Το "γιατί" του πόνου. Αναγνώριση συναισθημάτων που προκαλεί και επιθυμιών που τον παρακινούν.

Eιλικρινά.. σε αυτή την ερώτηση που κανεις ( τί ακριβώς αλλάζει στο βδσμ και ο πόνος συνδέεται με την ηδονή) δεν ξέρεις την απάντηση?

 

Δεν μίλησα για ακραία αλγολαγνεία, με απωθεί η ιδέα, σε προσωπικό επίπεδο, οι ακρωτηριασμοί δεν είναι του γούστου μου...

Σε ότι αφορά την κλωτσιά του "Κύρη" μου-το βάζω σε εισαγωγικά γιατί δεν αρέσκομαι στην προσφώνηση-, θεωρώ ότι οι κάθε δύο μονάδες που ενώνονται σε μία σχέση με στοιχεία αλγολαγνείας, έχουν κάποιο βαθμό συμβατότητας, τοιουτοτρόπως, θεωρώ ότι η προσέγγιση του ενεργητικού αλγολάγνου δεν μπορεί να είναι αυτή που περιγράφετε, τουλάχιστον χωρίς να δημιουργεί απαρέσκεια, στην δική μου περίπτωση...

Υπάρχουν άλλα άτομα που δεν βρίσκουν τίποτα ακραίο, όσο πιο σκληρό είναι το ερέθισμα του πόνου, τόσο πιο μεγάλη είναι η δική τους απόλαυση...

Όταν μίλησα για τον πόνο αυτόν καθεαυτόν, δεν τον απογύμνωσα από το ερωτικό πλαίσιο, όσο κι αν θεωρώ ότι τα όριά μου είναι διευρυμένα λόγω αυθυποβολής...

Ωστόσο σε κατάσταση subspace, έχει τύχει να τα υπερβώ κατά πολύ,να μην υπάρχει καμμία λογική διύλιση, καθώς προσωπικά, είναι εν πολλοίς μία out-of-the-body-experience, επαφιόμενη στις οριοθετήσεις και την λογική του Κ...

Γι αυτό, κατά τη γνώμη μου παίζει ρόλο ο άνθρωπος στον οποίο έχεις εκχωρήσει τον έλεγχο, για να σε προστατεύσει ακόμη κι απ´τον ίδιο σου τον εαυτό...

Για μένα όλο αυτό λαμβάνει χώρα εντός συγκεκριμένου πλαισίου, προσυμφωνημένου, έστω και αδρά, καθώς, στην ηλικία μου, επιλέγω να μην πειραματίζομαι παρά μόνο με ασφάλεια για την σωματική και την ψυχική μου υγεία...

Η έκκριση ενδορφινών κάνει τον πόνο πολλά κλικ πιο πάνω ανεκτό από την φυσική μας τάση, η οποία επίσης διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, ελλείψει των οποίων κατανοούμε την καθοριστική συμβολή τους, αγαπητέ @peleas ...

Δεν είναι ωστόσο αγώνας δρόμου ο πόνος, ούτε η ανοχή του παράσημο, είναι απλά στοιχεία που επιτείνουν την απόλαυση, βαθαίνουν το δέσιμο δύο ανθρώπων μέσω της εκχωρούμενης εξουσίας και δυναμώνουν την σχέση, ούτε καν διανοούμαι ότι αυτά μπορούν να γίνουν οποτεδήποτε μεταξύ οποιωνδήποτε!!!

Ελπίζω να απάντησα στο ερώτημά σας...

 

@elfcat ρωτώ απολύτως σοβαρά. Το σκοτάδι είναι η έλλειψη φωτός, θα μπορούσα να ισχυριστώ και ότι το subspace είναι η έλλειψη πόνου.

υ.γ. ξέρετε στο subspace δεν έγινε σύγκρουση επιστήμης με αμάθειας, απλώς ορισμένοι έχουν περιορισμένες γνώσεις και παραμένουν προσκολλημένοι σε αυτές όπως συνεχίζω να παρατηρώ κι εδώ. Αλλά ας αφήοουμε τα του subspace στο θεμα του.

