Το ταξίδι ή η Ιθάκη τελικά;

Ουδόλως απαραιτήτως.
Το ταξίδι για το ταξίδι. Δίχως ανάγκη αφορμής και δίχως Ιθάκες. Οι Ιθάκες μπορούν απλώς να είναι στάσεις για ξεκούραση, έως την επόμενη Ιθάκη και μέχρι να έρθει η τελική Ιθάκη του 1μΧ2μ.
Άλλωστε:

 

Ποιητικά και σημειολογικά τρυφερό  

#προδερμικάnot

 

Ναι όταν πας στο Παρίσι θυμάσαι τις αεροσυνοδούς και τα σύννεφα, που βλέπεις από το παράθυρο του αεροπλάνου και όχι τις βόλτες στα boulevards.
Νοσταλγώντας τις Βρυξέλες, είναι που θυμάσαι τον εισπράκτορα στο τραίνο και όχι την Formule Leon.
Σαν να πηγαίνεις στην Ούρφα και να θυμάσαι το γραφείο που νοίκιασες αυτοκίνητο να περάσεις οδηγώντας τον Ευφράτη και μετά αντί για τις πράσινες μπροκάρ κελεμπίες και τα μοβ μαντίλια των Κούρδων, να θυμάσαι το λεωφορείο που ακολουθούσες κι έγραφε Ντουγρού Γκάζια Ντεπ.
Η αλήθεια είναι ότι από ένα ταξίδι στην Μπανγκόκ θυμάμαι και τις αεροσυνοδούς στην business class της Τhai airways.

 

Δονκιχωτικός αυτοσκοπός άραγε;
Ωστόσο προσωπικά αναφέρομαι -και ως εκ τούτου ενέταξα το νήμα- σε D/s, M/s συσχετισμούς.
Κι εκεί, δεν υπάρχουν ανεμόμυλοι θαρρώ.

Καλώς να ορίσει.
Αρκεί να «σ έδωσε τ ωραίο ταξίδι»..

 

 

Spoiler: Oups

 

 

Ότι και να λες.. δεν με ρίχνεις  

 

Ελπίζω να μην θεωρηθεί ότι καταχράσσομαι το νήμα σου αλλά αυτή η ερώτηση κρύβεται πίσω από κάθε ιστορία που έχω γράψει, όπως αυτή που σου έδωσε αφορμή για να γράψεις αυτό το νήμα.

Μπορεί να μην είναι βιογραφία αλλά το ταξίδι προς τη δική μου Ιθάκη, τους δικούς μου φόβους, τις δικές μου ελπίδες, τις δικές μου αγωνίες... τους δικούς μου θριάμβους και τις δικές μου ήττες... ττους έχω καταγράψει και έχω προσπαθήσει να αντιμετωπίσω μέσω της συγγραφής.

Για την Ιθάκη

• Μέρος 1ο
  • Bang Bang
  • Περί τριωνύμων
  • Διαφθορικός λογισμός
  • Θεώρημα κυριαρχημένης σύγκλισης
  • Θεώρημα Heine-Borel
  • Αλγεβρική θεωρεία απιθανοτήτων
• Μέρος 2ο
  • Αντίο Γαλάτεια
  • Το αμάραντο ρόδο
  • Ανάξιον εστί
  • Φτού ξελευτερία!
• Μέρος 3ο
  • Ισοδυναμία
  • Αυτό που μετράει
  • Ό,τι δε σε σκοτώνει
  • Η τρίτη παράβαση
• Μέρος 4ο
  • Δώρο γενεθλίων
  • By proxy
  • Μέθεξη
  • Τίσις
• Μέρος 5ο
  • Μέσα στο κλειδωμένο δωμάτιο
  • Καθρεφτάκι μαγικό
  • Αυτό που με λερώνει
  • Το βλέμμα της αβύσσου
  • Οὐκ ἐν τῷ πολλῷ τὸ εὖ

 

Υπό μία οπτική, ίσως ναι.

Ορθότατο, σε κάθε του γράμμα.
Οπότε μια δεύτερη οπτική.
Οι Ιθάκες είναι πεπερασμένοι στόχοι σε ρόλο καρότου.
Το ταξίδι η εξέλιξη.
Εάν η συνεχής (κυριολεκτικώς) εξέλιξη είναι ο στόχος? Τότε οι Ιθάκες και οι ανάγκη αυτών, δεν μετατρέπεται απλώς σε ένα άλλοθι αδυναμίας?
Όπως συνηθίζει να λέει και μια ανηλεής ψυχή "Μα τί μου λέτε για τον Οδυσσέα? Του πήρε 7 χρόνια για να κάνει την Καλυψώ να γίνει γυναίκα!!!"

 

@Arioch καμία κατάχρηση.
Αντιλαμβάνομαι πλήρως το πως η πένα μπορεί να ξορκίσει δαίμονες,ανεξαρτήτως ματαιοδοξίας.

Το νήμα σας αποτέλεσε τροφή για σκέψη, σε ένα ερώτημα που με παιδεύει χρόνια τώρα.
Σας ευχαριστώ για το μοίρασμα.

 

Τότε οι Ιθάκες είναι μια φενάκη, μια φρεναπάτη

 

Τείνω περισσότερο σε αυτή την οπτική.
Η εξέλιξη κρύβει μια αέναη δυναμική που σε καθιστά συνεχώς καλύτερο.

Πολύ πιθανό οι Ιθακες να με τρόμαζαν ανέκαθεν, ακριβώς σαν τέλμα της εξέλιξης..

 

Ενδεχομένως.
Αλλά πόσο κακό μπορεί να είναι αυτό, αν τουλάχιστον σε κάνουν να ταξιδεύεις;