Το στόμα της αλήθειας...

Κάθε γνώμη η παράδειγμα είναι ευπρόσδεκτα αγαπητή...
Καίρια η τοποθέτηση από υποτακτικής πλευράς...
Βγάζω καπέλο, ειλικρινά...
Και να ήθελα να προσθέσω κάτι, θα ήταν πλεονασμός... 

 

Υπό την προυπόθεση ο/η φετιχιστής/ρια θα είχε το παραμικρό ενδιαφέρον η ροπή στην υποταγή...
Αν θα την είχε...Εγώ τουλάχιστον είμαι απολύτως σύμφωνος μέχρι και με τις τελείες απ' όλα όσα έγραψες...  

 

Είμαι ''σκλάβα'' στα φετίχ Του.

Οι Έλληνες/ίδες είναι συντηρητικοί,περισσότερο υποκριτές θα έλεγα . Γιατί όλοι θέλουν να τα κάνουν ή τα κάνουν ή φαντασιώνονται ότι τα κάνουν, αλλά μετά κατηγορούν και όποιον έχει το θάρρος να πει ότι τα κάνει στην πραγματικότητα.-

 

Εντάξει, το "τερμάτισες" με την θετική έννοια...Κατευθείαν στην καρδιά του ζητήματος και με "χειρουργικό" χτύπημα...

Να υπήρχε φατσούλα που χειροκροτεί, θα στην άφηνα...
Αρκούμε στις άλλες...
Εγώ το παίζω Κ, για να ικανοποιώ το φετίχ της ασχετοφατσουλολαγνείας μου χαχαχα...            

 

Φίλε @Tenebra_Silente , κάποιος πρέπει να μαζεύει τα σεντόνια σου  
Εϊναι φορές που η χειρουργική ακρίβεια παραπέμπει στην ψύχρα ενός χειρουργείου.
Από την άλλη, ποιός μπορεί να αντισταθεί στη σαρωτική πληθωρικότητα μιας Σοφίας Λώρεν...

Κι όμως, το "μαζί" της Σοφίας, κινηματογραφικά τουλάχιστον, ήταν ένας ντροπαλός κι εσωστρεφής Μαρτσέλο  

 

Αγαπητέ @peleas τα μαζεύεις καθαρά και σιδερωμένα όμως...
Δεν μπορείς να πεις χαχαχα... 
Κάποιες φορές την "νίκη" την καταφέρνεις μονάχα με χτύπημα στον πυρήνα, δίχως σπατάλες...
Το θέμα είναι να αφηνόμαστε στις αντιθέσεις μας...
Να της αφήνουμε να ρέουν αρμονικά...
Πότε αναζητούμε μια Λολομπρίτζιντα, πότε μια Καρντινάλε...
Αν κι εγώ προτιμώ μακράν την δεύτερη...  

 

Έχει πολύ να κάνει και με την ευθύνη (και με τη λήψη αποφάσεων βέβαια, συμφωνώ   ).
Το φετίχ για μένα (δεν το κατηγορώ, επιμένω ότι έχουμε όοοολοι ) έχει να κάνει με μια αποποίηση ευθύνης κατ' εμέ.

Όχι, η ύπαρξη φετίχ ούτε για μένα ακυρώνει την Κυριαρχία, ούτε την υποταγή. Είναι όμως θέμα ιεράρχησης, τι βάζουμε πιο πάνω, εκεί κρίνεται θεωρώ.

Με τα χρόνια μου έχει γεννηθεί το ερώτημα "ρε μήπως τελικά κάποιοι έχουν φετίχ την κυριαρχία ή/και την υποταγή;;; " αλλά ας μην πάω εκεί την κουβέντα   

 

Eγώ πάλι ψηφίζω Λάουρα...

