Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Και σε όλο αυτό μόνο ένα ου?  

 

Thank you my dear  

 

Εγώ εγώ σε μένα παιδιά που μ αρέσουν τα παραμύθια  
Εντός εκτός κι επί τα αυτά!
Συνειδητές καταστάσεις  

 

αφού είμεθα εκλεπτυσμένοι, απελευθερωμένοι και βαθυστόχαστοι.  

 

Προσπαθώ να καταλάβω γιατί διαβάζω μια γενικότερη αναμπουμπουλα, δεν λέω απαραίτητα μονο από εσενα, αλλά σε βλέπω και εσένα, και λέω " ωπα, τι δεν πιάνω;"

 

Και τι με μέλλει εμένανε, τι καταλαβαίνουν δαύτα..?
Σάμπως θα τα υιοθετήσω..?
Μεγάλα παιδιά είναι, ή λένε πως είναι, θέμα τους...

Κοίτα, τα πράματα είναι απλά..:
Υπάρχουν δυο ειδών παρεμβάσεις:
α. Τα πράματα μιλιούνται, λες εσύ, λέει ο άλλος...
Αν κάποιος από τους δυό δει πως αυτό που λέει ο άλλος είναι πιο στέρεο, πιο έτσι, πιο αλλιώς, κάθεται και την ψάχνει, άντε ρωτάει και κανά καλό.
β. Τα πράματα μιλιούνται και μετά σώνει και καλά χρειάζεται να πειστεί ο ένας από τους δυο...
Στα παπάρια μου προσωπικώς. Δεν έχω σκοπό να κάνω καριέρα ως μέλος του πολιτικού προσωπικού ούτε να κάνω την ηγερία ούτε το μπροστοβούβαλο ούτε να επιχειρηματολογήσω πέραν της χάρης της λειτουργίας του διαλόγου, όπου μπορεί να υπάρξει συνομιλητής.
Δεν έχω καμιά όρεξη να πείσω κάποιον ούτε αυτόκλητα ούτε κατά παραγγελίαν, διότι ούτε λάτρης του φασισμού είμαι ούτε ενεργούμενο φερέφωνο κάποιου χρέους στην ...Μιχαλού ούτε της σύνθεσης με το στανιό!

Και τα σταυροφορίστικά μου, τα εκφράζω όταν κρίνω πως χρειάζεται. Ελάχιστες περιπτώσεις, δεν λέω...

Τα πληγωμένα, τ' άρρωστα, τα παραπονεμένα, τα πικραμένα, τα πισινούλικα, οι μικροί θεοί και οι μεταλλαγμένες αισχυντηλές μιμόζες είναι καταλλήλλως συλλήβδην γειωμένα, για όσο καιρό επιλέγουν το drama queening τους, ένεκα η μαλακία διαπιστωμένα με βγάζει από τα ρούχα μου...

 

αν δεν πείθονται όλοι φταίει ο υποκειμενισμός τους.

 

 

Δεν συμφωνώ, ο μόνος τρόπος να καταλάβουμε κάτι είναι μέσα από το τι καταλαβαίνουμε εμείς.
"Τι κουβαλάει μέσα στο κεφάλι του ένας ποδολάγνος ?"
Πάρε την παραμύθα σου σαν βάση, εκεί βρίσκονται όλες οι απαντήσεις για όλες τις παραμύθες που υπάρχουν.

Στην "ερώτηση" σου, υπάρχουν εξαιρετικές απαντήσεις, όχι μόνο αυτές που σου δόθηκαν και δεν επεξεργάστηκες. Αλλά και αυτές που υπάρχουν ήδη πάνω από δέκα χρόνια που βρίσκεσαι στο φόρουμ.

Ένα ερώτημα μένει αναπάντητο για δύο λόγους
Είτε γιατί υπάρχουν ήδη οι απαντήσεις, άρα δεν υπάρχει πραγματικά κανένα ερώτημα.
Είτε γιατί το ερώτημα τίθεται λανθασμένα και η απορία είναι άλλη από αυτή που εκφράζεται.

