Το Ψασπαρτού

terra incognita

"BDSM πρέπει να κάνει μόνο όποιος δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά."

Κάποιος σοφός, εδώ σε αυτό το φόρουμ, παλαιότερα είχε γράψει την παραπάνω ρήση. Είχε απόλυτο δίκιο.

Αν δεν διαφωνούσα κάθετα δεν θα επιχειρούσα να κολυμπήσω σε κινούμενη άμμο. Διότι το να προσπαθήσει κάποιος να διαφωνήσει με τον DreamMaster, αυτόματα, το γεγονός αυτό, τον καθιστά κολυμβητή κινούμενης άμμου. Όσο πιο πολύ προσπαθείς τόσο πιο πολύ βυθίζεσαι.

Αγαπητέ DreamMaster, τόσο το πνεύμα σου όσο και ο λόγος σου είναι γνωστά στο φόρουμ. Τουλάχιστο στα παλαιότερα μέλη. Το πνεύμα σου για την απαράμιλλη ευρυμάθειά του και ο λόγος σου για την αξεπέραστη ευφράδειά του (παρεμπιπτόντως ρίξε και μια ματιά στο Υ.Γ.2). Αλλά, όπως προείπα, διαφωνώ... κάθετα!

Το BDSM δεν είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας. Είναι η μοναδική θεραπεία για τον "ασθενή". Και όχι δεν χρειάζεται ψυχοθεραπευτή. Σε μια, όχι και τόσο τραβηγμένη εκδοχή (βλέπε αυνανισμός), δεν χρειάζεται καν ερωτικό παρτενέρ. Αρκεί ο πάσχων.

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι το BDSM λειτουργεί στον "ασθενή" όπως η μουσική ή το θέατρο ή γενικά οποιαδήποτε μορφή "θεραπευτικής" τέχνης. Ο Ντε Σαντ σε ένα τρελοκομείο δεν είχε στήσει μια θεατρική παράσταση; Όπως και να έχει, το BDSM είναι κάτι παραπάνω. Δεν έχει μόνο ψυχοθεραπευτικές ιδιότητες. Αποτελεί ανάγκη της οποίας η έλλειψη οδηγεί σε ψυχανωμαλίες.

Φανταστείτε έναν άνθρωπο που δεν κάνει σεξ (δίχως να εξαιρείται ο αυνανισμός). Φανταστείτε έναν ομοφυλόφιλο που είναι αναγκασμένος να πηγαίνει με ετερόφυλούς του. Φανταστείτε, για να το πάω λίγο πιο μακριά, κάποιον που δεν τρώει ή κάποιον που δεν πίνει νερό. Αυτός ο κάποιος θα πεθάνει. Είτε σωματικά είτε ψυχικά.

Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ψυχική διαταραχή, αλλά η άρνησή της και η εκδίωξή της από την κοινωνία μπορούν να επιφέρουν μία πληθώρα ψυχολογικών διαταραχών στον ομοφυλόφιλο άνθρωπο. Ο ομοφυλόφιλος δεν γεννήθηκε τρελός. Η κοινωνία τον έκανε. Στερώντας του αυτό που ζητούσε, αυτό που είχε ανάγκη για την ψυχολογική του ισορροπία. Αναγκάζοντάς τον να αγωνίζεται για κάτι το οποίο στους περισσότερους (90% δεν λένε οι στατιστικές; ) αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα και... φύση: το σεξ. Το δικό του, όμως, σεξ. Τη δική του φύση.

Με όλα αυτά ασφαλώς και δεν ισχυρίζομαι ότι όποιος έχει πονοκέφαλο ή σχιζοφρένεια πρέπει να κάνει BDSM. Όχι. Μόνο αυτός που το χρειάζεται. Μόνο εκείνος που δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Διότι στην αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή δεν πιει το νερό του, δεν φάει το φαγητό του, δεν κάνει το σεξ του· το δικό του σεξ, αναπόφευκτα θα οδηγηθεί σε ένα ψυχικό, ή και σωματικό, θάνατο. Ίσως γίνομαι μελοδραματικός, αλλά για τον BDSMer το BDSM είναι το σεξ του. Η φύση του. Και όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι το σεξ για έναν άνθρωπο και τι σημαίνει μια "υγιής" σεξουαλική ζωή για την ψυχική του υγεία. Έτσι καταλήγουμε πάλι στη γνωστή ρήση:

"BDSM πρέπει να κάνει μόνο όποιος δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά."

