Το Παράπονο του Κυρίου

Το Παράπονο του Κυρίου*

Με ονομάζετε Κύριο, αλλά δεν με υπακούτε.
Με ονομάζετε φως, αλλά δεν με βλέπετε.
Με ονομάζετε οδό, αλλά δεν με ακολουθείτε.
Με ονομάζετε ζωή, αλλά δεν με επιθυμείτε.
Με ονομάζετε σοφία, αλλά δεν με συμβουλεύεστε.
Με ονομάζετε αλήθεια, αλλά δεν με πιστεύετε.
Με ονομάζετε παντοδύναμο, αλλά δεν με εμπιστεύεστε.
Με ονομάζετε δίκαιο αλλά δεν με φοβείστε.
Με ονομάζετε σωτήρα, αλλά δεν θέλετε τη σωτηρία σας.
Με ονομάζετε Πατέρα, αλλά δεν γίνεστε παιδιά Μου.

(*από φυλλάδιο του Κατηχητικού)

Πέρα από το γεγονός ότι κατανοώ πως το «παράπονο» δεν είναι ακριβώς παράπονο, (δεν κλαψομουνιάζουν οι Αφέντες, αν δείτε κανέναν να κλαψομουνιάζει να ξέρετε ότι είναι βαρβάτο Υ) αλλά ένα συγκεκριμένο πρόβλημα προς προσπέλαση από τον Κυρίαρχο – εξ ού και η απίστευτη ποσότητα ενέργειας που πρέπει να εκλύσει και η μεγάλη ευφυΐα και ευρηματικότητα που απαιτούνται – ένα πιο σημαντικό συμπέρασμα προκύπτει από τα παραπάνω: ότι η δυναμική της σχέσης D/s ή M/s είναι της μορφής, Κ= στάση και Υ= κίνηση. Δεν λέω ότι ο Κ δεν κάνει τίποτα και αναφέρθηκα ήδη στην έκλυση ενέργειας. Αυτή όμως αφορά την εδραίωση της υπόστασής του και αυτή είναι στατική (φως, οδός, αλήθεια, Πατέρας, Νόμος). Δηλαδή, εάν θέλαμε να σχηματοποιήσουμε την δυναμική της σχέσης, θα βλέπαμε ότι η υπόσταση του Αφέντη είναι στατική, ενώ η υπόσταση της σκλάβας κινητική.

Ποια η άποψή σας; Ουσιαστικά πρόκειται για το ερώτημα Κυριαρχο-κεντρικό ή σκλαβοκεντρικό μοντέλο. Τίθεται ως θέμα δυναμικής, με σκοπό την διευκόλυνση της συζήτησης.

 

Απάντηση: Το Παράπονο του Κυρίου

Νομίζω οτι οι πολώσεις που χρησιμοποιεις ειναι οι ακριβώς αντίστροφες
Θα σε βοηθήσω με το συλλογισμό σου αυτόν υπενθυμίζοντας σου μια προς μια τις έννοιες στις οποίες αποδίδεις στατικότητα.
α)Φως, ουδέποτε στατικο αλλα μονίμως ρέων και μάλιστα με τις πιο μεγάλες ταχύτητες στο εκδηλωμένο Σύμπαν
β)Οδος, παλιός και γνωστός συμβολισμός, ριζωμένος βαθιά στο ασυνείδητο του ανθρώπου σύμβολο δράσης και κινησης [ Εγω ειμι η οδος, Ελθέτε προς Εμέ πάντες κοκ)
γ) Αλήθεια, η μετεδεμική προσπάθεια-κατάσταση του Ανθρώπου να κινηθεί(επιστρέψει) στον Πατρικό κόλπο ως ολοκληρωμένη Ανθρωποιδέα μετουσιώνοντας το στάδιο της Λήθης σε Α-ληθη
δ)Πατερας ο ορισμός της άπειρης κινησης ως Πανταχου Παρων

Αυτά σε μακροσκοπικό επίπεδο

Στο εξωτερικο επίπεδο του φαίνεσθαι ο Υ έιναι καθηλωμένος στα δεσμά του, η σταση του ειναι ακίνητη αναμένοντας την κίνηση του Κ

