Το συναισθηματικο δεσιμο σε σχεσεις d/s

Έχει να κάνει με το τι μας ολοκληρώνει σαν ανθρώπους κ χαρακτήρες...
Δεν υπάρχει σωστή κ λαθος απάντηση, είναι περισσοτερο υποκειμενικο.
Άλλοι αρέσκονται σε αυστηρά πλαίσια απορρίπτοντας κάθε είδους συναισθηματικό δέσιμο είτε γτ δεν έχουν να δώσουν κάτι είτε γτ έχουν αλλα δεν θέλουν να δωσουν...
Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να λειτουργήσω σε μια σχέση d/s αν δεν υπάρχει δέσιμο ή εστω οι βάσεις για να υπάρξει κ να αναπτυχθεί αυτό..
Μα δεν είναι δουλειά μου ούτε να "προμοταρω" τον τρόπο κατά τον οποίο λειτουργώ,ούτε κ να κατακρίνω όσους δεν ακολουθούν.
Όπως είπα,ολα έχουν να κάνουν με τα προσωπικά μας θελω

 

η απαντηση μου στο music challenge

 

Η υποκρισία έχει σχήμα καρδούλας ♡

 

Δηλαδή μας λές ότι εσυ για τον Κύριο σου δεν αισθάνεσαι το παραμικρό;

 

Το περίμενα αυτό το κουότ, η υποταγή μου, είναι το καλύτερο συναίσθημα που βιώνω και όχι συννεφάκι.

 

Ο καθένας κάνει το D/s που μπορεί, έτσι δεν είναι?
Οι άνιωθοι άνθρωποι, προφανώς εντός και εκτός δεν έχουν κανένα περίσσευμα, ψυχικό ή συναισθηματικό.
Και αυτό το ''έχω να δώσω, αλλά δεν γουστάρω'', εμένα προσωπικά δεν μου κάνει, που το κακό? Εσείς να το διαλέξετε άμα σάς καλύπτει.
Ο καθένας, υποτίθεται ότι ελεύθερα επιλέγει.
Ωστόσο, εγώ δεν μίλησα για συναισθήματα, μίλησα για δέσιμο, μάθετε να διαβάζετε αυτά που γράφουμε κι όχι αυτά που θέλετε προκειμένου να εξυπνακίσετε λίγο ακόμη κατά τον γνωστό και αναμενόμενο τρόπο και άιντε και γιούρια και νισάφι πια με τις ''εναλλακτικές'' αναγνώσεις.

 

Εξεραιτικά διπλωματική η απάντηση σου αλλά δεν έχω παρά να την δεχθώ. Επιπλέον, απο μικρή μου άρεσε να κολυμπάω στα βαθυά..είχε πολύ φασαρία στην επιφάνια βλέπεις. Καληνύχτα  

 

Καλά μακροβούτια, εύχομαι. g'n

 

Μερικοί πνίγονται ξέρεις... Άλλοι ξέρουν καλό κολύμπι και απολαμβάνουν την μαγεία του βυθού.

 

Γιατί θα πρέπει η υποταγή να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το συναίσθημα, το οποίο θα πρέπει να δουλέψει ως υποβολέας προκειμένου κάποιος/κάποια να δοθεί ολοκληρωτικά ή να παραχωρήσει ένα μέρος της κυριαρχίας του/της;

Από την άλλη, βεβαίως, το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Πάντως, όσο συνδέουμε τις δύο έννοιες, άλλο τόσο πρέπει να τις διαχωρίζουμε. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη κατάσταση. Φυσικά, λόγω της ιδιοσυγκρασίας της ανθρώπινης οντότητας, το συναίσθημα παίζει κυριαρχικό ρόλο στις επιλογές και ως εκ τούτου και στις αποφάσεις μας. Ωστόσο, το συναίσθημα δεν έχει μόνο θετικό πρόσημο, αλλά και αρνητικό, διότι και ο φόβος συναίσθημα είναι. Αξίζει πάντως να αναφέρουμε ότι υποταγή μπορεί να υπάρξει και για επιφανειακούς λόγους, όπως η ομορφιά που μπορεί να διαθέτει κάποιος/κάποια.

Εν κατακλείδι, για μένα, δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υποταγή μπορεί να υπάρξει με ή χωρίς συναισθηματικό δέσιμο. Αρκεί πρωτίστωτς να το θέλει και δευτερόντως να είναι ξεκάθαροι οι ρόλοι, οι σκοποί και τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν για το σκοπό επίτευξης της πλήρους ή μερικής υποταγής.

 

Για να μην το χοντρύνω πάλι με σύνδρομα Στοκχόλμης και τα συναφή, θα πω απλά ότι και ο πόνος, σωματικός και ψυχικός, δένει τους ανθρώπους. Το συναισθηματικό δέσιμο (bonding), σαφώς δύναται να έχει αρνητικό πρόσημο, ωστόσο αν δεν υπάρχει καν, δεν βρίσκω κανέναν λόγο το άτομο να επανέλθει, έστω και για ένα δεύτερο session. Αν μετά το πρώτο, κάτι του άρεσε, κάτι του λείπει, το ποθεί και το επιθυμεί, το νοσταλγεί, τότε ήδη υπάρχει κάποιου είδους δέσιμο. Μπορεί να μην είναι με το ίδιο το άτομο, αλλά με το συναίσθημα ή την αίσθηση που μάς προκάλεσε.
Δεν παύει ωστόσο να παραμένει δέσιμο. Που βαθαίνει και γίνεται και πιο συμπαγές με τις επαναλήψεις.
Επαναλαμβάνω, όχι απαραίτητα (αν και συχνότατα) με το ίδιο το άτομο που αλληλεπιδρούμε, αλλά με τα συναισθήματα που μας δημιουργεί.

 

Πάλι με το σύνδρομο της Στοκχόλμης, καραμελότσιχλα, γιατί, το μπερδεύουμε με το BDSM;