Τι σημαίνει vanilla

ποιοι ειναι οι ανοητοι ? γιατι βρισκονται εδω ? ειναι και αυτοι ηδονοβλεψιες ?

 

Μπορεί κι αυτό. Το θέμα μας δεν είναι γιατί υπάρχουν ανόητοι σ' ενα φόρουμ, αλλά το τι σημαίνει βανίλλα (πραγματική) σε ένα bdsm forum. Η περιέργεια μπορεί να είναι ένας λόγος, το εσωτερικό ψάξιμο άλλος αλλά αυτά για κρατάνε κάποιο χρονικό διάστημα. Το να παίρνει κανείς καυλωτικές ιδέες δεν είναι κακό.

 

Ας ''πάρουν'' κάτι, επιτέλους, να χαλαρώσουν!  

 

Ενα μικρο οβολο.. βανιλλα το μετεφραζα κι ακομα το κανω για τους ανθρωπους που τους φαινεται αδιανοητο κατι περα απο τη ζωνη ασφαλειας τους.. φιλοι συντροφοι παρατηρουσα πως καποιοι αν τολμουσα να ανοιξω ισα μια χαραμαδα του εαυτου μου παθαιναν απανωτα εγκεφαλικα..
Τους περιεργους τους θεωρω βανιλλα με μια ιδεα απο κατι..

 

Να μην έχουμε παράπονα 

 

τι σημαινει σοκολατα θα το πουμε κι αυτο ?

εχει τιποτα καμιναδες εδω στη βιομηχανικη ζωνη,να παρουμε καμια τζουρα ?

 

Τουλάχιστον ορισμένοι M/s άνθρωποι, μιας κάποιας ηλικίας, που κάνουν BDSM εδώ και πολλά χρόνια δεν έχουν διαρκή ψυχικό ή σωματικό πριαπισμό και … πριαπίζονται, γενικώς, όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Αυτό συμβαίνει, μεταξύ άλλων, για να απολαμβάνουν με την αναγκαία σε αυτούς σωματική και ψυχοδιανοητική ένταση το προσωπικό "κεκτημένο" της ελευθεριότητας και της λαγνείας τους. Αν είναι κάποιος στο πρώτο στάδιο συνειδητοποίησης ότι "κάνει BDSM" το καταλαβαίνω να είναι με οργασμικά υγρά στο κεφάλι του όλη μέρα, το πέρασα κι εγώ, αν το έχει ξεπεράσει προ πολλού όμως αυτό το στάδιο τότε και ο M/s άνθρωπος ταλαιπωρείται στην εφορία (και στην κηδεία του πατέρα του) ακριβώς όπως όλοι οι άλλοι, βάζει στόχους επαγγελματικούς που άλλοτε κερδίζει και άλλοτε χάνει ακριβώς όπως όλοι οι άλλοι και αν είναι στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωση ενός project δεν τα παρατάει για να πάει για play party όσο και αν θα το ήθελε.

 