Ναι, γιατί αν κάνει διαφορετικά, θα χρειαστεί ψυχοθεραπεία, δηλ. BDSM.

Κλείνοντας, δεν μπορώ να κρατηθώ από το να επισημάνω ότι η γνωστή ρήση του DreamMaster αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να επιχειρήσει να κάνει BDSM κάποιος που δεν το χρειάζεται. Αλλά αυτό, αγαπητοί μου συμφορουμίτες, είναι μία άλλη ιστορία...

Υ.Γ.1 Επειδή αναφέρθηκα στην ομοφυλοφιλία: ένας λόγος που θαυμάζω, διαδικτυακά έστω, μιας και δεν μας δώθηκε ακόμη η ευκαιρία να συναντηθούμε, τον Incomplete είναι η απουσία του όποιου κόμπλεξ, όσον αφορά τη σεξουαλικότητά του. Κατά τη γνώμη μου είναι δείγμα "υγιούς" ομοφυλόφιλου. Και αυτό, πιστεύω, ακομή και στις "προοδευτικές" μέρες μας, δεν είναι κάτι τόσο απλό όσο ακούγεται.

Υ.Γ.2 Incomplete, ο λογαριασμός μου είναι 352-801202-306711. Ευχαριστώ.

 

Απάντηση: Το Ψασπαρτού

fanshawe
καταρχην εξεπλάγειν που διαβασα τόσο μεγάλο ποστ σου   να το κάνεις συχνότερα..

κατα δευτερον με προβλημάτισες γιατι:

ή εγω δεν καταλαβα το 1ο ποστ του ντριμ
ή εσυ δεν καταλαβες το 1ο ποστ του ντριμ
ή εγω δεν καταλαβα το δικό σου ποστ..


 

 

Mikra_Psemata, πολύ πιθανόν να κάνω λάθος, αλλά πιστεύω ότι ο DreamMaster θέλει να αποφορτίσει το BDSM, πράγμα που εγώ δεν δέχομαι.

Πιστεύω ότι τα σκοτάδια της ψυχής μας, η φύση μας έχουν ως αποτέλεσμα το BDSM. Δεν είναι συνειδητή επιλογή. Άσχετα αν επιχειρούμε, έπειτα, μία προσπάθεια εκλογίκευσης. O DreamMaster, κατά την πιθανότατα λανθασμένη άποψή μου, προσπαθεί να μετουσιώσει σε προσωπική επιλογή το αναπόφευκτο. Και δεν σταματάει εκεί, αλλά βγαίνοντας από τη σκηνή που έχει στήσει στη ζούγκλα λέει "so fucking what?" στο λιοντάρι που ξερογλύφεται μπροστά του.

 

Πολύ ωραίο το θέμα μη-σχέσης Ψ και BDSM, DreamMaster. Αν εξαιρέσουμε την εικόνα της τριχωτής ανεγκέφαλης δημοσιογράφου. Αλήθεια, πού βρίσκετε τις φαντασιώσεις σας; Θα μπορούσαμε ενδεχομένως να την αντικαταστήσουμε με μία γελαστή ξανθιά, ξυρισμένη κόντρα, που κρύβει έναν παγοκόφτη κάτω από το κρεββάτι της. Καλά που το αποφύγατε. Ίσως ο κίνδυνος δρα ανασταλτικά στη στύση μερικών αντρών. Ακόμα προσπαθώ να κατανοήσω το γιατί.

Θα συμφωνήσω σε "γενικές" γραμμές με την άποψή σας περί μη-σχέσης (Ψ και BDSM εννοώ). Σε πιο "ειδικές" γραμμές θα μου επιτρέψετε να εκφράσω μερικές αντιρρήσεις, βασισμένη στις λιγοστές εμπειρίες μου και σε όσα έχω αντιληφθεί από αυτά που έχω διαβάσει για θέματα Ψ. Ελπίζω να μην σας ενοχλεί η αντιπαράθεση απόψεων (που δεν γίνεται ασφαλώς από την διαστροφή της κόντρας) περισσότερο από όσο θα έπρεπε να σας ενοχλεί η άλογη συμφωνία με αναγνωρισμένες αυθεντίες.

