Το σύνδρομο της ερωτομανίας

Απάντηση: Το σύνδρομο της ερωτομανίας

Αν ερωτεύεστε αποκλειστικά τον εαυτό σας, θα εξαλειφθούν ως δια μαγείας όλα αυτά τα προβλήματα. Σίγουρη αμοιβαιότητα.

 

Re: Απάντηση: Το σύνδρομο της ερωτομανίας

DRD, χαίρομαι πολύ που σου άρεσε, γιατί ουσιαστικά περιέχει και την άποψή μου.

Σε κάθε περίπτωση το τί νιώθει ο έτερος δεν είναι ένα και το αυτό με το τι αντιλαμβάνεται το υποκείμενο ως συναίσθημα του έτερου. Ασφαλώς ως ένα βαθμό αυτό συναρτάται του πώς θα το επικοινωνήσει, και του κατά πόσο αυτός ο κώδικας επικοινωνίας είναι συμβατός με το υποκείμενο, πλην όμως θεωρώ ότι μεγάλο μέρος της τελικής αίσθησης απορρέει από αυτοαναφορικούς παράγοντες. Από την πλευρά του υποκειμένου, δηλαδή, το ζητούμενο δεν είναι ο έτερος να είναι ερωτευμένος, αλλά το υποκείμενο να δέχεται από αυτόν ερεθίσματα που το ίδιο αξιολογεί ως εκφράσεις έρωτα. Αν αυτό συμβαίνει, το αν υφίσταται ερωτική σχέση ή όχι, ουδεμία σημασία έχει (για το υποκείμενο).

Επομένως σκέπτομαι ότι από φιλοσοφικής πλευράς, ίσως η ερωτομανία θα ήταν ορθότερο να ορίζεται με άξονα την όχληση του έτερου και όχι την ψυχική κατάσταση του υποκειμένου, διότι σε διαφορετική περίπτωση, όσοι άπαξ θεώρησαν πως αποτέλεσαν αντικείμενο έρωτα, είναι τρόπο τινά ερωτομανείς.

 

@Syrah,
λατρεύω τις γυναίκες με τόσο δομημένη σκέψη. Είναι τόσο σπάνιο είδος! Θέλετε να τα φτιάξουμε...εεε, συγνώμη, να γίνω σκλάβα σας ήθελα να πω! Άλλωστε είμαι βέβαιη ότι κι εσείς είστε τρελά ερωτευμένη μαζί μου...

 

Απάντηση: Το σύνδρομο της ερωτομανίας

@camera obscura
Μάλλον σε εμένα έπρεπε να απευθύνεται το ερώτημα σας. Είστε πλασμένη για σκλάβα μου, αρκεί να περιορίσετε τις βωμολοχίες.

 

Re: Απάντηση: Το σύνδρομο της ερωτομανίας

@ Dolmance,
Σε σας απευθύνεται αγαπητέ, γνωρίζει βαθιά εντός της ότι της ομιλείτε μέσω εμού.

 

Re: Απάντηση: Το σύνδρομο της ερωτομανίας

Πολύ σωστά αυτά που λες Syrah, ιδίως για τις συμβατικές σχέσεις ανάμεσα σε ανθρώπους. Η επικοινωνία ανάμεσα σε δύο Εγώ που παλεύουν το καθένα για την ύπαρξή του και την κατίσχυσή του επί του άλλου Εγώ είναι πιθανώς αδιέξοδη. Ο δε έρωτας δεν μπορεί παρά να είναι προβολή του Εγώ μας πάνω στον άλλον και επομένως πρόκειται για έρωτα προς εαυτόν.