Εδώ και καιρό μαίνεται η συζήτηση γύρω από τους βανίλλα και το αν και κατά πόσο έχουν θέση στους κόλπους του bdsm, με πολλές αντίθετες απόψεις να εκφράζονται κατά καιρούς.
Θα παραφράσω ένα άλλο ρηθέν και θα πω ότι μερικών η άποψη συνοψίζεται στο: ''γνώρισα τους bdsmers και αγάπησα τους vanilla'', ειδικά όσοι φάγανε μία φρίκη στην πρώτη τους επαφή ή κάπου στην πορεία τους στον χώρο. Αυτό όμως σχετίζεται με τους ανθρώπους που αλληλεπίδρασαν και το ρεζουμέ της εμπειρίας τους. Βαριέμαι να υπερασπίζω τα αυτονόητα.
Για να είναι εδώ, κάτι τους τραβάει στον εναλλακτικό ερωτισμό, όπως και δήποτε, αλλιώς μια χαρά θα συμμετείχαν σε ένα οποιοδήποτε άλλο καυλοσυζητητήριο και όχι σε τούτα δω τα μέρη.
So fucking what?
Και κάποιοι από αυτούς που πνέουν μένεα κατά των βανίλλα, ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι μια χαρά βολεύονται με το ''φρέσκο κρέας'' τους και μια χαρά τους εντάσσουν στις σχέσεις τους, βαφτίζοντάς τους κατά το δοκούν, subs, doms ή dommes, bottoms, tops κοκ.
Να μην μπούμε όμως σε αυτήν την συζήτηση για το πουλμούρ του πράγματος, θα φαγωθούμε πάλι σαν τα σκυλιά και δεν είναι οι μέρες κατάλληλες για κάτι τέτοιο.
Live and let live. Έχω ξανατοποθετηθεί τοιουτοτρόπως και στο παρελθόν, ο καθένας θα κάνει την επιλογή που του ταιριάζει και μπορεί να την αντέξει βιωματικά.
Το πρόβλημα μάλλον εμφανίζεται όταν οι φερόμενοι ως βανίλλα, συμμετέχουν σε συζητήσεις και τοποθετούνται ως βασιλικότεροι του βασιλέως σε ζητήματα που αντικειμενικά δεν μπορούν να έχουν βιώσει στον βαθμό και στην ένταση των λοιπών χρόνια ενασχολούμενων με τον χώρο.
Κατ΄εμέ, πάλι δεν έγινε και τίποτα. Ο διάλογος δεν είναι καταναγκαστικός. Όποιος θεωρεί εαυτόν ανώτερο των άλλων, ή βαριέται ή απαξιεί, απλά δεν εμπλέκεται σε τέτοιου είδους συζητήσεις. No harm done.
Και αέναα να συζητάμε, κανείς δεν πρόκειται να πείσει κανέναν για την υπεργαματοσύνη των δικών του απόψεων.
Ο έχων μάτια βλέπει και ο έχων ώτα ακούει και αφουγκράζεται.
Ο αέρας φτάνει για όλους, αρκεί να μην μολύνεται με ρύπανση πανταχόθεν...

ΥΓ. Αυτό με το παγωτό βανίλια με έχει κουράσει απίστευτα. Έχω να φάω από παιδί. Μετά ανακάλυψα τις άπειρες καινούριες γεύσεις και δεν το ξαναδοκίμασα. Τώρα πια, άμα μου προσφέρουν σπιτικό και ''αγνό'' παγωτάκι, θα το φάω κι ας είναι και βανίλια. Δεν θα το συγκρίνω όμως με το λατρεμένο μου Nirvana με τα καραμελωμένα αμύγδαλα ή τις πιο περίτεχνες γεύσεις που διαρκώς ανακαλύπτω. Κάποιους τους πειράζουν στο στομάχι, καταλαβαίνω, είπαμε, αυτό το de gustibus το γνωστό...

 

Κύριε dom και κύρια submissive, είσαι νέα και αυτός νέος. Μαζί ανακαλυπτετε τα καινούργια μονοπάτια καυλας που ανοίγονται μπροστά σας. Καινούργιες εμπειρίες που τις ζείτε στο έπακρο. Πολλές γεύσεις στο παγωτό σας. Αλλά μην ξεχνάτε τι γεύση γλειψατε πρώτα και σας άρεσε. Και εύχομαι αυτή η σχέση να προχωρήσει. Και εάν το θελήσετε να κάνετε και παιδιά. Και ελπίζω ότι θα έχετε τα αρχιδια, σαν θα περάσει ο καιρός, παρόλο τα γαμησια της ζωής, το συνεχές καθημερινό τρέξιμο για επιβίωση, τις απώλειες, την ωρίμανση, την εξέλιξη, την ψυχολογική και σωματική κούραση, τις ευθύνες, να μπήτε εδώ μέσα και να γράψετε ότι εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι να περπατάμε στους δρόμους της κυριαρχίας και της υποταγής όπως τότε. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Έχουμε ξεχάσει τι γεύση έχει αυτή η βανίλια.  

 

@gaby O Dream μίλησε για μια διαρκή σεξουλικότητα - πριαπισμό - mind game οχι ασφαλώςς υπό την έννοια οτι ένας bdsmer είναι συνεχώς καυλωμένος και δεν αφοσιώνεται στη δουλειά του αλλά με την έννοια πως το bdsm είναι μια διαρκής κατάσταση που διαποτίζει τη ζωή του. Μια σ/υ καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας ακολουθεί τις εντολές του Μ/Κ, αν της έχει ζητηθεί ενημερώνει για το τί κανει, .....
Σε αντιδιαστολή με τη βανίλλα που χρονοκατακερματίζει τις δραστηριότητες, με το σεξ να είναι μια απ' αυτές και να γίνεται στο χρόνο που του έχει αφιερώσει.

