Το αιδοίο έχει κατηγορηθεί ότι σέρνει καράβια και καταστρέφει Αυτοκρατορίες. Συμφωνείτε ή υπερβολή;

Σ´αυτο το φορουμ ´ το ραψαμε το μουνι, το γλυψαμε το μουνι, το βασανισαμε το μουνι, το γαμησαμε το μουνι, τωρα το βαλαμε να σερνει και καραβια, αναρωτιεμαι τελικα, μηπως εμεις (τα αγορακια κυριως) φοβομαστε πολυ την παρουσια ή μη του μουνιου;

 

Με συγχωρείς για το νικ σου @Wolverine   το διορθώνω και πάνω.

 

Εσύ ή κάποιοι άλλοι μπορεί lucozade, εγώ και κάποιοι άλλοι όχι.
Δεν έχει κατηγορηθεί το αιδοίο σαν σεξ. όργανο (αυτές τις μαλακίες τις λένε ανίκανοι, οπισθοδρομικοί ή παλαιοημερολογίτες), απλά η φράση αναφέρεται στο είδος της γυναίκας που για να γίνει το δικό της μπορεί να φέρει ακόμα και καταστροφές.

 

Παραθέτω και ένα αληθινό κωμικοτραγικό σκηνικό που είχα δημοσιεύσει και αλλού. Συνοψίζει πως μια γυναίκα μπορεί να φέρει την καταστροφή.

4 τα ξημερώματα Εξάρχεια. Μια γυναίκα και ένας άνδρας (ζευγάρι) λογομαχούν δυνατά στην Σολωμού. Άσε με να της λεει εκείνος. Ρε έλα εδώ να του λεει αυτή. Βγαίνουμε όλοι στα μπαλκόνια και προσπαθούμε να δούμε τι συμβαίνει. Η γυναίκα να κλαίει και να του λεει μη με αφήνεις. Εκείνος να της λεει δεν το καταλαβαίνεις χωρίσαμε. Και πάει να φύγει. Εκείνη αρχίζει να φωνάζει ΦΑΣΙΣΤΑΣ, ΦΑΣΙΣΤΑΣ. Εκείνος κοντοστέκεται και της λέει καλά είσαι τρελή? Από τα μπαλκόνια άνθρωποι να φωνάζουν ρε ηρεμήστε. Πλακώνουν κάτι αλάνια από πλατεία και ρωτάνε ποια γυναίκα φώναζε φασίστας. Εκείνη δείχνει το πρώην αγόρι της. Τα αλάνια δεν ρωτάνε και αρχίζουν να τον προπυλακίζουν. Αρχίζουν να πέφτουνε ψηλές. Εκείνος να λέει παιδιά δεν είμαι φασίστας αλλά να μην ακούγεται. Από τα μπαλκόνια να φωνάζουν αφήστε τον μαλακία κάνετε. Ώσπου, ευτυχώς, σκάει ένα αλάνι που ήξερε το αγόρι της και σταματά τα υπόλοιπα αλάνια που όλοι μαζί είχαν στήσει "χορό" γύρω από τον βαφτισμένο φασίστα της "αγανακτισμένης" και παρατημένης κοπέλας. Σταματάνε, ζητάνε συγνώμη και μετά πάνε να πάρουνε εξηγήσεις από την κοπέλα που φώναζε που τώρα είχε αλλάξει τροπάρι και άρχησε να αποκαλεί τον "φασίστα", "πούστη" - δεν της έγινε βλέπεις το χατήρι να φάει άδικο ξύλο το παιδί. Έτσι η δικαιοσύνη έλαβε χώρα και όλοι πήγανε για ύπνο.
Αυτά.

 

Αυτό είναι ένα κλασικό παράδειγμα της λανθασμένης και κατ' εμέ πανηλίθιας λογικής, του " πιστεύω ότι μπορώ να δέσω τον οποιονδήποτε με το αιδοίο μου ".
Και μετά αφού σου έδωσα τον " μεγαλύτερο και μοναδικό θησαυρό του σύμπαντος ", δικαιούμαι να "χτυπάω τα πόδια στο πάτωμα" σαν το μωρό που του πήραν το ζαχαρωμένο μήλο από τα χέρια,
κάθε φορά που δεν περνάει το δικό μου.
Αν καταλάβαιναν κάποιες ( δυστυχώς είναι ακόμη αρκετές και ακόμη χειρότερα δεν έχουν σταθερή ηλικία, αλλά πέρα από μια ηλικία για μένα είναι αδικαιολόγητες ), ότι δεν είναι το αιδοίο που σπανίζει,
αλλά εκείνο που σπανίζει, είναι η άξια φορέας του ( και σαν άξια εννοώ η γυναίκα σαν ολοκληρωμένος άνθρωπος και όχι σαν περιφερόμενο κρεάτινο ομοίωμα ).

