Το δώρο

Η αλήθεια είναι ότι πλέον γράφω σπάνια εδώ, αλλά καθότι μπήκα να αφήσω μερικές ευχές και να χαιρετήσω κάποιους παλιούς φίλους, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που μου συνέβη, και ήταν ίσως από τα ομορφότερα πράγματα που έχω ζήσει.

Πριν λίγο καιρό, εγώ και η μικρή sub μου είχαμε βρεθεί για μια Συνάντηση. Μέχρι τότε οι συναντήσεις μας περιλάμβαναν κυρίως obedience training, bondage,και λίγα πράγματα από θέμα πόνου - εκείνη η νύχτα λοιπόν ήταν ξεχωριστή, καθώς θα περνούσαμε στο επόμενο επίπεδο, στο να δούμε πόσο πόνο μπορεί να αντέξει πριν τελικά σπάσει.

Η βραδιά μας ξεκίνησε παράξενα - προκειμένου να την βάλω στο κλίμα, την διέταξα να αφήσει το κινητό της στο σπίτι. Αυτό της δημιούργησε ένα αίσθημα αγωνίας και φόβου για το τι θα ακολουθήσει. Καθώς την οδήγησα στην κρεβατοκάμαρα, έπαιξα λίγο με το μυαλό της, δένοντας τα μάτια της με την γραβάτα μου και στήνοντας την στα τέσσερα. Γέμισα δυο ποτήρια με λικέρ, ακούμπησα το ένα πάνω στην πλάτη της και κράτησα το άλλο για μένα. Κατόπιν, κάθισα στην καρέκλα απέναντι από το κρεβάτι, ήπια μια βαθιά γουλιά, και άρχισα να απολαμβάνω το θέαμα. Ήταν ένα παιχνίδι που παίζαμε συχνά - η μικρή μου έπρεπε να μείνει απολύτως ακίνητη ώστε να μην χυθεί ούτε σταγόνα από το ποτήρι, ειδάλλως η ικανοποίηση της για το υπόλοιπο της νύχτας θα πέρναγε σε δεύτερη μοίρα. Ήταν τόσο όμορφη. Χωρίς να με βλέπει, χωρίς να με ακούει, άρχισε να παλεύει μόνη της με τις σκέψεις της. Το άγχος για το τι θα συνέβαινε είχε αρχίσει να δημιουργεί σενάρια στο μυαλό της, σενάρια που έκαναν κάθε τρίχα στο σώμα της να σηκωθεί και μικρούς αναστεναγμούς να ξεφύγουν από τα χείλη της. Τα πρώτα τρέμουλα είχαν αρχίσει ήδη να φαίνονται, και ήταν σαφές ότι δεν θα μπορούσε να κρατηθεί για πολύ ακόμα. "Σταμάτα", της φώναξα.

"Χρειάστηκε να σε διακόψω, γιατί ήταν σίγουρο ότι το ποτήρι θα σου έπεφτε"
"Μάλιστα Κύριε. Συγγνώμη Κύριε."
"Γλυκό μου παιδί" της είπα. "Θα είμαι δίκαιος. Καθώς σε σταμάτησα πριν το ποτήρι σου πέσει, θα σου επιτρέψω να ικανοποιηθείς". Με μια γρήγορη κίνηση, σήκωσα το ποτήρι με το λικέρ και το άδειασα στο στόμα μου. Κατάπια το μισό, και μετά γύρισα το κεφάλι της κοπέλας προς τα πάνω, άγγιξα τα χείλη της με τον τρόπο που είχε μάθει πως σημαίνει "ετοιμάσου να καταπιείς ό,τι και αν σου δώσω", και με ένα ζεστό φιλί άφησα το υπόλοιπο λικέρ στο στόμα της. Ένα χαμόγελο ευγνωμοσύνης είχε σχηματιστεί στο πρόσωπο της και, αφού κατάφερε να ξαναβρεί την ανάσα της, ψιθύρισε "Μάλιστα Κύριε. Ευχαριστώ Κύριε."

