Το επίπεδο των ανθρώπων που ασχολούνται με BDSM

"Η ημιμόρφωση*, όπως κι ο ρατσισμός, δε ζητάει από το άτομο παρά την ελάχιστη σκέψη ώστε να πάρει πίσω ως ανταπόδοση ένα συλλογικό ναρκισσισμό".

Η ημιμόρφωση είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της τάξης των μικροαστών.
Της τάξης δηλαδή που Κυριαρχεί στη μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Δεν έχει στεγανά επαγγελματικά και μορφωτικά. Πάει μ' όλα, σαν την κόκα κόλα (διόλου τυχαία η παρομοίωση).
Μέσα της επιζούν τα καφενεία της δεκαετίας του '70, τα μπουζούκια της δεκαετίας του '80, το λάιφστάιλ του '90 και τα λάικς του '00, έως τις ημέρες μας.
Δεν έχει να δώσει απαντήσεις, παρά μόνο ρητορικές ερωτήσεις, που κρύβουν πίσω τους ισοπεδωτικές κρίσεις.
Σε ρωτά "καλά, δεν το 'ξερες;", αλλά δεν έχει ιδέα να σου πει πού και πώς να το μάθεις.
Κυρίως όμως μισεί ο,τιδήποτε δεν μπορεί να καταλάβει.
Και για να ντύσει με κοινωνικώς αποδεκτό - ελκυστικό κοστούμι αυτό το μίσος, χτίζει κατηγορίες, κάστες, ομάδες.
Είναι αγενής και στη χειρότερη εκδοχή της έρχεται μετά τη μόρφωση και όχι πριν αυτό αυτήν.




* Ημιμόρφωση δεν είναι η μισή μόρφωση ή απουσία αυτής, αλλά η έχθρα για τη μόρφωση.

 

Εγω ανηκω στην μεση εκπαιδευση αλλα σαν προβατο ψηφισα Ανωτερη  

 

Εγώ δεν ψήφισα  

 

Δυο φίλοι κάνουν μια βόλτα σ' ένα παραλιακό δρόμο. Πέφτουν σ' ένα τύπο που ζωγραφίζει στο πλακόστρωτο, ρακένδυτος, αναμαλλιασμένος, με πυκνό μούσι. Το τοπίο που σκαρφίστηκε απλό, με καθαρές απεικονίσεις, αλλά τραβάει το μάτι και των δυο.
Ο ένας : Πόσο τον ζηλεύω που έχει το ταλέντο της ζωγραφικής, που καταφέρνει να μεταδίδει μέσα στην απλότητα του.
Ο άλλος : κοίτα τον κουρελή, και τι αηδία είναι αυτή που ζωγράφισε, παντελής έλλειψη τεχνικής, σαν παιδιάστικο σκίτσο.
Ο ζωγράφος τους άκουσε, αλλά συνέχισε απρόσκοπτος το έργο του, τα μάτια του έλαμπαν.

Συνεχίζουν την βόλτα τους στον παραλιακό δρόμο. Πέφτουν σ' ένα δεύτερο τύπο αλλά που ζωγράφιζε σ' ένα καμβά, προσεγμένο ντύσιμο, καλοχτενισμένος, δίχως ίχνος τρίχας στο πρόσωπο.
Το τοπίο που σκαρφίστηκε περίπλοκο, με δυσνόητες γεωμετρικές απεικονίσεις, αλλά τραβάει το μάτι και των δυο.
Ο ένας : Έτσι, που μου έρχεται να πάω να τον ρωτήσω το νόημα που θα είχε ο πίνακας του, δεν τον καταλαβαίνω αλλά μου κεντρίζει το ενδιαφέρον.
Ο άλλος : Καλά, ποιος νομίζει ότι είναι, με κουστούμι και γραβάτα στη μέση του δρόμου, να ρίχνει "ξυραφιές" στον καμβά, χρησιμοποιώντας τεχνικές για λίγους και εξειδικευμένους. Ψωνάρα.
Ο ζωγράφος τους άκουσε, αλλά συνέχισε απρόσκοπτος το έργο του, τα μάτια του έλαμπαν.

Το καλό με τις "παραβολές" είναι, ότι δίνουν στον/στην οποιονδήποτε/οποιαδήποτε τ' άλλοθι, να κάνει, αυτό που αρκετοί/ες/πολλοί/ες θα έκαναν πάντα με τα λόγια ή ακόμη χειρότερα, τις προθέσεις των άλλων.
Δηλαδή να τις ερμηνεύουν όπως θα ήθελαν, που η "ερμηνεία" τους να ήταν σωστή ή λάθος.
Σε κάθε περίπτωση ο "ζωγράφος" συνεχίζει το "έργο" του απρόσκοπτος και τα "μάτια" του λάμπουν.
Ότι κι αν πουν/καταλάβουν για κείνον ή για τον πίνακα του οι άλλοι.  

 

Νομίζω πως το ...επίπεδο είναι ήδη πλέον σαφές..!
Business as usually...

