Τι σας φοβιζει περισσοτερο?

ο καρκίνος

 

Το ανεπανόρθωτο.

 

Ο ίδιος ο φόβος...
Ο φόβος κρατάει τα κεφάλια σκυμμένα, τα στόματα κλειστά, την ψυχή σε ψύχος και το πνεύμα σε λήθαργο.
Μικρή είχα την απορία όταν έβλεπα ανθρωπάκια να "δαμάζουν" "θηρία" πώς γινόταν...τώρα ξέρω.

 

Αναφορικά με τον καρκίνο που ελέχθη, δεν κρατιέμαι και θα το κάνω ολίγον τι μαμόθρεφτη μελούρα μιας και δεν τα λέω στην ενδιαφερόμενη μην με καβαλήσει τελείως κι έκανα τόσο κόπο ν'απογαλακτιστώ.

Προχθές εχειρουργήθη ούσα διαγνωσμένη με καρκίνο στο στήθος. Λίγες ώρες μετά, την παίρνω τηλέφωνο να μάθω νέα για την υγεία της (βρίσκομαι αρκετά χιλιόμετρα μακρυά της) και με ακούει μπουκωμένη.
"Παιδί μου, χάλια είσαι. Κρύωσες;
Να ντύνεσαι καλά. Να πίνεις ζεστά. Να ελέγχεις τον πυρετό. Αντιπυρετικά έχεις; Μην παίρνεις το ίδιο κάθε φορά, να τα εναλλάσεις.
Μήπως έχεις όμως και ακροαστικά; Αν συνεχίσει, πήγαινε αύριο κιόλας στο γιατρό. Μην το αφήσεις."
Και όλα αυτά με μία καταπονημένη, εξαντλημένη φωνή και να της λέω ότι πήρα για εκείνη αλλά να συνεχίζει τα δικά της.

Και σμέσως σκέφτηκα, τι θα κάνω δίχως αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο; Που αύριο θα γίνει πάλι σπαστικιά και μεθαύριο πάλι ένας υπέροχος άνθρωπος και πάει λέγοντας...

 

Να σου πω τι θα εκανα εγω παντως . Θα της ελεγα ποσο την αγαπω οςο την εβλεπα κ θα ευχομουν να μη τη δω να λιωνει ζωντανη.
Αν "φυγει" απλως.. θα συνεχισεις κ το μονο που θα παρακαλας μετα ειναι, να ειναι καλα εκει που πηγε.
Η απαντηση μου εχει να κανει αποκλειστικα με το ερωτημα του νηματος. Ολα τα αλλα παλευονται. Αυτο οχι.

 

γι αυτό κάνε ότι μπορείς, όσο μπορείς...

 

Το προσπαθώ,δεν τα καταφέρνω πάντα...αλλά όταν κάνω τον απολογισμό μου δεν θα ήθελα να μετανίωσω για κατι,αυτό φοβάμαι!

 

πίστεψέ με μόνο για όσα δεν έκανες θα μετανιώσεις, όχι για ότι έκανες, αυτά τα ξεχνάς, άλλα σου στοιχειώνουν το μυαλό.... 

 

Περαστικά να είναι. Ο καρκίνος για μ ένα είναι ψυχολογία πάνω απ όλα. Εμείς τον γεννάμε με όλες αυτές τις ψυχολογικές σαβουρες που κουβαλάμε μέσα μας. Να είσαι δίπλα της με θετική ενέργεια.