Πράγματι, η ψυχική υγεία καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα, όπου το ένα άκρο από το άλλο απέχει παρασάγγας. Ένας σχεδόν νευρωτικός, που παραμένει λειτουργικός, είναι το ίδιο ισορροπημένος με έναν υστερικό, ο οποίος επίσης παραμένει λειτουργικός.

Λειτουργώ: ζω, σε προσωπικό, κοινωνικό, επαγγελματικό (άντε να ρίξω κι ένα υπαρξιακό) επίπεδο, μέσα σε ένα πλαίσιο που κάνει υποφερτή έως καλή τη ζωή μου, χωρίς να σπάω τα ούμπαλα των γύρω μου.

Ισορροπώ: παρά τις νευρώσεις, υστερίες, φοβίες, ανασφάλειες, ανεκπλήρωτες επιθυμίες μου κλπ, βρίσκω ένα είδος ηρεμίας, ευτυχίας και απόλαυσης που υπερτερεί των οδυνηρών στιγμών μου.

Είμαι βέβαιη πως κι εσείς έτσι το κάνετε, είτε βρίσκετε τον εαυτό σας στο άκρο της νεύρωσης, είτε στο άκρο της υστερίας, είτε μπαμ στο κέντρο του αδιάφορου πιθηκοειδούς (με το τελευταίο αναφέρομαι ασφαλώς στην πλειοψηφία, στατιστικά ιδωμένη και "αφ' υψηλού", δηλαδή όντας στο άκρο). Από ότι λέτε βέβαια, θαυμάζετε και ζηλεύετε τα πιθηκοειδή. Θα μου επιτρέψετε να αμφιβάλλω. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν γευθεί ένα είδος υπαρξιακής απόγνωσης, αδιέξοδου της επικοινωνίας, ανεκπλήρωτου της επιθυμίας και τα συναφή χλαπατσίμπαλα, είναι μάλλον περήφανοι γι αυτά που γεύθηκαν και αποδέχτηκαν. Ακόμη και αν έχουν την ασύλληπτη τύχη να πεθάνουν γαμιώντας (λίγο έλειψε, παρεμπιπτόντως, προχθές).

Εάν επομένως θεωρήσουμε ότι οι περισσότεροι εξ ημών έχουμε δουλειές, φίλους, γκόμενους και γκόμενες, one-night-stands, χόμπυ, παραγωγικότητα (έστω και καλλιτεχνικής φύσεως), τότε λειτουργούμε ικανοποιητικά. Οι νευρωσούλες είναι μέσα στο παιχνίδι, μας χαλούν τη φάση καμιά φορά, αλλά αν είναι ελεγχόμενες, δε γαμιέται. Κουτσά - στραβά, επιβιώνουμε.

Αυτή είναι εν ολίγοις, η έννοια της ψυχικής υγείας. Το ότι δεν σαλταίρνουμε οριστικά, αρκεί για να φοράμε το αυτοκόλλητο του "ψυχικά υγιή".

Όσον αφορά την ψυχανάλυση, στην οποία αναφερθήκατε, κατά την προσωπική μου άποψη είναι χρονοβόρα, πολυδάπανη, lots of fun, και έχει αμφίβολα αποτελέσματα, ιδίως αν πιστέψω τα λεγόμενα του Woody Allen. Η δυναμική ψυχοθεραπεία φαίνεται να λειτουργεί καλύτερα, ιδίως αν πιστέψω τα λεγόμενα του Γιάλομ. Πράγματι δε, δεν έχει σχέση με μπούφλες, αλλά βασίζεται μάλλον σε μία αναβίωση unresolved σχέσεων, αν το κατάλαβα καλά, κυρίως με τους γονείς μας.

Και άρα, έχετε δίκιο, δεν υπάρχει ως εδώ καμία σχέση με το BDSM, ούτε ακόμη και στο age-play (σε άλλο νήμα ευχαρίστως να το συζητήσουμε αυτό). Κατά την ταπεινή μου άποψη, το BDSM είναι μία εναλλακτική ερωτική πρακτική που μπορεί να καλύψει επιθυμίες σεξουαλικής μορφής, υπαρξιακής (για τους πλέον βαρεμένους εξ ημών), καλλιτεχνικής (για τους τσαχπίνηδες) και τέλος καταπολεμά επιτυχώς την ανία (για τους δυστυχείς αστούς). Added bonus: μπορείς πλέον να καυλώνεις 24/7, πράγμα που θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο για οποιοδήποτε σκεπτόμενο ον, που δεν έχει πιεστικές βιοποριστικές ανάγκες, παιδιά, γατιά, χρέη στις τράπεζες κ.ο.κ.