Από εκεί και πέρα..
Φαντάσου κάποιος να ρωτούσε 10 χρόνια το ίδιο πράγμα." Τι διάολο βρίσκετε στις πατούσες μωρέ? Ξέρετε τι σας γίνετε? Μα με την πατούσα?
Φαντάσου κάποιος να έλεγε συνέχεια πως ποδολάγνος είναι και αυτός που δεν ενδιαφέρεται για τις πατούσες, που λατρεύει μόνο τους αγκώνες.
Δεν υπάρχει μόνο η ποδολαγνεία που ξέρεις.
Φαντάσου να σου λέει κάποιος ότι δεν υπάρχουν πόδια.
Φαντάσου κάποιος που δεν είναι ποδολάγνος να θέλει ντε και καλά να εξηγηθεί "λογικά" η ποδολαγνεία.
Πολλαπλασίασε τους κάποιους αυτούς και βάλτους να καπελώνουν και να σκαλώνουν κάθε συζήτηση και κάθε νήμα που αφορά την ποδολαγνεία.. το τονίζω.. Κάθε συζήτηση!

Και από την άλλη δες έναν άνθρωπο που θέλει να μάθει για την ποδολαγνεία του, που θέλει να καταλάβει την παραμύθα του, να την μοιραστεί με άλλους ανθρώπους, να απαλλαγεί από ενοχικά και ταμπού ίσως, που θέλει να μάθει νέους τρόπους για την απόλαυσή του, πόσο εμποδίζεται από αυτούς τους κάποιους.

Θες να γελάσεις?
Υπάρχει νήμα με θέμα την καθημερινότητα των ανθρώπων του χώρου που έχουν παιδιά. Προσωπικά δεν έχω παιδιά, αλλά αν ήμουν γονιός σίγουρα θα με ενδιέφερε πολύ να μοιραστώ εποικοδομητικά απόψεις και σε σημεία γιατί όχι ίσως με βοηθούσαν βιώματα άλλων γονιών σε αυτό το θέμα. Αυτό το υπέροχο νήμα σκάλωσε στο αν υπάρχει 24/7.
Σε άλλο νήμα που θα μπορούσε να αναλυθεί η εκπαίδευση των νέων του χώρου, σκάλωσε στο γκομενικό της νηματοθέτριας.
Η λίστα των παραδειγμάτων δεν τελειώνει.

Σου αναφέρω παραδείγματα που δεν σε αφορούν για να δεις το μέγεθος της κατάστασης.

Φυσικά και η μία ερώτηση "τι κουβαλάω στο κεφάλι μου" δεν θα με εμποδίσει να ζήσω αυτό που κουβαλάω στο κεφάλι μου. Αλλά όταν το φόρουμ είναι η μόνη πόρτα που έχω για να το ζήσω και μπαίνοντας σε αυτήν την πόρτα, με την άγνοια και τους φόβους μου και τα κόμπλεξ μου, το μόνο που βλέπω είναι αυτό, να γράφεται σε διάφορους τρόπους και παραλλαγές , τότε ίσως να γίνει εμπόδιο.


Το έχω ξαναπεί, δεν είμαι πια στο D/s, δεν έχω λόγο να είμαι προκατειλημμένη και υποκειμενική (ποτέ δεν είχα). Αυτό το φόρουμ μου άλλαξε την ζωή 360 μοίρες και θέλω να μπορέσουν και άλλοι άνθρωποι σαν και μένα να καταφέρουν να το ζήσουν όλο αυτό. Να προσφέρω και εγώ με την σειρά μου την στήριξη και την ενθάρρυνση που πήρα.

Σε ένα φόρουμ bdsm, καλλιεργούμε το δράμα και τα ενοχικά, αντί την ελευθεριακή σκέψη. Αυτό κουβαλάω στο κεφάλι μου όσον αφορά το φόρουμ.

 

Bravo @rea..
Πολύ καλό

 

@rea..:
εύστοχο κείμενο, δυνατό, όμορφα διατυπωμένο. <3

 

@espimain, @estelwen .. ευχαριστώ