Μία σχέση D/s όμως θα μπορούσε να παρακάμψει το αδιέξοδο της επικοινωνίας. Φαντάσου κάποιο υποκείμενο που έχει ενδοβολήσει τον έτερο κατά ένα μεγάλο μέρος του, που έχει μπει στο πλαίσιο σκέψης του, που έχει αντικαταστήσει τα στρεβλά συστήματα σκέψης του με τα ορθότερα και πιο λειτουργικά του έτερου. Πώς δέχεται ένα μήνυμα κάποιος ο οποίος θα έστελνε το ίδιο μήνυμα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο; Αυτοαναφορικά; Ή το μήνυμα που λαμβάνει τείνει όλο και περισσότερο να ταυτίζεται με αυτό που εστάλη αρχικά;

Σκέψου δύο άτομα όπου το ένα γνωρίζει αυτό που δυσαρεστεί ή ευχαριστεί τον άλλο εκ των προτέρων, που κρίνει με βάση την κρίση του άλλου, όταν έχει αντικαταστήσει την δική του με αυτήν του άλλου. Όταν πολύ απλά δεν κάνει ποτέ αυτό που δεν θα έκανε ο άλλος στην θέση του.

Νομίζω πως πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι σε μία σχέση D/s ο έρωτας δεν είναι το ζητούμενο, αν και μπορεί να υπάρξει και αυτός, ίσως σε ένα αρχικό επίπεδο. Κατά την άποψή μου πρόκειται για ένα βαθύτερο αίσθημα ψυχικής επαφής που δεν σχετίζεται τόσο με την επικοινωνία δύο όντων ουσιαστικά ξένων το ένα προς το άλλο, αλλά με μία όλο και αυξανόμενη ταύτιση της βούλησης και της επιθυμίας, πράγμα που παρακάμπτει την ανάγκη της επικοινωνίας που θα αποσκοπούσε στην κατανόηση των επιθυμιών και των συναισθημάτων του έτερου. Δύο όντα που συμπορεύονται κατά κάποιο τρόπο απόλυτα συγχρονισμένα όπως δύο χορευτές. Δεν χρειάζεται να κοιτάζουν ο ένας τον άλλον για να κινηθούν με πλήρη αρμονία. Δεν ξέρω αν έχεις δει ποτέ χορευτές στον πάγο. Οι καλοί δεν επικοινωνούν καθόλου μεταξύ τους. Είναι ένα.

Δεν ξέρω αν ξεφεύγω από το θέμα του νήματος του Durcet, έχω την αίσθηση ότι δεν πειράζει σε αυτό το σημείο, εφόσον ανέκυψαν τόσο σημαντικά ερωτήματα περί κώδικα επικοινωνίας. Ελπίζω να μην θίχτηκαν τυχόν ενοχλητικοί ψυχάκηδες από την τροπή της συζήτησης. 

 

Re: Απάντηση: Το σύνδρομο της ερωτομανίας

Αν έχουν αυτόχρημα τόσα κοινά στοιχεία στον κώδικα επικοινωνίας, σίγουρα θα τείνει να το αντιλαμβάνεται αυτοαναφορικά.  

 

Re: Απάντηση: Το σύνδρομο της ερωτομανίας

Η υπόθεση που κάνεις δεν αποτελεί προϋπόθεση για το αν θα αντιληφθεί το μήνυμα αυτοαναφορικά ή όχι. Πάντα το δεχόμαστε αυτοαναφορικά και ήδη συμφώνησα μαζί σου. Η ερώτησή μου αποσκοπεί στο να επισημάνω ότι σε αυτή την περίπτωση δεν έχει σημασία πλέον η αυτοναφορική αντίληψη του μηνύματος, δεν στρεβλώνει το αρχικό μήνυμα, διότι ο τρόπος σκέψης και των δύο είναι πλέον τόσο παρόμοιος που υπάρχει αν όχι ταύτιση, πολύ μεγάλη σύγκλιση. Επίσης ελπίζω να έγινε κατανοητό ότι πέρα από ένα γενικό πλαίσιο αποδοχής του άλλου, εστιάζω περισσότερο στην επικοινωνία που αφορά όχι στον έρωτα αλλά στη βούληση και την επιθυμία. Νομίζω ότι τα μηνύματα έρωτα ταιριάζουν περισσότερο σε άτομα της ηλικίας σου, αγαπητή μου, και όχι σε άτομα της δικής μου. Όσο ωραίες και αν είμαστε, γινόμαστε λίγο πιο καχύποπτες μετά τα σαράντα. 