 

δε μου φαίνεται "σημαντικό" το τι δηλώνει κάποιος. αλλά το πώς θέλει να προβάλλεται στον εαυτόν του.
το να απορρίπτει κάποιος τις ασύμμετρες σχέσεις, δεν είναι υποχρεωτικά "κακό". καλά κάνει και τις απορρίπτει αν το θέλει.
το πρόβλημα, νομίζω, εμφανίζεται όταν κάποιος νοιώθει πάντα και παντού μια δυσφορία.
το "πάντα και παντού" δίνει μια ιδέα για την πηγή της δυσφορίας.

η καταγωγή της λέξης "ελευθερία" έρχεται απ' την υλοποίηση της δυνατότητας να έλθεις σέ ένα λιμάνι, να πατήσεις στεριά.
η διατήρηση της δυνατότητας (η οριστική επιφύλαξη) να διαλέξεις λιμάνι μένοντας πάντα "αρόδου" δεν λέγεται ελευθερία.
αυτό το πρόβλημα έλυσε η επινόηση της ελευθερίας.

ένα λευκό χαρτί σε προκαλεί να το γράψεις, ένα γραμμένο να το διαβάσεις και να προσθέσεις τις σημειώσεις σου.
ένα λευκό χαρτί που θα μείνει για πάντα λευκό δεν ξέρω τι θα μπορούσα να το κάνω.

η ευκολία να αυτοπροσδιοριστεί κανείς με τρόπο επιφανειακό είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος με το να αποφύγει να αυτοπροσδιοριστεί. το κρίσιμο μέγεθος είναι η επιφάνεια.

 

Στην εποχή που κυριαρχεί η πολιτική της ταυτότητας, η βδσμική ταυτολογία χαρακτηρίζει ως βανίλα ότι δεν περιλαμβάνει το στοιχείο του πόνου και της επιβολής, κυριαρχίας και υποταγής, κοντολογίς ότι δεν ερωτικοποιείται δια μέσου του σαδομαζοχισμού. Ως γνωστόν απο οντολογική έποψη η ταυτότητα είναι α-πριορι κατασκευή αποκλεισμού, αποκλείει και διακλείει ότι θεωρεί πως περιορίζει την κατασκευή της, αποσκοπεί μόνον και μόνο στον περιληπτικό αποκλεισμό. Η σεξουαλική «ταυτότητα» όπως απορρέει απο την διαδικασία της φυλετικής κατασκευής επιτελεί πρωτίστως λειτουργία αστυνόμευσης, η βδσμική ταυτότητα δεν θα μπορούσε να εξαιρείται, ποινικοποιεί ως βανίλα ότι δεν καθίσταται σεξουαλικό δια μέσου του σ/μ, όπως κάθε αναδυόμενη ταυτότητα αγνοεί ιδεοληπτικά ότι η σεξουαλική επιτέλεση τείνει προς το άπειρο ως προς αυτό που μπορεί να σεξουαλικοποιηθεί.

"Η ανθρώπινη σεξουαλικότητα δεν είναι σεξουαλική απλά λόγω των σεξουαλικών οργάνων (ή των αναπαραγωγικών οργάνων). Περισσότερο, υπάρχει κάτι στη συγκρότηση της ανθρώπινης φύσης που σεξουαλικοποιεί την ίδια τη σεξουαλική δραστηριότητα, την προικίζει με πλεονασματική επένδυση (θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι σεξουαλικοποιεί την πράξη της αναπαραγωγής). Αυτό μοιάζει παράδοξο, αν όμως αναλογιστούμε τι διακρίνει την ανθρώπινη σεξουαλικότητα, από την ζωική ή τη φυτική - δεν είναι ακριβώς το γεγονός ότι η ανθρώπινη σεξουαλικότητα είναι σεξουαλικοποιημένη (η για να το θέσουμε εύσχημα: "το σεξ είναι σέξι"); Αυτός ο καταστατικός αναδιπλασιασμός της σεξουαλικότητας είναι που την κάνει όχι μόνο πάντοτε - ήδη εξαρθρωμένη αναφορικά με τον αναπαραγωγικό σκοπό, αλλά ιδίως και περισσότερο, με τον εαυτό της. Μόλις επιχειρήσουμε να δώσουμε έναν καθαρό ορισμό του τι συνιστά σεξουαλική δραστηριότητα, μπαίνουμε σε μπελάδες. Και αυτό γιατί η ανθρώπινη σεξουαλικότητα διατρέχεται από το εξής παράδοξο: όσο πιο πολύ το σεξ απομακρύνεται από την "καθαρή" συνουσία (δηλαδή όσα περισσότερα στοιχεία εμπλέκει στη δραστηριότητα του), τόσο περισσότερο σεξουαλικό γίνεται. Η σεξουαλικότητα σεξουαλικοποιείται ακριβώς σ' αυτό το διάστημα που την χωρίζει από τον εαυτό της."
Alenka Zupančič, The Odd One In: On Comedy, Cambridge, MA: MIT Press, 2008, p 207