 

Kάνε... ΜΠΕΕΕ

 

Mπα.... targeted bitter bile through posts ... as usually  

 

Μην παρανοείς τα λόγια που `χω πει
είναι η πιο απλή του κόσμου συνταγή
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν’ πανάκριβο σ’ το λέω ν’ αγαπάς

( Νικόλας Άσιμος )

* Όπου στο ν' αγαπάς βάλτε επιλογές, ζόρια, πράγματα για μας πολύ σημαντικά, κόπο του καθένα/καθεμίας από εμάς. Ο/η καθένας/καθεμία γνωρίζει τα δικά του/της καλύτερα απ' οποιονδήποτε/οποιαδήποτε άλλο/η.
Και είναι όλα πανάκριβα, για να κοκορευόμαστε ( εκπορνεύοντας τα ) ή να χρειάζεται να δίνουμε λόγο για δαύτα ( ζητώντας άφεση γι' ανύπαρκτες αμαρτίες ) και για το ποιοι/ες φτάσαμε να γίνουμε/είμαστε.
Μόνο επειδή κάποιοι/ες άλλοι/ες πήραν άλλους δρόμους, κάναν άλλες επιλογές και ίσως να νιώθουν γι' αυτές "λίγοι/ες". Τα όποια "ύψη" πολλές φορές είναι μόνο στο μυαλό εκείνου/ης που τα κοιτάζει.
Αφού ο/η άλλος/η είναι απλά ο εαυτός του/της. Και δεν έχει καβαλήσει κανένα καλάμι, δεν έχει ανέβει σε καμία σκάλα. Στο έδαφος είναι και κείνος/η, απλά τα μάτια του/της έχουν άλλο χρώμα.  

 

''Η κολοβή γνώση, η ημιμάθεια, είναι χειρότερη από την αμάθεια, δεδομένου ότι ο αμαθής διατηρεί μια αμεσότητα πρόσληψης της πραγματικότητας, που ο ημιμαθής έχει χάσει.''
Καθηγητής Βασίλης Φίλιας

Στο πλαίσιο της ομογενοποίησης και ευρύτερα, της παγκοσμοποίησης, δημιουργούνται στρατιές ανθρώπων ημι-μορφωμένων, με κοινό πλαίσιο σκέψης, με αρνητικά πάθη και τάσεις επίκρισης επί παντός (του) επιστητού, οι περίφημοι haters του διαδικτύου και των blogs, κουρνιαγμένοι κατά τα άλλα στην ''πραγματική'' ζωή, που ως ένδειξη της προσωπικής τους ανωτερότητας καταδικάζουν με ευκολία κριτή και χωρίς τις παραμέτρους που οφείλει να λάβει υπόψη του ένας δικαστής, ότι δεν χωράει στην κοσμοθεωρία, τις αντιλήψεις και την αισθητική τους. Η κατάργηση της αυτόνομης σκέψης, οι δανεικές ιδέες, η στρέβλωση της αλήθειας και της ιστορίας, ή η επιλεκτική και αποσπασματική χρήση αυτών, δίνει την δυνατότητα και τον ''χώρο'' να αναπτυχθούν αέναες και ανούσιες αντιπαραθέσεις, χωρίς επιχειρηματολογικό κατ΄ουσίαν υπόβαθρο, χωρίς να άπτονται ούτε της ιστορικής, ούτε της επιστημονικής αλήθειας, απλά να καταπνίγονται οι διαφορετικές φωνές, η άλλη άποψη. Κάπως έτσι βέβαια οδεύουμε σε μία ''σιωπηλή'' κατάργηση της δημοκρατίας, αλλά ας μην το ξεχειλώσω το θέμα τόοοοοσο πολύ.
Ένα νήμα την ημέρα την ανία (μας/σας) κάνει πέρα...

ΥΓ Το διαδίκτυο έχει κάνει πραγματικά πολύ κακό στους ανθρώπους που δεν έμαθαν ποτέ να σκέφτονται και να διυλίζουν, indeed...

Edit στο ''ημιμαθής'' vs ''αμαθής'', η πηγή μάλλον με παρέσυρε...

 

Στο περίφημο veni, vidi, vici του Καίσαρα οι άνθρωποι αυτοί αρκούνται στις δύο πρώτες λέξεις. Η νίκη τους είναι το δικέφαλο φίδι ΔΔ (Διαμαρτυρία, Δικαιολογία). Υπέρτατοι κριτές των πάντων, θεωρούν οτι νίκησαν μέσω της κριτικής και δικαιολογούν τη μη συμμετοχή τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι με μιά ανωτερότητα που μόνον εκείνοι και οι όμοιοί τους διακρίνουν. Εύκολα χειραγωγίσιμοι της κάθε εξουσίας, ανερμάτιστοι οπαδοί, αναίτιοι πολέμιοι, λαϊκοφασίζοντες, ηθικά ασταθείς και όπου φυσάει ο άνεμος. Συνομιλούν με τσιτάτα και κραυγές. Το διαδίκτυο προσφέρει βήμα στην αμετροέπεια και την κακεντρέχειά τους...

 

Καπως ετσι πεφτουν εξω οι δημοσκοπησεις  

 

Ξεκίνησα το νήμα, γιατί με όσες γυναίκες έχω έρθει σε επαφή για bdsm, ήταν όλες πανεπιστημιακού επιπέδου, με οικονομική άνεση, και πραγματικά ευρύτερες γνώσεις σε πολλά διαφορετικά θέματα, σε αντίθεση με εμένα.

Μου έκανε εντύπωση η συμπεριφορά ορισμένων μελών εδώ που θεωρούν ελιτίστικο και "ανωτέρου" επιπέδου το forum ή το bdsm. Κάποιος θεώρησε ότι εντυπωσιάστηκα (από το "υψηλό επίπεδο"), μερικοί ότι το νήμα δεν έχει νόημα, καθώς θεωρούν δεν υπάρχουν διαβαθμίσεις σε τέτοιες συμπεριφορές, η οπτική γωνία κάθε ενός είναι σίγουρα προσωπική υπόθεση.

Kάθε άνθρωπος έλκεται από ένα συγκεκριμένο τύπο ανθρώπων που πληρεί κάποια χαρακτηριστικά.

Το νήμα δεν φτιάχτηκε για να προσβάλει κανένα.