Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Γιατί όπως έχεις ομολογήσει στο παρελθόν, ποστ μεγαλύτερο από 3 γραμμές, δεν διαβάζεις.
Ε, χρειάζεται να κουράσεις και λίγο το μυαλό σου γιά να καταλάβεις...

Εγώ από την πλευρά μου πάντως, βρίσκω εντελώς βαρετή κι ανούσια τη συμφωνία με τους πάντες και τα πάντα...

 

Re: Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Επειδη δεν εχει δει ποσο βαρετες και ανουσιες ειναι οι συμφωνιες... 

 

Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

αν διάβαζες λίγο πιο προσεκτικά θα έβλεπες ότι δεν έγραψα ότι βαριέμαι όλες τις διαφωνίες! 

Με κουράζει απλά η διαφωνία για τη διαφωνία ή αλλιώς διαφωνώ μαζί σου για να με πείσω για την δική μου αλήθεια!Για σκέψου το 

Υπάρχει ακόμα το διαφωνώ γιατί είμαι θυμωμένος και μου φταίνε όλοι και όλα
και το διαφωνώ για να πείσω το γκομενάκι για την ανωτερότητα του πνεύματος μου

Περνώντας τα χρόνια κοιτάω να κουράζω το μυαλό μου επιλεκτικά(ουδέποτε ισχυρίστηκα ότι το πετυχαίνω-αλλά προσπαθώ )

 

Όλα τα είχα ακούσει: Θέλω να μείνουμε φίλοι, σε βλέπω σαν αδερφό μου, είμαι σε περίεργη φάση, θέλω να μείνω μόνη, όλα.
Αλλά θέλω να παραμείνουμε fuck buddies, δε θέλω σχέση πρώτη φορα!!!
For Fucks shake!!!

 

Πρεπει καποια στιγμη συντομα, επιτελους να αρχισω να πιστευω σε κατι.

 

...θα πάμε....δεν θα πάμε....θα πάμε....δεν θα πάμε....θα παμε????

 

Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Προσεκτικότατα διάβασα. Δεν έγραψες "όλες", αλλά έγραψες απλώς "οι διαφωνίες", που στα ελληνικά, θα μπορούσε κάλλιστα να σημαίνει "όλες οι διαφωνίες". Αν εννοούσες "κάποιες διαφωνίες", θα έπρεπε να έχεις φροντίσει να είσαι σαφής, προς αποφυγήν παρανοήσεων.

Το "διαφωνώ μαζί σου γιά να σε πείσω", είναι ο ορισμός της σωστής διαφωνίας. Συμπληρωμένο βέβαια, από το "ή να πεισθώ". Όλοι πάντως, όταν διαφωνούμε, δεν νομίζω να διαφωνούμε απλώς γιά να περνάμε την ώρα μας, αλλά γιά να αποδείξουμε ότι η δική μας οπτική είναι σωστή. Είναι απόλυτα φυσικό, αφού αυτή είναι ακριβώς, η δική μας οπτική. Το θέμα είναι να μπορεί κανείς να αποδέχεται το γεγονός ότι η δική του οπτική είναι εσφαλμένη όταν διαπιστώνει πως κάποια άλλη είναι τελικά η σωστή, και όχι να εμμένει στην άγονη διαφωνία...

 

Re: 3

"Παραιτουμαι! Παραιτουμαι!"... θα κραυγαζα ,αν ημουμ ο Ντρημ.
....αλλα δεν ειμαι.Συγγνωμη για την παρεμβολη.Συνεχιστε.

 

Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Δεν διαφωνούμε:icon16:
αλλά όταν η εποικοδομητική αρχικά διαφωνία καταλήγει να έχει σα σκοπό "να σε πείσω για να νιώσω καλά ταΐζοντας τον εγωισμό μου" και ταυτόχρονα για να το πετύχω αυτό χλευάζω τον δικό σου τρόπο..... ε δε μου καλοαρέσει!Επ ουδενί δεν μιλάω για σένα-το αντίθετο μάλιστα όσον αφορά ότι έγραψες στο τελευταίο συγκεκριμένο νήμα-διαφωνία.

Και κάτι που θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό:Οπτική σωστή σε ότι αφορά την δική σου ζωή τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι εσύ τα πράγματα τον τρόπο που νιώθεις και τον τρόπο που έχεις ώστε να "πληρώνεσαι" απ την ζωή...είναι δυνατόν να έχω εγώ?Για μένα μπορώ να έχω οπτική-και άποψη. Ακόμη κιαν το επίπεδο μου είναι ανώτερο ή κατώτερο απ το δικό σου!
Μη μου πεις ότι το σύνολο των διαφωνιών (μας) δεν έχει μια τέτοια κατεύθυνση?Διαφωνείς?

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t15387-5/#post243399

Προσωπικά σου ζητάω να το ξαναδιαβάσεις-εκτως αν δεν το διαβασες  

Νασαι σίγουρος ότι όταν κάτι αξίζει το διαβάζω ολόκληρο 

Αν μιλούσαμε για το τί κάνουμε εμείς περισσότερο και όχι για το τι λάθος κάνουν οι άλλοι και καλύτεροι θα γινόμασταν και θα προχωρούσαμε όπου του γουστάρει του καθενός..... και μπορεί να χαμε και την πλάκα μας:nod:
Δε θα συμφωνούσαμε κιόλας αλλά όσο να το κάνεις θα πήγαινε και πιο παρακάτω θα προχώραγε καλύτερα....όλο το θέμα

 

Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Πανεμορφα:bounce: νιε.... νιε! 

