Το ψυχικό υπόβαθρο

Απάντηση: Το ψυχικό υπόβαθρο

Ποιο ειναι το ελεγχομενο πλαισιο και απο ποιον εξασκειται ο ελεγχος;
Στη βανιλλα φαση η προκληση σωματικου πονου απλα δεν γινεται ανεκτη. Και ουτε ειναι νομιμη γενικως...
Σε τουτο τον χωρο ομως, η βια ειναι μερος του παιχνιδιου..
Συμφωνω σε αυτο που λες, οτι δηλαδη ενα κακοποιημενο ατομο ασυνειδητα μπορει να εμπλακει επανειλλημενα σε σχεσεις κακοποιησης. Ομως σ'ενα βανιλλα περιβαλλον ειναι πολυ πιο ξεκαθαρα τα ορια: Βια=κακο.

 

Απάντηση: Το ψυχικό υπόβαθρο

Σε βανίλα περιβάλλον παρόλο που η βία δεν είναι ανεκτή, γνωρίζουμε αρκετές περιπτώσεις-πολύ περισσότερες παλιοτερα- που οι γυναίκες τις τρώνε και λένε κι ευχαριστώ, που λέει ο λόγος, μεταφράζοντάς το σε αγάπη, ενδιαφέρον κλπ. Πόσο μάλλον εγώ που ούσα κακοποιημένη, τη θεωρώ κ 'φυσική' εκδήλωση συναισθημάτων. Ναι, στο βανίλα περιβάλλον βία=κακό, αλλά τα ξεκάθαρα θεωρητικώς όρια, δεν σημαινει ότι τηρούνται όταν κλεινει η πόρτα του κάθε σπιτιού. Και εντέλει κακοποίηση δεν σημαινει ότι στη ζωη μου θα συναντήσω μονο σωματική βία, υπάρχουν κι άλλες μεταμφιέσεις της όπως να παίρνω πάντα το ρόλο του 'θύματος'.
Ελεγχόμενο περιβάλλον στο χώρο, εννοώ ότι εδώ η βία δεν είναι ανεξέλεγκτη, υποκειται σε κανόνες που πέραν του στόχου της απόλαυσης, υπο κατάλληλες συνθήκες, θα μπορούσαν να έχουν κ θεραπευτικό στόχο, με την έννοια οτι σταδιακά αναγνωρίζω τα τραύματα και σε κάποιο σημείο παυουν να με τρομάζουν..Δύσκολο, ναι, νομίζω όμως, όχι ακατόρθωτο. Σίγουρα, χρειάζεται δουλειά, γνώση, ώστε να γίνει σχεση δυναμικής ανταλλαγής και να επουλωθούν οι πληγές.

 

Απάντηση: Το ψυχικό υπόβαθρο

Είναι πολλά τα κομμάτια του νήματος τα οποία μπορούν να με βοηθήσουν να απαντήσω, για αυτό θα ήθελα να το κάνω όσο πιο αναλυτικά γίνεται. Εξάλλου το θέμα του νήματος δεν είχε να κάνει [έτσι τουλάχιστον όπως το κατανόησα εγώ] με κάτι άμεσα αναγνωρίσιμο, αλλά με κάτι που μίλησε στην ψυχή του καθενός χωριστά και του έδωσε μια ερμηνεία στις αναζητήσεις του. Γιατί είμαι εδώ? Τι ακριβώς ψάχνω? Μακρύς ο κατάλογος και σίγουρα διαφορετικά συμπληρωμένος από τον κάθε ένα.

Ήθελα, γράφοντας στο συγκεκριμένο νήμα, να αναφερθώ σε πράγματα που ενδεχομένως να επηρέασαν τις επιλογές μου. Είμαι πολύ συγκεκριμένη και αρκετά λακωνική σε αυτά που γράφω, προσπαθώντας να δώσω μεν ένα λόγο στο θέμα του «ερχομού» στο «χώρο» και την ίδια στιγμή να δω τα γεγονότα της ζωής μου ως παρατηρητής ερμηνηνεύοντας τα.

