Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Καταλαβαίνω τι λέτε. Όμορφη η φράση που αναφέρατε, δεν ήξερα ότι είναι του Χάρρυ Κλιν.

Θα σας πω σε ποια σημεία δεν συμφωνώ και πως το βλέπω το πράγμα σήμερα. Απλά την γνώμη μου.
Όμορφες συζητήσεις είναι αυτές που ευχαριστούν τους συμμετέχοντες στην συζήτηση. Και εννοώ ότι δεν χρειάζεται να είναι πάντα σε μια συγκεκριμένη ένταση. Έχω κάνει όμορφες συζητήσεις σε όλες τις εντάσεις που καταευχαριστήθηκα και άσχημες συζητήσεις πάλι σε όλες τις εντάσεις που χαλάστηκα ή βαρέθηκα. Βέβαια γούστα είναι αυτά, δεν χρειαζεται να αρέσει σε όλους μας, αλλά σα θέλει η νύφη κ ο γαμπρός...
Και ακόμα παραπέρα, ο άνθρωπος που έχει να πει κάτι, θα το πει σε όποια ένταση και αυτός που δεν έχει να πει κάτι, σε όποια ένταση πάλι τίποτα δεν θα πει.

Όσον αφορά τον αγαπητό @no_Taboo, με όλη την εκτίμηση δεν θα συμφωνήσω. Αυτό που λέει το καταλαβαίνω αλλά για τους ανθρώπους μας. Γι αυτούς που αγαπάμε και νοιαζόμαστε, εκεί υπάρχει η αξία η ουσιαστική και η τιμή. Εδώ υπάρχει άλλη απόσταση, εκφραζόμαστε με τον τρόπο που νιώθει η ψυχούλα μας και η συνείδησή μας? ε αυτό μας τιμά, στα μάτια μας και στις αξίες μας. Σε όποιον δεν αρέσει, αυτό είναι το ωραίο της υπόθεσης, σκρολάρει παρακάτω και πάει σε αυτά που απολαμβάνει. Πάμε όπου θέλουμε, ποιος μας αναγκάζει να μείνουμε σε αυτό που μας δυσαρεστεί? Και ακόμα παραπέρα πως να αναγκάσουμε τους άλλους να μην κάνουν αυτό που θέλουν επειδή μας δυσαρεστεί? Καταλαβαίνω την ευαισθησία σας και είναι απόλυτα ανθρώπινη και πολύ γλυκιά, αλλά το επόμενο βήμα αυτής της κατεύθυνσης είναι η αυθαίρετη απαίτηση από ανθρώπους που δεν μας χρωστάνε από πουθενά να συμπεριφέρονται όπως θέλουμε εμείς.
Όσο για την τοξικότητα που ανέφερε η @Brt , μπορεί και να υπάρχει δεν ξέρω, αυτό που ξέρω είναι ότι όταν είμαι χάλια όλα μου φαίνονται τοξικά και όταν είμαι καλά δεν μ επηρεάζει τίποτα, ζαμανφου και από πάνω τούρλα. Δεν εννοώ φυσικά ότι όποιος νιώθει την τοξικότητα είναι χάλια, αλίμονο, απλά δεν το καταλαβαίνω (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το σέβομαι) πως μπορεί να συμβαίνει εκεί που έχουμε τον απόλυτο έλεγχο να απομακρυνθούμε από αυτο.Είναι όμορφο θέμα για συζήτηση, για την ένταση της δεν υπόσχομαι  .

Στα μέρη μου, όποιος παίρνει μέρος σε τσαμπουκά ξέρει ότι θα το τσαλακώσει το πέτο, αλλιώς δεν συμμετέχει. Αυτός είναι ο κανόνας, θα ρίξουμε αλλά θα φάμε κιόλας. Αυτός που συμμετέχει σε μια έντονη συζήτηση με την προσδοκία να βγει ατσαλάκωτος 007 είναι παράλογος και αυτός που πήρε μέρος, της έφαγε και διαμαρτύρεται που τις έφαγε είναι μάπας. Στον τσαμπουκά αν δεν θες να τσαλακωθείς, φεύγεις. Έτσι τα ξέρω και έτσι τα κάνω, όταν μπαίνω σε καυγά ξέρω τι κάνω και αν δεν θέλω να καυγαδίσω που να κοπανιέται ο άλλος δεν με νοιάζει.

Κάτι τελευταίο, συμβαίνει σε κάθε φόρουμ. Κάποια μέλη που περνάνε πολύ περισσότερο χρόνο online από άλλα, αντιλαμβάνονται το φόρουμ σαν προσωπικό τους χώρο και κατά συνέπεια, κάθε διαφορετική φωνή από μέλη που δεν περνάνε τόσο χρόνο συνδεδεμένα να την αντιλαμβάνονται σαν εισβολή στον χώρο τους. Τότε όλα γίνονται πιο προσωπικά. Υπάρχει περίπτωση να συμβαίνει και αυτό σε κάποια μέλη και εδώ σε εμάς?

