Το τσίρκο της γλοιωδίας

Δεν εχω σοβαρή αντιρηση για τα παρπάνω αλλα μου δημιουργησαν μια σκεψη
Τι γινεται στην περιπτωση που "Το τσίρκο της γλοιωδίας" αποτελεί αναπόσπαστο μερος της καύλας πολλών υποτακτικων αντρων;; Πως μπορουν να σταθουν αυτα που εγραψε η Ντορα χωρις ταυτοχρονα να αποριπτουμε την καυλα του αλλου;; Παρακαλω την γνώμη σας.

 

Απάντηση: Το τσίρκο της γλοιωδίας

ολα σαυτη τη ρημαδα τη ζωη απορριπτονται, εκτος απο την καυλα...(η καυλα δεν ειναι μονο σεξ, για να εξηγουμαι)..επομενως αφηνουμε τον καθενα να βουρλιζεται οπως θελει..

 

Ήντα λες, κορνήλιε;

Πιστεύεις σοβαρά πως το "τσίρκο της γλοιωδίας" αποσκοπεί στην ικανοποίηση της καύλας μερίδας των ανδρών υποτακτικών; Εμένα γιατί μου φαίνεται απλά σαν ένας, λανθασμένος κατά την άποψή μου, τρόπος προσέλκυσης ενδιαφέροντος; Γιατί κάτι μου λέει πως η τακτική αυτή εφαρμόζεται από πολλούς απλά και μόνο γιατί πιστεύουν πως έτσι θα γίνουν πιο αρεστοί, θα κάνουν εμφανή την υποτακτικότητά τους; Θα μου πείτε, η υποτίμηση του εαυτού είναι πράξη υποτακτικότητας; Προσωπικά πιστεύω πως όχι. Ωστόσο, όταν το feedback που παίρνουν από wannabe Mistresses είναι πως ο υποτακτικός οφείλει να μοιάζει με μία γλοιώδη, κακόμοιρη καρικατούρα, τότε θεωρώ πως επόμενο είναι να ακολουθούν μια τέτοια τακτική, σε μια προσπάθεια να κερδίσουν την προσοχή που επιθυμούν.

 

Πράμα δε λέω.
Δεν εγραψα ότι πιστεύω κατι πανω στο θέμα. (Τουλάχιστο οχι ακόμα)
Μια αντίφαση εντόπισα η οποία κατα τη γνώμη μου έχει πολλες παραμέτρους.

 

Το ότι αυτή η προσέγγιση αποτελεί μέρος του φαντασιακού κάποιων υποτακτικών αντρών, δεν σημαίνει ούτε ότι αυτό ισχύει για όλους, ούτε ότι εγώ υποχρεούμαι να μην αγανακτήσω ή να μην το επισημάνω, σε ένα "ακαδημαϊκό" επίπεδο.

Μία δεύτερη εκδοχή είναι ότι η αγανάκτηση του έτερου (της έτερης, εν προκειμένω) αποτελεί σημαντικό τμήμα αυτού του φαντασιακού.

Περί απόρριψης: Ο καθένας απορρίπτει όποιον θέλει σε προσωπικό επίπεδο και ό,τι θέλει σε επίπεδο προσωπικής καύλας. Μπορώ να αποκαλώ γλοιώδες ό,τι μου προκαλεί αηδία, διότι αυτό αποτελεί συναισθηματική αντίδραση και όχι αξιακή κρίση. Πέραν τούτου, θα μπορούσαμε ίσως να συζητήσουμε τα όρια της λειτουργικότητας της συγκεκριμένης γλοιώδους προσέγγισης, για όποιον επιθυμεί περαιτέρω ανάλυση (ο Durcet το έχει "πιάσει", αλλά μόνο το αγγίζει, σαν να πρόκειται για έναν σωρό από σκατά...*)

*Και πάλι, επισημαίνω τον κίνδυνο να παραγνωριστεί το φαινόμενο ως ίδιον των υποτακτικών αντρών - δεν είναι...

 

Φυσικά. Δεν είπε κανείς το αντίθετο.