Η ένστασή μου στις απόψεις σας έγκειται στο εξής: το BDSM ως πρακτική, βασίζεται έντονα στις μπούφλες, είτε αυτές είναι σωματικές είτε ψυχικές. Θεωρώ δε, ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην επηρρεάζεται από τον πόνο, είτε αυτός είναι ψυχικός είτε σωματικός. Παραδείγματα υπάρχουν άπειρα: βετεράνοι πολέμου, πρώην αιχμάλωτοι στρατοπέδων συγκεντρώσεως, θύματα βασανιστηρίων, άτομα με post-traumatic disorders, άνθρωποι που έχασαν αγαπημένους τους κλπ.

Είναι δύσκολο να μην μάθεις, όταν πάθεις. Πρέπει να είσαι ντιπ βόδι. Ανθρώπινη φύση γαρ. Σκληραίνεις, γίνεσαι ανθεκτικός, δυνατός, ψύχραιμος, και άλλα πολλά.

Το BDSM δεν έχει σκοπό να θεραπεύσει, πράγμα που θαρρώ επεσήμανε και η tender. Σεξουαλική πρακτική είναι. Μήπως όμως, μέσω της πρακτικής (της μπούφλας) επιτυγχάνονται κάποια side-benefits;

Και πώς να δείρει και να γαμίσει ένας κάργα σαδιστής, αυτόν που δεν αντέχει; Δεν θα τον πάει σταδιακά; Και δεν θα το κάνει συνειδητά, αν ξέρει τί κάνει;

Και αυτός που θα φάει το ξύλο και το γαμίσι, έστω και σταδιακά, δεν θα αλλάξει στο παραμικρό; Δεν θα γίνει πιο σκληρός και ανθεκτικός;

Και αν δεν μιλούμε για Erotica shows κλπ αλλά για ψυχικό πόνο, αυτή η δύναμη και η αντοχή δεν θα εκδηλωθεί ψυχικά;

Με συγχωρείτε, αλλά εγώ αν ήμουν σαδίστρια, θα έχτιζα συνειδητά τις αντοχές του άλλου. Φυσικά όχι με σκοπό την ψυχοθεραπεία του. Κι αυτό όχι επειδή είμαι τομάρι - που είμαι - αλλά επειδή ο σκοπός θα ήταν η μέγιστη δική μου απόλαυση. Διατείνομαι όμως ότι το αποτέλεσμα θα ήταν καλό και για τον ίδιο, θα γινόταν δυνατότερος, δεν θα απέφευγε να αντικρύσει το αυτονόητο και κυρίως τον εαυτό του (κατ' εξοχήν αντικείμενο του ψυχικού πόνου, όπως το αντελήφθην). Θα μου γινόταν πιο χρήσιμος και πιο επιθυμητός, εφ' όσον θα έπαυε να είναι ένα ζωντόβολο και μισό και θα γινόταν ένα δυνατό και άξιο asset για μένα.

Πολύ σωστά επισημαίνετε ότι (στον Δυτικό κόσμο) ο πόνος και το πένθος αποφεύγονται (τα τελευταία 50 χρόνια) όπως αποφεύγει ο διάολος το λιβάνι. Τον διάβασα τον Πειρασμό της Αθωότητας του Μπρυκνέρ (βαρετό βιβλίο, by the way). Αν όμως μας κάτσει ένας θεότυφλος μαζόχας υποτακτικός, πώς θα τον πονέσουμε; Δεν θα του ανοίξουμε τα μάτια;

