Τι σκέφτεσαι τώρα ?

πώς ακριβώς θα ήταν δυνατό να το είχατε αντιληφθεί;

 

η περιρρέουσα ατμόσφαιρα των μηνυμάτων σου αφήνει μια εντύπωση... την διέψευσες, εξεπλάξην, end of story

 

Θα έπρεπε το καλό και πλούσιο φαΐ να μας ηρεμήσει και να μας φέρει λίγη χαρά!!
Εισπνευστε τσικνα και θα νιώσετε πολυυυυ καλύτερα!!
Εγώ αυτό κάνω και ας τη βγάλω με σαλάτα και βραστά αυγά. Βασανιστήρια!!

 

 

Θα θέσω ένα πραγματικό παράδειγμα για να δείξω που με οδηγεί αυτό το σκεπτικό...
Ήμουν με μια φίλη,και έκανα ερώτηση σε κάποιους.Και δυο άτομα ξεκίνησαν να δίνουν κουλές οδηγίες,και γέλασα αυθόρμητα κι εγώ,το πήρα ως ένα καλοπροαίρετο πείραγμα.Για μένα ήταν πετυχημένο αλλά για την φίλη μου όχι.Η φίλη μου που γενικά είναι πολύ ευγενική και καλή,άλλαξε αστραπιαία.Έγινε απότομη σε αυτούς κι εγώ αισθάνθηκα άσχημα εκείνη την στιγμή,και δεν είπα τίποτα.Είχα βρει αναίτια την αντίδρασή της και αργότερα της έπιασα κουβέντα για αυτό.Και μου είπε "όχι,δεν ήταν χιούμορ αυτό.Ας σου απαντούσαν πρώτα και μετά να κάνουν το όποιο αστείο.Αγνόησαν την ερώτησή σου τελείως και λέγανε ασυναρτησίες για να την υποτιμήσουν και να δειχτούνε στην υπόλοιπη παρέα.Ήταν αγένεια,το ξέρουνε οι ίδιοι πολύ καλά και γι' αυτό και σταματήσανε όπως τους μίλησα,αλλιώς θα συνεχίζανε.Οφείλουν οι άλλοι να σε σέβονται,κι αν δεν γίνεται,πρέπει να τους δείχνεις εσύ τα όριά σου." Και της είπα "και να είναι έτσι,δεν γίνεται να θεωρώ ότι όλοι πρέπει να με σέβονται.Δεν γίνεται να απαιτώ τον σεβασμό όλων.Δεν μπορούν όλοι να τον δώσουν,διαφορετική παιδεία έχει ο καθένας...δε μπορώ να περιμένω από όλους τα ίδια ή να τους αλλάξω εγώ.Πραγματικά δε θα μπορούσα να ζω όντας σε επιφυλακή μη τυχόν και κάποιος δεν με σεβαστεί,θα ήταν αγχωτικό το λιγότερο.Δε με νοιάζει να με σέβεται ο οποιοσδήποτε,δεν είναι εφικτό έτσι κι αλλιώς,και γιατί να με ενδιαφέρει ο σεβασμός του οποιουδήποτε;".
Και μου είπε ότι χρειάζομαι ενδυνάμωση αυτοεκτίμησης κι ότι πρέπει να μάθω να βάζω όρια στους άλλους.
Τα όρια μεταξύ αγνώστων (πέραν νομικών παραβάσεων) είναι αντικειμενικά κι ας υπάρχουν διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες; πρέπει να αλλάξω οπωσδήποτε το πως βλέπω και το τί δέχομαι ακόμη και σε πράγματα που δεν έχουν άσχημο αντίκτυπο σε εμένα προσωπικά όπως το συγκεκριμένο;

κι αν αυτή είναι μια προσπάθεια να εξοικειωθείς με τον άλλον;να σπάσεις πάγο;

 

