ομως που γεννιέται απο την πρωτη απώλεια αγαπημένου προσώπου κ δή γονιου που σου δημιουργεί την μόνιμη φοβία ως προς το τετελεσμένο της απώλειας... Το απαλύνει ο χρόνος ;

 

Ναι. Τον απαλύνει. Θα κλάψεις, θα θρηνήσεις, θα κολλήσεις ενδεχομένως με το παρελθόν στη θύμηση του νεκρού και τις ευχάριστες στιγμές που είχες μαζί του/της, αλλά η κατάσταση με το πέρασμα του Χρόνου ομαλοποιείται. Ειδάλλως, θα μπεις στη διαδικασία να δηλητηριάζεις το παρόν σου. Άλλο πράγμα να τιμούμε τους νεκρούς μας, άλλο πράγμα να μη δύνασαι να ξεχωρίσεις το επίγειο βασίλειο από αυτό των νεκρών. Όπως λέω, οι νεκροί με τους νεκρούς και οι ζωντανοί με τους ζωντανούς...

 

Ο χρόνος απαλύνει όντως τα πάντα, η απώλεια είναι κατά βάση εγωιστική, γιατί η αγάπη δεν χάνεται με τον θάνατο, όσους αγαπήσαμε τους κουβαλάμε μέσα μας για πάντα, ο θάνατος δεν είναι σε θέση να το ακυρώσει αυτό, αρκεί να τους θυμόμαστε με αγάπη, από κει και πέρα είναι μία διαδικασία ωρίμανσης, όταν χάνεις τον γονιό σου ''ενηλικιώνεσαι'' αναπόφευκτα απέναντι στην ζωή, νιώθεις σαν να διαλύονται οι ρίζες της ύπαρξής σου, αλλά επαναπροσδιορίζεσαι στην πορεία με μεγαλύτερη ωριμότητα, (στην καλύτερη των περιπτώσεων)....

 

Η συνέδρια γινεται μεγαλη .... 
Ας μην μονοπωλησουμε το νήμα με κατι τοςο ιδιαίτερο για τον καθένα ...   σημασία εχει στο τελος να βρίσκεις να αντλείς δύναμη κ απο εκει που νομίζεις οτι δεν υπαρχει... Κ στην καλυτερη κ στην χειρότερη των περιπτώσεων   

 

Ευτυχως τη φοβια αυτη την εχω σε μικρο βαθμο και προς το παρον ειναι ελεγχομενη. Ευχαριστω παντως για τη συμβουλη, θα την εχω υποψη μου.  

 

αυτό με το διττό το κάππα, (κεφαλαίο, μικρό αντί για και) που μπορεί να αναγνωστεί και ως πηγή άντλησης δύναμης από κ ή Κ (με μία εσάνς χιούμορ), τρελός συνειρμός, τώρα μου ήρθε...μήπως τελικά είμαι ΠΟΛΥ αρρωστάκι? (Σόρυ @enlighten αν σου διακόρευσα την απάντηση....mea culpa!!!) 

 

Η αληθεια ειναι πως βγάζει κι ετςι νόημα     που μ αρεςει κι εμενα ....

 

απ οτι άκουσα ο τραχανάς γίνετε με τυρί

 

O φοβος

 

Η φτώχεια που είναι πιο φρονιμη αν νοιώθει ότι φταίει..

 

To τιποτα..

 

Διατί να το κρύψω; Ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, η μη ανταπόκριση σε ένα πολύ βαθύ και έντονο συναίσθημα και το aftermath, δηλαδή η μοναξιά, η κατάθλιψη, η στεναχώρια, το να μπαίνεις στη διαδικασία να ξανα-μαζεύεις τα κομμάτια σου...