Στο εσωτερικό(μικροσκοπικο) πεδίο
(σε αυτό της έκλυσης ενέργειας όπως αναφέρεις)
η ενέργεια του Υ ειναι σε σταση παυσης(ακινησίας) αναμένοντας την εκδήλωση
κίνησης του Μ και ακολουθώντας αυτόν ή μη, ανάλογα με το ποσο εκπαιδευμένος ειναι [εδω θεωρούμε δεδομένο οτι ο Μ ειναι)

 

Απάντηση: Το Παράπονο του Κυρίου

Κατ'αρχην για να απαντήσω άμεσα παραθέτοντας την γνώμη μου, δεν πιστεύω οτι είναι εφικτό η μία πλευρά να είναι στατική. Δεύτερον δεν πιστεύω οτι μπορεί να παραλληλιστεί το παρόν κείμενο με τη σχέση Μaster/Mistress - slave.

Άλλωστε αναγνωρίζοντας καποιος τις ιδιότητες της κίνησης ως σχετικές , αν ένα πρόσωπο προσπαθεί να εδραιωθεί σε ένα κινούμενο περιβάλλον (το περιβάλλον της σχέσης) τότε αναμενόμενα πρέπει να κινείται διαρκώς.

Μπορεί ίσως να αναγνωριστεί μία τάση να αντιμετοπίζει κανείς έτσι την σχέση M/s, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι η μία ουσία (του Θεού) μπορεί να υποκατασταθεί απο την άλλη (Master/Mistress)

Η ένστασή μου στον παραλληλισμό αφόρα 2 μέρη

Ο/H Master/Mistress δεν είναι ούτε παντοδύναμος(σταματάω να χρησιμοποιώ και τα δύο φύλλα, θεωρώντας οτι εννοουνται), ούτε αλανθαστος, ούτε αποτελεί ο ίδιος την οδό. Δείχνει ίσως έναν προεπιλεγμένο δρόμο. Με τον ίδιο τρόπο δεν είναι η αλήθεια. Αν την ξέρει την λέει (και πάλι δεν είναι δεδομένο οτι θα την πεί) .. Δεν είναι το φώς κτλ κτλ κτλ...

Η δεύτερη ένστασή μου αφορά το κομμάτι το φυλλαδίου το οποίο, κατά την προσωπική μου άποψη πάντα, εκφράζει λίγο μπακάλικα την υπόσταση του Θεού. Οι λέξεις που χρησιμοποιεί είναι γενικές και ανακριβείς αν στοχεύουν στην κατανόηση της υπόστασης μίας τέτοιας οντότητας και δεν θα μπορούσε να περιγράψει την σχέση μεταξύ πιστού και Θεού.

Αν είμαι εκτός θέματος, με συγχωρείτε (όλοι όσοι θα διαβάσετε)

 

Απάντηση: Το Παράπονο του Κυρίου

Πάνω κάτω συμφωνώ dementedjoker
απλά η Ντόρα αποφάσισε να διατυπώσει εναν συλλογισμό που ακροβατεί ανάμεσα στην ιεροσυλία, την αλήθεια, και την βλασφημία
και τοποθετήθηκα (ουδέτερα Ντορα ε?) γιατί τέτοιοι συλλογισμοί με γοητεύουν

 

Re: Απάντηση: Το Παράπονο του Κυρίου

Η δυναμική της σχέσης αναφέρεται στην διαφορά ανάμεσα στις δύο συνιστώσες μέσα στην σχέση. Η μία λειτουργεί ως η δυνατότητα της όρασης για την άλλη, με την ύπαρξή της, ενώ η βλέπουσα είναι δράση. Δεν μιλούμε για τις φυσικές ιδιότητες του φωτός. Είναι εξάλλου γνωστό τοις πάσι ότι η μεγαλύτερη ταχύτητα στο σύμπαν είναι η ταχύτητα με την οποία πετάγεται το σκατό, όταν έχουμε κόψιμο.

Θα ήθελα να μην παριστάνεις ότι μπερδεύεσαι. H εκδήλωση της θέλησής μου αυτής είναι στατικής μορφής. Είτε το κάνεις είτε όχι, δεν θα βάλω και την γάτα μου να κλαίει. Εάν υποθέσουμε όμως ότι εσύ θα ήθελες να με ευχαριστήσεις, για κάποιο μυστήριο λόγο, ή να βελτιώσεις τις ικανότητές σου προς ανταλλαγή απόψεων, για τον προφανή λόγο, θα συμμορφωνόσουν με την επιθυμία μου. Η δική σου αντίδραση στην προτροπή μου θα ήταν κινητικής μορφής. Γιατί θα είχε πηγή την επιθυμία και στόχο κάτι συγκεκριμένο.

