Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Αν δεν είσαι στη μέση είναι βαρετό  

 

είμαι

 

Ε κάτσε απόλαυσε, πρέπει να καταλάβεις ότι ορισμένες καταστάσεις ακόμη κι όταν είμαστε στη μέση αυτών μπορούμε να τις φέρουμε στα μέτρα μας και να τις κάνουμε ζαφτι. Δεν είναι λοιπόν απαραίτητα κακό το γύρω γύρω όλοι  

 

Το πολύ το κύριε ελέησον απ' την άλλη  

 

Εκεί ναι, λες χρόνια πολλά.

Χρόνια σου πολλά Τζένη Χειλουδακη.

 

Χαχαχαχαχαχα...
Και που σαι ακόμη!

 

Παράξενο το timing που πέφτω πάνω σε αυτό το μήνυμα. Με ψυχοπλακώνει αυτή η εκδοχή, Brenda, δηλαδή το να χρειάζονται περισσότερες ζωές για να εμπεδωθεί το μήνυμα (αυτό φυσικά δε σημαίνει πως δεν ισχύει). Αν τα λάθη των άλλων προς εμένα χρειάζονται περισσότερες ζωές για να τα κατανοήσουν είναι κάτι που με στενοχωρεί, διότι δυστυχώς η ανθρωπότητα αργεί να προχωρήσει προς άλλες καταστάσεις, αλλά είναι κάτι που μπορώ να ζήσω με αυτό.

Εκείνο που με ζορίζει πολύ τον τελευταίο καιρό είναι η σκέψη της εθιστικότητας των σφαλμάτων απέναντι στον εαυτό μου. Έχει συμβεί να γυρίσω σε κάποιον αυτό που μου έκανε, έχει συμβεί να μου το γυρίσουν και σε εμένα. Δεν μπορώ να ξέρω τα επακόλουθα στη δική τους ζωή, μπορώ μόνο να μιλήσω για εμένα. Ναι, το ότι μου την είπε με έξυπνο τρόπο με ταρακούνησε να σκεφτώ και να αναθεωρήσω στάση και συμπεριφορά. Το δύσκολο είναι να διακρίνεις (τουλάχιστον εγώ) πότε σου τη λέει η ζωή (και όχι ένας άνθρωπος) για να αλλάξεις ρότα και πότε απλά οι συνθήκες της ζωής είναι δύσκολες και ζητάνε από σενα σταθερότητα και υπομονή. Φαντάζομαι πως ένα κριτήριο διάκρισης είναι το έντονο τσούξιμο μετά από αδιέξοδες προσπάθειες... Αν και για αυτό ακόμα δεν είμαι πλέον σίγουρος.

 

Πόσο εκτιμάμε κάτι όταν το χάνεις. Έλα όμως που σιγά μην κάνω το ίδιο λάθος δύο φορές  

 

Να μην σε ψυχοπλακώνει, είναι απλά μία από τις αλήθειες της ζωής που σχετίζεται με τον σκοπό που υπηρετεί η ζωή κάθε πλάσματος.
Αν, ο,τιδήποτε γίνεται, κάνουμε ή μάς κάνουν, εξυπηρετεί το απώτερο καλό μας, την εξέλιξή μας και υπαγορεύεται από τον Ανώτερό μας εαυτό, τότε απλά μαθήματα μπορούμε να πάρουμε παρατηρώντας.
Είναι σημαντικό να παρατηρούμε εμάς και τα κίνητρά μας και όχι τους άλλους ανθρώπους μόνο.

Στην θέση σου πιο πάνω λες πως σε έχει ταρακουνήσει που σου την είπε κάποιος με έξυπνο τρόπο.
Γιατί;
Αν αυτό που σου είπε δεν είχε αλήθεια, δεν ακουμπούσε κάπου μέσα σου, θα σου ήταν αδιάφορο μετά την πρώτη διαπίστωση. Ο τρόπος, έξυπνος ή μη είναι απλά μία διανοητικοποίηση που σου χτυπάει ένα προσωπικό καμπανάκι, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία μακροκοσμικά.

Θα μπορούσε να είναι κάτι πιο απλό, όχι τόσο "έξυπνο", και να έχει τεράστια επίδραση πάνω σου, αν ήσουν έτοιμος να δεις.

