Τι σκέφτεσαι τώρα ?

@margarita_nikolayevna σας παραδέχομαι.
Την κουβέντα που άνοιξε με την αποχώρηση ενός μέλους που δήλωσε και τον λόγο που το έκανε, καταφέρατε να την μετατρέψετε σε κουβέντα για εκτρώσεις βιασμένων γυναικών.

 

Ναι, ξέρω να βάζω τα θέματα με σειρά σημασίας.

 

Αγαπητή @gaby_m…

Είμαι σίγουρη ότι θα έχετε παρατηρήσει πως εδώ και καιρό γράφω σπανίως, ωστόσο αυτό που παραμένει σταθερό είναι να μην αντιδρώ εν θερμώ.
Βλέπετε είμαι πιστή οπαδός της γνωστής ρήσης “Better a million times of silence than a time of regret”.

Η αλήθεια είναι ότι διάβασα πολλές φορές την ανάρτηση σας σήμερα για να είμαι κατά το δυνατόν σίγουρη ότι την κατάλαβα επαρκώς.
Και πριν καν τις ενστάσεις από άλλα μέλη ως προς την ανάρτηση σας αυτή, έτριβα τα μάτια μου διαβάζοντας ειδικώς αυτά:

Είμαι επίσης σίγουρη πως θα θυμάστε καλά πως

η μία από αυτές τις δύο αυτές γυναίκες ήμουν εγώ.
Και στην απίθανη περίπτωση που δεν θυμάστε την στάση μου στο συγκεκριμένο νήμα, θα σας παρακαλούσα να ανατρέξετε σε αυτό ώστε να βοηθηθείτε.

Θα σας ρωτούσα πως πιστεύατε ότι θα διάβαζα εγώ προσωπικά αυτή σας την ανάρτηση, αλλά δεν θα το κάνω.
Γιατί, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, είναι εμφανές ότι κατατέθηκε από πλευράς σας χωρίς ενσυναίσθηση.
Μπορεί να με λυπεί αυτή η διάχυτη πολιτικοκορεκτίλα, ωστόσο… αν και διατείνεστε ότι τότε «κρίναμε συναισθηματικά δηλαδή δεν κρίναμε και αντιδράσαμε κανιβαλιστικά» επιτρέψτε μου να σας πω ότι μόνο αυτό δεν κάναμε.
Υγιή αντίδραση το λέω εγώ, υπεραντίδραση το λέτε εσείς…

Θα ήταν υπέροχο αν, αντί να αναρωτιέστε αν αδικήσαμε το συγκεκριμένο μέλος τότε, είχατε αυτή την ευαισθησία ως προς τις επιπτώσεις αυτών που γράψατε σε μέλη που έχουν καταθέσει οδυνηρά βιώματα.
Αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι προσωπικά γι αυτό, πέρα απ το να θλίβομαι.

Και να επιλέγω το φως. Παρά τις πίκρες.
Και να επιμένω σε ένα κόσμο με περισσότερη ψυχή και λιγότερη ηθικοπλαστική κορεκτίλα.
Με περισσότερη ενσυναίσθηση και λιγότερη αμπελοφιλοσοφική ασάφεια.

Ψυχή βαθιά.

 

Καταλαβαίνω, αλλά στο τέλος της ημέρας όταν μια γυναίκα αποφασίσει να μην κρατήσει το παιδί, η μόνη επιλογή που έχει ο σύντροφος είναι αν θα παραμείνει στη σχέση ή όχι, εφόσον διαφωνεί με αυτή την απόφαση. Προσωπικά, παρότι δεν έχω βρεθεί σε αυτή τη θέση και δεν μπορώ να είμαι βέβαιος για την αντίδρασή μου, θεωρητικά θα τερμάτιζα τη σχέση. Για μένα, όταν δεν υπάρχουν σοβαροί ιατρικοί ή κοινωνικοί λόγοι, η έκτρωση δεν είναι επιλογή. Όμως, με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορώ να υπαγορεύσω σε εκείνη τι θα κάνει με το σώμα της, δεν μπορεί να μου υπαγορεύσει τι θα κάνω εγώ με την ψυχή μου.

Το πιο περίπλοκο ηθικό δίλημμα προκύπτει όταν εκείνη αποφασίζει να κρατήσει το παιδί παρά τη διαφωνία του συντρόφου. Εδώ δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις - η ζωή ενός ανθρώπου που θα έρθει στον κόσμο δεν είναι παιχνίδι. Ναι, το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει τη διατροφή, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί στα δικά μου μάτια. Τι πραγματικό όφελος έχει ένα παιδί από έναν γονιό που, παρότι πληρώνει, δεν το θέλει στη ζωή του;

Δεν έχω απάντηση, δεν ξέρω καν αν υπάρχει απάντηση σε αυτό...

 

Αν σου έλεγε ότι δεν επιθυμεί παιδί αλλά αφού το θες εσύ, θα το γεννήσω και ασχολήσου μόνος σου μαζί του, θα το δεχόσουν;