Επίσης θα ήθελα να μην απαιτείται baby talk, αλλά αυτό είναι απλά ένας αναστεναγμός...Μην το λάβεις υπόψη σου σε παρακαλώ.

Ο Eliot μας παρέχει την απάντηση επί των συμβόλων, που τάχαμου δήθεν βλέπουν παντού οι άνθρωποι. Όταν τον ρώτησε μία κυρία σε ένα πάρτι, σχετικά με το ποίημά του που ξεκινούσε, "Lady, three tigers sat under a juniper tree", τί σήμαινε αυτό, εκείνος απάντησε: "Lady, three tigers sat under a juniper tree".

Με άλλα λόγια η οδός είναι ο δρόμος πάνω στον οποίο κάποιος βαδίζει. Δεν βαδίζει και ο δρόμος. Ο δρόμος είναι η προϋπόθεση για να βαδίσουμε. Δως μοι πα στω κλπ. Αν δεν έχω πού να σταθώ, πώς θα βαδίσω; Και πού θα πάω;

Τα σύμβολα δεν λειτουργούν κατ' αυτόν τον απλοϊκό τρόπο έτσι κι αλλιώς. Σύμβολο κίνησης δεν σημαίνει ότι κινείται το ίδιο το σύμβολο.

Ανοίγει παρένθεση: Ποτέ δεν έχαψα το παραμύθι με τον Πατρικό κόλπο. Πρόκειται για ξεκάθαρη έλλειψη μήτρας και αναπλήρωσή της με την δημιουργικότητα. Μόνο ο άντρας επιθυμεί να επιστρέψει στην μήτρα, και το προσπαθεί μάταια σε όλη του τη ζωή. Κλείνει η παρένθεση.

Όσο για την επιθυμία του άντρα να ζει ερμηνεύοντας, σε αντίθεση με την γυναίκα που απλώς ζει, θα έλεγα πως όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Η ολοκληρωμένη Ανθρωποϊδέα είναι ένα ψευδές παραμύθι, ένα αντρικό κατασκεύασμα που δικαιολογεί το ξέσκισμα της ανθρωπότητας στα νύχια των επιτήδειων. Η φύση δεν περιέχει ιδέες, αλλά ένα έμβρυο στην κοιλιά της μάνας του.

Αλλά τί σχέση έχουν αυτά με το προτεινόμενο σχήμα της δυναμικής του M/s; Η παραπομπή στο συγκεκριμένο κείμενο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με ποικίλους τρόπους, αλλά έχω θέσει ήδη την συγκεκριμένη οπτική γωνία. Θα παρακαλούσα επομένως να μην βγαίνετε εκτός θέματος.

Πατέρας = Νόμος. Δεν εμπεριέχει επιθυμία και επομένως δεν εμπεριέχει κίνηση. I am what I am, λέει στη Βίβλο. Δεν λέει, I desire, I want and I act. Είμαι λέει βρε παιδιά, είμαι...Revealing his mysterious name, YHWH ("I AM HE WHO IS", "I AM WHO AM" or "I AM WHAT I AM").

Καλά που τα διαχώρισες κιόλας, αλλιώς θα μπερδευόμασταν. 

Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν πολλά οκνηρά Υ. Είναι ένα χαρακτηριστικό των Υ, ιδίως των ανδρών Υ, και ιδίως των μαζοχιστών. Έχεις κάνει ποτέ σεξ με μαζοχίστρια; Είτε είναι είτε δεν είναι εκεί, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. 

Μία σχέση Κυριαρχίας, κατά την άποψή μου, απαιτεί τεράστιες προσπάθειες από το Υ για δράση. Εάν δεν ξεκουνηθεί από την κωλάρα του, στον Καιάδα κατευθείαν...

