Τι φοβήθηκες;

Να συγχωρήσω. Δεν ξέρω αν θα έπραττα διαφορετικά αν το ξαναζούσα . Δεν ξέρω που καταλήγει ένας δρόμος που δεν πήρα αλλά κάποιες φορες το σωστό μοιάζει..... τόσο λάθος.

 

Τα ανύπαρκτα.

 

Φοβάμαι μην ακούς τι λέω

 

Τι φοβήθηκες να κάνεις και τελικά το μετάνιωσες;Θα άλλαζες
εκείνη τη στιγμή που φοβήθηκες να πράξεις έτσι όπως θα ήθελες
ή που έπραξες εντελώς διαφορετικά;
Ερώτηση παγίδα? Μόλις είδα το νήμα κατάλαβα πως νιώθει το ψάρι όταν του πετάς το δόλωμα. α) τι φοβήθηκες να κάνεις? Να εμπιστευτώ!!! β) Και τελικά το μετάνιωσες? Τη δεδομένη χρονική περίοδο ο πόνος ήταν μεγαλύτερος από τη σκέψη που ήταν μονόδρομος. Μια και μόνη σκέψη ΄΄ΦΥΓΕΕΕ΄΄. γ) θα άλλαζες εκείνη τη στιγμή που φοβήθηκες? ΟΧΙ κατηγορηματικά, αλλιώς δε θα είχα γίνει αυτό που είμαι. δ) έτσι όπως θα ήθελες ή που έπραξες εντελώς διαφορετικά; ΚΑΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΓΙΔΑ.... Ήθελα? Όταν θες κάτι πραγματικά η θέληση υπερισχύει του φόβου, ή είναι τελικά μια καλή δικαιολογία ο φόβος για να πάρουμε το χρόνο μας και να κινηθούμε ανάλογα και έχοντας το προβάδισμα της ΄΄οπισθοχώρησης΄΄? Με φοβάμαι... και δε θέλω να γυρίζω πίσω γιατί απλά δε με ξέρω, δε με αναγνωρίζω...

 

Ο φόβος έχει ένα συγκεκριμένο ήχο, μια εμβοή και δε συνηθίζεται ποτέ. Καλύπτεται από άλλους ήχους, τη στιγμή της ησυχίας όμως, είναι πάντα εκεί, μέχρι να πεις πόσο αγαπάς την ησυχία και τότε μπορούν να έρθουν και οι μελωδίες.

 

τι φοβηθηκα; οταν ενιωσα να ερωτευομαι

 

Φοβόμουν τον πόνο...
Φοβόμουν να αφεθώ....
Φοβόμουν να με εμπιστευτώ..... Φοβόμουν να με δείξω.... Να με αποδείξω... Φοβόμουν να ανοίξω εκείνη την μικρή χαραμάδα για να μπορέσει ο άλλος να δει... Να καταλάβει...
Το ξανά έκανα......
Τώρα πλεον το μόνο που με φοβίζει είναι μην τυχόν και πάψω να ακούω τον ήχο της μοναξιάς μου!

 

Φοβήθηκα τη ματιά του... αφού πια ήμουν και δεμένη και φιμωμένη και στο έλεος του...
Πάντα φοβόμουν... αν και... ο φόβος τελικά έγινε δέος και πλήρης εξάρτηση...

 

Την τιμή και την ευθύνη της θέσης μου.
Την αίσθηση της μη επιστροφής...

Ολα τα υπόλοιπα τα είπε η Beth.
Damn indeed..

 

υπερβολαί, ειπε Εκείνος μ' ένα μηδίαμα.
Κατά βάθος είσαι έτοιμη! Θα έλεγα οτι με πείσμα το απαιτείς
Κατέβασε τη ματιά της και κοκκίνησε καθώς ένιωσε χιλια σφυράκια να χτυπουν στο κεφαλι
και το κορμι της ν ανατριχιάζει.
- Το θες;
- Ναι, είπε σχεδόν χωρίς πνοή.
Το άγγιγμα του την τιναξε... προδωσε την υγρασια που ηδη ηταν στα μπουτια της

 

Φοβήθηκα το άγνωστο το καινούριο το να ξεπεράσω τα όρια που νόμιζα πως είχα αλλά τελικά τα όρια όλο και διευρύνονται