Το τσιμπούκι ως ψυχαναλυτικό μεθοδολογικό εργαλείο..

Το πρώτο μου τσιμπούκι το πήρα στο βυζί της μάνας μου.

Η μάνα μου έχει μεγάλη και σκληρή ρώγα....

Αργότερα και χωρίς να καταλάβω ποτέ το γιατί μου έκοψε την συνήθεια να τσιμπουκώνω το βυζί της, από αντίδραση σε αυτή την ματαίωση το έριξα στο κάπνισμα....

Και κάπως έτσι πορεύεται η τσιμπουκένια ζωή μου

 

δεν έχουν ένστικτα αρχέγονα
δεν έχουν λατρεία στη δύναμη του μπαμπά
δεν έχουν ανταγωνισμό με τη μαμά
δεν έχουν ιδέα τι χάνουν.

κάτι απ' τα παραπάνω.

 

Συμφωνώ απόλυτα. Στο δοκίμιο του "Zur Peolickiren, oder Roufen, Teklen", Βιέννη 1903, o Φρόιντ περιγράφει πως κατάφερε να πραγματοποιήσει την μεταφορά της εμμονής μιας ασθενούς του, της Τ., από τα γλειφιτζούρια στο δικό του, εμ, ψυχαναλυτικό σύστημα.
Ο Φ. ξεκίνησε χρησιμοποιώντας ένα ομοίωμα γλειφιτζουριού δικής του έμπνευσης (ο Φ. είναι ασαφής σε αυτό το σημείο) βαμμένο με ζωντανά χρώματα και πασαλειμμένο με μέλι, που κουνούσε μπροστά της για να τραβήξει την προσοχή της. Η προσπάθεια σύντομα απέδωσε, και η ασθενής στράφηκε προς τα ορθά εργαλεία του ψυχαναλυτή, με αμοιβαία ικανοποίηση. Περιγράφει ο Φ. ότι στην διάρκεια θυελλώδους συνεδρίας η ασθενής, φανερά αναστατωμένη - γονατισμένη, αναφέρει ο Φ. - αναφώνησε "πωωω, τι έχανα τόσα χρόνια, γλειφιτζούρια και μαλακίες".

Αν και η ασθενής, μετέπειτα γνωστή στην υψηλή κοινωνία της Βιέννης ως Wilde Roufichtren, θεραπεύτηκε πλήρως, ο Φ. συνέχισε για χρόνια τις εβδομαδιαίες συνεδρίες μαζί της, ισχυριζόμενος ότι "απλά δεν καταλαβαίνετε, μμμ, είναι τόσο απορροφητική, δεν μπορείτε να καταλάβετε το βάθος της, μμμ, ενσωμάτωσης της μεθόδου μου".

 

Αν το δοκίμιο αυτό βρίσκεται στα χέρια σας θα μπορούσα να το δανειστώ...?
Είναι σπάνια έκδοση θα το προσέξω σαν τα μάτια μου.... 

 

Τυλίξτε μου το τελευταίο παρακαλώ

 

για να συμπληρωθεί η εμπεριστατωμένη περιγραφή του επιτυχούς πειράματος, θα προσθέσω πως η βίλντα (!) δήλωσε, 33 χρόνια αργότερα, πως η θεραπεία δεν άλλαξε μόνο τη ζωή της, αλλά επιπλέον έσωσε και τα δόντια της, γιατί τα σουγκαρ φρη γλειφιτζούρια δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμη.

 

Να αναφερθεί επίσης ότι μετά την αποθεραπεία της η Τ. έγινε ευεργετίδα του σώματος πυροσβεστών της Βιέννης για αδιευκρίνιστες αγαθοεργίες, οι οποίες απαιτούσαν συχνές παλινδρομικές κινήσεις, συγγνώμη, επισκέψεις στο υπηρεσιακό κτίριο τους. Ανακηρύχθηκε επίτιμος πυροσβέστης και της απονεμήθηκε σε ένδειξη σεβασμού ένα ειδικό βραβείο, η Βαθειά Μανίκα. Έκτοτε καθιερώθηκε στην Βιέννη ο ομώνυμος ετήσιος διαγωνισμός, που βλέπει τις νεαρές της πόλης να ανταγωνίζονται με διεισδυτικό πάθος και βάθος για την απόκτηση του πολυπόθητου βραβείου.