Εάν όμως θα ήθελες να αναφερθείς στην αναγκαιότητα της αναμονής του μαζοχιστή, εδώ θα συμφωνήσω. Ήδη ανέφερα ότι το Υ δέον όπως αποφεύγει τις προτροπές προς τον Κ, δείρε με, μαστίγωσέ με, χαστούκισέ με, λίγο πιο δεξιά, πιο αριστερά, εκεί, εκεί, εκεί, yes, yes, yes, κλπ. Άκρως ξενερωτικό, θα του πέσει κατευθείαν του ανθρώπου. Και ο μαζοχιστής δεν θα περάσει καλύτερα, με την παροχή λίστας υπηρεσιών. Η υποταγή είναι πολλλύ περισσότερο απολαυστική, και η υποταγή δεν έχει λίστες. Η υποταγή περιμένει, και περιμένει, και περιμένει. Μερικές φορές αυτό αρκεί (για την Υ μεριά).

Χαίρομαι που έρχεσαι στα λόγια μου. Το ήξερα ότι είσαι εξυπνοπούλι και θα τάπιανες γρήγορα. Είδες που δεν ωφελεί να γαμάς και να δέρνεις;

Προσωπικά εγώ δεν μένω ποτέ ακίνητη, εκτός εάν είμαι καλά δεμένη, γιατί ξέρω τι με περιμένει και αρχίζω και τρέμω. Είναι ανακλαστικό όμως και δεν τιμωρούμαι ποτέ γι αυτό. 

Όσο για τον Μ, δεν είναι εκπαιδευμένος. Είναι ο εαυτός του. He is what he is.

 

Re: Απάντηση: Το Παράπονο του Κυρίου

Το έναυσμα για την τοποθέτηση αυτή περί στάσης και κίνησης το έλαβα από μία διάλεξη για το γνωστό bildungsroman του Joyce, "Portrait of an artist as a young man". O ήρωας, ο Stephen Dedalus, έχει κάποιες θεωρίες για τις δύο αντίθετες καταστάσεις, stasis and kinesis. Από ότι φαίνεται, ο Joyce είχε κάποιες συγκεκριμένες ιδέες για την αισθητική απόλαυση, την οποία έβλεπε να εκφράζεται αγνά μόνο μέσα στο στατικό συναίσθημα του οίκτου και του δέους. Έλεγε ότι ένας καλλιτέχνης θα έπρεπε να προσπαθεί να αποτρέψει τα όποια κινητικά συναισθήματα δημιουργεί η τέχνη του. Εάν βλέπετε ένα γυμνό και θέλετε να το γαμήσετε, δεν υπάρχει αισθητική απόλαυση. Εάν βλέπετε ένα ζωγραφισμένο μήλο και σας ανοίγει η όρεξη, το ίδιο. Η επιθυμία σχετίζεται με την κίνηση. Θέλω κάτι και κινούμαι για να το αποκτήσω. Δεν ενέχει αισθητική απόλαυση αυτό, είναι η καθημερινή μπαναλαρία του μαμ, κακά και νάνι. Επιπλέον, ο Joyce θεωρούσε την τέχνη που προκαλεί κινητικά συναισθήματα, διδακτική και πορνογραφική, και συμμερίζομαι την άποψή του.

Γιατί όμως συνέδεσα την σχέση M/s και D/s με το συγκεκριμένο σχήμα; Μην είμαι τρελή και παλαβή; 

Όχι μόνο αυτές οι σχέσεις μπορούν να ιδωθούν έτσι, αλλά όλες εν μέρει. Ο ένας κινείται με επιθυμία και ο άλλος είναι το αντικείμενο του πόθου, η "ντίβα" της υπόθεσης. Έστω και αν γίνεται σε μικρή, ανεπαίσθητη κλίμακα σε βανίλλα προσεγγίσεις. Εάν μπεις σε ένα οποιοδήποτε μπαράκι, και παρατηρήσεις τα ζευγάρια, ο ένας εκ των δύο κάνει πάντα τον γελωτοποιό. Πρόσεξέ τους. Είναι πάντα αυτός που επιθυμεί περισσότερο. Ο άλλος δεν χρειάζεται να κάνει σχεδόν τίποτα. Έχει ήδη εδραιώσει την φύσει ή/και θέσει ανωτερότητά του, ως προς τον άλλον.

Ανάλογα το περιβάλλον. Σε μία τραμπάλα φερ' ειπείν, δεν μπορείς να πας και σε πολλά μέρη. Η δυναμική είναι συγκεκριμένη. Ο ένας είναι πάνω και ο άλλος κάτω.