 

Re: Απάντηση: Το σύνδρομο της ερωτομανίας

Είναι λογικότερο η ερωτομανία (στη μη παθολογική version που αναφέρθηκε νωρίτερα) να απαντάται σε νεαρές ή ώριμες ηλικίες Ντι; Και γιατί;

 

Re: Απάντηση: Το σύνδρομο της ερωτομανίας

Νομίζω ότι είναι λογικότερο η μη παθολογική ερωτομανία να απαντάται σε νεαρές ηλικίες παρά σε πιο ώριμες με την προϋπόθεση οι ώριμες γυναίκες να έχουν ήδη κατακτήσει the art of losing, αν βεβαίως χρησιμοποίησαν τον χρόνο τους ρισκάροντας, ενίοτε κερδίζοντας και πιο συχνά χάνοντας. Θα είναι πιο κυνικές και πιο καχύποπτες ως προς μηνύματα έρωτα.

Αν όμως πρόκειται για γυναίκες οι οποίες αντιλαμβάνονται ότι αρχίζουν να γερνούν χωρίς να έχουν προλάβει να κάνουν τίποτε από αυτά που ονειρεύονται, τότε σαφώς οι όροι αντιστρέφονται. Γιατί οι πιο νέες, σε σύγκριση με τις πιο ώριμες, ίσως είναι πιο ανθεκτικές σε στρεβλά μηνύματα εφόσον έχουν όλο τον χρόνο μπροστά τους και δεν διακατέχονται από ιδιαίτερο άγχος ενώ οι ώριμες θα θεωρήσουν ότι είναι η τελευταία τους ευκαιρία και άρα θα είναι πρόθυμες να πιστέψουν οποιαδήποτε μπαρούφα. 

Επομένως αυτό που είπα ισχύει περισσότερο για "νορμάλ" καταστάσεις, δηλαδή άπειρες και εύπιστες κορασίδες από τη μία και έμπειρες Mrs. Robinson από την άλλη. Δεν ισχύει ενδεχομένως για αγέρωχες πανέξυπνες νεαρές ούτε για ραγισμένες οπτασίες κάποιας ηλικίας που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Διαλέγεις και παίρνεις ποια από τις τέσσερις περιγραφές ταιριάζει καλύτερα στην κάθε μια μας. 

 

Re: Απάντηση: Το σύνδρομο της ερωτομανίας

DRD, το ενδεχόμενο ανυπαρξίας ερωτομανίας, όχι επειδή το υποκείμενο είναι καχύποπτο, αλλά επειδή είναι αυτόχρημα ερωτεύσιμο πώς σου φαίνεται σε αντιπαραβολή με την προηγούμενη ερώτησή μου;

Αν ο ερωτομανής είναι ετεροπροσδιοριζόμενος, κατά την αρχική μου υπόθεση (την αυτοαναφορικότητα την επικαλούμαι όποτε με εξυπηρετεί, μάλλον), τότε η προηγούμενη ερώτησή μου μπορεί να απαντηθεί και κατόπιν αξιολόγησης του εξωγενή παράγοντα, δηλαδή του κατά πόσο το υποκείμενο είναι ερωτεύσιμο (κατά την κρίση των παρατηρητών του). Σκέπτομαι δηλαδή τί πιθανότητες έχει μία 80χρονη να είναι ερωτομανής. Καμία απολύτως αν ο περίγυρός της αποτελείται από γεροντόφιλους - αποτέλεσμα που καθόλου δεν συναρτάται της ίδιας.

(Λέω να πάρω την αγέρωχη νεαρή - η Mrs. Robinson ποια είναι 

 

http://www.imdb.com/title/tt0061722/

Αυτη είναι:

[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]