Το μήλο, κάτω απ' τη μηλιά?

  ακομπλεξαριστοι και οι 2 πάντως! Nice

 

Διαβάζοντας το διάλογο μεταξύ της μητέρας και του γιου, ξεχώρισα δύο πυλώνες

Α. ΜΠΡΆΒΟ στη μητέρα για τους ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας με το παιδί της! Είναι κάτι που χτίζεται συν τω χρόνω. Ουσιαστική και πραγματική επικοινωνία μεταξύ γονιού / παιδιού.

Το να έχει ο γονέας τόσο καλή και ουσιαστική επικοινωνία με το παιδί του, έτσι που να μπορεί να απαντήσει άμεσα, αλήθεια και χωρίς περιστροφές, με την ίδια φυσικότητα που θα γινόταν ο διάλογος
-θες πορτοκαλάδα?
-οχι, μαμά.


Β. Πέραν του ακομπλεξάριστου, μακριά από στερεότυπα του στυλ "ο λεβέντης, ο κανακαρης" και δεν συμμαζεύεται. Είναι το βίωμα που βγαίνει στη πράξη, μέσα από τον διάλογο, του χιλιοειπωμένου "κανένα στάτους δεν είναι καλύτερο/ανώτερο από τα άλλα". Μου φαίνεται ότι η μητέρα - Κ, έχει μελετήσει τα υ σε βάθος, είναι σε θέση να τα γνωρίζει, να τα αναγνωρίζει και να κατανοεί το υποτακτικο κομμάτι χωρίς να το υποτιμά.

 

Δεν θεωρώ ότι είναι τυχαίο. Όπως επίσης δεν θεωρώ ότι μπορεί να είναι τυχαίο ότι σε όλες οι περιπτώσεις που έτυχε εγώ να γνωρίσω, τα παιδιά διάλεξαν το "αντίθετο status" από τους γονείς. Κι αυτό κάπου βαθύτερα πρέπει να εδράζεται...

 

Το πρώτο ένστικτο θεωρώ ότι είναι να μιμηθούν/μαϊμουδίσουν. Ίσως με λίγο βαθύτερο ψάξιμο ή ειλικρίνεια προς τον εαυτό τους, να καταλήγουν απέναντι για κάποιο λόγο.

 

για να τους συμπληρώνουν, να μη τους χάσουν;

 

Από τον περίγυρο μου έχω διαπιστώσει πως παιδιά τα οποία μεγαλώνουν ενοχικά ως προς την σεξουαλικότητά τους δυσκολεύονται να βρουν την σεξουαλικη τους ταυτότητα και να την αποδεχτούν όποια και αν είναι αυτή.
Βρίσκω ότι η ανοιχτή επικοινωνία που μπορεί να έχει ένα άτομο του χώρου με το παιδί του δημιουργεί πιο συνειδητοποιημένα "θέλω" και "ανάγκες" χωρίς τον φόβο της κριτικής πως κάτι κακό κάνει. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό που παίζει τον κύριο λόγο που ένα παιδι μπορεί να ακολουθήσει παρόμοιο μονοπάτι δεν είναι τόσο το ότι ο γονιός είναι ο ίδιος bdsmer αλλά το ότι είθισται να είναι πιο ανοιχτός να επικοινωνήσει, να μοιραστεί και να βοηθήσει το παιδί στην απενεχοποίηση αλλά και την επαφή του με άλλους δρόμους , κάτι που δεν συμβαίνει στις περισσότερες οικογένειες.

 

Κατά τη γνώμη μου δεν έχει να κάνει με την προτίμηση έκφρασης του ερωτισμού αλλά με τα ίδια τα άτομα.

Δεν φτάνει να είναι ανοιχτοί οι ορίζοντες είτε ως προς την kinky φάση είτε προς το bdsm.

Περισσότερο έχει σχέση με το ποσό πραγματικά είναι ανοιχτόμυαλοι οι γονείς και κατά πόσο έχουν μεγαλώσει τα τέκνα τους στο να είναι ελεύθερα.

Διότι το ότι μεγαλώνω ελεύθερα τα παιδιά μου σημαίνει πως δεν είναι κτήμα μου, άρα κι ελεύθερα στο τρόπο που σκέφτονται, εκφράζονται, ζουν.

Είτε αυτό σημαίνει διαφορετική σεξουαλική ταυτότητα από εκείνη των γονιών είτε διαφορετικός σεξουαλικό προσανατολισμός.

Εν ολίγοις δεν πιστεύω ότι έχει σχέση αν είναι bdsmers οι γονείς ή πιο βανίλια πεθαίνεις.
Μεγαλύτερη σχέση έχει με το τρόπο που σκέφτονται και βλέπουν τη ζωή.

 

Ψυχολόγος δεν είμαι, αν και δεν νομίζω ότι όλα τα παιδιά έχουν την ίδια αφετηρία ή τον ίδιο τελικό προορισμό.
Κάτι που θα έβγαζε νόημα στο κεφάλι μου, πάντα με βάση όσα έχω δει, είναι ότι οι Κ γονείς λειτουργούν πιο ευνουχιστικά και καλλιεργούν πιθανόν έμμεσα την ανάπτυξη μίας υ προσωπικότητας στο παιδί και ότι στην περίπτωση των υ γονέων πιθανόν τα παιδιά να αποστρέφονται την "εικόνα" των γονιών τους λόγω που ότι δεν μπορούν να την κατανοήσουν ή ακόμη και να καρπώνονται την υ φύση τους καλλιεργόντας το Κ μέσα τους λίγο λίγο... Who knows...

 

Λογικό φαίνεται αυτό που λέτε.