Για να μην πω τί γίνεται και στην κινούμενη άμμο. 

Βλέπεις λοιπόν ότι εάν λάβεις υπόψη σου την παράμετρο που θέτει ο Joyce, δηλαδή την κίνηση ως επιθυμία, είναι ξεκάθαρο ότι ο επιθυμών λιγότερο δεν θα κινείται. Διότι δεν υπάρχει ανάγκη. Αυτό που θέλει, θα του το δώσει ο άλλος. Παρακαλώντας κιόλας. Μήπως διαφωνεί κανένας με αυτό;

Σαφώς δεν μιλούμε για τον Θεό. Μιλούμε για την στάση και την κίνηση μέσα σε σχέση ασυμμετρίας. Ελπίζω να αφήσουμε τον Θεό ήσυχο στα ουράνια, όπου ανήκει.

Είναι. Είναι αλάνθαστος και είναι η οδός και είναι η αλήθεια και είναι το φως. Πίστεψέ με. Για το Υ είναι. Αλλιώς δεν λειτουργεί το BDSM. Είναι βασικός κανόνας. Υπάρχουν κανόνες, ασφαλώς και υπάρχουν. Όσοι ασχολούνται, το ξέρουν αυτό. Αλλιώς πάπαλα η δουλειά.

Όπως είπα, ας αφήσουμε τον Θεό στα ουράνια. Το ότι έχω πάντα πρόσβαση σε φυλλάδια του κατηχητικού, δεν σημαίνει τίποτα πέρα από μία σχεδόν διαστροφική ενασχόλησή μου με αυτά τα πράγματα. Είναι άσχετο με το θέμα υπό συζήτηση.

Έχεις δίκιο παρόλα αυτά για την αδυναμία κατανόησης αυτής της οντότητας. Αναφέρομαι στον Μ. Αλλά η σχέση μεταξύ Υ και Μ για μένα είναι ξεκάθαρη.

Σ' ευχαριστώ για την ειλικρινή τοποθέτησή σου. Ελπίζω να βοήθησαν οι διευκρινίσεις.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Το Παράπονο του Κυρίου

Γαμησε τα πάλι! στα περισσότερα διαφωνω again
και εχεις γράψει και ενα κάρο για να τα πάρω Quid pro quo αλλά στο πιο (mean)


On a personal note
2 ραπίσματα και ένα χάδι μας κάνουν 2 ραπισματα και ένα χάδι
και θα αγωνιστώ πάρα πολύ, να ΜΗΝ προσπαθήσω να τα ανταπωδώσω

On a more personal note
χαιρομαι που υιοθέτησες το ύφος μου στις απαντήσεις σου (πρόταση προς πρόταση)
[Oh wait!,fuck!! i just lost  ]


Παμε λοιπόν

'''
]Η δυναμική της σχέσης αναφέρεται στην διαφορά ανάμεσα στις δύο συνιστώσες μέσα στην σχέση
'''
εδώ θα έπρεπε να αναφέρεσαι στη διαφορά δυναμικού των συνιστωσών
και όχι απλώς στη διαφορά τους, η οποία ειναι απολύτως δεδομένη
ενώ η διαφορά δυναμικού τους οχι.
Αυτό που σου λέω το κατανοεις?



'''
Η μία λειτουργεί ως η δυνατότητα της όρασης για την άλλη, με την ύπαρξή της, ενώ η βλέπουσα είναι δράση.
'''
Λάθος, η δυνατότητα όρασης ειναι η κίνηση, ειναι αυτή που κινειται ερμηνευοντας-χωρώντας-κατανοώντας αυτά που η βλέπουσα, παθητικά εισπράττει ως εξωτερικά οπτικά -ενεργειακα ερεθίσματα.
Μικραίνοντας τη κλίμακα για να μπορέσεις να το παρακολουθήσεις καλύτερα...
(strike 2, no more i promise, cause this is some serious shit that we 're talking about)
Η ίριδα απλώς εισπράτει, παρόλο που εξωτερικά στα μάτια του επιφανειακού παρατηρητή κινείται...Απο την άλλη Ο εγκέφαλος (φαινομενικά ακίνητος) κινεί όλη την διεργασία αποκωδικοποίησης-ερμηνείας-ανάλυσης (Παρατηρείς φαντάζομαι, πόσο σωστά τοποθετει η Ελληνική γλώσσα τα Γένη! Η ιριδα Ο εγκέφαλος [το συγκεκριμένο κλειδί κράτα το θα σου φανεί χρήσιμο παντού]

(οk οk! θα μπορουσα να ειχα γράψει 'εξωτερικού' αντί 'επιφανειακου'
shoot me!)