Καμία σχέση. Η αγανάκτηση της ετερης είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Περισσότερο προσωπικό θα έλεγα. Εμένα δεν με ενδιαφέρουν καθόλου τα «ερωτικά» παθήματα διαφόρων αναξιοπαθούντων του διαδικτύου. Ας πρόσεχαν

Εννοείται , ο καθένας απορρίπτει όποιον και ότι θέλει
Η συναισθηματική αντίδραση και η απόρριψη εμπεριέχει την αξιακη κρίση. Αυτά τα δυο είναι αλληλένδετα

Η συγκεκριμένη συμπεριφορά δεν έχει χρηστική αξία και δεν νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα λειτουργική παρά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις δημιουργίας «αυλής»
ο Durcet δεν το έχει «πιάσει» ούτε καν ξώφαλτσα

Πάντως δεν έχει παρατηρηθεί ιδιαίτερα σε υποτακτικές γυναίκες. Μόνο από άντρες το έχουμε δει τόσο άμεσα. Γιατί άραγε;

 

Μήπως θα ήταν καλύτερα να ορίσουμε αρχικά τι είναι το "τσίρκο της γλοιωδίας", και τι το συνιστά;

 

Πιστεύω ότι οι αντιδράσεις αγανάκτησης προκαλούν ένα είδος αρρωστημένης απόλαυσης, στο πλαίσιο του ηθικού μαζοχισμού. Έχω παρατηρήσει κάτι αντίστοιχο σε θηλυκά Υ, όταν η συμπεριφορά τους εκνευρίζει τον Κ. Η άποψή μου είναι ότι κάποιος που εκνευρίζεται, παρέχει το απαραίτητο feedback σε κάποιον / κάποια που επιζητά την προσοχή, με οποιονδήποτε τρόπο - εφ όσον δεν έγινε εφικτή η εδραίωση μίας μετουσιωτικής μοναδικότητας.*

Μία μαζοχίστρια που εκνευρίζει τον Κ έτσι ώστε να προκαλεί την μήνιν του αντί να φροντίζει για την απόλαυσή του είναι το αντίστοιχο του αρσενικού Υ που σέρνεται γλοιωδώς αντί να κάνει με ηρεμία και συνέπεια αυτό που του ζητήθηκε.

Έχεις απόλυτο δίκιο, αγαπητέ cornilios, και σ' ευχαριστώ για την διόρθωση. Αυτό που εννοούσα είναι ότι δεν απορρίπτω εν γένει την καύλα του άλλου, με την έννοια ότι δεν παραγνωρίζω το δικαίωμά του να προσεγγίζει την απόλαυση με όποιον τρόπο επιθυμεί ο ίδιος, εφόσον δεν αντιβαίνει στους νόμους και στην τρέχουσα ηθική (παιδεραστία, εκμετάλλευση των αδυνάτων κλπ). Υποσημείωση: θεωρώ ότι πρώτα αηδιάζει το σώμα και μετά εκλογικεύεται η αντίδραση με μία αξιακή κρίση. Η άποψή σου;

O Durcet μπορεί να απαντήσει από μόνος του, αν το επιθυμεί. Η χρηστική αξία της συγκεκριμένης συμπεριφοράς έγκειται σε μία ασφαλή επιδίωξη και επίτευξη της απόλαυσης, σε πλαίσιο ηθικού μαζοχισμού. Πρέπει να είναι πολύ ευχάριστο να νιώθει κάποιος ότι είναι ένα σκουλίκι που μόλις το πάτησε μια όμορφη Κυρία (καμιά φορά, όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη, κατανοώ απόλυτα το συγκεκριμένο βίτσιο ).

Γιατί δεν παρατηρείς τα έμμεσα, μάλλον.

Σ' ευχαριστώ για την ωραία συζήτηση και το ωραίο θέμα...

