Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Κι εγώ το έχω αποσυνδέσει πλήρως και φυσικά δεν χρειάζεται να απολογηθεί κάποιος. Εγώ απολογήθηκα επειδή το πρώτο σχόλιο μου, έμοιαζε με προσωπική επίθεση.
Δεν διαφωνώ με όσα λες, όμως το περιβάλλον αλλάζει. Το νομικό σύστημα προσαρμόζει (ιδανικά μέσω ειδικής γνώσης) την ποινή/βοήθεια που θα χρειαστεί ώστε το άτομο να σωφρονιστεί. Δεν κατηγοριοποιεί την πράξη ως ειδεχθή ή λιγότερο ειδεχθή βάσει της ηλικίας του ατόμου. Η κοινωνία όμως, το κάνει. Τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ.
Το ίδιο θεωρώ για το context. Ίσως το χρειάζεται κάποιος ειδικός ώστε να μπορεί να προσφέρει τη μέγιστη βοήθεια στο άτομο που την χρειάζεται. Εμένα ως τρίτο και "άσχετο" γιατί μου χρειάζεται το πλήρες context? Καλοπροαίρετα, για να μπορέσω να ταυτιστώ με ότι συνέβη και να δείξω τη λύπη/συμπαράσταση μου; Δεν δείχνει έλλειψη ενσυναίσθησης αυτό; Δεν είναι από μόνο του κάπως νοσηρό , να ρωτάς "πως έγινε; Πόσοι ήταν; Είχες πιει;" , αντί να ρωτάς "χρειάζεσαι κάτι; Μπορώ να κάνω κάτι; Θα ήθελες να μιλήσεις γι'αυτό?" ...

Υγ:Δεν μέμφομαι κανέναν, σίγουρα το έχω κάνει κι εγώ.

 

Δεν αντιδρούν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο και ούτε λαμβάνουν απαραίτητα τοις μετρητοίς αυτά που αναφέρει κάποιος άγνωστος τρίτος.

Σε κάθε περίπτωση το συν-αισθάνομαι είναι διαφορετικό από το συμπάσχω, το πρώτο απαιτεί συναισθηματική αποστασιοποίηση και το context έχει εξαιρετική σημασία, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.

 

Πριν από κανένα χρόνο έγραψαν οι εφημερίδες και λυσσάξαν οι τηλεοράσεις, για ένα περιστατικό που έγινε σε ένα εγκαταλελειμμένο σχολείο, στην περιοχή των Ν. Επιβατών Θεσσαλονίκης.
Έτυχε και διάβασα την πρώτη ημέρα, τα μηνύματα που αντάλλαξε το κορίτσι με μια φίλη της καθώς και την καταγγελία και τις σχετικές ερωταπαντήσεις.
Σε ένα μέρος με περίπου 200 άτομα αγόρια και κορίτσια ως επί το πλείστον 13-14-κσι 15 ετών, χωρισμένα σε παρέες, μια σε κάθε τάξη, "καπνίζανε". Κάποια στιγμή ένα κορίτσι φιλήθηκε με ένα αγόρι συνομήλικο της. Η Ιστορία έχει και πολλές λεπτομέρειες και γράφανε στα τοπικά ΜΚΔ πολλές μαμάδες και γιαγιάδες διάφορα κακά και κατάρες, για τα επτά αγόρια που ήταν σ΄εκείνη την τάξη. ('Οτι θα γίνουν εγκληματίες και βιαστές όταν μεγαλώσουν και άλλα τέτοια)
Πέρασε από το μυαλό μου ότι όταν ήμουν στην ηλικία αυτή, με συνομήλικα μου κορίτσια τότε, που τώρα είναι μαμάδες ή και γιαγιάδες, είχαμε πολύ πιο έντονες περιπτύξεις, παίζοντας «μπουκάλα» ή «Πυθία» σε αυτήν την περιοχή. Τίποτε τότε ούτε και τώρα δεν γινόταν με το ζόρι.
Ο Θεός μας φύλαξε όλα τ΄αγόρια της εποχής και δεν μπήκαμε σε επιτήρηση γιατί φιλήσαμε παίζοντας, ένα κορίτσι, σημερινή γιαγιά ή μαμά που τώρα κράζει, ενώ τότε μια χαρά τα έκανε όλα τα απλά πράγματα που κάναμε εκδηλώνοντας τα πρώτα νεανικά σκιρτήματα. Κάποιοι από τους νεανικούς φίλους μου είναι παντρεμένοι με κάποιες από αυτές τις νεανικές μου φίλες και είναι μπαμπάδες ή παππούδες. Βιαστής ή φονιάς δεν έγινε κανένας.