'''
Δεν μιλούμε για τις φυσικές ιδιότητες του φωτός.
'''
Λάθος και πάλι, οι ιδιότητες του Φωτός στην Ακτιστη Του μορφή συνδέονται με το νομο της αναλογίας στην Κτιστή του εκδήλωση(και εδώ το σύμφωνο Ταυ ειναι μικρο).
Προσπάθησε να καταλάβεις καλύτερα τον Νομο του 'Ως Ανω και κάτω'
(κι εισαι και του κατηχητικού...)


'''
Είναι εξάλλου γνωστό τοις πάσι ότι η μεγαλύτερη ταχύτητα στο σύμπαν είναι η ταχύτητα με την οποία πετάγεται το σκατό, όταν έχουμε κόψιμο.
'''
Αυτο απο μεγαλοψυχία θα το αφήσω ασχολίαστο(u r 2 easy woman!!)

Θυμήσου! στο μόνο που διαφωνούμε ειναι η πόλωση.
Ελπίζω να βοήθησα κάπως
Αν αυτά όμως δεν προάγουν το συλλογισμό σου πες μου και θα επανέλθω,

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Το Παράπονο του Κυρίου

Απ'ότι καταλαβαίνω εδώ θέτεις κάποια δεδομένα τα οποία αναπόφευκτα θα οδηγήσουν στο συμπέρασμα πως όταν το ένα σημείο αναφοράς κινείται, το δεύτερο θα παραμένει ακίνητο.
Εν μέρη από απλή παρατήρηση δεν θα πώ οτι έχεις άδικο. Μοιάζει πραγματικά σε μία πλειοψηφία σχέσεων όταν ο ένας τοποθετείται αδιάλακτα στη θέση που έχει επιλέξει ο άλλος αρχίζει την κίνηση επαναπροσδιορισμού του εαυτού του. Επίσης μοιάζουν τα ζευγάρια να κινούνται σε διπολικές συνταγές.

Αυτό που θα ήθελα να σημειώσω είναι πως οι καταστάσεις οι οποιες αντιμετοπίζονται σαν δίπολα συνήθως δεν οδηγούν σε ολοκληρομένο συμέρασμα γιατι το βασικό προβλημα που αντιμετοπίζουν είναι οτι ξεχνάνε να συμπεριλάβουν και τις άλλες παραμέτρους οι οποίες ενισχύουν την συγκεκριμένη δράση // αντίδραση.

Νομίζω οτι αυτό που προσπαθεί να πεί ο "Christos70" είναι ότι με βάση τον Joyce αντιμετοπίζεις το θέμα σου μάλλον σαν ένα πρόβλημα φυσικής. Εξού και η αναφορά του στις ιδιότητες του φωτός , τη διαφορά δυναμικού κτλ.

Μία πραγματικότητα μπορούμε να την αναλύσουμε στα στοιχεία (πχ συνιστώσες) τα οποία την αποτελούν, με δεδομένα τις Νευτόνιας, της Κβαντικής, των θεωριών του Αϊνστάιν, της θεωρίας των υπερχορδών ή όποιας άλλης θεωρίας εξυπηρετεί το συγκεκριμένο ερώτημα.
Ουσιαστικά επίλεγουμε το σύστημα με βάση το ερώτημα. Αυτό δεν σημαίνει οτι δεν υπάρχει αλλο σύστημα. Το μονο που σημαίνει είναι οτι αν χρησιμοποιήσουμε άλλο σύστημα θα μας βγάλει σε εντελώς άλλου τύπου συμπεράσματα.

ΔΗλαδη ναι, αν το αναλύσεις με δεδομένο τα δίπολα, τότε σίγουρα κάποιος είναι ακίνητος και κάποιος κινείται. Σίγουρα κάποιος παίζει τον ρόλο του δέκτη και κάποιος του πομπού, σίγουρα κάποιος καθοδηγεί και κάποιος ακολουθεί κ.ο.κ..