*Αυτό μου θυμίζει έναν φιλαράκο που είχα το 80 που έκοψε τα χέρια του με ένα μπουκάλι μπύρας και έγραψε "Ντόρα σ' αγαπώ" στον καθρέφτη του ασανσέρ (μεθυσμένος φυσικά). Μια ώρα τα έσβηνα με το σφουγγάρι, γίναμε ρεζίλι στην πολυκατοικία. Να μου λείπουν οι μετουσιώσεις (μα τί έχω πάθει; ) 

 

Απάντηση: Re: Το τσίρκο της γλοιωδίας

προσπαθεια εξηγησης φαινομενου:

το αρσενικο ειδος σε ολο ζωικο βασιλειο εχει την ενστικτωδη ταση να επιβληθει στο θηλυκο.
οποια σχεση κι αν εχει μ αυτο , πατερας , συζυγος , αδελφος , γυιος , φιλος, συνεργατης κλπ
παντα θελει να εχει τον τελευταιο λογο , το πανω χερι .
στο επιπεδο των προσωπικων-ερωτικων σχεσεων δεν ξεφευγει του κανωνος, οποια ιδιοτητα κι αν εχει, βανιλα, αφεντης, δουλος, σκλαβος κλπ αυτο που ενδομιχα επιθυμει και προσπαθει ειναι να ικανοποιησει τις επιθυμιες του την καβλα του αν θελετε ανεξαρτητως των συναισθηματων που προκαλει στην συντροφο του , κυρια του , σκλαβα του.
ακομη κι αυτο το : θελω να σε βλεπω να ικανοποιεισαι , να χυνεις , ακομη κι αυτο το επιθυμουν προς ιδιαν ικανοποιηση τους.

συμπερασμα: ο σκλαβος σκεπτεται (ισως κι ασυνειδητα): στ αρχιδια μου κι αν σε ενοχλω κι αν σου σπαω τα νευρα , εγω καβλωσα, σε χρησιμοποιησα για παρω ικανοποιηση, αυτος ειναι ο ρολος σου κι αυτη η θεση σου στη φυση, θυμωσε τωρα Κυρια μου και Θεα μου ουρλιαξε , ξεσπασε πανω μου για να καβλωσω περισσοτερο ....

 

Απάντηση: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Αυτό που πολύ ωραία περιέγραψε η dora_salonica δεν πιστεύω ότι "ζωγραφίζει" έναν υποτακτικό άντρα. Μάλλον ένα φετιχιστή ή bottom. Θα πέρναγαν όλοι καλύτερα λοιπόν, αν έβρισκε μία με τα αντίστοιχα φετίχ ή μία service top και όχι Mistress ή Domme. Δεν απορρίπτεται κανείς έτσι και ειδικά η καύλα. Μόνο ο "τίτλος".

 

Απάντηση: Το τσίρκο της γλοιωδίας

service top τι είναι παλι;
(κατα τα αλλα εχεις απολυτο δικιο)

 

Απάντηση: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Άλλη μια προσέγγιση εξήγησης του φαινομένου:

Για λόγους ισοστάθμισης.
Αυτού του τύπου ο άντρας υποτακτικός νιώθει ότι ”πρέπει” να πείσει για το συγκριτικό του έλλειμμα ισχύος απέναντι στην γυναίκα κυρίαρχο.
“Πρέπει” να πείσει για την ακινδυνότητα του και συνεπώς για την φυσική θέση του στην υποταγή του συγκριτικά ισχυρότερου άλλου.

Και επειδή κατά πρώτον η εξωτερική εμφάνιση, το σώμα, που αναφέρεται στο σημαντικότατο κομμάτι του ερωτισμού, το ζωώδες, και κατά δεύτερο τα στερεοτυπικά υπόλοιπα τα οποία φέρει σημειολογικά λόγω φύλου και μόνο, δεν βοηθούν στην πειθώ, νιώθει αναγκασμένος να δώσει έμφαση, μεθ’ υπερβολής, στο λεκτικό και στο συμπεριφορικό κομμάτι.

“Πρέπει” να δηλώσει εκ των προτέρων ότι θα ήταν ο ηττημένος της μάχης (αν προέκυπτε) και μάλιστα ο ηττημένος μιας έντιμης μάχης.