Θα δανειστώ τα λόγια της προλαλήσας για να προσθέσω ότι επίσης είχα την αμερίστη ελευθερία ως παιδί σε σημείο αδιαφορίας με μόνη εξαίρεση τις στιγμές που ήμουν τόσο σωστή ώστε να επαινούμαι και τόσο λάθος ώστε να τιμωρούμαι.

Όχι. Τότε δεν ήταν τέτοιος ο χαρακτήρας του.

Ακριβώς, αναφερόμενη στο τότε.

Το «ελεγχόμενο αυτό πλάισιο» είναι που κάνει την διαφορά στην παρούσα κατάσταση.

Αρκετά διφορούμενο, όμως θα με βρει απολύτως σύμφωνη.

Όταν αρχίσεις να έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτό που κάποτε σε φόβιζε, αρχίζεις και να το απομυθοποιείς ή στην προκημένη περίπτωση να χρησιμοποιείς αυτό που κάποτε σε πλήγωνε προς όφελος σου. Η διαφορετική οπτική που βλέπω τώρα τα πράγματα, όπως και η σχέση που έχω τώρα με τους γονείς μου με έχουν βοηθήσει να κρατήσω απο την «τιμωρία» μόνον αυτό που «χρειάζομαι». Ναι λοιπόν, η αποδοχή του έχει για εμένα πλέον λυτρωτικό χαρακτήρα. Ειδικά έφόσον το συνειδητό, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, ξεκίνημα έγινε με κάποιο άτομο που μου έβγαζε μόνον καλά συναισθήματα σε σημείο να θέλω η ίδια να του δωθώ ολοκληρωτικά. Με βοήθησε να ανακαλύψω και να κρατήσω την ρομαντική πλευρά που έχει το να αφήνεσαι στα χέρια αυτού που έχεις επιλέξει εσύ πρώτα να σου βγάλει το σαδισμό του.

Beatrix_ ευχαριστώ  

 

Re: Απάντηση: Το ψυχικό υπόβαθρο

Μόνο που δεν αναφερόμουν στο τότε αλλά στο τώρα. Για έναν μαζοχιστή, που δεν έχει κακοποιηθεί ποτέ του, τουλάχιστον χωρίς τη συναίνεση του, ο πόνος αποτελεί πηγή ηδονής. Το ερώτημά μου, λοιπόν, ήταν αν συμβαίνει το ίδιο και με κάποιον που 'χει βιώσει μια τέτοια κατάσταση, σαν κι αυτή που περιέγραψες. Αν μπορεί, μέσω κάποιας διεργασίας, να θεωρήσει τον πόνο ως μέσο για ερωτική ικανοποίηση και όχι απλά σαν μία "επιστροφή" σε πρότερες, γνώριμες καταστάσεις.

 

Απάντηση: Το ψυχικό υπόβαθρο

μια γενική ιδέα πως το βλέπω εγώ.

Μπορεί πίσω από τις διαφορετικές εκφράσεις της σεξουαλικότητας να βρίσκεται ο ίδιος λόγος και απλώς να εκφράζεται διαφορετικά.

Π.χ. μπορεί πίσω από ένα υποτακτικό ή κυριαρχικό ρόλο να βρίσκεται η ανάγκη για αποδοχή. Απλώς π.χ. στον υποτακτικό ρόλο να εκφράζεται με την ανάγκη να είναι αποδεκτό το άτομο από τον αφέντη του και στο κυριαρχικό ρόλο να στηρίζεται στην ανάγκη να εξουσιάζει ή ορθότερα ο υποτακτικός ρόλος του ατόμου να σημαίνει αποδοχή και ασφάλεια για τον κυρίαρχο. Το πως καταλήγει να εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους το ίδιο πράγμα νομίζω ότι έχει σχέση σε μεγάλο βαθμό με τις εμπειρίες του ατόμου και από παράγοντες που ίσως να μην μας είναι τόσο εύκολο να διακρίνουμε και να παρατηρήσουμε.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Το ψυχικό υπόβαθρο

