Τι σκέφτεσαι τώρα ?

βεβαίωσα οτι ψάχνουμε για πυρήνα.
έγραψα οτι η «οικειότητα» ή η έλλειψή της δεν είναι ο πυρήνας της αντίδρασης της φίλης στην ιστορία που αφηγηθήκατε.
μιά γενική αίσθηση απειλής, μιά φοβικότητα, που οχυρώνεται σε κάποιον σοβαροφανή καθωσπρεπισμό, μοιάζει πιό πειστικός πυρήνας της απαίτησης της φίλης να εκφράζονται οι γύρω με περιεχόμενο και τρόπο που δεν κινητοποιεί την φοβικότητά της. κολακευτικά και ανειλικρινώς. μη μου άπτου.
εναλλακτικά μπορεί να υπάρχει απλά μιά στενότητα και ρηχότητα στην αντίληψη. να πιστεύει οτι όντως ξέρει το "σωστό" απ αυτά που από δω κι απο κει έχει ακούσει. δεν υποχρεούται κανένας να καταλαβαίνει τι λέει.  
κι άλλες εναλλακτικές υπάρχουν, αλλά δεν φαίνονται αρκετά ισχυρές στην αφήγηση.

 

Ααα....τώρα κατάλαβα.
Το γεγονός που ανέφερα,το είχα βάλει ως παράδειγμα σε παρακλάδι του κυρίως θέματος,που ήταν σχετικό με τον σεβασμό ως απαραίτητο προαπαιτούμενο από όλους.Ως εκ τούτου,δεν μπορεί εξ ορισμού να είναι ο πυρήνας της συζήτησης...και φυσικά εξ αρχής σκοπός μου δεν ήταν να αναλυθούν συμπεριφορές αλλά να δείξω τις σκέψεις που μου είχαν έρθει τότε,που με οδηγούσε δηλαδή και που με οδηγεί η απαίτηση σεβασμού εμένα προσωπικά.
Έτσι κι αλλιώς,επειδή το άλλο πρόσωπο του γεγονότος δεν είναι εδώ,δε ξέρω πόσο σωστό θα ήταν να αναφέρουμε υποθέσεις σχετικά με τις αιτίες της συμπεριφοράς αυτού του προσώπου αλλά και τι νόημα θα είχε αυτό.Κρατήθηκα και δεν το είπα προηγουμένως αλλά πλέον κρίνω απαραίτητο να το επισημάνω.Το να μείνουμε στο τι επέλεξε εκείνο και γιατί,αποπροσανατολίζει απ' το θέμα.Προσωπικά κρίνω ως πυρήνα τους τρόπους εκδήλωσης συμπάθειας και οικειότητας και τους λόγους που ασυναίσθητα επιλέγονται από εμάς,μιας και αυτά ήταν στους αρχικούς προβληματισμούς που ήρθαν από εμένα. 

 

στα πρόσωπα δεν αναζητούμε πυρήνες, αφ ενός γιατί δεν μας ενδιαφέρει, κι αφ ετέρου γιατί εκ κατασκευής είναι αντιφατικά και πολυδιάστατα, αναγνωρίζουμε χαρακτηριστικά όμως.
πυρήνες αναζητούμε σε συμπεριφορές. ο πυρήνας της συμπεριφοράς που αφηγηθήκατε έγινε προσπάθεια να προσδιοριστεί παραπάνω. στον προσδιορισμό του πυρήνα της συγκεκριμένης συμπεριφοράς συμπεριλαμβάνονται οι ομοειδείς συμπεριφορές που απαιτούν το «μη μου άπτου» του παραδείγματος σας, ακριβώς ως άμυνα στην αίσθηση απειλής μιάς όχι αρκετά συμπαγούς αυτοεικόνας. το αμυντικό αίτημα «σεβασμού» εκδηλώνει την ανησυχία εύκολης κατακρήμνισης του προσώπου, διά της ανατροπής, αποδόμησης ή αμφισβήτησης της άποψης, και υπονοεί συνείδηση της ευθραστότητας της άποψης, κι επέκεινα.
σπανιότατα είδα κάποιον να απαιτεί «σεβασμό» όταν μπορεί να τον έχει.

 

μην πανικοβάλεστε, να κοιμηθείτε ήσυχα και γλυκά, να ονειρεύεστε εμμονές και παρέες.
"δεν κρίνονται όσα γράφω και κάνω, τα οποία είναι εξαίσια εξ ορισμού, με κρίνουν γιατί είμαι χοντρός, συνωμοτούν γιατί με ζηλεύουν. ..βρέχει."
δεν βρέχει, κοιτάξτε το.
οι μπούρδες έχουν αντίλογο.

 

α, ξεμύτισε πάλι η αγέλη; ή μήπως κοπάδι; αμφιταλαντεύομαι...

και ο πάτος δεν έχει τέλος... έχει καταντήσει γελοίο πια

ΥΓ. κοιμήθηκα σαν πουλάκι, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον  

 

οι μπούρδες έχουν αντίλογο.

 

"Τι σκέφτεσαι τώρα" λέει το νήμα
Στο μυαλό τριγυρνάει ένα παλίο τραγούδι, ειδικά το ρεφρέν με τα παλαμάκια.
@tithon μήπως είστε κι εσείς "αντιπρόσωπος" σαν κι εμένα;

 

Εσείς τελικά γιατί μαλώνετε; Δεν κατάλαβα.

@Sejanus γιατί μαλώνουν;;;

 

έχω την εντύπωση ότι είναι προιόν βαρυστομαχιάς απο το χθεσινό τσιμπούσι

 

βγάζει μάτι πια

 

Πόσο μα πόσο αληθινό αυτό όντως...ήταν σα να μιλάω εγώ.
Και με οδηγεί και σε θέμα σχετικό με την επίκριση.Με αυτό ως δεδομένο,έχει νόημα να κρίνονται πράξεις μόνο και όχι ο ίδιος ο άνθρωπος στο σύνολό του.

Όσο σκέφτομαι ότι όλα ξεκίνησαν από μια μπριζόλα!