Το κουτάκι

Σκεφτόμουν, πως είναι εκνευριστικό, που έχουμε μάθει και συνηθίσει να μας επηρεάζει η γνώμη των άλλων. Και που έχουμε αφήσει τρίτους να έχουν άποψη για εμάς, χωρίς καν να ξέρουν πως έχουν τα πράγματα. Η ελευθερία δεν είναι ολική. Και εγώ τώρα τι να κάνω; Να το πάρω απόφαση και να το αποδεκτώ;

Ορίστε :



Σε όλους σας, αλλά ειδικά στον Κυριούλη μου, που του αρέσουν  

 

Απάντηση: Το κουτάκι

Προτιμώ τα κλασικά  θησαυρέ μου

 

Κυριούλη μου  

 

Είναι βράδυ. Χειμώνας, αλλά δεν κάνει πολύ κρύο.
Ο άντρας φορά παντελόνι και μπουφάν, η κοπέλα ένα λεπτό κοντούλι φόρεμα και κάλτσες ως το γόνατο. Κρυώνει γλυκά.
Εκείνος προχωρά με βήμα σταθερό, σίγουρο, εκείνη πότε περπατά δίπλα του, πότε τον ακολουθεί, φαίνεται να μην ξέρει που πηγαίνουν. Ντρέπεται και νιώθει αμήχανα. Τιτιβίζει για το πλάκωμα στο στήθος που νιώθει λόγω του καπνού, για την νύστα της. Κάθε τόσο πάει να στρίψει σε λάθος δρόμο και εκείνος την τραβά πίσω.
Ξέρει κι εκείνη που πηγαίνουν. Ίσως όχι ξεκάθαρα, δεν γνωρίζει άλλωστε την πόλη, αλλά φαντάζεται πως θα είναι κάποιο σκοτεινό στενό. Της το είπε. Εκείνη δεν το σχολίασε. Κοκκίνισε. Το άφησε να πέσει στο κενό.
Στρίβουν σε ένα στενό. Εκείνη προχωρά λίγο πιο μπροστά του, παραπατώντας λίγο. Την πιάνει από το χέρι και την σταματά.
Την γυρίζει προς το μέρος του και την κρατά ακίνητη.
Πλησιάζει και κατεβάζει το χέρι του, ενώ την φιλά στο στόμα.
Την σπρώχνει απαλά και την κολλά στο τοίχο.
Σηκώνει το φόρεμά της και κυλά το χέρι του ανάμεσα στα πόδια της.
Την χαϊδεύει και βάζει απότομα δυο δάχτυλα μέσα της.
Εκείνη αναστενάζει και τον αγκαλιάζει ενώ εκείνος την γαμά με τα δάχτυλά του.
Βάζει το χέρι της πάνω στο δικό του και το τραβά μακριά της.
Τον κοιτά και αρχίζει να χαμηλώνει ανάμεσα στα πόδια του.
Του ξεκουμπώνει το παντελόνι ενώ τον χαϊδεύει.
Αρχίζει να τον φιλά και να τον γλύφει ενώ εκείνος παίζει με τα μαλλιά της.
Τον παίρνει στο στόμα της.
Τα χέρια του κυλούν στον λαιμό της, τον χαϊδεύουν, τον τρίβουν..
Σπρώχνει το κεφάλι της κοντά του.
Πνίγεται. Δεν προβάλει αντίσταση, το λατρεύει.
Την πιέζει πάνω του ενώ τα χέρια του σφίγγουν τον λαιμό της. Όλο και πιο δυνατά.
Νιώθει το αίμα της να πλημμυρίζει το κεφάλι της, νιώθει τα χείλη της να πρήζονται, το στόμα της να ανοίγει και την γλώσσα της να πιέζεται προς τα έξω.
Χαλαρώνει την λαβή του και στην πρώτη της εισπνοή αρχίζει να της γαμά το στόμα.
Την τραβά από τον λαιμό και την σηκώνει όρθια.
Την γυρίζει και την τραβά πάνω του.
Με το ένα του χέρι σφίγγει τον λαιμό της και με το άλλο την χαϊδεύει ανάμεσα στα πόδια, ενώ εκείνη έχει περάσει το χέρι της πίσω από την πλάτη της και τον παίζει.
Την κολλά στο τοίχο.
Την ανοίγει με τα δάχτυλά του και μπαίνει μέσα της.
Την γαμά βαθειά, δυνατά, βίαια και σφίγγει τον λαιμό της, νιώθει τους χτύπους της καρδιάς της να περνάνε μέσα του.
Εκείνη προσπαθεί να ελευθερωθεί. Αρχίζει να τραβά τα χέρια του. Φοβάται. Αναπνέει αλλά νιώθει το κεφάλι της έτοιμο να σπάσει.
Εκείνος συνεχίζει να πιέζει τον λαιμό της με το ένα του χέρι, και με το άλλο κρατά τα χέρια της πίσω από την πλάτη της.
Την γαμά όλο και πιο άγρια μέχρι που εκείνη σταματά να παλεύει.
Χύνει.
Τραβιέται από μέσα της και την αφήνει να πέσει…