σε καμία περίπτωση ο πόνος δεν αποτελεί το μέσο μου για "επιστροφή" σε κάτι τέτοιο. δεν είναι θεμητό και όπως προανέφερα προς το τέλος της προηγούμενης απάντησης μου, πλέον ο πόνος έχει διαφορετική ταυτότητα. είναι σίγουρα πολλά τα συναισθήματα που γεννώνται κάθε φορά, όμως πάντα κυρίαρχο ρόλο κατέχει η επιδίωξη της ηδονής. για αυτό και μένει μόνον στα όρια της κρεβατοκάμαρας και δεν διευρύνεται. το να θες δηλαδή να δέχεσαι ψυχολογική βία χωρίς όμως απώτερο σκοπό την ηδονή είναι κάτι άλλο που ξεφεύγει από τις σεξουαλικές προεκτάσεις του θέματος. ελπίζω να σε κάλυψα.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Το ψυχικό υπόβαθρο

Απόλυτα! Ευχαριστώ  

 

Καθοριστικό ρόλο έπαιξαν τα συναισθήματα που ένιωσα την πρώτη φόρα και δεν ήταν συναισθήματα για την συντροφό μου. Πρωτόγνωρα και συνεπώς σαγηνευτικά σε μία φάση που τα περισσότερα τείναν/τείνουν στην ομοιότητα ,στην επανάληψη δηλ. στην βαρεμάρα. Μπορεί να ακούγεται λίγο περιεργο και ρηχό, αλλα η βαρεμάρα ως αποτέλεσμα του ανικανοποίητου μπορεί να σε οδηγήσει σε δρόμους αναζήτησης συγκινισιακών καταστάσεων . Έτσι λοιπόν, δοκιμάσα τον σαδομαζοχισμό και προσπάθησα να εξερευνήσω τα συναισθήματα που με γέμιζαν και άκμαζαν μέσα μου,διαμέσου μιας περίεργης σχέσης που αναπτυσσόνταν μεταξυ εμού και της «φυσικής» τάξης πραγμάτων, ανεξάρτητα της συντρόφου μου.Η κατάλληλη σύντροφος ήταν/έιναι απαίτηση και όχι μια προυπόθεση της διεύρυνσης της απόλαυσης που αντιλαμβάνομαι σε μία τέτοια κατασταση.

Και όταν αυτό έγινε αντιληπτό, ότι δηλαδη διευρύνω τους ορίζοντες τις απόλαυσης με αυτό τον τρόπο, συνειδητοποίησα ότι στην ουσία διευρύνω την αντίληψή μου.΄Οπως για παράδειγμα η βια, υπό το νέο πρίσμα πήρε διττό νόημα, η έννοια εμπλουτίστηκε πέραν των ορίων του νοήματος που κυριαρχεί στο κοινωνικό σύνολο . Και έτσι μου κίνησε την περιέργεια να προχωρήσω, να ψάξω τις αιτίες πίσω από αυτο, και καθώς προχωρω δε βλέπω την τύφλα μου μακριά,τίποτα στον ορίζοντα ως απάντηση στο γιατί εγώ; στο τι πραγματικά γεννά την επιθυμία μου και από πού τρέφεται αυτη και τι κρύβεται πίσω,αλλά κανενα σημείο αναφορας, αλλά καθώς προχωρώ καταλαβαίνω ότι αυτο δεν ειναι ο σκοπός, η μία η οριστική απάντηση δεν κουβαλά την ουσία, η ουσία για μένα κρύβεται στην πορεία , σε αυτα που γενιούνται και με ταρακουνούν, όπως η απουσία του χρόνου που γεννά στιγμιαία αίσθηση ελευθερίας (από την στιγμή που καταλύεται ο χρονος σπάνε τα πιο ισχυρά δεσμά), όπως η ψευδαίσθηση της εναντίωσης στο ομαλό της ανθρώπινης συμπεριφοράς στο πεδίο της ερωτικής φύσης που τρέφει την πιο γλυκιά φιλαρέσκεια του δυνατού.

