Τι σημαίνει vanilla

τι λευκες σελιδες τι λευκες γραμμες ....

 

Το ότι ασχολείστε και τους την λέτε κιόλας ίσως μερικές φορές?

 

Σας αισθάνομαι, επειδή το χω ξαναδεί, το έργο, απαξιώ._

 

διαβασα το θρεντ και ακομα βαραω το κεφαλι μου στον τοιχο.  

Μαθετε τουλαχιστον τα βασικα. Τα πολυπλοκα αφηστε τα σε αυτους και αυτες που τα καταλαβαν.

 

Γύρισα, το ξαναδιάβασα. Γλυκό κείμενο, ευωδιαστο.
Το κείμενο σου SAP μου έφερε στο μυαλό μια διαδρομή που κάνω τακτικά.
Βγαίνοντας απ τη Θεσσαλονίκη, στα δυτικά της, περνώντας τα Διαβατά έχει -μάλλον- ένα εργοστάσιο Παρασκευής βανίλιας.
Όταν φτάνεις σε ένα συγκεκριμένο σημείο η μυρωδιά της βρίσκεται στο ζενιθ αλλά στο συγκεκριμένο σημείο. Εάν το περάσεις, πάει, χάνεται. Με παρέα όταν κάνω την συγκεκριμένη διαδρομή, την μυρωδιά την εντοπίζουν σε άλλο σημείο συνήθως. Για μένα όμως είναι πάντα εκεί, στο ίδιο. Ούτε πάνω, ούτε κάτω από αυτό.
Μια φορά θέλησα να κάνω γλυκό. Έχω τεράστια αδυναμία στην μυρωδιά της βανίλιας. Όταν άνοιξα το μπουκαλάκι είχα εκστασιαστει σε τέτοιο βαθμό που έριξα παραπάνω απ' όσο έπρεπε. Το αποτέλεσμα λίγο-πολύ αναμενόμενο. Το γλυκό είχε πικρισει και δεν τρώγονταν. Αποτυχία.

Είναι η φύση της βανίλιας τέτοια, πρέπει να την μάθεις, να ξέρεις τι δοσολογία χρειάζεται σε κάθε γλυκό εγχείρημα που θέλεις να κάνεις. Αυτό έρχεται με την εμπειρία και με τις πολλές γλυκιες απόπειρες.

Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι και τα πράγματα γενικά.
Είναι να βρεις το σημείο ζενίθ που ευωδιαζεται το είναι σου, όποιο κι αν είναι αυτό, όπου κι αν είναι. Μετά βλέπεις την δόση που χρειάζεται. Σε άλλους το λίγο δεν αρκεί, σε άλλους το πολύ πικριζει.
Ψάχνεις, δοκιμάζεις, πειραματιζεσαι.
Για σένα μπορεί να είναι εκεί, για άλλον εδώ. Έχει σημασία που βρίσκεται; Για μένα όχι, μηδενική. Η απόλαυση για μένα βρίσκεται στην διαδρομή. Την κατάληξη κανένας δεν την γνωρίζει μέχρι να βρεθεί εκεί.  

 

Η σοκολατα ειναι ακομη κλασσικοτερη απ τη βανιλια για τα μικρα παιδια....
@Madeleine Rk δε λεω οτι ολοι ειμαστε ιδιοι.Εννοειται ολοι μεγαλωσαμε διαφορετικα κι ειμαστε διαφορετικοι,ειπα τι συνηθως γινεται,αν διαφωνειτε οτι συνηθως ολοι πρωτα ειμαστε βανιλια δεκτον τοτε,ολοι απο τη πρωτη φορα συνηθως δοκιμασαν bdsm και κατεληξαν σε αυτο.

 

Πριν πολλά χρόνια Ο DreamMaster είχε γράψει κάτι απ αυτά που θεωρώ πως προσωπικά με βοήθησαν να ξεκαθαρίσω την βασική μας διαφορά από τους βανίλα. Και απαντά και στο ερώτημα, για το σεξ που κάνουν οι βανίλλα. Το απόσπασμα λοιπόν:

 

@lara[E-p] μα τι θέματα βάζεις από το βιβλίο του Dream!!!. Θα πέσουν πολύ οι βάσεις.

 

Εμένα προσωπικά, αν τύχει και μου κινήσει το ενδιαφέρον ένας άνθρωπος, μου αρέσουν όλες οι γεύσεις και δεν κάθομαι να το πολυσκεφτώ.    

Συμπεριλαμβανομένης της βανίλιας αν έτσι συμβεί.  

Αλλοιώς δηλαδή αξιολογώ τη γεύση στους ανθρώπους και όχι μόνο στη "γεύση" την ίδια.  

 

Δηλαδή, για να καταλάβω τώρα, οι άνθρωποι που κάνουν βδσμ οταν πάνε στις δουλειές τους ,στις σπουδές τους ,στα παιδιά τους , είναι σε διαρκή (εστω ψυχικό) πριαπισμό;

 

Πολύ "χαίρομαι" που υπάρχουν "ανώτεροι" άνθρωποι εδώ μέσα και απαξιώνουν γενικότερα πόσο μάλλον εμάς τα βανιλάκια

 

Με την επιφύλαξη του να δηλώνει κάποια υ βανίλλα για να αποφεύγει ενοχλήσεις από ανόητους, θεωρώ τη συμμετοχή τους εδώ μάλλον ηδονοβλεπτική. Όχι πως θεωρώ τη ηδονοβλεψία κακό.