Σε αυτό δεν θα εκφέρω άποψη γιατί δεν έχω και τόσες εμπειρίες. Νομίζω οτι εξαρτάται απο τους ανθρώπους και τους κανόνες που προανέφερες.

Και εγώ ευχαριστώ για το ενδιαφέρον θέμα και την ευκαιρία ανταλαγής απόψεων

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Το Παράπονο του Κυρίου

Ελπίζω πως ναι. Δεν συμφωνώ όμως. Θεωρώ ότι η διαφορά τους είναι ποιοτική. Θα ήταν απολύτως ίσες, εάν μπορούσαμε να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Αυτό που λέω είναι ότι η μία είναι στατική δύναμη και η άλλη κινητική. Η μία δύναμη ΕΙΝΑΙ και η άλλη ΕΠΙΘΥΜΕΙ. Αυτό, σε χοντρικές γραμμές, χωρίς να αρνούμαι την ανθρώπινη διάσταση της σχέσης. Προσπαθώ να την εξηγήσω όμως με όρους θρησκευτικής λατρείας, για να γίνει περισσότερο κατανοητή η διαφορά της από τις συμβατικές σχέσεις. Επίσης, προσπαθώ να εξηγήσω κάποια πράγματα που βλέπω να υφίστανται και στο BDSM. Εννοώ την απαίτηση από το Υ για δράση, με τον τρόπο που ένας πιστός θα έπρεπε να μετατρέψει την αλήθεια στην οποία έχει φτάσει μέσα του, σε τρόπο ζωής. Γι αυτούς τους λόγους κατέφυγα στην σύγκριση με τον Χριστιανισμό.

Δεν συμφωνώ. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει τίποτε παθητικό στην δράση του Υ. Πνευματικά και σωματικά, είναι απόλυτα ενεργό, με συνειδητό τρόπο. Ο "λαμπτήρας" - ή καλύτερα ο "ήλιος" - δεν απαιτείται να ερμηνεύσει αυτό που ήδη εμπεριέχει, διότι το έχει ερμηνεύσει προ πολλού, γι αυτό και είναι ήλιος και όχι ίριδα. Ας πούμε ότι η διάμετρος της υπόστασής του είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από την διάμετρο της υπόστασης της ίριδος.

Η ίριδα απλώς εισπράττει; Σου φαίνομαι για άτομο που εισπράττει; Μιλώ για σκλάβες με εγκέφαλο, όχι για ζωντόβολα. Η σκέψη δεν είναι προνόμιο του Κυρίαρχου, και σαφώς είναι απαίτηση του Κ από το Υ του. Αλλιώς υπάρχουν και οι πλαστικές κούκλες, οι διανοητικά ασθενείς, οι σε κωματώδη κατάσταση κλπ.

Δεν κατάλαβα τι εννοείς. Θα μπορούσες να εξηγήσεις λίγο καλύτερα;

Δεν διαφωνούμε. Σημασία έχει η διαφορά που έχω επισημάνει. Στάση vs κίνηση. Δεν είπα πουθενά ότι δεν εναλλάσσονται. Κατά τον ίδιο τρόπο που περιέγραψα, το Υ μπορεί να γίνει η πηγή ενέργειας (έμπνευσης κλπ) για τον Κ, ο οποίος θα επιδοθεί στις απαιτούμενες κινήσεις, έτσι ώστε το Υ να παραμείνει στην δυναμική της σχέσης και να μην το πάρει ο διάολος. Το Υ όμως ποτέ δεν μπορεί να γίνει Πατέρας. Οδός, ναι. Η αλήθεια Του, ναι. Η δύναμή Του, ναι. Για σκέψου πόσο γρήγορα θα κατέρρεε ένα τέτοιο σύστημα, εάν εξαφανιζόταν η δύναμη και πίστη του Υ. (Για σκέψου πόσο γρήγορα θα ψόφαγε ένα τσιμπούρι, εάν η σκύλα το τίναζε από πάνω της. )

Η συγκεκριμένη οπτική γωνία επικεντρώνεται στην πτυχή της σχέσης που σχετίζεται με την πνευματική καθοδήγηση και την συναισθηματική επικέντρωση. Σε μία σχέση (φαινομενικής) ασυμμετρίας, δεν μπορούν και οι δύο μετέχοντες να είναι στο βάθρο του Πατέρα / Θεού / Νόμου. Οι υπόλοιπες πτυχές μιας τέτοιας σχέσης θεωρούνται δεδομένες και γνωστές.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Το Παράπονο του Κυρίου

Συμφωνώ απόλυτα με όλα αυτά. Το διευκρίνισα λίγο ανωτέρω, στην απάντηση προς τον Christos70.