Edit: Δεν τα έβλεπα πάντα έτσι, κάποιες φορές τα έβλεπα ακριβώς όπως και εσείς και γι αυτό σας καταλαβαίνω και θέλω να πιστεύω πως ακόμα και αν διαφωνείτε, θα με καταλάβετε και εσείς.

@no_Taboo Πιστεύω πως και με ουκανικά αν αυτοί που θέλουν να συνεννοηθούν, συνεννοούνται, τότε είναι συζήτηση. Ο καυγάς είναι μια φορτισμένη "συνεννόηση" (εξυπνάδα ουγκ ).

 

Μαζί σου συχνά παθαίνω το φαινόμενο να βλέπω καρδούλες όταν σε διαβάζω...               

 

Ω λιονταρίνα μου!   

 

Αγαπητή @rea.., η εκτίμηση δεν αίρεται με τη διαφωνία, αλλά με τον τρόπο που αυτή εκφράζεται και κυριότερα εξαιτίας του λόγου για τον οποίο προκύπτει. Η τιμή και οι αξίες δεν είναι φούστα - μπλούζα, να τις βγάζουμε, όταν έχουμε καύλες και μετά να τις ξαναφοράμε. Είμαστε εμείς, ορίζουν τον τρόπο με τον οποίο ζούμε, κινούμαστε, εκφραζόμαστε, ανοίγουμε την πόρτα του ασανσέρ και ξετυλίγουμε το χαρτί από το πιτόγυρο.

Όλα τα υπόλοιπα είναι η θέση σας και είναι δεκτά ως τέτοια, αν και διαφωνώ. Όμως αυτό που γράφετε εδώ δεν είναι απλώς εσφαλμένο, είναι επικίνδυνο:

Συνεπώς, αν κάποιος θέλει να λιώσει ένα γατί με τη σόλα του παπουτσιού του, λογικά μπορεί να το κάνει, γιατί δε μου χρωστάει κάτι να συμπεριφέρεται, όπως θέλω εγώ.

Ο άνθρωπος είναι ζώο αγελαίο. Μέσα στην αγέλη ζούμε με κανόνες. Οι κανόνες υπάρχουν, για να προστατεύουν το κάθε μέλος από τον εαυτό του και τους άλλους.
Γνωρίζω πως σ' αυτήν τη γωνιά του πλανήτη έχουμε μία κάποια αλλεργία με τη λέξη κανόνες, όταν η παραβίασή τους δε θίγει εμάς τους ίδιους, αλλά έτσι είναι, γιατί αλλιώς δεν επιβιώνουμε.

Το να μαζευτούμε πέντε σε μία γραμμή και να πετάμε βελάκια στον στόχο απέναντι είναι παιχνίδι / διαγωνισμός / άθλημα.
Το να μαζευτούμε πέντε σε έναν κύκλο και να πετάμε βελάκια ο ένας στα μούτρα του άλλου είναι από σωματική βλάβη, έως ανθρωποκτονία ανάλογα με το πόσο καλό στόχο έχει ο καθένας.

Αντιλαμβάνεστε τη διαφορά;

 

Αναφέρομαι στις συζητήσεις του φόρουμ, σε ένα πλαίσιο διαδικτυακό με κανόνες και διαχείρηση, με ενήλικα μέλη που συμμετέχουν κατά την κρίση τους και την βούληση τους. Καλό βράδυ

 

@rea.., άρα συμφωνούμε για τους κανόνες.
Στον ορισμό της συζήτησης έχουμε διαφωνία να ξέρετε.

Καλή σας ξεκούραση.

 

Μετά από μισή ώρα

Spoiler: 1

 

Μετά από μια ώρα (σε πρώτο πλάνο η @Brt  )

Spoiler: 2

 

Μετά από μια ώρα και δέκα (κάτω από το τραπέζι ο @lefteris1   )

Spoiler: 3

 

Το μπαράκι την επόμενη μέρα

Spoiler: 4

 

   

 

Αυτοί οι "2-3 εκλιπόντες" είναι συγκεκριμένοι; 'Έχουν όνομα; Ή έτσι γενικά το λέτε;

Εσείς τους γνωρίζατε; Είχατε μαζί τους κάποια φιλική ή άλλη σχέση, που να σας κάνει να αναρωτιέστε για το πώς θα έβλεπαν τα δρώμενα αν δεν ήταν εκλιπόντες, αλλά να μην ξέρετε κιόλας;

Dream

ΥΓ. Ήρεμα ρωτάω....

 

Μην σου τύχει και πολύ καλός όμως... Εμείς έχουμε μια γειτόνισσα που κάθε τρεις και λίγο μας φέρνει στην πόρτα: τυροπιτάκια, μαρμελάδες, μουσταλευριά, κουλουράκι κλπ
Ντριν στο κουδούνι και κιλό  

 

Ωχ ωχ !
Μακρυά μακρυά κι αυτό!

 

Αυτό με την απουσία του MasterJP (συγκεκριμένα) το σκέφτηκα κι εγώ αυτές τις μέρες.
Αυτό που σκέφτηκα όμως είναι ότι απλά μου έλειψε αυτό που για τα δικά μου μάτια ήταν πάντα.
Ένας συνδετικός κρίκος.