Το τσίρκο της γλοιωδίας

Απάντηση: Re: Το τσίρκο της γλοιωδίας

   

 

Τίποτα δε λέτε; Κρίμα , κι εγω που νόμιζα ότι θα ειχατε να πείτε πολλά.

 

Απάντηση: Re: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Μειναμε αλαλοι. Αλλωστε, τι να σου κανουν τα λογια, μπροστα στην ομορφια ?

 

Δεν αποτελεί πολιτισμικό σοκ αυτό, κατά την άποψή μου. Ο αρσενικός σύντροφος που υπηρετεί τα καπρίτσια της θηλυκής συντρόφου του αποτελούσε πάντα ένα κοινωνικά αποδεκτό και πολύ κατανοητό φαινόμενο. Έχει αποτυπωθεί σε θεατρικά έργα, σε ταινίες, σε βιβλία, και όλοι μας γνωρίζουμε αρκετούς στο περιβάλλον μας. Ο υπάκουος αρσενικός σύντροφος είναι αναγκαστικά και γλοιώδης όμως; Γιατί; Δεν το βλέπω.

Η αρχική μου αναφορά στο "τσίρκο της γλοιωδίας" είχε να κάνει με τον παραμερισμό του ορθολογισμού και την εγκατάλειψη σε μία παράκρουση που δεν έχει κανένα λογικό έρεισμα. Παρακαλώ να διαβαστεί το αρχικό ποστ για να γίνει κατανοητό ότι δεν μιλούμε για υπάκουους αρσενικούς σκλάβους - απόλυτα θεμιτό και επιθυμητό από μία μερίδα γυναικών - αλλά για θεότρελους ανθρώπους που στήνουν ολόκληρο σκηνικό μέσα στο κεφάλι τους, χωρίς να μπορούν να στηρίξουν την φαντασία που επιθυμούν στο παραμικρό.

Αυτό που έχω παρατηρήσει, είναι ότι υπάρχουν και πολλοί Κ που δεν μπορούν να στηρίξουν την φαντασία που επιθυμούν στο παραμικρό...

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο επί του θέματος μπορείς να βρεις εδώ (όταν μπορέσω ίσως το μεταφράσω): http://darwinianconservatism.blogspot.com/2006/10/so-whats-wrong-with-incest.html

Τα πράγματα είναι συχνά πολύ διαφορετικά από ότι φαίνονται. Πράγμα που ενισχύει το γνωστό ρητό του Επίχαρμου: Νήφε και μέμνησο απιστείν.

 

Απάντηση: Το τσίρκο της γλοιωδίας

@cornilios

Το τσίρκο της γλοιωδίας αφορά και τα δύο φύλα και δεν είναι προνόμιο μόνο των αρσενικών υ. Μας είναι όμως πιο αποδεκτό ως εικόνα μια γυναίκα που φέρεται γλοιωδώς, το πολύ πολύ να την πούμε υστερική, τρελλή και κακομοίρα. Πόσες γυναίκες δε ζουν σε φανταστικό επίπεδο ερωτικές σχέσεις που το άλλο εμπλεκόμενο μέρος αγνοεί, τον κυνηγάνε, τον παρακαλάνε, ή επειδή τους είπε μια καλή κουβέντα εκείνες το μεταφράζουν ως ερωτική εξομολόγηση.... και πρήζουν τους γύρω τους.. αλλά σαν εικόνα μας είναι πιο αποδεκτή. Αντίθετα αν ένας άντρας μετέλθει τα ίδια μέσα, τότε τον αποκαλούμε γλοιώδη σιχαμένο κλπ κλπ παραπέμποντας στο βασικό αίσθημα της αηδίας. Τυχαία νομίζεις, πήγε η συζήτηση στα σκατά?

Αλλά και στις δύο περιπτώσεις (είτε άντρας είτε γυναίκα) έχει να κάνει με επιβολή. Επιβολή ανακατεμένη με λαχτάρα και βαρύ έλλειμα.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Το τσίρκο της γλοιωδίας

πηγα στο λινκ που εβαλες και βγηκε ενα ηλεκτρονικο μαγαζι φαρμακων.. 

Να σου δωσω κι'εγω ενα λινκ:AA MEA EKOEI

αφορα τους σκυλους βεβαια,αλλα οι αναλογιες ισχυουν πιστευω για ολα τα θηλαστικα...

 

Απάντηση: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Nα προτείνω ξανά (έχει προταθεί στο παρελθόν από άλλον) ένα ωραίο βιβλιαράκι;
"Ο γυμνός πίθηκος" Desmond Morris

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Με συγχωρείς. Το διόρθωσα το λινκ.