 

μεχρι τωρα το κουτι σου ηταν σαν ενας προσωπικος σου χωρος οπου αφηνες την φαντασια σου να σε διασκεδάζει,και ο μονος περιορισμος που ανεφερες ηταν οτι δεν θα πηγαινες σε αλλα posts που θα ηταν ενδιαφεροντα.Ομως το κουτι εχει και αλλο κακο μεσα του,μαζι με την ομορφη φαντασια οι φοβοι και οι εφιαλτες τρεφονται απο την παραμικρη σκια.Πως και δεν σου εκαναν επισκεψη?

 

Οι "φόβοι και οι εφιάλτες" είναι οι συνήθεις προσκεκλημένοι μου.
Βρίσκονται εδώ, ακόμη κι αν για κάποιους είναι δύσκολο να τους δουν.
Μιας και δεν είναι δικοί τους, δεν αναγνωρίζονται εύκολα..

 

Χμ.
Κοιτα το ολο θεμα κουτακι μου εχει τραβηξει παρα πολυ την προσοχη γιατι το σκεφτομουν σε πραγματικη προεκταση.
Πρωτα απο ολα δεν ειναι φυλακη.Δεν τσουβαλιασε το ατομο μεσα στο κουτακι καποιος αλλα το ιδιο μπηκε.
Αρα υπαρχουν τοσα πολλα ομορφα πραγματα προς παρατηρηση.Βλεποντας τα Lab rats πως συμπεριφερονται που αγαπανε τα κλουβακια τους γιατι εκει γεννιουνται μεγαλωνουν και πεθαινουν ακολουθουν ενα μοτιβο.
Στην αρχη ειναι τοσο χαρουμενα που ειναι στο κλουβι τους εχουν φαγητο νερο επικοινωνουν μεταξυ τους ή τρεχουν γυρω γυρω γιατι ειναι παιχνιδι για αυτα.μαθαινουν καθε ακρη απο το κλουβι τους και οτιδηποτε καινουριο τους τοποθετησεις το πειραζουν τρωνε σκαλιζουν κλεβουν κλπ.
Επειτα ερχεται το πιο ενδιαφερον κομματι,Το οποιο πιστευω οτι λειτουργει οπως οι εφιαλτες για εμας.Το ποντικακι αρχιζει και ειναι ανησυχο και προσπαθει να βγει εξω απο το κλουβι του.Μαλιστα οτι καινουριο του βαλεις το καταστρεφει και το παραταει χωρις να δειχνει την αρχικη αφωσιωση και προσοχη για το νεο αντικειμενο.
Και τελος το πιο ομορφο σταδιο.Η αποξενωση.
Χωρις να εχει αλλαξει τιποτα στο περιβαλλον του η στην συμπεριφορα σου ως προς αυτο,το ποντικακι φοβαται τα παντα απο τον παραμικρο ηχο μεχρι την μουσικη.τα καινουρια αντικειμενα πλεον μενουν αθικτα και δεν τρωει κανονικα η πινει νερο.Πολλες φορες μετα απο αυτη την φαση τα ποντικακια πεθαινουν αν δεν τα εχει σκοτωσει με καποιο πειραμα ο κατοχος.
Αυτα που ζουν ειναι μετα εξελιγμενα οντα και οχι πλεον lab rats γιατι μολις τα απομακρυνεις απο το ξενο πλεον περιβαλλον δειχνουν πολυ πολυ περισσοτερο ζηλο να ψαξουν και να βγουν για παραδειγμα απο ενα λαβυρινθο.
Ολο αυτο στο παραθετω γιατι χρονικα ως ανθρωποι κανουμε να εμπεδωσουμε κατι μετα απο 3 επαναληψεις(βλεπε 11880 3 φορες επαναληψη το μηνυμα για να μπορεσει να χαρακτει στην μνημη μας)
βλεποντας λοιπον οτι σιγα σιγα οι ιδεες ξεφτιζουν,και οτι αρχιζει η κινιτικοτητα στο κουτι να μειωνεται
συντομα θα μεινεις μονη σου,και απλα θα ηθελα Αν το επιτρεπει ο Κυριος σου να γραφεις εστω και αλληγορικα τις σκεψεις σου.
Θα ειναι απιστευτο αν μοιαζουμε τοσο πολυ σε αυτα τα ποντικακια
(οσο για τους εφιαλτες απλα ειχα κανει την εικασια και αντι για να σου πω λογικα θα πρεπει να εχεις ασχημες σκεψεις το ρωτησα)
 

 

Στο κουτάκι μπορώ να κάνω οτι θέλω. Μπορώ να βάζω μουσική, να συζητάω, να παίζω, να γκρινιάζω, να περιγράφω σκέψεις, εικόνες, συναισθήματα, αναμνήσεις, φαντασιώσεις. Να σχολιάζω βιβλία, ταινίες, ανθρώπους. Να παραπονιέμαι για τον Κυριούλη και για όποιον με ενοχλει ή αδιαφορεί για εμένα και με πληγώνει. Δεν τίθεται βλέπεις θέμα άδειας έκφρασης. Αν δεν βλέπεις κάτι που θέλεις να δεις, είναι, οχι επειδή μου απαγορεύεται να το γράψω, αλλα επειδή είτε επιλέγω να μην το γράψω, είτε επειδή δεν μου πέρασε από το μυαλό να το γράψω.