 

Να τ´αφήσουμε λες, αλλά το ανοίγεις...
Συμφωνώ με τον ορισμό του ωστόσο, το έθεσες ορθότατα...
Ώρες-ώρες νιώθω ότι και κομματάκια να με έκοβε εκείνη την ώρα, θα καύλωνα με γυρισμένα μάτια...
Απολαυστικά τρομακτικό!!!

 

Δεν είναι τόσο απλοικό, ούτε συμφωνώ και τόσο με τα τσαφ τσουφ (είναι και λιγάκι ξεπερασμένα), να προσθέσω ότι κέντρο πόνου (διαχείρισης του κτλ) στον εγκέφαλο, δεν υπάρχει. Όμως @elfcat αυτό προσδωκάς, μία τεχνική-επιστημονική συζήτηση γύρω από τον πόνο;

 

θα πρότεινα αρχικά αν κάποιος θέλει να διαβάσει την ''the gate control theory of pain'' των Ronald Melzack and Patrick Wall που εξηγεί γιατί τα συναισθήματα και οι σκέψεις επηρεάζουν την αντίληψη του πόνου.

 

Σ' ευχαριστώ. Χρήσιμη πληροφορία  

 

@guruni άφησε τα επιστημονικοπαραπλανητικά 60's  

Πονάει να ξαναπάμε σχολείο!  

 

Αύριο είναι του Αγίου Φανουρίου,

Αυτό είναι ο λόγος που οι νοικοκυρές φτιάχνουν την ημέρα αυτή γλυκόπιτες και αφού τις πάνε στην εκκλησία και ευλογηθούν τις μοιράζουν στη γειτονιά, με τη σύσταση να ευχηθούν να συχωρεθεί η μάνα του Αγίου «Ο Θεός σχωρέστ'; τη μάνα του Αγίου Φανουρίου». Βέβαια ζητούν οι πιστοί να τους φανερώσει ο Άγιος χαμένα αντικείμενα ή να τους φέρει κάτι που επιθυμούν, ή ακόμη έναν καλό γαμπρό στα ανύπανδρα κορίτσια.

Ψήσου να φτιάξεις μια, +αμήν+.

 

Αυτή ειναι μια πολύ χρήσιμη πληροφορία   Τέλεια !

Πατήστε όλοι το κουμπί κοινοποιήση παρακαλώ      

 

Ναι αλλά δεν βλέπουμε (όλοι) Χόλυγουντ (όχι μόνον τουλάχιστον).
Και αν τη δομή σεναριακά μπορείς να την διαμορφώσεις καταπώς περιγράφεις και συμφωνώ, με άλλα "ψυχοφυσικά" παιχνιδάκια σε μια ταινία (βλ. ήχος, μουσική) δεν μπορείς πάντα να ελέγξεις πώς θα σε επηρεάσουν.
Αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη.  
Και μη φωνάζεις!! Προσπαθώ να δω ένα έρμο θρίλερ    

Αν διαβάσεις πολλές απαντήσεις (και τις δικές μου μεταξύ άλλων) θα δεις ότι ειλικρινά η απάντηση δεν έχει δοθεί. Καλά κάνει και ρωτά λοιπόν η @elfcat νομίζω  
Ενδιαφέρον θα έχει να βγει κάποιος να πει με μια λέξη (οκ 2-3-4   ) την απάντηση  

 

λολα να ενα μηλο - πιπι το παπι κτλπ αυτα
υ.γ
η παρα ανάλυση τον τόσο καταφανών πραγμάτων για να γίνετε κουβέντα είναι ότι πιο "αντικουκου" και ανούσιο υπάρχει
προτείνω την πρακτική βοηθάει, φεύγουν οι αμφιβολίες, νεύρα, άγχος και τσάμπα προβληματισμοί για να είμαστε προβληματισμένοι