Το μηνυμα

Κοιμομουν. Μεσημερι Κυριακης κατακαλοκαιρο.

"Θελω να σε γδυσω και να σε μαστιγωσω"
Τα ματια μου γουρλωσαν. Το νουμερο ηταν αγνωστο.
"Ξερω οτι αποδεσμευτηκες πρωτα"
Σχεδον με επιασε τρεμουλο. Δεν ηξερα ποιος ηταν, αλλα εκεινος ηξερε τι ειμαι.
"Μπορω να σας καλεσω;" του εγραψα πισω
Δεν απαντησε. Περασε ενα τεταρτο.
"Γδυσου, θα σου κανω βιντεοκληση"
Πηρε αμεσως, επρεπε ν αποφασισω
Σκεφτηκα να μην απαντησω. Δεν μπορουσα. Γδυθηκα, γονατισα αφησα το κινητο μου απεναντι.
"Η ΤΣΟΥΛΑ ΜΟΥ"
Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ!!
"Εσεις;"
"Σε εγδυσα, τωρα φερε το μαστιγιο σου"
Διεταξε. Το πηρα γυρισα τη πλατη προς την καμερα. Με εκανα να κλαιω.
"Μπραβο. Η αποδεσμευση δεν ισχυει. Μαζεψε τα πραγματα σου. Σε μια ωρα στο σπιτι μας"

 

γρήγορα αλλάζει γνώμες...

 

Δικαιωμα Του

 

Έτρεμα. Δεν ήθελα άλλωστε να ζω μακριά του. Δεν το άντεχα. Έκλαιγα κάθε μέρα μόνος μου. Τον σκεφτόμουν συνεχώς.
Μηχανικά έφτιαξα μια βαλίτσα με τ' απαραίτητα. Λίγα ρούχα. Τις σφήνες μου, το κολλάρο και τις ζώνες αγνότητας. Πήρα το αμάξι και πήγα σπίτι του.
Μου άνοιξε από το θυροτηλέφωνο. Την διαδικασία την ήξερα. Το σπίτι στο Μαρούσι. Ένα τριώροφο που δεν ζούσε κανείς άλλος εκεί. Οι γονείς του έχουν πεθάνει χρόνια τώρα. Η μοναδική του αδερφή ζει στο Παρίσι.
Έκλεισα την εξώπορτα. Γδύθηκα. Είναι όλα ίδια όπως τα είχα αφήσει. Καθαρά. Κρύα τα μάρμαρα. Ανέβηκα τους δύο ορόφους. Πήγα στο διαμέρισμα μας. Η πόρτα ήταν ανοιχτή, μύριζε ο καπνός από το τσιμπούκι του. Ξέρω κι αυτό τι σήμαινε. Πόνος!

Ήρθε στη πόρτα, κάπνιζε. Γυμνός, καυλωμένος.
"Τσούλα γύρισες" με άρπαξε από το μαλλί με έσυρε μέσα. Με πλάκωσε στα χαστούκια. Φοβόμουν, έκλαιγα, καύλωνε.
Με έβαλε κάτω με γάμησε, χωρίς έλεος. Σκληρά, δυνατά ασταμάτητα. Ο φόβος μετατρέπονταν σε καύλα, οι ανάσες του η αναπνοή μου. Αλλά κάτι είχε αλλάξει.
Δεν το είχα αντιληφθεί τόση ώρα. Δίπλα μου ένα άλλο άτομο. Μια κοπέλα. Γυμνή. Τράβαγε με τη κάμερα τα πάντα.

''Ηλέκτρα να σου γνωρίσω τη τσούλα μου"
Την κοίταξα. Το ήξερα αυτό το όνομα. Την ήξερα από τις συναντήσεις. Ήταν κάποτε σκλάβα, τώρα μια από τις πιο γνωστές Αφέντρες, ακριβές Αφέντρες.
Τι γίνεται;