Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Χαχχαχχαχχα
Πριβέ εννοούσα πως θα στείλω πμ για να κανονίσω με το κορίτσι καφεδάκι στην Αθήνα.

Μόλις τελειώσουν όμως αυτές οι μέρες που δε σε βλέπει ούτε το σπίτι σου,θα επαναφέρω το θέμα της συζήτησης  

 

Όλο καφέδες πίνεις εσύ..  

 

Είναι που παίρνω ποσοστά από τη Lavazza  

 

Επανάληψη μητέρα μαθήσεως. Όμως υπάρχει και η βιωματική γνώση. Δοκιμάζεις.

 

Kαλέ μου Αγιε Βασίλη σε παρακαλώ, κάνε ένα restart στο ρούτερ του γείτονα γιατί του έχει κολλήσει και δεν μπορώ να μπω!

 

Νιώθω πάρα πολύ περήφανος, που η ύπαρξη μου γίνεται ταινία (επιτέλους)
Οχι να το παινευτώ, αλλά ήμουν το πιο γαμάτο τρανσφόρμερ.
Καιρός ήταν να γίνω πρωταγωνιστής.
Σύντομα στον κινηματογράφο.



Σας περιμένω όλους  

 

Ποίηση: Κωστής Παλαμάς
Μελοποίηση: Λεωνίδας Μπαλάφας

Θέλω νὰ χτίσω ἕνα σπιτάκι
στὴ μοναξιὰ καὶ στὴ σιωπή.
Ξέρω μιὰ πράσινη ραχούλα...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.

Ξέρω στὴ χώρα τὴ μεγάλη
τὸν πλούσιο δρόμο τὸν πλατύ,
μὲ τὰ παλάτια καὶ τοὺς κήπους...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.

Ξέρω τὸ πρόσχαρο ἀκρογιάλι,
ὅλο τὸ κῦμα τὸ φιλεῖ,
κρινόσπαρτη εἶναι ἡ ἀμμουδιά του...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.

Ἀτέλειωτη τραβάει μιὰ στράτα,
σκίζει μιὰ χέρσα ἁπλοχωριά,
σκληρὰ τὴ δέρνει τὸ ἀγριοκαίρι
κι ὁ λίβας τὴ χτυπᾶ.

Μιὰ στράτα χιλιοπατημένη,
τὸν καβαλλάρη νηστικό,
τὸν πεζοδρόμο διψασμένο
θάφτει στὸν κουρνιαχτό.

Ἐκεῖ τὸ σπίτι μου θὰ χτίσω
μὲ μιὰ βρυσούλα στὴν αὐλή,
πάντα ἡ γωνιά του θὰ καπνίζει
κι ἡ θύρα του θἆναι ἀνοιχτή.

 

Ποσο κουραστικο

 

 
ho ho ho ☺

 

Τώρα;...
Πόση θλίψη, πλήξη κι ανία φέρνουν αυτές οι μέρες...