Το δώρο της ανάγκης

"Εδω στου δρομου τα μισα" -και κατι ψιλα επι πλεον-,το τραγικο δεν ειναι να διαπιστωνεις οτι "δευτερη ζωη δεν εχει", (αυτο το ηξερες απ'την αρχη ηλιθιε), αλλα να ηχει εφιαλτικα αληθινο το "σα να'μουν αλλος κι'οχι εγω μες τη ζωη πορευτηκα" γιατι..."αλλα ειναι εκεινα που αγαπω,γι'αλλου ,γι'αλλου ξεκινησα" και να ψαχνεις μετα παρηγοριες και μπαλωματα εδω κι'εκει για να εχεις εστω και για λιγες στιγμες την ψευδαισθηση της χαμενης ζωης που δεν εζησες...

(Το σχολιο δεν εχει καμμια σχεση με το νημα και το βδσμ ,το "παραπονο" ειναι η αιτια)

 

Καλά μη τρελαίνεσαι τώρα, δες τί έχει κάνει ο καθένας στη μικρή του τη ζωή και θα καταλάβεις γιαβρί μου, ποιος είναι έτοιμος να φύγει και ποιος όχι. Ποιος γέμισε και ποιος είναι άδειος.

Αφιερωμένο σ' αυτούς που σαδίζουν χωρίς να σκέφτονται (και -κυρίως - στους άδειους).

Είμαστε αυτό που γίναμε. Αλλά, αυτό που γίναμε, δεν τελειώνει, όχι έτσι απλά.

 

....μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου...

 

Απάντηση: Το δώρο της ανάγκης

Ένα ακόμα απόφθεγμα του Βώβεναργκ, όπου χρησιμοποιεί την λέξη ανάγκη.


Όσοι πιστεύουν ότι δεν έχουν πια την ανάγκη των άλλων γίνονται αδιάλλακτοι.







Σα να λέμε, αντιστέκεσαι στην αλλαγή, κολλάς σε κάποια σημεία, δίνεις έδαφος στις παραξενιές σου.
Οι ανάγκες μας μας ωθούν να συντονιστούμε με την πραγματικότητα και η πραγματικότητα αλλάζει συνεχώς. Στο να διαλέγουμε και να αξιολογούμε τις ανάγκες μας, εκεί έγκειται για μένα η ουσιαστική έννοια της ελευθερίας.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Το δώρο της ανάγκης

Κατάλαβα.

Χάος / Νόμος.

Σκοτάδι / Φως.