Βεβαίως. Διότι εκεί πονάει. Και διότι τυφλός ίσον άχρηστος. Προτιμότερο να γαμίσουμε ένα opposum.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι συμφωνώ μαζί σας ότι δεν πρόκειται περί ψυχοθεραπείας. Διαφωνώ όμως μαζί σας ως προς τα αποτελέσματα. Η γνώση του εαυτού (όσο αυτή είναι εφικτή, εγώ ποτέ δεν βαυκαλίστηκα με απολυτότητες) και η αύξηση των ψυχικών δυνάμεων είναι κάτι θετικό. Δεν θεραπεύει τις νευρώσεις ή τις υστερίες, αλλά δυναμώνει τις αντοχές των ανθρώπων. Δεν εξαλείφει τις πρωτογενείς αιτίες αλλά κάποιος που πέρασε Κατοχή αντέχει την πείνα καλύτερα. Έτσι δεν είναι; Μήπως κάνω λάθος;

Το BDSM πράγματι δεν είναι ψυχοθεραπεία, κυρίως γιατί δεν έχει ούτε την μορφή, ούτε τα απαιτούμενα συστατικά, ούτε τον στόχο της ψυχοθεραπείας. Όμως δανείζεται στοιχεία της ψυχοθεραπείας, όσον αφορά τις επερχόμενες αλλαγές στον ψυχισμό του Υ, οι οποίες είναι ευκταίες για καθαρά εγωιστικούς λόγους του Κ, δανείζεται στοιχεία της ψυχοθεραπείας για τους Κ που είναι εγκεφαλικοί καυλιάρηδες και επιθυμούν τον ψυχικό πόνο του Υ (διάγνωση, δυναμική της σχέσης, age-play, desensitization κλπ) και έχει αποτελέσματα παρόμοια με την ψυχοθεραπεία, όταν ο Κ ξέρει τί στο διάολο κάνει και ακόμη περισσότερο όταν το Υ ακολουθεί σωστά.

Τότε αυτά τα αποτελέσματα είναι θετικά στον ψυχισμό του Υ και θετικά για την έκβαση της σχέσης. Όπως είναι και θετικά για μία μελλοντική φάση ψυχοθεραπείας με κάποιον ειδικό, ο οποίος μπορεί και να αντικρύσει έκπληκτος ένα άτομο που αυτοαναλύεται σκαλίζοντας επώδυνα πράγματα και να πάθει την κολούμπρα της ζωής του.

Διατείνομαι ότι ένας Κ που δεν ασχολείται με τον ψυχισμό του Υ και ένα Υ που ασχολείται μόνο με το πώς θα χύνει χωρίς άγχος, παίρνουν μόνο αυτό που αναλογεί στους στόχους τους και στους κόπους τους: namely, κουρκουμπίνια. (Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλώ τους ενδιαφερόμενους να επικοινωνήσουν μαζί μου με pm, είμαι ελεύθερη κάθε Πέμπτη).

Αγαπητέ DreamMaster, μου άρεσε πολύ αυτό που είπατε για την ισορροπία ανάμεσα στο ευκταίο και στο εφικτό. Την επόμενη φορά που θα μου ζητηθεί να ξεπεράσω τα όριά μου, θα το επικαλεσθώ.

Επίσης μου άρεσε πολύ αυτό με τις ερμηνείες που φωτίζουν τις επιλογές μας. Μπορώ να ερμηνεύσω σχεδόν τα πάντα πλέον, και να παρέχω βιβλιογραφία, για οτιδήποτε γουστάρω να κάνω. Ain't it fucking great?

Πρώτα επιλέγω και μετά ερμηνεύω. Όπως και όταν ήμουν δεκαεξάχρονο σκατό. Δεν ξέρω αν σας τυχαίνει κι εσάς αυτό. Το βρίσκω πολύ νεανικό και τσίφτικο πάντως.

ΥΓ. Υπάρχουν και τα ανερμήνευτα. Εκεί, έρχεται η ποίηση να καλύψει το κενό. Ή η μουσική.

