Τι σκέφτεσαι τώρα ?

 

Πολύ γλυκατζού έχω γίνει τελευταία....

 

  lol

 

Είναι κάποιες φορές που μου λείπει η Ελλάδα.
Κάποιες άλλες όμως είμαι τόοοοοσο ευγνώμων που δεν είμαι εκεί. Όπως σήμερα για παράδειγμα που ενώ βρισκόμαστε σε άλλη χώρα, ο τρόπος σκέψης και συμπεριφοράς είναι ακριβώς ο ίδιος παντού όπου δουλεύουν Έλληνες: Έπρεπε να πάρω τηλέφωνο στην πρεσβεία για κάτι δικαιολογητικά που θέλω. Χρειάστηκε να πάρω 10 φορές (στην κυριολεξία) καθώς τις 7 δεν το σήκωναν και τις άλλες 3 μου το κλείσαν στα μούτρα (χωρίς καν να απαντήσουν) κι ας έπαιρνα σε 2 διαφορετικά νούμερα. Όταν τελικά κατάφερα να μιλήσω με κάποιον (μέσα στη τρελή χαρά εγώ που τα κατάφερα επιτέλους) έπεσα σε μία ξινή, η οποία ήταν μέσα στα νεύρα και την ειρωνία. Μου μιλούσε λες και της σκότωσα τη μάνα και λες και είχα θράσσος που πήρα τηλέφωνο για να την ενοχλήσω! Αφού μιλήσαμε κανά 5άλεπτο (μαλλώναμε στην ουσία, γιατί ενώ εγώ προσπαθούσα ευγενικότατα να της εξηγήσω ότι χρειάζομαι την πλήρη λίστα δικαιολογητικών κτλ, καθώς θα πάω αυθημερόν εκεί από άλλη πόλη, έτσι ώστε να μη χρειαστεί να ξανακατέβω επειδή ξέχασα κάτι, αυτή μου έλεγε άλλα αντί άλλων) και πριν μου ξεφύγει κανά βρισίδι για να της θυμίσω πώς είναι στο Ελλάντα, της ζητάω να με μεταφέρει στο ειδικό τμήμα για να μου τα πουν από εκεί. Απάντηση η τύπισσα: "Τους ρώτησα εγώ, αλλά εντάξει θα σε μεταφέρω εκεί για να στα πούνε κι εκείνοι να τα εμπεδώσεις". Ήταν πολύ τυχερή που πρόλαβε και πάτησε το κουμπάκι για να με μεταφέρει, ειδάλως θα τα άκουγε τα καντηλάκια της. Φυσικά δεν τελείωσε εκεί το θέμα. Μιλάω λοιπόν με μια άλλη στο ειδικό τμήμα, η οποία μου είπε εντελώς διαφορετικά πράγματα απ' αυτά που μου είπε η πρώτη (όχι ότι δεν το περίμενα, αλλά τέλος πάντων). "Πάρτε όμως και μετά από μία ώρα στο τάδε νούμερο και μιλήστε στο συνάδελφο, ο οποίος θα κανονίσει να ζητήσει τα χαρτιά απ' την Ελλάδα". Παίρνω μετά από μία ώρα τον συνάδελφο και πάμε δεύτερο γύρο:
"Πού είστε γραμμένη;"
"Εκεί"
"Σίγουρα;"
"Ναι, σίγουρα"
"Πού το ξέρετε;"
"Τί εννοείς πού το ξέρω; Πού αλλού θα μπορούσα να είμαι δηλαδή;"
"Ε δεν ξέρω πού θα μπορούσατε να είστε κυρία μου! Στον Έβρο! Στην Κρήτη! Οπουδήποτε θα μπορούσατε να είστε!"
"Μα καλά τί δουλειά έχω στον Έβρο ή στην Κρήτη; Δεν έχω καν πάει ποτέ! Σου είπα που είμαι!"
"Πού γεννηθήκατε;"
"Εκεί"
"Παντρεμένη ή ανύπαντρη;"
"Ανύπαντρη"
"Εντάξει, εκεί είστε"
"..........................."

Και η τρανή απόδειξη για την διαφορά της "κουλτούρας" επιβεβαιώθηκε όταν πήρα καπάκι μετά στον ανάλογο τοπικό οργανισμό, όπου πέρα του ότι μου ζήτησαν 10 φορές συγγνώμη που απάντησαν το τηλέφωνο στα 4 χτυπήματα κι όχι στα 2, τελείωσε η όλη φάση σε 3 λεπτά και η κοπέλα έσταζε μέλι απ' την ευγένεια και την προσπάθεια της να βοηθήσει και να μου δώσει να καταλάβω τις διαδικασίες που χρειάζομαι.

Πραγματικά απορώ πώς αντέχετε.

 

είπε κανείς ότι αντέχουμε ???
σήμερα, κι ενώ δεν ξέρω πόσες αιμοληψίες έχω κάνει και παίρνω σε μωρό , έρχεται η τύπισσα με έναν τσαμπουκά και λέει
''δεν έχω ραντεβού, αλλά επειδή φεύγω αύριο θέλω να κάνω τις εξετάσεις αυτές ''. ευγενικά απαντώ ότι δεν εξαρτάται απο μένα αλλά θα πρέπει να μιλήσει με την προισταμένη μου. και έρχεται η αιώνια ελληνική ατάκα. ''ΕΓΩ ΣΕ ΠΛΗΡΩΝΩ , ΕΙΣΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ''.
σκέφτομαι εκείνη τη στιγμή:
''%^&$^$#^@$#%@%$^&%&^*^(*&(&*&%^%##@!@!@@$#^%*&)(*(*)()_*()&*&@#$^%^*(*)()_()*)&*^*&^%*&^%&^%$$^%#$#$@#$@^$%@$%#^%#%^$*^&$^&%(%&^(&()&_*)(&*(^&*%)(''
τέτοιες στιγμές ,μετανιώνω που δεν έχω κοτσίδες.....    

 

Αααααχχ Καλοκαιρακι !!!


View attachment 7396

 

View attachment 7397

 

Yupi TV - Ο αστείος Σαλονικιός! 

 

Αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, αγαπάει και το νοικοκύρη.....

 

Ξεκιναει αιματηρη προπονηση στο γυμναστηριο αυριο.Για οσους με ψαχνουν εκει θα ξημερωβραδιαζομαι πλεον.

 

wb Apollyon   άσχημο πράγμα να μη μπορείς να κάνεις κάτι που αγαπάς...

 

...Beckett...

"You must go on.

I can't go on.

I'll go on."

η δύναμη: να έχεις δει το "δεν μπορώ" και να το κάνεις "συνεχίζω"...
να μαζεύεις συνέχεια τρόπους να το κάνεις "συνεχίζω"...να ξέρεις πως όλα μπορούν να γίνουν πιο δύσκολα, αλλά να μην ξεχνάς να εντοπίζεις το όμορφο...ή να το φτιάχνεις...
ακόμα κι όταν όλα τελειώνουν, να έχεις τις λέξεις...