 

Δυστυχώς δεν έχω παρά μόνο μια φωτοτυπία των σημειώσεων των συνεδριών, που ασυνήθιστα αναγράφουν μόνο αποσπασματικές φράσεις, εμφανώς σχετικές με τις σκέψεις του Φρόιντ για την μέθοδο θεραπείας της ασθενούς του.
Λίγα παραδείγματα: "να δοκιμάσουμε από άλλη γωνία", "η γλώσσα είναι θεραπευτική", "η λύση είναι προς τα πίσω" (στα χρόνια προφανώς), "πνίγεται με το βάθος της εξερεύνησης", και "ωωω έτσι έτσι αυτό, ναι", που πιθανόν εκφράζει την ικανοποίησή του για την πρόοδο της Τ.

 

Το τσιμπούκι ως ψυχαναλυτικό μεθοδολογικό εργαλείο..... ειναι αμφιβολο!
Το σιγουρο ειναι πως μειωνει το στρες!

 

Λυπάμαι πραγματικά...είναι το μόνο που μου λείπει...Όλα τα άλλα τα έχω....
Θα ήτο πολύ ενδιαφέρον στο ανάγνωσμα σας αν πέσει ποτέ στα χέρια σας το..."στον ουρανίσκο είναι η γλύκα", το "ακούμπα το με την μύτη" ,εξίσου άξιο προσοχής είναι το "αναπολώντας τον οισοφάγο της" και φυσικά το διαμάντι "καταπίνοντας σε ,σε κέρδισα".....
Αν σας τύχη ποτέ διαβάστε τα και θα με ευγνωμονείτε...
Τολμώ να πω πως ίσως σας ταρακουνήσουν το είναι σας...
Με εκτίμηση @Kostas.V.

 

@estelwen οι βιβλιογραφικες αναφορες φωτιζουν το ζητημα της τσιμπουκουργιας απο καθε γωνια ληψης.
Να διευκρινισω απλως οτι η διασυνδεση τσιμπουκιου και ψυχαναλυσης ειναι πορρω αδιασειστη και επιρρωνυεται και απο το γεγονος οτι τσιμπουκι ονομαστηκε η πεολειχια λογω της εμμονικης σχεδον συνηθειας των πρωτων ψυχαναλυτων να εχουν μονιμως καρφωμενο ενα τδιμπουκι στο στομα τους, τακομα και τις στιγμες
που - τι οξυμωρο! - διεγνωσκαν σε ασθενεις επιπολαζουσα ασυμπτωμαικη νευρωση λογω καθηλωσης στο στοματικο σταδιο, ενιοτε με τσυτοχρονη παλινδρομηση στο πρωιμο φαλλικο, στην οποια απεδιδαν και λιβιδινικη αποεπενδυση στην απαρτιωση του Εγω.
Επειδη δε, διαπιστωναν αναστολη στη μεταβιβαση και αντιμεταβιβαση (γνωστοι αλλα μη πληρως χαρτογραφηνενοι μηχανισμοι αμυνας), χρησιμοποιωντας ως παραδειγμα φαλλικου αρχετυπου το τσιμπουκι στο στομα τους, καλουσαν τις ασθενεις σε αμεση φαλλικη αποφορτιση της λανθανουσας η σκεδαζομενης λιβιδινικης επενδυσης με την απλουστατη και ζωογονο αρχετυπη πραξη της λεολειχιας (και τοτεμ και ταμπου τσυτοχρονα), στην οποια η μεταβιβαση και αντιμεταβιβαση ψυχανυτη - ψυχαναλυομενου εναρμονιζοταν οληρως σε ολο το πιθσνο φασμα του αστερισμου των ασυμπτωματικων νευρωσεων.
Η εν λογω ψυχαναλυτικη κριτικη θεωρηση, στο πρωιμο σταδιο της δεν εγκολπωνε την αιδειολειχια, αν και πρωτες σχετικες νυξεις ειχαν γινει απο τη Μελανι Κλαιν, τις οποιες ομως αντεκρουσε μεδριμυτητα ο μετεπειτα κατηγορηθεις ως μισογυνης Λακαν.

 

Εδώ παρουσιάζεται και η επίσημη θέση της εκκλησίας στο θέμα.