 

Re: terra incognita

Οι βασικες αναγκες του ανθρωπου για την επιβιωση oπως ολοι γνωριζουμε ειναι η τροφη, το νερο, ο υπνος και η τουαλετα. Απο κει και περα οτι κανει ειναι πολυτελεια, ψυχαγωγια, οπως θες πες'το. Και το σεξ ισως να συγκαταλεγεται στις βασικες αναγκες (δεν ειμαι σιγουρη), αν θεωρησουμε πως ναι, τοτε νομιζω πως και με το ελαχιστο (βανιλια π.χ.) θα επιβιωνε κανεις χωρις σοβαρα τραυματα.
Θα συμφωνησω πως το bdsm μπορει να ειναι βασικο για την ψυχαχωγια καποιου οπως για αλλους μπορει να ειναι η τεχνη, το ποδοσφαιρο κλπ. Και μπορω επισης να φανταστω πως για πολλους οι βανιλια σχεσεις δεν λειτουργουν. Με τιποτα. Οποτε το bdsm τους ειναι απαραιτητο για την ευτυχια τους, αλλα μεχρι εκει. Δεν νομιζω πως θα τους δημιουργουσε ψυχανωμαλιες, η εστω περισσοτερες απο αυτες που θα τους δημιουργουσε οτιδηποτε αλλο τους ειναι απαραιτητο για την ευτυχια τους. Δυστυχως δεν μπορουμε να εχουμε παντα αυτο που θελουμε, αλλα σιγουρα εχουμε απειρες ευκαιριες να το στερηθουμε, και η ζωη μας ειναι μια ατελειωτη προσπαθεια να μεινουμε ψυχικα ισσορροπημενοι και οσο καλυτερα γινεται με αυτα που εχουμε. Λογοι για να "τραυματιστουμε" ψυχικα; απειροι! και δεν χρειαζεται να πας τοσο μακρια οσο το bdsm...

 

Επειδή πολλές (για να μην είμαι ισοπεδωτική και πω όλες) πρακτικές του Bdsm μπορούν να χαρακτηρισθούν και σαν ψυχόδραμα (role play), δεν θεωρώ πως δεν σχετίζεται και με τη ψυχοθεραπεία. Το ψυχόδραμα επιδιώκει τη θεατρική εκδραμάτιση των ψυχικών συγκρούσεων. Συμμετέχοντας σ΄αυτό, μπορεί ο καθένας να επεξεργαστεί κομμάτια του, να επουλώσει ή να ανασκευάσει τραύματα του παρελθόντος και να δει τη ζωή του μ΄ένα άλλο μάτι –πιο ενήλικο. Ακόμα και τις ώρες που κάποια κομμάτια μας μας θυμίζουν έντονα παλιά τραύματα κάνοντας μας να παλινδρομούμε , ακόμα και τότε, μέσα από τη θλίψη και το άγχος του ζωντανέματός τους, αναβιώνοντάς τα μ αυτόν τον τρόπο , προσθέτουμε μια ακόμη εμπειρία-αλλά αυτή τη φορά από θέση ισχύος (ενήλικοι γαρ-δεν κινδυνεύουμε να πεθάνουμε αν δεν μας ταΐσει η μαμά, μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας), που σε βάθος χρόνου, μόνο μπροστά μπορεί να μας πάει.

Μ αυτή τη σκέψη λοιπόν, πιστεύω πως και το Bdsm είναι ένα μέσον που μας βοηθά –ακόμα κι όταν μας ζορίζει, στην ψυχική μας ισορροπία. Γιατί, κάνοντας Bdsm, ανακατεύουμε τη σούπα με τέτοιο τρόπο, που άλλες δραστηριότητες αδυνατούν να κάνουν. Αλλιώς δεν θα το κάναμε. Θα προτιμούσαμε το βελονάκι και το αζούρ ή το γκολφ ή ό,τι άλλο μας γουστάρει.

ΥΓ. Ναι, μια πίπα είναι μόνο μια πίπα. Σε τι μου χρησιμεύει όμως αυτή η πληροφορία όταν αυτό που έχω επενδύσει πάνω της , απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα ως τα βάθη της ψυχής μου;

 

[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]

 

Fanshawe,

δεν αμφιβάλλω ότι διαφωνείς κάθετα, υποψιάζομαι όμως ότι το κάνεις ξαπλωτός, οπότε οι απόψεις μας είναι σε παράλληλα επίπεδα. Κι έτσι, διαφωνούμε κυρίως στο αν διαφωνούμε.

Μου λες ότι το BDSM είναι για σένα το ίδιο το σεξ, και όπως το νερό ή το φαγητό, σού είναι μια ανάγκη, ανάγκη επιβίωσης.

