Το τιμημα της απελευθέρωσης

Μετα απο ολιγομηνη υποταγή σε Εκεινη ειμαι πλέον <<ελευθερος>> . Δυστυχώς εκανα το λάθος να πιστεψω πως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σαν τις τσοντες ή πως επειδή η πρώτη μου εμπειρία ήταν τοσο ομορφη έτσι θα ειναι ολες . Λες και οι Αφεντρες ειναι καρμπον . Ομως οι ανθρώπινες σχέσεις αποδείχθηκαν πιο περιπλοκες δεν αρκει τελικα η διάθεση χρειάζεται και να ταιριάζουν τα γουστα και οι προσωπικότητες. Και τωρα τι ? Παλι στον αγωνα . Μπορεί να γλιτωσεις απο τον σωματικο πονο απο τιμωρίες χωρις φαινομενικο τουλάχιστον λογο μπορεί να μην εχεις πια το αγχος της απόδοσης αλλα τι σου μενει ? Τωρα το αγχος μετατρέπεται απο αγχος επιδοσης σε αγχος του αν θα ξαναβρεις ταιρι που οχι μονο να ειναι του αντιθετου status αλλα και που να ταιριαζετε , μενουν οι ομορφες αναμνήσεις ξεχνοντας τους λογους της αποδέσμευσης, μενει μια μελαγχολια . Βέβαια τωρα εισαι ελευθερος. Αλλα τι νοημα έχει η ελευθερία για εναν υποτακτικο? Ελευθερος οπως ενα αδεσποτο σκυλι? Οχι πραγματικη ελευθερία είναι να μπορείς να αποφασισεις σε Ποια θα αφιερωσεις την ύπαρξη σου με την δικη σου βουληση. Απελευθέρωση ειναι τα δεσμα που σου επιτρεπουν να μην εχεις σκοτουρες παρα μονο το πως θα Την κανεις ευτυχισμένη. Τι να την κανεις την ελευθερία αλλιως

 

Τι εννοείς;

 

Εννοω οτι δεν αρκει ο χ υποτακτικος να βρει μια Αφεντρα αλλα πρέπει να μπορει να ανταπεξέλθει στις απαιτησεις Της και να ταιριάζουν σαν χαρακτηρες εκτος απο το κρεβάτι αν είναι να κρατησει η σχεση