Το καρουζέλ

Η ζωή είναι ένα ταξίδι, έτσι λένε πολλοί. Ένα ταξίδι που τελειώνει στην Ιθάκη της ανυπαρξίας. Ένα μεγάλο ταξίδι με πολλές στάσεις, με τους Λαιστρυγόνες της και τους Κύκλωπες και τους οργισμένους Ποσειδώνες. Αλλά και με τα όμορφα λιμάνια με της πρωτόγνωρες μυρωδιές και ήχους, με όμορφα τοπία. Με τη νηνεμία και με τη φουρτούνα, με τη φιλόξενη ακτή και τα άγρια βράχια.

Από μικρός δεν το έβλεπα σαν ταξίδι, το έβλεπα σαν διαδοχικούς γύρους στο καρουζέλ. Άλλοτε βαρετούς, άλλοτε συναρπαστικούς, άλλοτε ήρεμους, άλλοτε τρομαχτικούς. Άλλοτε διασκεδάζοντας και γελώντας με την ψυχή σου παρακαλώντας ο γύρος μην τελειώσει ποτέ...

...μα τίποτα δε διαρκεί για πάντα.

Άλλοτε βαριέσαι και κατεβαίνεις εσύ, άλλοτε σε πετάνε βίαια έξω.

Κάποιοι άτυχοι σκοτώνονται στην πτώση. Κάποιοι τρομάζουν και αρνούνται να ανέβουν στον επόμενο, σπαταλώντας τη ζωή τους βλέποντας τους άλλους ανθρώπους να ανεβαίνουν στο δικό τους.

Κάποιες φορές βλέπεις ένα καρουζέλ που θα ήθελες να ανέβεις μα δε μπορείς, αυτό το λούνα-παρκ έχει περίεργους κανόνες, κανείς δεν τους ξέρει. Σε άλλους χαμογελά, σε άλλους όχι αλλά είναι αμείλικτο με αυτούς που δεν προσπάθησαν.

Αν θέλεις κάτι τότε προσπαθείς να το καταφέρεις.

Αν σε πετάξουν έξω από το καρουζέλ, προσπαθείς. Ξανά και ξανά και ξανά.

Μέχρι να το καταφέρεις ή μέχρι να παραιτηθείς.

Άλλοτε περνάς υπέροχα, γελάς σαν παιδί αλλά ο χρόνος σου τελειώνει και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι' αυτό. Κατεβαίνεις με την πίκρα και την αφήνεις να πνίξει την ψυχή σου, δειλιάζοντας να δοκιμάσεις ξανά μόνο και μόνο για να μην νιώσεις τον πόνο του τέλους της μουσικής.

Το Λούνα παρκ αυτό δεν συγχωρεί τους δειλούς.

Και αν πτωχική τη βρεις η Ιθάκη δε σε γέλασε.

Μα το καρουζέλ δεν είναι η Ιθάκη.

Είναι η Αλεξάνδρεια.

 

Η μήπως ή ίδια η ζωή;

*nice photo profile (μου θυμίζει την ταινία, το avatar).

 

Υποθέτω είναι θέμα νοοτροπίας - φιλοσοφικής στάσης αλλά δεν είμαι υπέρ των κυκλικών θεωρήσεων ακριβώς.
Το βλέπω περισσότερο ως σπείρα, με τάση προς τα πάνω και τις σπείρες να ανοίγουν.

Την ημέρα της τελικής κρίσεως, όπως ο καθένας την ορίζει αυτή, για εμένα το μόνο "αμάρτημα", το μόνο για το οποίο θα κληθεί να απολογηθεί/τιμωρηθεί/πληρώσει κανείς θα είναι ο αβίωτος χρόνος.
Επομένως όχι με τους θεατές... Στα καρουζέλ και ας έχουμε ναυτία  

 

Κάποια καινούρια ιστορία μας συστήνει ο @Arioch εδώ, κάτι σαν γέφυρα.
Am I right?  

Θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα, το avatar σου τα σπάει!

 

My guess is απλά δεν μπορούσε να κρατήσει τη σκέψη μέσα στο κεφάλι του, χωρίς να εκραγούν τα μυαλά του και αυτό ήταν η βαλβίδα εκτόνωσης  

 

Την ακούω αυτή τη σκέψη..
Ίδωμεν  

 

Λένε ζήσε κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία σου γιατί κάποια τελικά θα είναι.

Να σε πάρει από το καρουζέλ όταν γελάς και φωνάζεις χαρούμενος και όχι απ' έξω κοιτάζοντας πικραμένος τους άλλους να κάνουν το δικό τους γύρο.

Με το χαμόγελο στα χείλη και όχι με των δειλών τα παρακάλια.

Είναι η Αλεξάνδρεια.

 

Είστε βέβαιος για την διατύπωση σας?
Δίχως να επιθυμώ να φανώ έστω και κατ' ελάχιστο αγενής. Ζωή σε κύκλους?
Όσο κι αν αλλάζει η ταχύτητα του καρουζέλ, όσο κι αν τροποποιείται ο ρυθμός που ανεβοκατεβαίνουν τα αλογάκια... ο κύκλος του καρουζέλ είναι σταθερός....η διάμετρος του δεν αλλάζει.
Δεν είναι η προσωπική μου επιλογή.
Στο πλαίσιο του Λούνα - παρκ, θα επέλεγα το roller coaster ή τα συγκρουόμενα.

 

Κοιτάτε τη μηχανή, εγώ κοιτάζω τους αναβάτες.

 

Κάποιες φορές το καρουζέλ αυτό μοιάζει τόσο ιδανικό που πνίγεσαι από χαρά που κατάφερες να κάνεις έστω μια στροφή..
Κάποιες άλλες γυρνάει τόσο γρήγορα που οι βίδες από τα αλογάκια του τινάζονται τόσο απότομα και συνειδητοποιεις ότι απλά εύχεσαι να είναι γλυκιά η στιγμή της ανυπαρξίας..
Κάποιες φορές βλέπεις ότι ενώ το καρουζέλ είναι ότι πιο όμορφο έχουν δει τα μάτια σου, ξαφνικά τα χρώματα του αρχίζουν και λιώνουν στα χέρια σου δείχνοντας σου ότι δεν ήταν ακόμα έτοιμο να ξεκινήσει τον ενθουσιασμένο στροβιλισμό του..

Και ο ταξιθέτης σε κυνηγάει γύρω γύρω φωνάζοντας "Που το βρήκες ο εισιτήριοοοο??"... Ούτε την παρθενική του βόλτα δεν είχαμε ανοίξει ακόμα!!

 

Εμένα μου μυρίζει midlife crisis, όταν οι στροφές που σου απομένουν είναι πιθανότατα λιγότερες από όσες ήδη έχεις κάνει...

 

Μπορούμε κάλλιστα να συνθέσουμε την μυρωδιά που Εσείς πήρατε με την δική μου μαντεψιά και να έχουμε ένα πιο πλήρες συμπέρασμα νομίζω, όχι;