Ίσως και να πάψουν να δίνουν τόσο βάρος στο μουνί τους και να το μετατοπίσουν εκεί που αλήθεια πρέπει, δηλαδή στην καρδιά, το μυαλό και την ψυχή τους.
Δεν λέω, εύγευστο το μουνί, ωραίο "άθλημα" το σεξ, αλλά πια το μουνί δεν είναι "δυσεύρετο" όπως στα χρόνια των πατεράδων μας.
Η "χρηματιστηριακή" του αξία έχει φθίνει πάρα πολύ πλέον. Αλλά στην ειδωλολατρωποίηση του συμβάλαμε πάρα πολύ εμείς οι άντρες, δεν φταίνε μόνο οι γυναίκες.

Υ.Γ. Ρε μπας και ο Μωυσής όταν κατέβηκε από το βουνό, αντί να βρει τους συμπατριώτες του, να προσκυνούν ένα χρυσό μοσχάρι.
Να τους είχε βρει, να προσκυνούν ένα χρυσό μουνί και να βγήκε από εκεί ο χαρακτηρισμός χρυσομούνα? χαχαχα

    

 

χαχαχαχα

 

εγώ απλά εκφράζω κάποιους προβληματισμούς μου που προέρχονται από παρατηρήσεις του περιβάλλοντος μου, καθώς βλέπω ανθρώπους να ''πετούν το μπαλάκι αλλού'' και καλύτερη ''πάσα'' για αυτό δεν μπορούσε να μου δώσει ο @Seirios_79 με το παράδειγμα που αναφέρει.

Δεν ξέρω ίσως και να φταίει και η θεματολογία του νήματος που εστιάσατε στην γυναίκα και την συμπεριφορά της και όλων των υπόλοιπων η συμπεριφορά δεν σας προβλημάτισε. ''Βγαίνει ο κόσμος στα μπαλκόνια'' όλοι παρατηρούν τι συμβαίνει, κανείς δεν κατεβαίνει κάτω να ηρεμήσει τα πράγματα, ούτε καν αυτοί που ήδη βρίσκονται στον δρόμο εμπλέκονται, μπορώ να φανταστώ ακόμα και τα πονηρά χασκογελάκια σε όσους αντίκρυσαν το θέαμα, και ποιό είναι το θέαμα, δύο ανθρώποι που λογομαχούν. Στην λογομαχία προστίθεται άλλη μία παράμετρος, τα Εξάρχεια, η γυναίκα γνωρίζοντας αυτό, αποκαλεί τον πρώην σύντροφος της φασίστα. Ας πατήσουμε μία παύση εδώ, από την μία έχουμε έναν εκδικητικό άνθρωπο για τους χ, ψ ανθρώπους και από την άλλη έχουμε τους περίοικους που ξαφνικά στο άκουσμα της λέξης ''φασίστας'' ενεργοποιούνται. Παράξενο, υποκριτικό. Ας πατήσουμε πάλι το play. Η ενεργοποίηση των ''αλανιών'' όπως περιγράφονται, οδηγούν στον προπηλακισμό του ανδρός από το ζευγάρι, οι άλλοι στα μπαλκόνια, που είναι μάρτυρες όλου του γεγονότος αντί να επέμβουν ενεργά, φωνάζουν εκ του ασφαλούς από τα μπαλκόνια τους. Τελειώνει το γεγονός με την παρέμβαση τρίτου που ήξερε τον άνδρα.

Από όλα αυτά το συμπέρασμα είναι ότι μία γυναίκα φέρνει την καταστροφή;

Μάλλον κάτι δεν έχουμε πιάσει καλά ακριβώς σαν κοινωνία, υποθέτω.

 

Mωρέ άσε την κοινωνία των μπαλκονιών και τα Εξάρχεια, αυτό είναι άλλο μεγάλο κεφάλαιο.
Εδώ με το παράδειγμα που σου ανέφερα μιλάμε για μια συμπεριφορά μιας μερίδας γυναικών (και μιλάμε πάντα για Ελλάδα).