 

 

Ως προς την ιεράρχηση συμφωνώ γι' ακόμη μια φορά...
Κι εκείνη εξαρτάται από την "ορμή" και την επιτακτικότητα η όχι του όποιου φετίχ...
Αποποίηση ευθύνης ? Κοιτάξτε, το ξέρετε καλά ότι υπάρχουν και φετίχ που δεν θα είχαν να κάνουν τίποτε με την ύπαρξη η όχι κάποιου/ας άλλου/ης...
Καλή ώρα το δικό μου, που θα ήταν το crossdressing ( δεν κάθομαι να εξηγήσω τον βαθμό/ένταση του, ούτε την συχνότητα του για μένα...)...
Κάλλιστα είναι κάτι που απολαμβάνω με την πάρτη μου...Για να μην πω, τ' απολαμβάνω περισσότερο με την πάρτη μου...
Είναι κάτι παντελώς "ξέχωρο" από τ' όποιο Καππιλίκι μου...
Και σίγουρα δεν το επιβάλω σε καμία...Δεν της επιβάλω να της αρέσει...
Σε πλαίσιο Κ/υ, όταν θέλω να το κάνω ( γιατί δεν είμαι όλη μέρα, κάθε μέρα φούστα μπλούζα ), αποφασίζω και διατάζω...
Αν δεν της αρέσει να βλέπει τον Κύριο της έτσι σε σημείο που ν' αμφισβητεί τον ρόλο μου...
Ζητάει release και είμαστε ευτυχισμένοι και οι δυο...
Το φετίχ μου δεν "καλύπτει" τον κυριαρχικό μου χαρακτήρα...
Γυμνός, ντυμένος, με ποτιστήρια στα πόδια και κουβάδες στο κεφάλι...
Ο ίδιος μαλάκας είμαι, τον ίδιο δύστροπο χαρακτήρα έχω...
Δεν χρειάζομαι ένα status για να το ικανοποιήσω...

Κυριαρχία/υποταγή σαν φετίχ? Ενδιαφέρουσα ερώτηση...
Ίσως μονάχα σ' ένα πλαίσιο M/s να ήταν και δυνατό...
Με πλήρη αντικειμενοποίηση του/της σκλάβου/ας...
Μήπως να χρησιμοποιούσαμε τον ορισμό εμμονή καλύτερα?

Τεσπα, αν θα θέλατε, μου εξηγείται καλύτερα τι θα εννοούσατε με το φετίχ σαν είδος αποποίησης ευθύνης...  

 

Φετίχ τι είναι ουσιαστικά; Η προβολή σε ένα αντικείμενο (ή μια διαδικασία-πράξη) της ερωτικής μας επιθυμίας. Και σταδιακά το αντικείμενο αυτό να γίνεται το αντικείμενο του ερωτικού μας πόθου, επιθυμίας κλπ

Απέναντι στα αντικείμενα όμως δεν έχουμε ευθύνη. Ευθύνη ορίζεται μόνο απέναντι στα έμψυχα.

Για αυτό ίσως το φετίχ μας είναι τόσο ανακουφιστικό ενίοτε: μας ικανοποιεί, απολαμβάνουμε χωρίς καμία ευθύνη απέναντι του.

Έτσι λοιπόν δεν συνδέεται και με την αποποίηση/κατάλυση της ευθύνης;

Κάπως έτσι το έχω στο μυαλό μου  

Μπορεί να γίνει και εμμονή όλο αυτό όπως πολύ σωστά περιγράφετε  


Δεν νομίζω ότι μόνον σε πλαίσιο M/s μπορεί να γίνει φετίχ η Κυριαρχία και η υποταγή. Μπορεί η αντικειμενοποίηση να γίνει στην καθαυτή αλληλεπίδραση. Και τότε ο Ά/άλλος (Αφέντης τε και σκλάβος) βέβαια γίνεται ένα εργαλείο ικανοποίησης του φετίχ μας.


Το πρόβλημα είναι για μένα ότι σε 99 στις 100 περιπτώσεις αυτό δεν γίνεται αντιληπτό. Εντοπίζω φετιχοποίηση του Κ/υ σε ανθρώπους που λένε "αν δεν είναι BDSM, δεν είναι τίποτα".


Και για να επανέλθω στο αρχικό ερώτημα για το "στόμα"... Ναι και σε αυτή την τελευταία περίπτωση που αναφέρω, το χεράκι το κόβει το στόμα. Γιατί και πάλι το κόστος για την ικανοποίηση ενός φετίχ είναι πάρα πολύ μεγάλο.  

Αλλά και πάλι ο ακρωτηριασμένος μουδιάζει (όπως περιέγραψα παραπάνω) και δεν το καταλαβαίνει...