Αλλά εγώ, έγραφα ότι το ΒDSM δεν είναι ψυχοθεραπεία. Είναι το νερό και το φαΐ ψυχοθεραπεία;

Δεν ανοίγω κι άλλο οδυνηρό θέμα, αλλά σου επισήμανε η Babylon ημίσωστα, ότι το σεξ ΔΕΝ είναι ανάγκη της ίδιας τάξης με την τροφή και το νερό για την επιβίωση.

Η επιβίωση, δεν έχει σχέση με την "ψυχική υγεία" - χέστηκε η φύση αν είσαι εσύ ή εγώ συγκεκριμένα λωλός κι αγάμητος ή όχι. Φτάσαμε στα περίπου τρία δις τσουτσούνια, κάποιο θα δουλέψει για πάρτη της.

Το "ημίσωστα" πάει στο ότι το σεξ ως σωματική εκτόνωση είναι ανάγκη επιβίωσης (εξ ου και η ρεύση και το γυναικείο αντίστοιχο) αλλά η σεξουαλικότητα, αυτό το ψυχο-σωματικό μόρφωμα που επάγει η ικανότητα αναπαράστασης που αποκαλούμε νοημοσύνη, ΔΕΝ είναι ανάγκη επιβίωσης.

Ρώτα π.χ. παντρεμένες γυναίκες (ιδίως του παρελθόντος) να σου εξηγήσουν ότι χωρίς σεξουαλικότητα επιβίωναν και επιβιώνουν. Ασχετο αν δεν ζουν.

Εχω αποδεχθεί ότι για πολιτικούς (με την ευρεία έννοια) λόγους η διάκριση μεταξύ σεξ και σεξουαλικότητας δεν θα γίνει σύντομα σε κοινωνικό επίπεδο, ακόμη κι αν σηκωθεί ο Φουκώ από τον τάφο. Αλλά σε ατομικό, γιατί να μη γίνει; Μόνο θλίψη και πόνο και ανεπάρκεια επιφέρει η σύγχυση. Και ατελέσφορες ερμηνείες.

Την παράγραφο που επισήμανες την ξαναβάζω με έξτρα επισήμανση.

Είμαι ένας άνθρωπος που δεν είμαι καν βέβαιος ότι δεν έχω βεβαιότητες. Κάποιοι άνθρωποι πιθανώς να έχουν στο DNA τους μιαν διαφορετική διαχείριση του πόνου. Κάποιοι βρίσκονται σε ασυνήθιστη ψυχική κατάσταση, μόνιμη ή παροδική, και όλες τους οι ψυχικές σχέσεις με τον έξω κόσμο είναι σχέσεις εξουσίας - όχι de facto που είναι για τους περισσότερους από μας οι περισσότερες, αλλά de jure.

Αλλά μόνον εγώ και ο Jagger έχουμε μείνει να μουρμουράμε "I know it's only rock and roll, but I like it";

Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι που θα πουν "έχω στα γονίδιά μου την εγκεφαλική κυριαρχία" - πραγματικά, ατάκες που θα έπρεπε να πέφτουν στην ελληνοφρένεια - αγνοώντας πλήρως ότι δεν έχουμε ούτε μισή ένδειξη εντοπισμού οποιασδήποτε συμπεριφοράς στο γονιδίωμα. Οταν τους το πεις αυτό σου λένε "και πού ξέρεις τί θα βρει η επιστήμη αύριο" οπότε η συζήτηση ξεπέφτει στο αν υπάρχουν αόρατα πράσινα ανθρωπάκια στον Αρη που απλώς δεν φαίνονται στις σημερινές φωτό.

Ακόμη και στο ότι μπερδεύεις την ψυχή και τη φύση, θεωρώντας τα ένα και αποφεύγοντας τον πάγιο δυϊσμό συμφωνούμε, αυτό τείνω να πιστέψω και γω.

Εκεί που ίσως διαφωνούμε είναι αυτό που ονομάζεις "σκοτάδια της ψυχής" - θα τα ονόμαζα "φωτάδια". Τις -όλο και πιο αραιές πλέον- φορές που κάνω (BD)S/M είμαι βέβαιος πως το δωμάτιο που με φιλοξενεί γίνεται μια κωλοφωτιά στη νύχτα ή τη μέρα, της εκάστοτε πόλης όπου βρίσκομαι...