 

ΟΚ, τώρα Θα με "βαρέσουν" και θα πουν, ότι το παίζω κάποιος.
Αλλά καλώς η κακώς έζησα για πολλά χρόνια σε "προηγμένη" χώρα του εξωτερικού, που ο μύθος θέλει, να έχει πολύ όμορφες γυναίκες.
Που έχει, αλλά κι εκείνες δυο πόδια έχουν, δυο μάτια και ένα αιδοίο όπως και οι Ελληνίδες.
Και πιο συγκεκριμένα έζησα στο κεντρικό και κυρίως στο βόρειο κομμάτι της ( σε απόσταση αναπνοής από την χώρα των ρολογιών και της σοκολάτας. ) που θεωρούταν και είναι αρκετά "ελεύθερο" και "μπροστά".
Το λοιπόν, ακόμη σαν φοιτητής εκεί, μια πρώην μου γηγενής. Σε κάποιο μας καβγά ( γιατί με είχε στήσει σαν τον μαλάκα για τρεις ώρες, επειδή ετοιμαζόταν "για μένα".
Γράφοντας στο αιδοίο της ότι είχα ελάχιστο χρόνο στην διάθεση μου. Αφού μετά από μια εβδομάδα είχαμε εξεταστική ), γύρισε και μου πέταξε την καταπληκτική ατάκα.

"Ε, βέβαια, ήρθες από την χώρα σου, για να με γαμήσεις".

Και δεν σου μιλάω για μπέμπα, τότε ήμασταν 24αρηδες και οι δυο μας.
Και άλλα πόσα τέτοια παρόμοια και από Ελληνίδες και από ξένες έχω ακούσει στα χρόνια.
Ώρες ώρες έχω την εντύπωση ότι κυκλοφορεί για τις γυναίκες κάτι σαν Βίβλος με τίτλο "Πως να φερθείτε μαλακισμένα σ' έναν άντρα με κύριο κεφάλαιο το μουνί, την χρήση και την δύναμη του ".
Και ότι έχει μεταφραστεί μέχρι και στα Κέτσουα και την γλώσσα των Ίννουιτ.

Δεν είναι μόνο θέμα Ελληνίδας, εμένα η δική μου ταπεινή εμπειρία ζωής, αυτό έχει διδάξει. Μην τις κρεμάμε σαν Ελληνίδες κάποιες, αλλά σαν θηλυκά ( όχι σαν γυναίκες ).
Υπάρχουν και γυναίκες. Τώρα, εμείς είμαστε πάντα άντρες και όχι απλά ηλίθια αρσενικά?
Και δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω ( γιατί είναι εύκολο να κρίνουμε μόνο τους άλλους ), ούτε είμαι ψευτοφεμινιστής. Προσπαθώ απλά να είμαι λιγάκι ειλικρινής με τον εαυτό μου.

  

 

κλασσικη Ελλεϊνιδα, εικονογραφημενη !  

 

Δε λέω, βολικό. Τα χώνουμε στις γυναίκες (οκ, όχι όλες) και δη στις ελληνίδες (οκ, όχι όλες) και βγαίνουμε λάδι ως άντρες αυτοκράτορες.

Τα πράγματα είναι απλά. Οπως όλα τα πλάσματα του πλανήτη, έτσι και οι γυναίκες (οκ, όχι όλες) θέλουν να επιβιώσουν και να περνάνε καλά. Σαν εξασκημένα λαγωνικά οσμίζονται τους άντρες που έχουν μουνοεξάρτηση και τους πέφτουν από δίπλα. Τις πταίει λοιπόν? Ο καρχαρίας που μύρισε αίμα ή το ψάρι που ματώνει κατ' εξακολούθηση?

(αν)ηθικόν δίδαγμα: Σταματήστε να κόβεστε διαρκώς στο ξύρισμα. Τα τσιρότα δε βοηθάνε...

 

Όχι όλες, όχι για να μην κλείσουμε για εμάς την μουνοδεξαμενή, αλλά γιατί απλά δεν είναι δυνατόν να είναι όλες "καρχαρίες" η "λαγωνικά". Όπως και όλοι δεν είναι θύματα, η μουνόδουλοι.
Εννοείται βέβαια ότι όλοι και όλες θέλουμε να περνούμε καλά. Εδώ συμφωνώ απολύτως μαζί σου.
Αν και σαν ψάρι με βλέπω μόνο στο ζώδιο.
Τα λέπια τα έχασα από την γέννα και πολλοί άλλοι θέλω να πιστεύω. Βέβαια αν κάποιος αρέσκεται στην "υποθαλάσσια ζωή", αν έχει βράγχια, καλά κάνει. Εγώ πάντως γυναίκα-καρχαρία δεν γνώρισα ακόμη.