Αλλά οι ψευδαισθήσεις κρύβουν κάτι αληθινό;
Όχι. Αλλά αναλογιζόμενος το πλήθος των «ρεαλιστικών» ψευδαισθήσεων (χρήματα,πνευματική ανάπτυξη κ.α.) που επικρατούν πλέον ως η μια και δύνατη πραγματικότητα, αντιλαμβανομαι πως το θέμα ειναι πως διαχειρίζεσαι κάθε ψευδαίσθηση και οχι η εγκαθίδρυση της ως πεφωτισμένη αλήθεια. Έτσι η κυριαρχία μου στην φύση που εγκειται στην ικανότητα μου για αυτόβουλη μετατροπή μου σε κάτι ζωώδες και συνάμα θε΄ι΄κό καταλύει την αυτοδυναμία του φυσικού νόμου και με γεμίζει με την πιο μεθυστική εγωπάθεια. Μια μορφή αντίστασης, μία αιώνια εφηβική αντίδραση απέναντι στην παντοδυναμία μίας αόρατης δύναμης στα όρια του θεού, ενα χλευαστικό χαμόγελο στην απόλυτη μορφή εξουσίας μέσω του παιχνιδιού της κατάχρησης της βίας χωρίς μίσος,η απόλαυση της διαστροφής, μία καθαρή ψευδαίσθηση, ένα κομβικό σημείο ανάμεσα στο ψωνισμά μου με την ανωτερότητα μου και της τροφής για σκέψη που μπορεί να με οδηγήσει αυτή η ψευδαίσθηση. Επέλεξα το δεύτερο και το απότελεσμα δεν πήρε δυστυχώς κανένα νόμπελ bdsmιστικής γνησιότητας καθότι έχει ένα φθαρτό σημείο: εμπλέκεται σε ισχυρους δεσμούς με την εμπειρία, με το βίωμα που μολύνει με υποκειμενικότα κάθε θεωρία.Μάλλον γι αυτό δεν μπορούμε να είμαστε κοινότητα ως ομοιδεάτες κάτω από την ομπρέλα μιας κοινής θεωρίας (αλλα μπορούμε να είμαστε με άλλο τρόπο.. λέμε τώρα). Τό αποτέλεσμα δεν υπάρχει καν (το ξέρατε αυτο όμως από πριν) ο δρόμος μετράει εδώ και ο τελευταίος κερδίζει.

Προκύπτουν ερωτήματα : Η επίπλαστη κυριαρχία, εκφραζόμενη μέσω σαδισμού, μήπως είναι η ακραία μορφη μιας όχι και τοσο άγνωστης τάσης των ανθρώπων να πληγώνουν άλλους ανθρώπους; Μιλάμε για θέληση για δύναμη μπολιασμένη μέσα στην φύση μας ακόμα και σε ερωτικό επίπεδο ή μιλάμε για μια αναπόφευκτη συνέπεια μιας ανθρώπινης συμπεριφορας που , ανταγωνίζεται μέχρι ματώματος μέσα σε όλες τις καταστάσεις ακόμα και του έρωτα; Εσείς τα σκέφτεστε αυτά αφού έχετε χύσει; Ούτε εγώ, έχω να χύσω καιρό   .
Θέλω να πω ότι δεν είναι πάντα τα πράματα τόσο συγκλονιστικά και τόσο συχνά και ούτε γεννούν πάντα ερωτήματα αλλά κάπως έτσι, το κράμα της απόλαυσης με την σκέψη έχει στιγματίσει ως αιτία την είσοδο μου στο χώρο και αξίζε τον κόπο.

Πάντως, αν το νήμα ρωτά για την αφορμή, η έλξη εκδηλώθηκε όταν είχα δει κάτι σε ταινία πολλά χρόνια πρίν ,αλλά αυτό μάλλον είναι δευτερεύων.
Το status μου με καλύπτει πλήρως καθότι αρέσκομαι σε βανιλλογαμήσια κάτι που με καθιστά εξαιρετικά ανώμαλο.

 

Απάντηση: Το ψυχικό υπόβαθρο

Όταν φαντασιωνόμουν κάτι και με καύλωνε, πήγαινα και το έκανα και μου άρεσε.

 

Απάντηση: Re: Το ψυχικό υπόβαθρο

Εγωκεντρικότητα και αυταρέσκεια. Αναπόφευκτο, οι ερωτικοί θεοί τα διέθεταν/ουν εν αφθονία..! 

