Το κάνουμε μισό;

Το 2010 ξεπέρασε το 1 δις ευρώ η αξία των αμιγώς γερμανικών αυτοκινήτων (48.000 αυτοκίνητα) που πουλήθηκαν στην Ελλάδα (πάνω από 1,3 δις με τις γερμανικών συμφερόντων κατασκευάστριες εταιρείες - επιπλέον 11.500 αυτοκίνητα), σε ένα σύνολο αγοράς περίπου 142.000 αυτοκινήτων.
Για το 2011 η αγορά οριακά θα αγγίξει τα 100.000 αυτοκίνητα, δηλαδή αναμένουν οι "Γερμανοί" πωλήσεις το πολύ 30.000 αυτοκινήτων (36.000 με τις γερμανικών συμφερόντων)
Τα κάνουμε τα νουμεράκια μισά?
Δεν θα έχει απολύτως καμιά οικονομική επίπτωση στην Ελληνική οικονομία αφού οι πωλήσεις τους μοιραστούν σε άλλους κατασκευαστές...
Πάνω απ' όλα είναι μια άσκηση ελέγχου της ματαιοδοξίας της δικής μας και των φίλων μας, αφού σε καμιά κατηγορία αυτοκινήτων οι γερμανοί κατασκευαστές δεν προσφέρουν πουθενα το απόλυτο συγκριτικό πλεονέκτημα για να προσελκύσουν την προτίμησή μας.

 

Εκτιμώ ότι πάντα το μποϋκοτάζ είναι μια πολύ καλή μέθοδος για να κάνουμε το αυτί του εχθρού να ιδρώσει, καθώς χτυπάει εκεί που τον πονάει: στην οικονομία.

Ωστόσο είναι σημαντικό να προσδιορίζουμε πρώτ’ απ’ όλα με ακρίβεια ποιος είναι ο εχθρός.

Στην Ελλάδα το μποϋκοτάζ δεν ήταν ποτέ προσφιλής τακτική γιατί ως γνωστών στους δύο υπάρχουν τέσσερις γνώμες, πράγμα που έχει εξυπηρετήσει εξαιρετικά καλά το κυρίαρχο δόγμα διαίρει και βασίλευε. Κρίμα.

Με αφορμή το νήμα να αναφέρω και δυο τρία άλλα πράγματα που μπορούν να γίνουν μέσω της κεντρικής ιδέας της πίεσης τους πλήθους, τα οποία είναι απολύτως νόμιμα και δεν μας χαρακτηρίζουν «αντικοινωνικούς τζαμπατζήδες» κτλ.

Καλή ιδέα ήταν αυτό που έκαναν στα σούπερ μάρκετ προ μηνών: πήγαιναν κατά ομάδες σε ένα σούπερ μάρκετ, γέμιζαν τα καρότσια ως πάνω σαν ανεξάρτητοι πελάτες κι όταν έφταναν στο ταμείο τα παρατούσαν λέγοντας ότι ήθελαν να αγοράσουν τα πράγματα αλλά δεν έχουν χρήματα γιατί είναι πολύ ακριβά.

Καλή ιδέα είναι να αγοράσουμε όλοι ποδήλατα και να επιμένουμε να τα επιβιβάζουμε στο μετρό για μακρινές διαδρομές, απαιτώντας παράλληλα την άμεση δημιουργία ποδηλατοδρόμων στις κεντρικές λεωφόρους.

Καλή ιδέα ιδίως για την επαρχία είναι η δημιουργία online παρατηρητηρίων τιμών όπου κάθε πολίτης μπορεί να τα τροφοδοτεί με τα δικά του δεδομένα, δηλ. καταγράφοντας τιμές συγκεκριμένων προϊόντων που αγόρασε μια συγκεκριμένη ημερομηνία από ένα συγκεκριμένο κατάστημα. Έτσι μαρκάρονται άμεσα όσοι αισχροκερδούν.

Υπάρχουν πάμπολλες καλές ιδέες και ακόμα περισσότερες είναι εκείνες που μπορεί να εμπνευστεί κανείς. Το κλειδί της επιτυχίας γι’ αυτού του τύπου τις δράσεις είναι η μαζικότητα.

Θυμάμαι κάτι που μας είχαν πει (προ Χριστού βέβαια) στο πανεπιστήμιο. Δεν θυμάμαι, ούτε μπορώ να φανταστώ στο πλαίσιο τίνος μαθήματος μπορεί να αναφέρθηκε κάτι τέτοιο, ούτε ξέρω κατά πόσο στέκει καθώς οι γνώσεις μου περί οικονομίας είναι μάλλον ανύπαρκτες. Το αναφέρω ως τροφή για σκέψη γιατί με είχε εντυπωσιάσει. Αν λέει ένα εκατομμύριο πολίτες μιας χώρας πάνε το πρωί στις τράπεζες και καταθέσουν ένα ευρώ και ξαναπάνε το μεσημέρι και το αποσύρουν, κι αν αυτό το κάνουν επί σειρά ημερών, θα κλονιστεί το τραπεζικό σύστημα...