Ο ήχος μιας δερμάτινης ζώνης που σχίζει τον αέρα την διέκοψε, για να σκάσει με δύναμη στα προτεταμένα οπίσθια της. Μια κραυγή αυθόρμητου πόνου, που τελείωσε με έναν αναστεναγμό ανομολόγητης ευχαρίστησης, με προλόγισε με τον καλύτερο τρόπο.
"Όμως.", συμπλήρωσα.

Η σιωπή στο δωμάτιο ήταν εκκωφαντική - λες και το σύμπαν είχε παγώσει και περίμενε να ακούσει τις επόμενες λέξεις μου. "Τα όρια του πόνου που θα νιώσεις απόψε, θα είναι πάνω από οτιδήποτε σου έχω χαρίσει μέχρι στιγμής. Θέλω να μου δείξεις πόσο καλό παιδί είσαι, θέλω να μου δείξεις πόσο μπορείς να αντέξεις για μένα."
"Μάλιστα Κύριε. Θα αντέξω Κύριε".

Άνοιξα την τσάντα μου και έβγαλα ένα μικρό μπουκαλάκι με λάδι. Έτριψα μια μικρή ποσότητα ανάμεσα στα χέρια μου, και άρχισα να το απλώνω στο γυμνό κορμί της - μια μικρή ιεροτελεστία, η προετοιμασία του θύματος πριν την θυσία. Έβγαλα δύο nipple clamps, και έβαλα το καθένα σε κάθε μια από τις ρώγες της. Το αρχικό τσίμπημα την έκανε να τιναχτεί, αλλά η αίσθηση ήταν πολύ διεγερτική για αυτήν. Ξεκούμπωσα το παντελόνι μου, και έφερα το πρόσωπο της κοντά μου και ανάμεσα στα πόδια μου. Το στόμα της άνοιξε, πεινασμένο και αχόρταγο, και με κατάπιε ολόκληρο χωρίς δεύτερη κουβέντα. Με αργές κινήσεις, μπήκα όσο πιο βαθιά στο λαιμό της μπορούσα. Της είναι ακόμα αρκετά δύσκολο, και ο αέρας της τελειώνει σχετικά νωρίς, όμως υπάρχει κάτι ανεξήγητα ερωτικό στο να νιώθω ότι πνίγεται για εμένα. Κάθε φορά που τραβιόμουν πίσω για να μπορέσει να ανασάνει, η γλώσσα της και τα χείλη της έσφιγγαν γύρω μου δείχνοντας μου την απροθυμία τους να με αποχωριστούν. Όταν τελικά τελείωσα, καταβρόχθισε λαίμαργα την κάθε σταγόνα που είχα να δώσω. Της χάιδεψα το πρόσωπο, και εκείνη άρχισε να τρίβεται στο χέρι μου, σαν γατί που αναγνωρίζει τον ιδιοκτήτη του.
"Καλό κορίτσι", ψιθύρισα χαμογελαστά.

Χωρίς να της αλλάξω στάση, πήγα πίσω της και πήρα πάλι την ζώνη μου. Το πρώτο χτύπημα την έκανε να ουρλιάζει, αλλά η επίπονη αναμονή του δεύτερου την έκανε να τρέμει. Συνήθιζα να την αφήνω να περιμένει πολύ ανάμεσα στα χτυπήματα με τη ζώνη - μια συνήθεια που σύντομα θα έσπαγα. Περίπου μετά τα 20 πρώτα χτυπήματα, και ενώ περίμενε ένα ακόμα μεγάλο διάστημα αναμονής, το επόμενο χτύπημα ήρθε με διαφορά στιγμών, και τα επόμενα ακολούθησαν ακόμα πιο γρήγορα. Σαν βροχή που πέφτει στα κλειστά παντζούρια, ο ήχος της δερμάτινης ζώνης που έσκαγε ξανά και ξανά στο λευκό, ευαίσθητο δέρμα της κάλυπτε τις φωνές της, ώσπου ο πόνος ήταν τόσο μεγάλος για αυτήν που έχασε την στάση της. Καθώς το γεμάτο στήθος της ακούμπησε το στρώμα, τα clamps έστριψαν, βυθίζοντας την σε έναν νέο κόσμο μαρτυρίου και πόνου. Είχε αρχίσει να σπάει. Απτόητος, την σήκωσα από το μαλλί και την ξανάστησα.