Επίσης, δεν μπορεί να σκέφτεσαι καθόλου τα λάθη των άλλων προς εσένα, δεν βοηθάει σε κάτι παρά στην αποφυγή εκμετάλλευσης -που κι αυτή είναι συμβόλαιο-, παρά μόνο τα δικά σου λάθη προς τους άλλους.
Μόνο έτσι γλιτώνουμε περιττές ή βασανιστικές ενσαρκώσεις στο μέλλον, μόνο έτσι σπάμε τον φαύλο κύκλο της χαμηλής επίγνωσης.

Οι άλλοι είναι απλά οι αφορμές.

Οι απαντήσεις όλες είναι μέσα μας.

Πάντα η ζωή είναι που μας την λέει κι όχι οι άλλοι. Οι άλλοι είναι η αφορμή για την ανάληψη προσωπικής ευθύνης. Μπορεί ο άλλος να μας μιλά με σκοπό ιδιοτελή. Να μας κάνει σκουπίδι για να νιώσει αυτός "κάποιος".
Αν εγώ πχ, νιώθω εντάξει με τον εαυτό μου θα με αγγίξει;
Αν όμως έχει αλήθεια αυτό που μου λέει, θα το νιώσω στο πετσί μου, μπορεί και να επαναστατήσω.

Κάποιοι άνθρωποι απλά, έχουν να διεκπεραιώσουν δύσκολα συμβόλαια στην παρούσα ενσάρκωση.

Πάρε πχ τον μπετόβλακα.
Δύσκολη επιλογή.
Γενναία.
Να ενσαρκωθείς με ότι ταλαιπώρια συνεπάγεται αυτό...
Να φας μια ολόκληρη ζωή με μηδενική ή καθόλου συνειδητοποίηση
και να ζεις τα ίδια και τα ίδια, χωρίς να εξελίσσεσαι καθόλου.
Τύφλα να χει ο Σίσυφος!
Γι αυτό σού λέω, το ψυχοπλάκωμα είναι πρόχειρη ανάγνωση.
Δες βαθύτερα... 

 

Μου αρέσει η έννοια του Ανώτερου Εαυτού που αναφέρεις. Τη φέρνω κι εγώ στη σκέψη μου ενίοτε όταν θέλω να μιλήσω για κίνητρα και προθέσεις που εκφεύγουν της συνειδητής ή και ψυχολογικά υποσυνείδητης αντίληψής μου και να αναφερθώ σε μία αντίληψη πιο υπαρξιακή. Απλά μέσα σε αυτό το σύμπαν που ούτε τις διαστάσεις του ξέρω, ούτε την προέλευσή του ούτε αν ζω ή αν είμαι η ανάμνηση μίας άλλης μου κατάστασης, ούτε τι είναι ο χρόνος, δεν είμαι σίγουρος ποιος είναι ο μπετόβλακας και ποιος όχι, αν είμαι κι εγώ ένας χρήσιμος ηλίθιος ή όχι και σε ποιο ακριβώς παιχνίδι χρήσιμος ή περιττός. Γενικά βαδίζω ψαχουλεύοντας για το κάθε επόμενο βήμα.

Πάντως σε κάθε περίπτωση πιο ενδιαφέρον είναι να αυτοσαρκάζεσαι και να αναφέρεις τα δικά σου λάθη παρά να γκρινιάζεις για αυτά που τάχα σου έκαναν οι άλλοι, όντας εσύ το καημένο θύμα. Είναι λίγο ντεμοντέ η κατηγόρια για το τι μας κάνουν οι άλλοι. Χαίρομαι που παρατηρώ πλέον σιγά σιγά τους ανθρώπους να αναπτύσσουν έναν αυτοσαρκασμό και μία αυτοκριτική διάθεση, σε αντίθεση με τους παλαιότερους που για όλα έφταιγαν οι άλλοι. Άρα έστω και αργά η ανθρωπότητα όντως εξελίσσεται!

Θαυμάζω που έχεις φτάσει στο σημείο να μην ψυχοπλακώνεσαι και αυτό δεν κρύβει καμμία δόση ειρωνείας. Εγώ την πατάω ακόμα σε αυτό το θέμα. Που θα πάει? Θα αποκτήσω κάποια στιγμή την πολυπόθητη απάθεια. Το ελπίζω τουλάχιστον!

 

Μόλις τώρα με έκανες να συνειδητοποιήσω ότι έχει υπάρξει λάθος που το έχω κάνει τρεις φορές! Δεν ξέρω αν θα πρέπει να πάρω πολύ βαριά το περιεχόμενο του κλασσικού αρχαίου γνωμικού περί του τρις εξαμαρτείν!