Κι επίσης:

Γιατί αποφόρτιση παρακαλώ; Υπονοείς ότι δεν φορτίζομαι, ότι δεν αντλώ ηδονή, δεν ζω ένταση και έκσταση, όταν επιλέγω, όταν αποφασίζω και όταν υλοποιώ; Οταν δλδ. αντιστέκομαι εμπράκτως στις σειρήνες όλων των άλλων επιλογών (αφού κάνω μία, αφήνω πίσω όλες τις άλλες...) και πραγματοποιώ ένα συμβάν, αντί να βυθίζομαι στην μακάρεια αδράνεια της διατήρησης όλων των επιλογών, όπως μου διδάσκει η μετανεωτερικότητα; Αυτό, λες, με αφήνει αφόρτιστο;

Μήπως χρειαζόμαστε ένα ποτενσιόμετρο για να ξαναφτιάξουμε τη λίστα των φορτίσεων σε σειρά κατάταξης;

Μήπως είναι, τελικά, ζήτημα status; Μήπως αναδεικνύεται εδώ, αν όχι ο ορισμός, τουλάχιστον η σκιά του Κυριαρχικού, και στέκει ανάμεσά μας;

Dream

ΥΓ. Fanshawe, το πόσο ωραία συνεννοούμαστε μέσα από τις παρασημάνσεις μας φαίνεται και στο εξής: πήρα αυτό το 352... που είχες στο δεύτερο υστερόγραφο και μου βγήκε μια τύπισσα στο Λουξεμβούργο. Της έκανε πολύ εντύπωση ότι το τηλέφωνό της ήταν σε ένα φόρουμ για BDSM στην Ελλάδα, αλλά κουβέντα στην κουβέντα βρήκαμε κανά δυό κοινούς γνωστούς και ίσως κάτι παίξει όταν ξανανέβω. Να 'σαι καλά - σου χρωστάω!

------------------------------------------------------------------------------------

zinnia,

ενδιαφέρον - αλλά δεν νομίζω πως ο Moreno είχε το BDSM στο νου του!

Ισως να έχει νόημα κάτι τέτοιο στις "ομαδικές" συναντήσεις στο χώρο του BDSM, ας μην ξεχνάμε ότι το "ψυχόδραμα" είναι μια ομαδική, κοινωνική διαδικασία.

Μήπως η "θεατρικότητα" που υπονοείτε στο BDSM αφορά ένα πολύ μικρό μέρος του;

Με αφορμή αυτό, ας το τονίσω: "Μάτια ερμητικά κλειστά" δεν είναι μόνον έτσι το BDSM με τόση θεατρικότητα, υπάρχει πολύ BDSM που γίνεται πνιχτά πίσω από κλειστές πόρτες...

Κατά τη γνώμη μου ένα φόρουμ έχει περισσότερη σχέση με το ψυχόδραμα, παρά μια BDSM σχέση...

Κι επίσης: τα βανίλα ζευγάρια δεν κάνουν ψυχόδραμα;

Dream

 

....

 ​

 

ενδιαφερον απολαυστικο και θα γουσταρα να το δω τυπομενο.

 

Απάντηση: Το Ψασπαρτού

Σχετικός άσχετος συνειρμός:

Αυτό που με εντυπωσιάζει περισσότερο απ' όλα, είναι ότι η κόρη του Φρόυντ, η οποία ψυχαναλύθηκε από τον πατέρα της με αφορμή το γεγονός ότι αυνανιζότανε ως έφηβη, πέθανε παρθένα.


Δείτε αυτό το ντοκιμαντέρ, εχει ενδιαφέρον.
Ο αιώνας του εαυτού - Τhe Century of the self
Μέρος 1ο Ξ€VXS.gr (BETA) - Ο Ξ±ΞΉΟŽΞ½Ξ±Ο‚ του Ραυτού - μέρος Ο€ΟΟŽΟ„ΞΏ
Μέρος 2ο Ξ€VXS.gr (BETA) - O Ξ±ΞΉΟŽΞ½Ξ±Ο‚ του Ραυτού - μέρος δΡύτΡρο
Μέρος 3ο Ξ€VXS.gr (BETA) - Ο Ξ±ΞΉΟŽΞ½Ξ±Ο‚ του Ραυτού - μέρος τρίτο
Μέρος 4ο Ξ€VXS.gr (BETA) - Ο Ξ±ΞΉΟŽΞ½Ξ±Ο‚ του Ραυτού - μέρος τέταρτο