Το ομολογώ...

Από εκεί θα φάω τη μπανάνα για επιδόρπιο. Η γραμματέας έχει άλλα καθήκοντα. Απολαμβάνω τις ταλιατέλλες πάντα με ξεκούμπωτο φερμουάρ...

 

τσιπουρο με τα θαλασσινα θα ελεγα

 

 

εκτος αν προτιματε κοψιδια

 

 

Να αρχίσω να σε αποκαλώ θεσμό;  

 

το ομολογώ....σε δύο όμορφα μακριά λεπτά πόδια, μπορώ να συγχωρέσω τα πάντα...ακόμα και το ότι δεν είναι υποτακτική!
(αμάν με τα φαγητά....έγκωσα )

 

σοβαρα φτανει. το στομαχι σε λιγο θα βαλει βετο ...

κατι που μετανιωνω.
Οργή.

εχω αφησει την οργη μου να με καταλαβει , χαστουκιζοντας αβερτα στο προσωπο μια μικροτερη μου ξαδερφη.
οσο εκλαιγε τοσο φουντωνα και πιο δυνατες της εριχνα.
ημουν 11 και αυτη 5.

 

Δεν ξερω καν τι τιτλο να βαλω. Πως λεγεται..το συνδρομο " τα κανω οολα εγω, γιατι οτι κανω εγω το κανω καλυτερα;" καααπως ετσι.
Αποτελεσμα? Αναλαμβανω σχεδον τα παντα, υποχρεωσεις που δεν ειναι καν δικες μου καταληγουν στα χερια μου και εγω απλα τρεχω τρεχω!
Οσες φορες το εχω αναλυσει, καταληγω στο οτι, δεν ειναι τοσο θεμα επαρσης αν και έτσι φαίνεται( ειμαι καλυτερη-δεν το χετε) οσο θεμα του να νιωθω ασφαλεια οτι κατι εχει περασει απο τα δικα μου χερια μονο, εχει γινει με τροπο που με βολευει, και αν υπαρξει λαθος μπορω να το καλυψω χωρις κανεις να το καταλαβει. Συν σε ολα τα παραπανω οτι δεν χρειαζεται να μου σπανε τα νευρα ωστε να συννενοηθω με αλλους.

Μου ειναι λοιπον εξαιρετικα εξαιρετικα ευχαριστο και μαγικο οταν βλεπω οτι μπορω να αφεθω να ριξω αυτες τις αμυνες και να εμπιστευτω καποιον τοσο πολυ ωστε να εχει αποκλειστικα το τιμονι στα χερια του.***

Αλλο..χμμ...το ομολογώ έχω κατι παραπάνω απο ''φυσιολογική'' αγάπη για τα ρουχα. Δεν μπορώ να αντισταθώ με τίποτα σε κάτι που θα μου κάτσει οτι θα μου ταίριαζε και ναι...το ομολογώ με έχει πιασει 2 φορές κάτι σαν μινι εμμονική στεναχώρια επειδή δεν είχα λεφτά πάνω μου να αγοράσω αυτό που ήθελα, ή επειδη είχε εξαντληθεί κάτι που είχα βάλει στο μάτι.

 

Πάντα μέσα μου η μάχη θαλασσινά VS κοψίδια φέρνει 0-1   

Κάτι λιγότερο τεχνοκρατικό, πιο ποιητικό, πιο αυτοκρατορικό θα ήταν πιο ταιριαστό....
Όχι κάτι φανταιζί, δεν ταιριάζει με την ανατροφή μου εξάλλου...
Divine για παράδειγμα   

Ε λοιπόν εγώ με το 1,60 ύψος θα επανέλθω στα φαγητά!!! Γιατί τέτοια πόδια θα αποκτήσω μόνον μετά από σέσσιον στο κρεβάτι του Προκρούστη... 

 

Να τρώω μόνο την επικάλυψη απο τα φυστίκια πάπρικα....
 

εθιστικό

 

Από τις μεγαλύτερες ''αμαρτίες '' που διαπράττω κάθε τόσο είναι ένα βράδυ με χοτ ντογκ και προτηγανισμένες πατάτες κι έχουμε όλα τα υλικά για ένα ωραιότατο american night...  

 

Τ' ομολογώ...

Αν κάποιος/α που γνωρίζω καλά...μου κάνει μια αληθινά χοντρή κυναιδιά...
Είμαι ικανός, να παίξω τόσο άσχημα με το "κεφάλι" του/της...
Μέχρι να τον/την κάνω να "γονατίσει"...
Και το "χειρότερο" όλων είναι, ότι δεν μου δίνει καμία ικανοποίηση...
Περνάω το "νυστέρι" στο μυαλό του/της...
Χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς την παραμικρή υποψία οίκτου...

 

Το ομολογώ....
είναι ο αποβανιλοΠοίητης μου.
 

 

Αν ως εμμονή χαρακτηρίσω αυτό που δεν μπορώ να αντισταθώ... Για μένα είναι δύο :
*Καφές! (Ότι ώρα και αν είναι, όσοι καφέδες και να έχουν προηγηθεί.. Θέλω και ένα ακόμη!)
*Μαγιονέζα Hellmann's (Ακόμη και σε κατάσταση διατροφής υπήρχε μια κουταλιά την ημέρα, γιατί θα έσπαγα την διατροφή για να φάω!!)