Και πάλι συμφωνώ απόλυτα. Η κάπως μονόπλευρη οπτική γωνία που θέτω, εξυπηρετεί έναν και μοναδικό σκοπό (μου). Επιθυμώ μία συζήτηση για την λατρευτική φύση των BDSM σχέσεων, με στοιχεία δανεισμένα από τον Χριστιανισμό. Τα στοιχεία αυτά βρίθουν κατά την άποψή μου στο BDSM, όχι μόνο όσο αφορά την πνευματική και συναισθηματική υφή αυτών των σχέσεων, αλλά και το ίδιο το τελετουργικό κομμάτι με τις σαδομαζοχιστικές πρακτικές. Είναι ολοφάνερο σε μένα και θα ήθελα να δω πώς το εκλαμβάνουν και άλλοι, για να διευρύνω περισσότερο την αντίληψή μου και να κάνω τυχόν διορθώσεις στο σκεπτικό μου.

Σ' ευχαριστώ για την χρήσιμη και γόνιμη (προς περαιτέρω σκέψη) απάντηση.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Το Παράπονο του Κυρίου

ΑΝ διαβάσεις εκτός απο Χριστιανικά έντυπα και αποκρυφιστικά γραπτά θα διαπιστώσεις οτι οι Μ χρησιμοποιούν τη γλώσσα των....χμμ "δαιμόνων" (για συντομία). Ίσως των ισχυρών αρκετά ώστε να σφετερίζονται την έννοια του φωτός, της θεραπείας, της οδού κτλ. Όμως η διάλεκτος οπωσδήποτε δεν σχετίζεται με την οδό του Χριστιανικού Θεού

Το τελετουργικό είναι διαφορετικό. Οι διαφορές είναι έντονες. Απλά χρειάζεται να εστιάσει κανείς. Είναι άλλο πράγμα να λατρεύεις τον δημιουργό, άλλο έναν άγγελο και άλλο εναν εκπεσόντα άγγελο. Οι Μ πιο πολύ φαίρνουν στο 3ο.

Είναι όντως πολλά τα κοινά. Τα στοιχεία που δανείζεται όμως το BDSM είναι γενικότερα θρησκευτικά// λατρευτικά στοιχεία, κυρίως δαιμονικών και άλλων επικλήσεων και οπωσδήποτε όχι Χριστιανικά. Ο διάλογος και το κυριαρχικό interaction μεταξύ Μ//s είναι πανομοιότυπος με τον διάλογο και τις "συμφωνίες" μεταξύ πνευμάτικά ανώτερων οντοτήτων (δαιμόνων) // μάγων. Τα scripts είναι αναλυτικότατα γι αυτούς που μπορούν να τα αντιλυφθούν.

Αν παρατηρήσει κανείς τις Χριστιανικές προσευχές και όχι την μετάφραση που εξυπηρετεί την υποταγή σε κάποιο εκκλησιαστικό δόγμα, τα λόγια της κάθε προσευχης, σκοπό έχουν το λύσιμο των δεσμών αυτού του interaction με αποτέλεσμα την απόλυτη ελευθερία και αυτοδιάθεση των ατόμων. Την απελευθέρωση απο τον πόνο και τη φθορά και όχι μεσω οδύνης.

Αυτή άλωστε είναι και η ουσιαστική παραπλάνηση του Εωσφόρου διότι ο ίδιος έχει τη μορφή ΕΚΕΙΝΟΥ που ΦΕΡΝΕΙ ΤΟ ΦΩΣ. Είσαι σίγουρη πως όταν θα δείς κάποιον να ΦΕΡΕΙ το φως δεν θα δυσκολευτείς να τον διαχωρίσεις απο αυτον που ΕΙΝΑΙ το φως?

 

Απο ποτε επιτρεπονται θρησκευτικες συζητησεις στο forum ?