Πολύ ανόητο να γενικευεται η εμπειρία, το προσωπικό βίωμα. Όχι, καμία ομπρέλα δεν μας σκεπάζει, δεν είμαστε ασφαλείς κ προστατευμένοι γι' αυτό κ πιο ανήσυχοι, προσεκτικοί κ παρατηρητικοί. Συνοδοιπόροι στη διαφορετικότητά μας.

 

Απάντηση: Το ψυχικό υπόβαθρο

Οι φαντασιώσεις που είχα από την τρυφερή παιδική ηλικία.
Φαντασιωνόμουν συχνά κάποιον επιβλητικό και αυστηρό άνδρα να με απαγάγει, να με κλείνει σε ένα μπουντρούμι,να με κακομεταχειρίζεται,να με τιμωρεί,να με ταπεινώνει και μετά να με παίρνει τρυφερά στην αγκαλιά του και να με γαληνεύει,δίνοντάς μου να καταλάβω ότι έτσι έπρεπε να γίνει γιατί αυτό μου άξιζε.
Μεγαλώνοντας και αποκτώντας ερωτική ζωή διαπίστωνα ότι ποτέ δεν ικανοποιόμουν ερωτικά και ψυχικά από τον τρόπο που την βίωνα.
Πάντα έψαχνα τον εαυτό μου,συζητούσα αυτό το θέμα με φίλους και εισέπραττα μή αποδοχή των σκέψεών μου.
Διάβαζα,αναρωτιόμουν και αποζητούσα....
Πρίν λίγο καιρό,συνάντησα έναν άνθρωπο που διάβασε στα μάτια μου την εσώτερη ανάγκη μου γiά υποταγή και απελευθέρωση.
Και έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μου στον κόσμο του bdsm.
Όσονα αφορά το status μου, δεν θα μπορούσα να διαλέξω κάτι άλλο.Ακόμα κι όταν εγράφηκα εδώ,μην έχοντας ιδέα από status,διαβάζοντάς τα, το μόνο που με αντιπροσώπευε ήταν αυτό της sub.Βέβαια,αν και αδαής ως προς τον όρο slave, πιστεύω ότι η ολοκλήρωση κάθε υποτακτικής είναι η μεταμόρφωσή της σε slave.

 

Re: Απάντηση: Το ψυχικό υπόβαθρο

...το καναλι που θα συνδεθει με την λιμπιντο και την προκληση ηδονικων αισθηματων και αυτης της ιδιας της ηδονης και του οργασμου, καθε ανθρωπο περα απο την γενετησια ορμη, τον επηρεαζουν εντελως τυχαιοι παραγοντες, που συμβαινουν στην παιδικη και προεφηβικη ηλικια. Η καταγραφη και η συνδεση τους με την ηδονη δεν ειναι απαραιτητο να εχουν λογικο ηρμο. Το πρωτο νοιωσιμο της ηδονης μεσα απο αυτο το πρωτογενες καναλι τεινει να οδηγα ξανα και ξανα το ατομο απο το ιδιο μονοπατι για την γνωριμη και επιτυχη προσεγκιση του οργασμου. Η επαναληψη το μετατρεπει στη συνεχεια σε λεωφορο! Γινεται τοτε αναγκαια και ικανη συνθηκη το περασμα απο τη λεωφορο αυτη για την επιτευξη του οργασμου.
Ταυτοχρονα, για λογους εκλογικευσης και αποδοχης της επιλογης αυτης ο εγκεφαλος μας δημιουργει λογικοφανη σεναρια (φαντασιωσεις) που μεσα τους περιεχουν τα "αδομητα πρωτογενη στοιχεια" των αρχικων καταγραφων.
Το παραπανω σημαινει πως δυο ατομα ακομα και κατω απο τις ιδιες (ας πουμε) συνθηκες βιωνουν διαφορετικα και καταγραφουν διαφορετικα "πρωτογενη στοιχεια" που μπορει να μην εχουν το παραμικρο κοινο. Ο λογος;
Στην ηλικια που δεν λειτουργει η κριση τα παντα μπορουν να σχετιστουν και να αποθηκευτουν με αυθαιρετο τροπο σε οποιοδηποτε "αρχειο" πληροφοριων! Απλα εχει συμβει και αυτο ειναι το πιο γνωριμο και ασφαλες (...οπως ειπες) μονοπατι.

Γι ργος