Darwinian Conservatism by Larry Arnhart: So What's Wrong with Incest?

 

Η Γλοιωδία υπάρχει όμως και σε αληθινές ασύμμετρες σχέσεις κι όχι μόνο στις κατά φαντασίαν, έτσι δεν είναι; Στο μυαλό μου ταυτίζεται με την κολακεία κυρίως. Αν είναι έτσι τα πράγματα τότε κάθε εξουσιαστική δομή δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για την εμφάνισή της. Πρόκειται δηλαδή για φαινόμενο τόσο ψυχολογικό όσο και πολιτικό.

Ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο θα εξηγήσει καλύτερα τι εννοώ. Ο δικτάτορας αφού πρώτα χορταίνει κολακεία, στο τέλος αγανακτεί και ο ίδιος με την γλοιωδία των υπηκόων του.



Υ.Γ. Εξαιρετικός ο σύνδεσμος για την αιμομιξία.

 

Δεν θα έπρεπε να υπάρχει σε αληθινές ασύμμετρες σχέσεις που εμπεριέχουν ένα ευγενές D/s (ευγενές με την έννοια ότι πρόκειται για μία σχέση όπου και οι δύο μετέχοντες "βελτιώνονται" συνεχώς). Η δική μου εμπειρία από ασύμμετρες σχέσεις δεν συμπεριελάμβανε ποτέ την γλοιωδία και την κολακεία - παρά την δημιουργία της εξάρτησης και της παθιασμένης προσκόλλησης (και πώς θα μπορούσε άραγε να λειτουργήσει αλλιώς; εκτός αν έχουμε να κάνουμε με τίποτε ψόφιους...)

Έχω αντιληφθεί ότι η αξιοπρέπεια δεν είναι ότι πιο επιθυμητό στον χώρο. Από την άλλη, σε τί ακριβώς έγκειται η απόλαυση του να ταπεινώνει κανείς έναν ταπεινό; Σε έναν ιδανικά πλασμένο D-κόσμο, δεν θα υπήρχε μεγαλύτερη απόλαυση από έναν υπερήφανο άνθρωπο που ταπεινώνεται με την θέλησή του, μπροστά στον εξουσιαστή του, διατηρώντας πάντα ακέραιη την αξιοπρέπειά του έναντι των άλλων (και διατηρώντας την αξιοπρέπειά του και μέσα στη σχέση εξουσίας, με αυτήν ακριβώς την οδυνηρή και δύσκολη υπέρβαση).

Η εξουσιαστική δομή την οποία πραγματευόμαστε εδώ όμως, διαμορφώνει το αντικείμενο της εξουσίας της (ίσως όλες οι εξουσιαστικές δομές να το κάνουν). Αυτό που ίσως δεν έχει γίνει αντιληπτό, είναι ότι το διαμορφώνει ΚΑΤ' ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΘ' ΟΜΟΙΩΣΗ...

Το μόνο που πρέπει να έχει υπόψη της μία τέτοια πηγή εξουσίας είναι, κατά την άποψή μου το εξής: δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί για όλα...Αυτό, σε απλά ελληνικά, σημαίνει ότι δεν μπορεί κανείς να διαμορφώσει έναν περήφανο άνθρωπο έτσι ώστε να γίνει γλοιώδης. Και το αντίθετο πρέπει φυσιολογικά να ισχύει. Εάν κάποιος το γνωρίζει αυτό, του μένει απλά να κάνει μόνο μία διάγνωση επί του αντικειμένου του οποίου τον εξουσιασμό επιθυμεί. Θεωρώ δεδομένο ότι ο ίδιος έχει ήδη κάνει την διάγνωση του εαυτού του (και την αντέχει).

ΥΓ. Δεν είναι τόσο η γλοιωδία αυτό που με ενοχλεί, όσο η απύθμενη βλακεία όσων ονειρεύονται ΜΟΝΟ και δεν κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα (στο μέτρο του δυνατού). Δεν είναι άτολμοι (και άτολμες) αλλά πραγματικά βλάκες. Διότι, όπως λέει και το τραγούδι, "δεύτερη ζωή δεν έχει..."

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Τώρα μάλιστα. Πολύ ενδιαφέρον όντως το άρθρο.Αφορά όμως την ηθική της αιμομιξίας και την σύνδεσή της - η μη - με τη φυσικη επιλογή.
Δεν είδα δε πουθενά να αμφισβητείται η ενστασή μου που αφορούσε τις επιπτώσεις της αιμομιξίας στην υγεία των απογόνων οι οποίες ειναι πιθανότερες και σοβαρότερες οσο μεγαλύτερος ειναι ο βαθμός της αιμομιξίας.