"Με απογοητεύεις. Το πρώτο πράγμα που μάθαμε είναι να μην αφήνουμε την στάση μας αν δεν πάρουμε την κατάλληλη εντολή".
"Συγγνώμη κύριε, εγώ δεν..." ο φόβος ήταν έκδηλος στη φωνή της. Ήξερε ότι κάτι πολύ κακό θα συνέβαινε, και σύντομα επιβεβαιώθηκε. Ο αέρας γέμισε με τον ήχο ενός σφυρίγματος. Το πρόσωπο της πάγωσε - είχε μαντέψει σωστά, ήταν μια χορδή κιθάρας. Με επιδεξιότητα, σημάδεψα στο σημείο που η ζώνη είχε ήδη αφήσει ένα κόκκινο σημάδι, και την μαστίγωσα με την χορδή - χωρίς ιδιαίτερη δύναμη. Ούρλιαξε. Το επανέλαβα ξανά και ξανά, μέχρι που την είδα να τρέμει ολόκληρη. Ήξερα πως η κατάλληλη στιγμή είχε έρθει. Άφησα κάτω την χορδή, έβαλα τα χέρια μου στα οπίσθια της και, με προσεκτικές κινήσεις, μπήκα όλος μέσα της. Ήταν ήδη τόσο υγρή που έσταζε, και η απόλαυση που ένιωθε υπερκάλυπτε τον πόνο. Συνέχισα να μπαίνω μέσα της ξανά και ξανά, όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο δυνατά.
"Ευχαριστώ Κύριε" ψέλλιζε. Σύντομα,η φωνή της βάρυνε και, με φόβο μη τυχών της αρνηθώ, εξομολογήθηκε πως ήταν έτοιμη να χύσει. Οι εντολές της είναι πάντα να με προειδοποιεί για αυτό, για να κρίνω αν το αξίζει - και απόψε το άξιζε. Κύμα μετά από κύμα, οι οργασμοί την έκαναν να χτυπιέται σαν να βρίσκεται στη μέση μιας καταιγίδας - αλλά δεν είχαμε τελειώσει ακόμα. Συνέχισα το spanking με το χέρι, μέχρι να την ξαναφέρω στα όρια του πόνου της, και ενώ προσπαθούσε να ξαναβρεί την ανάσα της, έβαλα μέσα της το αγαπημένο της buttplug. Κατόπιν ξαναμπήκα και εγώ, με ακόμη μεγαλύτερη ευκολία αυτή τη φορά και με ακόμα πιο έντονους οργασμούς, πλέον και από τους δυο μας. Η μεγάλη στιγμή της βραδιάς όμως, θα ερχόταν σε λίγο.

Πηγαίνοντας στο μπάνιο για να βγάλω το προφυλακτικό μου, μου ζήτησε άδεια για να μου μιλήσει και της την έδωσα. Δεν άντεχε άλλο τα nipple clamps. Χαμογέλασα ευχαριστημένος, καθώς το μικρό μου θα μάθαινε ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα στο BDSM - πως τα clamps δεν πονούν τόσο όταν μένουν όσο όταν βγαίνουν.

Την έβαλα σε μια πιο βολική για αυτήν στάση, και της εξήγησα τι πρόκειται να συμβεί. Της είπα ότι η σκηνή μας έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, ότι θα πονέσει πολύ αλλά ξέρω ότι μπορεί να το αντέξει, ότι την αγαπάω πολύ και ότι είμαι δίπλα της. Με μια απότομη κίνηση άνοιξα το πρώτο clamp όσο πιο γρήγορα ήταν ανθρωπίνως εφικτό, και ένα ουρλιαχτό που πρέπει να ακούστηκε σε όλη την Αθήνα έκανε την καρδιά μου να παγώσει. Εξέτασα το στήθος της για να βεβαιωθώ ότι όλα ήταν εντάξει, και της αφαίρεσα και το δεύτερο. Ομοίως. Δεν είχε πληγωθεί, αλλά το σοκ του πόνου ήταν πολύ μεγάλο για αυτήν – είχε σπάσει. Κούρνιασε στην αγκαλιά μου, σαν πληγωμένο σπουργίτι, τα δάκρυα κυλούσαν ασταμάτητα ενώ την χάιδευα και απάλυνα τον πόνο της. Όταν άρχισε να νιώθει καλύτερα, και χωρίς να την αφήσω από την αγκαλιά μου, το χέρι μου κατέβηκε ανάμεσα στα πόδια της, άρχισε να χαϊδεύει την κλειτορίδα της, οδηγόντας την σε έναν ακόμα λυτρωτικό οργασμό. Της έβγαλα την μάσκα, και φιληθήκαμε σαν να μην υπάρχει αύριο.