Το παρόν σχόλιο δεν έχει την παραμικρή υπόνοια ούτε σχετίζεται με την συζήτηση που είχα με την @D Q Juls

 

Όταν έμαθα ότι το συγκεκριμένο άτομο έχει καρκίνο στον προστάτη η πρώτη μου αυθόρμητη σκέψη ήταν "όλα εδώ πληρώνονται".
Είναι μια συναισθηματική στάση που έχω εντοπίσει ότι την έχω αρκετά συχνά τα τελευταία χρόνια.
Ο διχασμός μου, προέκυψε όταν σκέφτηκα πως με το "όλα εδώ πληρώνονται", γίνομαι σκληρή.

 

ολα γυρνανε πισω. ευχηθείτε , δεν το ευχηθείτε εσεις, αυτοι που πληγώνουν , κάποια στιγμη πληρώνουν. ΟΤΙ και να γινει. το εχω δει αυτό παρα πολλές φορες στην ζωη.

 

Το κομμάτι που έκανες quote νομίζω κάνει ξεκάθαρο πως δεν αναφέρομαι σε μπουκάλες και Πυθίες.

 

Πολύ ανθρώπινα μου ακούγονται και η αρχική σκέψη και ο μετέπειτα προβληματισμός.

 

Σήμερα η βία και η παρενόχληση έχουν πολύ μεγάλο εννοιολογικό εύρος.
Τα παιδιά που ανέφερα στο παράδειγμα δεν άσκησαν καμία βία, αλλά για μελλοντικούς εγκληματίες και φονιάδες τα στιγμάτισαν. Το δικαστήριο τους επέβαλε μεταξύ άλλων να ζητήσουν συγνώμη από το κορίτσι. Ένας όμως αρνήθηκε κατηγορηματικά να ζητήσει συγνώμη για κάτι που δεν έκανε. Να σκεφτείς ότι τραβολογούσαν στις αστυνομίες και στα δικαστήρια ακόμη και παιδιά που είχαν φύγει πολύ νωρίτερα από την παρέα.
Κάπου ώπα.
Με τον νέο νόμο και ένα φιλί μπορεί να είναι κακουργηματική πράξη.
Αλλά άλλο ένα φιλί μεταξύ ανηλίκων και άλλο ερωτικό φιλί μεταξύ ανηλίκου κι ενηλίκου.

 

Και λογικά και συναισθηματικά ανθρώπινο.

 

Δεν γνωρίζω τη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν γνωρίζω και τον νόμο. Προσωπικά όμως, προτιμώ έναν υπερπροστατευτικό νόμο που δίνει τη δυνατότητα στ@ δικαστ@ να το λύσει με μια συγγνώμη, παρά έναν νόμο που θα σε στριμώχνουν , θα σε μπαλαμουτιαζουν και επειδή γλίτωσες τον βιασμό, όλα καλά και δεν έγινε τίποτα.

 

Αν δεν ήταν δεκατετράχρονοι θα κάνανε παρέα στον Π. Φιλιππίδη.

 

Ο Φιλιππίδης κρίθηκε ένοχος για 2 απόπειρες βιασμού. Εάν έκαναν το ίδιο, να βρίσκονταν βέβαια.