Αφού λοιπόν όσο απομακρυνόμαστε απο την «καθαρή» συνουσία τόσο ρέπουμε προς την σεξουαλικοποίηση ο ισχυρισμός ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω του σαδομαζοχισμού κινείται στα όρια της φαιδρότητας και της απεγνωσμένης ταυτότητας που διψά για αναγνώριση και αποδοχή έναντι των άλλων ταυτοτήτων που πράττουν το ίδιο. Τέτοιοι ισχυρισμοί προέρχονται είτε απο άγνοια και μελαγχολία του φύλου, δίψα για ταυτολογική αποδοχή και διάκρισης (φυλετικού) εχθρού και φίλου, είτε εσκεμμένα για να βγάλουμε κανά γκομενάκι, να πουλήσουμε μούρη και τα συναφή επι του θεάματος, της επίκλησης ενος ολοτικού σεξουαλικού φαίνεσθαι.

Η ανθρώπινη σεξουαλικότητα, ο πυρήνας του ανθρώπινου επιθυμητικού είναι ένα ποτάμι αυτοτήτων που η ταυτότητα αποκλείει, διακλείει, αποπειράται να θέσει στο περιθώριο για να καταστεί εφικτή - δυνατή. Η αυτότητα δεν μπορεί να δεσμευτεί ως προς αυτό που μπορεί να ερωτικοποιήσει, αντίθετα η ταυτότητα μπορεί να υπάρξει μόνο δια μέσου α- πριορι συμβάσεων και επικλήσεων. Αν θέλουμε λοιπόν να επικαλεστούμε μια ολοτική ταυτότητα, εν προκειμένω μια σαδομαζοχιστική, θα πρέπει να ακυρώσουμε τον ίδιο τον Φροιντ που έγκυρα διέγνωσε ότι ο σαδομαζοχισμός είναι πάντα δευτερογενής σεξουαλική ορμή, να ακυρώσουμε τον Κρόνεμπεργκ που σεξουαλικοποίησε τα τροχαία ατυχήματα στο Crash, να ξαναγράψουμε τον Μέγα Ανατολικό στα μέτρα μας, να ελευθερώσουμε αυτούς που έφτασαν στο σημείο να ερωτικοποίησουν τον φόνο και σκότωσαν, τεμάχισαν, κατασπάραξαν τον/την σύντροφο τους ορμώμενοι από ένα ασίγαστο πάθος που δεν εδραζόταν στον σεξουαλικό σαδομαζοχισμό. Γενικά θα πρέπει να διαγράψουμε - περιορίσουμε το επιθυμητικό των περισσοτέρων ανθρώπων, (μαζί με το δικό μας), να ακυρώσουμε πλήθος ερωτικών συγγραμμάτων, ταινιών, τεχνών.

Συνειδητός σαδομαζοχιστής είναι αυτός που γνωρίζει ότι μπορεί να ερωτευτεί - διεγερθεί και χωρίς το στοιχείο του πόνου, είναι αυτός που γνωρίζει ότι δεν μπορεί ποτέ να είναι σίγουρος για το ρου της αυτότητας του, ξέρει ότι η επιτέλεση του είναι αλληλένδετη των ερεθισμάτων που μπορεί να συναντήσει είτε τα είχε φανταστεί, είτε όχι, ξέρει καλά ότι όλες οι σχέσεις είναι σχέσεις εξουσίας και χρησιμοποιεί το σ/μ για να αποδομήσει - χλευάσει το εξουσιαστικό μοντέλο δια μέσου της «αμαρτωλής» ερωτικοποίησης του, δεν ακυρώνει ποτέ το έργο του Μαρκησίου, γνωρίζει απο πρώτο χέρι ότι η σαδική κραυγή άφορά πρωταρχικά και καταστατικά την μοναχικότητα των παθών, που κάθε έμφορτο ον κουβαλά και συναντά στην διαβούλευση του με τους Μεγάλους Άλλους , ξέρει ότι κάθε έμφορτο ον είναι κλεισμένο μέσα στην δική του Βαστίλη.