Μέσα στους "όρους", είναι και να ικανοποιώ τις επιθυμίες των επισκεπτών. Οπότε, μπορείς να ζητήσεις απερίφραστα αυτό που θέλεις, και θα το κάνω, αρκεί να τηρούνται οι κανονισμοί του φόρουμ και μια δική μας/μου βασική ηθική.


Είχα κάποτε χάμστερς, δύο αλμπίνα και ένα φυσιολογικό. Στα αλμπίνα ήμουν μικρή, αλλά στο φυσιολογικό, μεγάλη, και μπορώ να σου πω πως δεν αγάπησε ποτέ το κλουβί του. Είχε ανέκαθεν τάσεις φυγής, μέχρι που μια μέρα μου το έσκασε

 

χαχα εξαρταται απο το ειδος του ποντικιου ανεφερα τα Albino rattus norvegicus που ειναι γεννημενα σε κλουβι.Το δικο σου ηταν σαν να πηρες εναν περαστικο και να τον εβαλες στο κουτακι.Ε δεν νομιζω να γουσταρε   Ο φυλακισμενος κατα την θεληση του ειναι βαρετος.Υπαρχουν φυλακες και ετσι μπορεις να βρεις απειρα δειγματα και να παρακολουθησεις συμπεριφορες.Αλλα αυτο ειναι κατι που πρωτη φορα μπορω να interact με το ατομο και τραβαει το ενδιαφερον.

Εστιαζα στο δεν μου περασε απο το μυαλο να το γραψω και οχι οτι δεν μπορεις.Αλλα επειδη ισως και να ενοχλω θα σε αφησω να παιξεις μονη σου. 

 

Ναι,ίσως αυτό το γεγονός το έκανε και τόσο επιθετικό απέναντί μου. Αν και νομίζω πως τα χαμστεράκια στα pet shop, σε κλουβάκια γεννιούνται. Αλλά οκ, αυτά έχουν παρέα, οπότε μάλλον έχεις δίκιο.

Όσο για το κλουβάκι, νομίζω πως αποτελεί μερικώς λανθασμένο σημείο μελέτης, καθώς, παρόλο που μπήκα με την θέλησή μου, πρόκειται για e-κλουβάκι, οπότε και η συμπεριφορά μου εδώ δεν είναι και τόσο φορτισμένη.

Στην προτελευταία πρόταση δεν κατάλαβα τι εννοείς, και στην τελευταία νομίζω πως έχεις άδικο   Μια χαρά δεν συζητάμε και ακούμε και μουσικούλα; Τι θέλεις δηλαδή, να νομίσει ο Μεσιέ οτι είμαι κακή οικοδέσποινα και να απογοητευτεί;  

Υγ: ζεστή σοκολάτα;  
 

---------- Post added at 20:46 ---------- Previous post was at 19:18 ----------






Le Revenant - Charles Baudelaire

"... Comme d'autres par la tendresse,
Sur ta vie et sur ta jeunesse,
Moi, je veux régner par l'effroi."


Το φάντασμα

Όπως οι άλλοι με τρυφερότητα,
στην ζωή και την νιότη σου,
Εγώ,
θέλω να κυβερνήσω με τον φόβο.

 

Απάντηση: Το κουτάκι

Περνώντας απ' έξω, και διστάζοντας να περάσω μέσα χωρίς την γραπτή άδεια του Κυρίου σου, σου χαρίζω αυτό το βιντεάκι, που εκτός από την υπέροχη μελωδία του, είναι γυμναστική για τα ματάκια σου, φαντάζομαι έχεις τεμπελιάσει εκεί μέσα...



Είμαι σίγουρη οτί θα σου αρέσει.
Αυτό που θα μπορούσες να κάνεις για μένα, ως οικοδέσποινα, είναι να πετάξεις κάθε τί περιττό που έχει μαζευτεί γύρω σου, σου ταιριάζει περισσότερο ένα λιτό και μαυρόασπρο κουτάκι, έχω την εντύπωση. Εξάλλου, ο χώρος σου είναι πολύτιμος. Τον χρόνο μάλλον τον έχεις κερδίσει. 




Πολύ όμορφα πράγματα κάνετε εσείς...
Μα είπα κι εγώ... πού είχε χαθεί αυτό το εξαιρετικό κοριτσάκι....

 

Re: Απάντηση: Το κουτάκι