Το πρωί vanilla, το βράδυ bdsm-λα

Εμείς στο ποτάμι που παίζαμε όταν είμαστε μπεμπέ, είχαμε και κάτι παδάκια λίγο ψεματούρικα, λίγο μη συνεργάσιμα, λίγο χτυπούσαν τους υπόλοιπους άτσαλα κιόλας...προβλήματα!
Ωστόσο, δεν τα απομονώναμε όπως θα έπρεπε γιατί ήταν χρήσιμα ώστε να φτιάξουμε ομάδες. Κάναμε ότι δε βλέπαμε κιόλας όταν έπεφτε αχρείαστη κλωτσιά.

Ε, από τότε μεγαλώσαμε λίγο κσι μάθαμε να παίζουμε είτε σε μικρότερες ομάδες είτε διπλό. Όχι;

 

Ολοι για εναν εγωισμό και μια βιτρινα ζουνε... 

 

Κι άμα ψωνίζεις πορτοκάλι από το σ/μ κι όταν το τρώς έχει γεύση μήλο τι λες? Κάτω η μονσάντο? Οέο... 

 

Όχι όλοι, μου γυρνάει το μυαλό!?  

 

τοτε brenda μου θα σου προτεινα να προσεχεις απο που ψωνιζεις χεχεχε

 

Για αυτό στο ζούνε χρησιμοποίησα τρίτο πρόσωπο.  

 

Εγώ έχω φίλο που μου βρίσκει τα καλύτερα, από ντόπιους μικροπαραγωγούς, που΄σαι ρε @thief με τα ωραία σου? 

 

Σε γνωρίζω και με γνωρίζεις απ' έξω κι ανακατωτά, υπάρχει εκτίμηση (στην καλύτερη περίπτωση), ή έννομο συμφέρον να είμαστε μαζί, συν ο φόβος της μοναξιάς και των γηρατειών, η συντροφικότητα και ότι άλλο μας δίνει μια αίσθηση ασφάλειας. Από την άλλη μεριά το ερωτικό πάθος έχει πεθάνει και το έχουμε κηδέψει δόξα και τιμή. Αποφασίζουμε λοιπόν, ως συναινούντες ενήλικες και φίλοι (που αγαπήθηκαν πολύ) να εξακολουθήσουμε να μένουμε μαζί, να κάνει ο καθένας τη ζωή του και να συζητάμε τις εμπειρίες μας τα βράδια δίπλα στο τζάκι με ένα ποτήρι κρασί. Θα μου πεις, πόσο συχνά συμβαίνει αυτό? Προσωπικά γνωρίζω μόνο ένα ζευγάρι που το έχει καταφέρει...

 

Γνωρίζω αρκετά ζευγάρια που έχουν αποφασίσει να ζήσουν έτσι. Δεν γνωρίζω αν τα συζητάνε ή οχι και ούτε με αφορά. Ο καθένας επιλέγει να ζήσει όπως επιθυμεί και τον ευχαριστεί. Προσωπικά το θεωρώ κατάντια...

 

...και παραίτηση...

 

Μπορεί και βαρεμάρα....μια ζωή μπριζόλα δεν λεει...θες και το κοντοσούβλι σου και το παιδάκι ...

 

Μουνίλα μύρισε πάλι, για BDSM, ούτε λόγος. Χα χα!