Η αμοιβή της ήταν το ραντεβού που ακολούθησε. Περπάτησα μαζί της τους δρόμους της Χριστουγεννιάτικης Αθήνας, την πήγα σε ένα πάρτι με την αγαπημένη της μουσική, της έδειξα ένα καινούργιο κοκτέιλ που έγινε το αγαπημένο της, και αφού χορέψαμε σαν να ήταν η τελευταία νύχτα του κόσμου, γυρίσαμε στο τραπέζι μας. Έγειρε το κεφάλι της πάνω μου, και όταν γύρισα να την κοιτάξω είδα ένα ποτάμι από δάκρυα, όμοια με αυτά που είχα δει πριν, να κυλούν στα καυτά μάγουλα της. "Είμαι τόσο ευτυχισμένη", μου είπε. "Και εγώ το ίδιο." Και πως θα μπορούσα να μην είμαι; είχα περπατήσει μαζί της τον λεπτό δρόμο που ενώνει την κόλαση με τον παράδεισο, είχαμε ταξιδέψει μαζί στους σκοτεινούς δρόμους των φαντασιώσεων μας, είχαμε χαρίσει ο ένας στον άλλον το πιο όμορφο Χριστουγεννιάτικο δώρο που θα μπορούσε να δώσει κανείς - το δώρο του να νιώθεις ζωντανός.

 

Απάντηση: Το δώρο

Όμορφο  

 

Απάντηση: Το δώρο

τ υ χ ε ρ ή s u b . . . .  

 

Απάντηση: Το δώρο

Ομολογουμένως μία πολύ όμορφη ιστορία....

Το ενδιαφέρον είναι η επόμενη(ή επόμενες) συναντήσεις, άραγε τα όρια μετακινήθηκαν παραπάνω;;;

Φίλε Firebrand είσαι τυχερός που έχεις αυτή τη σκλαβίτσα όπως και αυτή είναι τυχερή που έχει εσένα καθώς φαίνεται ότι έχετε "δέσει" μαζί...

χρόνια πολλά και καλή χρονιά

ΥΓ: Άραγε θα βρω κι εγώ μία "υπάκουη" σκλαβίτσα σε αυτή τη κοινότητα;;

Μάνος (manos291)

 

Απάντηση: Το δώρο

Πολύ ωραία Ιστορία. Πολύ όμορφο αυτό που ζείτε. Μακάρι ο καθένας από μας να μπορέσεις να ζήσει κατι παρόμοιο. Καλα να περνάτε και οι δυο σας ευχομαι!

 

Σας ευχαριστώ όλους, τόσο για τα καλά σας λόγια όσο και για τις όμορφες ευχές! Ανταποδίσω, και εύχομαι όλοψυχα το 2013 να φέρει ό,τι το καλύτερο σε όλους μας - νομίζω άλλωστε πως οι πιο πολλοί χρειαζόμαστε μια χρονιά καλύτερη από την προηγούμενη. Για να απαντήσω και στον φίλο Μάνο, τα όρια πράγματι ανέβηκαν πιο πάνω - ίσως ξαναγράψω κάτι σχετικό σύντομα, αν έχω πάλι κάποια όμορφη σκηνή που θα γίνεται και καλή ιστορία.

 

Απάντηση: Το δώρο

 πολύ όμορφη ιστορία.. Περιμένουμε την επόμενη!

 

Απάντηση: Το δώρο

Συγκινήθηκα πολύ με την ευτυχία και των δυό σας, αλλά ειδικά την δική σας, Firebrand.

Ευχαριστώ για τις ευχές κ ανταποδίδω!