Το ραγισμένο δοχείο

Μια γρια Ιαπωνεζα κουβαλουσε νερο με δυο μεγαλα δοχεια κρεμασμενα στους ωμους της απο το ρυακι μεχρι το σπιτι της σε μια αρκετα μεγαλη αποσταση καθημερινα.
Το ενα δοχειο ηταν αψογο και μετεφερε παντα ολη την ποσοτητα του νερου που χωρουσε.Το αλλο ειχε μια ρωγμη και στο τελος της μακριας διαδρομης απο το ρυακι στο σπιτι εφτανε μισοαδειο.
Ετσι για δυο ολοκληρα χρονια,η γρια κουβαλουσε καθημερινα μονο εναμιση δοχειο νερο σπιτι της.Το τελειο δοχειο ενιωθε υπερηφανο που εκπληρωνε απολυτα και τελεια το σκοπο για τον οποιο ειχε κατασκευαστει.
Το ραγισμενο ομως δοχειο ηταν δυστυχισμενο.Μολις και μετα βιας μπορουσε και μετεφερε τα μισα απο αυτα που επρεπε και ενιωθε ντροπη για την ατελεια του.Ετσι λοιπον αποφασισε να μιλησει στην γρια.

"Ντρεπομαι τοσο για τον εαυτο μου και θελω να σου ζητησω συγνωμη!"
"Μα γιατι?" ρωτησε η γρια."Για ποιο λογο νιωθεις ντροπη?"
"Ε να!Δυο χρονια τωρα μεταφερω μονο το μισο νερο λογω της ρωγμης μου και εξαιτιας μου κοπιαζεις αδικα"
Η γρια χαμογελασε.
"Παρατηρησες οτι στο μονοπατι υπαρχουν λουλουδια μονο στην δικη σου πλευρα και οχι στην μερια του αλλου δοχειου?" το ρωτησε.
"Προσεξα την ατελεια σου και την εκμεταλλευτηκα.Φυτεψα σπορους στην πλευρα σου και εσυ τους ποτιζες.Δυο χρονια τωρα μαζευω τα ανθη και στολιζω το σπιτι μου.Αν δεν ησουν εσυ και το σπιτι μου δεν θα ειχε ανθη και αυτη η ομορφια γυρω μου θα ελειπε" ειπε η γρια δειχνωντας τη μερια του δοχειου


Βεβαια δεν ηταν η ατελεια του δοχειου που το εκανε ξεχωριστο αλλα η ικανοτητα της γριας και η εμπερια της να διακρινει και να χρησιμοποιησει αυτην την αδυναμια.
Ο καθενας μας εχει τις "ρωγμες" του και τις "αδυναμιες" τουπου μπορουν να γινουν χρησιμες και να ομορφυνουν την ζωη μας.Καθε "ρωγμη" μπορει να κανει την ζωη μας πιο πλουσια και ενδιαφερουσα,αρκει να βρει καποιος την ομορφια που μπορει να δωσει η ατέλειά μας.

"Ραγισμενοι" συμφορουμιτες και συμφορουμιτισες,μην ξεχνατε να σταματατε στην ακρη του δρομου και να απολαμβανετε το αρωμα των λουλουδιων που ανθιζουν στην μερια σας.
Αν ο καθενας απο εμας μετετρεπε σαν την γρια τις ατελειες του διπλανου του σε κατι χρησιμο και ομορφο σιγουρα ο κοσμος μας θα ηταν καλυτερος και πιο ομορφος σαν την μερια του ραγισμενου δοχειου που ειναι διασπαρτη με πολλα,υπεροχα λουλουδια...

Με πολυ καλη διαθεση αφιερωμενο σε οσους τους αγγιζει,

Κωνσταντινος

 

Απάντηση: Το ραγισμένο δοχείο

Σωστος...

 

Απάντηση: Το ραγισμένο δοχείο

Επιτελους να και ενα ηθικο διδαγμα   πολυ καλο

Υ.Γ. Μπικε 2 φορες αν θελεις ενημερωσε να το σβησουν

 

Έτσι ειναι.......  

κ οποιος καταφερε αυτο εδω να το εμπεδωσει δεν ξερει τι εχει κερδισει...

 

Όμορφη, αισιόδοξη ιστορία, σ'ευχαριστώ Apollyon.

Χαιρετισμούς,
DocHeart

 

αν και παλαιοτερα ειχα ο ιδιος δημοσιευσει αυτη την ιστοριουλα ... νομιζω οτι δεν με εκφραζει πλεον ... τοτε την ειχα βρει συγκινητικη και εξυπνη ...
οσο ομως προσπαθω να κατανοησω την εννοια και τον λογο υπαρξης της αδυναμιας , τοσο καταληγω στο συμπερασμα πως η φυσικη ταση ειναι να διωρθωσει την αδυναμια και οχι να την κανει χρησιμη .. η φυση πχ εχει διαλεξει για το ζωικο βασιλειο τον θανατο (φυσικη εξοντωση με διαφορους τροπους) για τα αδυναμα ζωα ..
Αν εδω ομως συνυπολογισουμε τα χαρισματα του ανθρωπου , αναρωτιεμαι αν η σωστη οδος ειναι η ευρεση τροπου συμβιωσης με την αδυναμια και οχι η προκληση για αναστολη και διωρθωση αυτης

 

Με λιγα λογια μας λες πως ψαχνουμε ( γενικα ολοι μας ) να δικαιολογησουμε και να ωραιοποιησουμε τα λαθη μας??

Αν εννοεις αυτο τοτε συμφωνω μαζι σου!!

 

θελω να πω οτι η γρια τζαπαν θα επρεπε να ειχε επισκευασει το δοχειο ... αν ηταν ετσι να βγαλουμε απο τα καφε τις μηχανες το φραπε και να προσλαβουμε γερους με Παρκισον ....

 

Πολυ ομορφη και σωστη ιστορια Apollyon. Το ηθικο διδαγμα ομως, μαλλον χαμενο παει.

 

Απο ηθικα διδαγματα αλλο τιποτα....Απο πραξεις εχουμε ελλειψη......

 

  όμορφο μήνυμα !

Δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε σπασμένα δοχεία υποχρεωτικά , ουτε να μην τα επισκευάζουμε όταν αυτό ειναι εφικτό! Ομως δεν σημαίνει ότι τα πετάμε αν δεν διορθώνονται ...

ίσως κάποιους τους νοιάζει ..