Νομίζω κάποιος πρέπει να νιώθει πολύ άνετα με τον εαυτό του και να μην παρεξηγείτε εύκολα. Δηλαδή να μην έχει κόμπλεξ. Και το λεω έτσι επειδή είμαι άνθρωπος που παρεξηγείτε εύκολα.
Άρα κάνουμε χιούμορ όταν νιώθουμε αμήχανα; για να σπάσουμε τον πάγο; Νομίζω σε αυτή την περίπτωση κρυβόμαστε λίγο πίσω από το χιούμορ. Και αυτος βέβαια είναι ένας τρόπος επικοινωνίας και μάλιστα δείχνει άμεσα εάν μπορείς να συνεννοηθείς με κάποιον.
Το θέμα νομίζω είναι να ξεχωρίζεις τον χρόνο, τον τόπο αλλά και που απευθύνεσαι κάθε φορά, ώστε να μη γίνεσαι αγενής.

 

από την εξιστόρηση, αυτό που καταλαβαίνω είναι πως η διαφωνία με τη φίλη σου πηγάζει από τη διαφωνία που έχετε επί του "η ελευθερία του ενός τελειώνει εκεί που ξεκινάει η ελευθερία του άλλου"... έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι, η φίλη σου το ασπάζεται, εσύ όχι... δεν υπάρχει σωστό και λάθος σε αυτό, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και έχει διαφορετικά όρια που σε άλλους διευρύνονται και σε άλλους όχι...

θεωρώ πως τα όρια μεταξύ αγνώστων είναι υποκειμενικά γι' αυτό και είχατε διαφορετική θεώρηση/αντιμετώπιση της ίδιας κατάστασης με τη φίλη σου

δε βλέπω κάποιο λόγο να το κάνεις... εσύ ξέρεις τι είναι καλύτερο για σένα  

 

η φίλη σας αγωνίζεται αγωνιωδώς γι αυτό το πώς το είπε.  

 

Σε αυτό τείνω κι εγώ...Απλώς μετά είναι η μαλακία του ότι δεν μπορείς να ξέρεις την ματιά του άλλου οπότε το να είσαι άξεστος ή αγενής για κάποιον,είναι πάντα πιθανό.Δηλαδή το ανειλικρίνεια vs αυθορμητισμός του @tithon έχει point...επιλέγεις αν θα πράξεις όπως νιώθεις ή αν θα είσαι τυπικός μην τυχόν το πάρει στραβά ο άλλος.Λέγεται ίσως λίγο και εξάρτηση στο πως βλέπουν οι άλλοι το τι κάνεις.

 

  Aυτή η θέαση μεταφράζεται και ως: εγώ θα κρίνω όπως θέλω εγώ και εσύ θα φέρεσαι όπως θέλω εγώ. Έχει πολύ ζουμί  

 

το πως φέρεται ο άλλος δεν είναι το θέμα,το θέμα είναι το πως βλέπει αυτό που κάνεις...το οποίο δεν μπορείς να το γνωρίζεις εξ αρχής,οπότε πράττεις με βάση αυτό που νιώθεις,κι αν βγει λάθος διορθώνεις.Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζεις από πριν...οπότε ή πας τυπικά να είναι safe αποκρύπτοντας αυτό που σου βγαίνει υπό τον φόβο του ότι μπορεί να είναι λάθος (που μπορεί όμως να μην κριθεί έτσι απ' τον άλλον)...ή επιλέγεις να είσαι αυθόρμητος και ο,τι βγει.Απλά έχει το ρίσκο του ότι μπορεί να το πάρει στραβά ο άλλος.

 

Πολύ σωστά: είναι δηλαδή θέμα προσδοκιών του παραλήπτη. Δείτε ξανά την μετάφραση: "Θέλω όποιος μου απευθύνεται να μου φέρεται όπως θέλω εγώ, αλλιώς θα το πάρω στραβά."
Εσείς που στην περίπτωση που περιγράψατε δεν είχατε προσδοκίες από τα άτομα που σας απάντησαν, δεν θιχτήκατε...