 

Ζητώ συγνώμη που σας τα θρυμματίζω καλοκαιριάτικα ( και ας μην τα έχετε ανατομικώς χαχαχα )...
Αλλά όταν βρίσκω ανθρώπους διατεθειμένους να συζητήσουν, "βαθαίνοντας" όλο και περισσότερο τον συλλογισμό τους...
Κάνω χάζι που λένε...

Δεν χρειάζεται να σας πω ότι ο ορισμός που δώσατε περί φετιχισμού, είναι σωστός ( τουλάχιστον σύμφωνα με την έννοια που του έχει δώσει η ψυχολογία και που ενστερνιζόμαστε όλοι/ες )...
Ευθύνη μπορούμε να μην φέρουμε ούτε και στα έμψυχα...Η λήψη της όποιας ευθύνης είναι προσωπική επιλογή, η απορρέει απ΄το όποιο ηθικό μας υπόβαθρο...
Ίσως και ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στην υποταγή και στην σκλαβιά να βρίσκεται στο γεγονός...
Ότι στην δεύτερη, ο/η σκλάβος/α δεν έχει κανένα "λόγο", δεν δύναται ν' αρνηθεί/αντισταθεί σ' οποιοδήποτε κέλευσμα του/της Αφέντη/ρας, Κυρίου/ας του/της...
Ομιλώντας εντελώς by the book βέβαια...

Η ευθύνη του "καθαρού" φετιχιστή ( το καθαρός πάντα σε εισαγωγικά, γιατί σε μένα τουλάχιστον ότι ενδύεται με επίθετα του είδους, φέρνει αλλεργία και προκαλεί δυσάρεστους συνειρμούς ) στην προσπάθεια του να ικανοποιηθεί...
Είναι κυρίως αν όχι αποκλειστικά ατομική...Ο/η άλλος/η υπάρχει σαν υπομονάδα ( αφού δεν αποκλείεται ο φετιχιστής να "ασχολούνταν" μόνο μ' ένα μέρος του/της...Παραβλέποντας τα υπόλοιπα...)...
Ο/η έτερος/η θα ήταν απλά εργαλείο για την απόλαυση του/της φετιχιστή/ριας...

Και για να το "απλώσουμε" ακόμη περισσότερο...Θα υποδυόταν τον ρόλο του/της Κ η του υ...Και στις δυο περιπτώσεις η σχέση Κυριαρχίας/υποταγής θα ήταν κατ' επίφαση...
Από την στιγμή που το κίνητρο ( εσωτερικός παράγοντας ) θα ήταν αποκλειστικά η πλήρωση της φετιχιστικής απόλαυσης ( εξωτερικός παράγοντας )...
Το Κ/υ θα ήταν απλούστατα ένα ίσως και όμορφο περιτύλιγμα, αλλά από ουσία...

Και συμφωνώ ξανά μαζί σας, το στόμα αργά η ίσως γρήγορα το χεράκι θα το "έκοβε"...
Όχι μόνο γιατί ο/η έτερος/η θα μας "ξεσκέπαζε"...
Αλλά γιατί ίσως και στο εν τω μεταξύ να ξεπεράσαμε τα όποια όρια μας, τα όποια στεγανά μας...
Για να φτάσουμε στην ευχαρίστηση...
Η οποία πάντα κατ' εμε, θα ήταν "λειψή"...

Και όπως λένε...Από τον εαυτό μας όσο και να προσπαθούμε...
Δεν μπορούμε να ξεφεύγουμε για πάντα...
Και είναι ο αυστηρότερος κριτής μας...
Πόσο μάλλον όταν μας βάζει απέναντι του...
Η ακόμη χειρότερα, μας στήνει στον "τοίχο"...   

 

Ξέρετε ότι λατρεύω κι εγώ τις συζητήσεις, ειδικά με όσους θέλουν να βασανίσουν το μυαλουδάκι τους λίγο παραπάνω   Οπότε χαίρομαι χαίρομαι χαίρομαι      (έτσι γιατί έχουμε και φετίχ με τις φατσούλες!!  )

Με την απάντηση σας, με την οποία συμφωνώ στο ακέραιο, πάμε πάλι στη σκέψη που σας έλεγα περί "θρυμματισμένου" και "κομματιασμένου" εαυτού, που αρκετά συχνά έχω παρατηρήσει ως φαινόμενο και προβληματισμό μέσα στο "χώρο".