 

Θ Ε Α Τ Ρ Ο Τ Σ Ε Π Η Σ

« ΤΗΝ ΕΧΑΣΑ»

Του Ζαν Κοκτώ



Στο πανηγύρι,στο πανηγύρι τη βρήκα και στο πανηγύρι την έχασα.
Ήταν μεγάλο πανηγύρι,με τη σκοποβολή του,τα γιαπωνέζικα μπιλιάρδα του,τις μπουκάλες της σαμπάνιας,τις μελόπιτες,τις παράγκες και τα’αλογάκια.
Τα αλογάκια στριφογυρίζουν βουϊζοντας,τα μπιλιάρδα κάνανε καραμπόλες,οι μελόπιτες μοσχοβολούσαν και οι καραμπίνες άδειαζαν.
Ξέρω καλό σημάδι και το καυχιέμαι. Όχι,όχι κάνω λάθος.Έτρωγε λαίμαργα μυρωδάτες μελόπιτες και μου φύσιξε τη ζάχαρη στο πρόσωπο γελώντας.Κι εγώ πασαλειμμένος με πούδρα τη ρώτησα:«πές μου πως σε λένε?» κι αυτή μου είπε : «αργότερα θα στο πώ».
Από κεί βρεθήκαμε στο σκοπευτήριο κι εκεί την έχασα.
Στην αρχή σκόπευα όλους τους στόχους.Σε κάθε νίκη μου φώναζε «μπράβο». Σα δεν απόμεινε τίποτα όρθιο,σκόπευα το αβγό του συντριβανιού και σημαδεύοντας της φώναξα «πές μου πώς σε λένε?» και αυτή μου απάντησε «θα στο πώ μετά»τραβώ, το αβγό πηδάει,στρέφω,ήταν δίπλα μου,την έχασα.
Την έχασα στην παράγκα της σκοποβολής.Μα ξαναβρήκα.Έτρεχα, έτρεχα σα τρελός σκουντουφλώντας πάνω στο πλήθος που με έβριζε.
Και να!!την ξαναβρήκαστις μπουκάλες.Αγόρασα μπουκάλες,πολλούς πολλούς κρίκους,που τους ρίχναμε μαζί και σημαδεύοντας της φώναξα
«πές μου πώς σε λένε?» κι αυτή μου έλεγε «αργότερα θα σου πώ»
Χοπ!! Πάει και αυτό !!! Πάμε τώρα στις κούνιες που ανεβοκατεβαίνουν.
Ανεβαίνεις,ανεβαίνεις όλο και πιο ψηλά και μετά κατεβαίνεις και πεθαίνεις.
Την ξανάχασα.Την έχασα και στις μπουκάλες.Ψάχνω ξανά στις κούνιες,ψυχή.
Νύχτωσε.Τα φώτα ανάβουν,οι ίσκιοι σαλεύουν και την ξαναβρήκα στ’ αλογάκια.Τ’αλογάκια ξεκινούσαν, εκείνη ανέβαινε σε ένα από αυτά κι εγώ πρόλαβα και της φώναξα «πές μου πώς σε λένε?».Την άκουσα να μου λέει, «θα στο πώ μετά».Και την έχασα.
Τα φώτα,οι πολυέλαιοι, οι χρυσές καρότσες,οι καθρέφτες όλα μπαίνουν σε κίνηση.
Καθόταν ολομόναχη πάνω σ’ένα τέρας της αποκαλύψεως,και τη μία έλεγες,πως σηκώνονταν στον ουρανό και την άλλη καταποντιζόνταν στην κόλαση.
Κάθε φορά που περνούσε από μπρος μου πάνω στο χάλκινο τέρας της
κι ανέβαινε και κατέβαινε γελώντας , της φώναζα «πές μου τα’όνομα σου» και μόνο από την κίνηση των χειλιών της μάντευα την απάντηση.
Και την έχασα. Ναί , έτσι την έχασα.
Την πρωτοείδα στις μελόπιτες και την έχασα στο σκοπευτήριο.
Την ξαναβρήκα στις μπουκάλες και την έχασα στις κούνιες.Και να που στα αλογάκια την βρήκα και στα αλογάκια την έχασα.Κάθε φορά που περνούσε έγερνε το κορμί της γελώντας. Και να !! τ’ αλογάκια γυρνούν
όλο και πιο αργά,οι καρότσες το ίδιο.Η ορχήστρα σταματάει,όλα σταματούν.Εγώ,ορμάω στο άλογό της,που σταμάτησε μπρός μου,μα εκείνη δεν ήταν πιά εκεί….είχε εξαφανιστεί….πού να πήγε?
Την ξαναβρήκα για να την χάσω.Κι έτρεξα πίσω από τις σκιές κι έτρεξα πάνω στη σκηνή και φώναξα «πές μου,πώς σε λένε?» και από πουθενά δεν έπαιρνα απόκριση…
Στο πανηγύρι την βρήκα και στο πανηγύρι την έχασα.

Μην πηγαίνετε ποτέ στα πανηγύρια.Εκεί βρίσκει ο ένας τον άλλον και μετά χάνονται.Αναζητώντας, όπως τώρα εγώ.Ναί, την αναζητώ….Δεν ξέρω τα’ όνομάτης, την ….εεεεε…..εεεε…..εειιι……Τη γυρεύω παντού,ψάχνω,ψάχνω,ψάχνω….μα πουθενά δε θα την ξαναβρώ ποτέ πιαααααααα……..

 

Πάντα πίστευα πως η φτήνια και η προκλητικότητα έχουν όρια... Κοντεύω να πειστώ για το αντίθετο.