Το όχι

πρώτα εξαρτάται απ' το διακύβευμα, μπορεί να εκφραστούν αδιανόητες επιφυλάξεις, σ αυτήν την περίπτωση υπάρχει πρόβλημα, αλλά υπάρχουν επιφυλάξεις που μπορεί και να είναι κατανοητές, μπορεί να υπάρχουν επιφυλάξεις που προκλήθηκαν, ακόμη και σκόπιμα, απ' την ίδια την απαίτηση.

στη συνέχεια:
η υ δε μπορεί να μου κρύβει τις επιφυλάξεις της, θα τις εκφράσει, με τροπο που να βεβαιώνει οτι τις επεξεργάστηκε, οτι προσπάθησε πρώτα, οτι δεν αμφισβήτησε την απαίτηση από παρόρμηση ή από διάθεση. πάνω σ' αυτό μπορούμε να δουλέψουμε.
και η απαίτηση είναι δυνατόν να αστόχησε, όσο και η επιφύλαξη.

 

Χιλιες φορές ενα οχι που ακομα και ξερό είναι ειλικρινές και ξεκαθαρο παρά ενα διχτυ υπεκφυγών.

Περα απο το γεγονός οτι κάποιο άτομο μπορεί για λόγους που δεν αφορούν το bdsm να πει όχι η άρνηση είναι μέσα στη σχεση D/s, ή αντε μα μην το χαλάσω στην D/s "συναναστροφή".

Όταν λεω μέσα, οτι περιέχεται σε αυτή, εννοώ οτι δυο άτομα δεν μπορούν να είναι συνέχεια στις ίδιες "ιδανικες"(για αυτους που εμπλεκονται) συνθήκες της Κυριαρχίας/υποταγής.

Η καθαρά πρακτική διάσταση του θέματος έχει δυο κομματια. Το πρώτο είναι ο λογος της άρνησης. Όχι η αιτιολόγηση, ο λογος. Το γιατί θα αρνηθεί έχει να κάνει με τις συνθηκες. Εκεί ο Κ, αν και εφόσον ενδιαφέρεται μπορεί να μαθει τον λογο, το γιατί. Το πιο σημαντικό, το αν υπάρχουν και άλλες αιτιες για την αρνηση.

Το δεύτερο κομμάτι είναι η παρουσιαση της άρνησης και η αιτιολογηση της. Εδώ υπαρχει και ο λογος της παρεξήγησης, για μένα τουλαχιστον. Μπορεί να υπαρχει πολυ σοβαρος λογος αλλα η αιτιολογηση να ειναι γελοία, προφασεις και ανοησίες. Η έλλειψη ειλικρίνειας τραυματίζει πολύ ευκολα την αμοιβαία, ναι ναι αμοιβαια, εμπιστοσύνη.

 

Υπάρχουν πράγματα τα οποία το υ μέλος της D/s σχέσης δεν θέλει ή γνωρίζει πως δεν μπορεί να κάνει και αυτά είναι υποχρεωτικό να τεθούν ως όρια και κόκκινες γραμμές πριν την έναρξη της σχέσης.
Από την έναρξη και μετά είναι υποχρεωμένο να υπακούσει και να εκτελέσει οποιαδήποτε εντολή του δοθεί ή τουλάχιστον να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να το κάνει.

Ο Κυρίαρχος από τη μεριά του,θα έλεγα πως είναι υποχρεωμένος να ανακαλύψει και να γνωρίζει, αν υπάρχουν, τις εντολές που το υ δεν μπορεί-ή έστω είναι αμφίβολο αν μπορεί- να εκτελέσει χωρίς ταυτόχρονα το ίδιο το υ να έχει επίγνωση της αδυναμίας του.
Σε περίπτωση που κρίνει σκόπιμο να δώσει μια τέτοια εντολή(στα πλαίσια πχ της εξερεύνησης των δυνατοτήτων του υ) και μετά την αποδεδειγμένη εμπράκτως αδυναμία εκτέλεσης, θα πρέπει να είναι έτοιμος να διαβεβαιώσει με κάθε τρόπο και σε όλους τους τους τόνους, πως εξακολουθεί να είναι απόλυτα ικανοποιημένος, διαλύοντας κάθε ψήγμα αισθήματος αποτυχίας, το οποίο είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα νοιώσει το υ.

Επίσης,μετά την έναρξη της σχέσης το δεν θέλω όχι μόνο δεν μπορεί να υφίσταται αλλά αντίθετα, θα έλεγα πως για κάποιους Κ πάει ως εξής και για προφανείς μάλλον λόγους, ειδικά στο στάδιο της παράδοσης:

"Δεν θα σου ζητήσω αυτό που δεν μπορείς να μου δώσεις,αλλά θα ανακαλύψω και θα σου ζητήσω αυτό που δεν θέλεις να μου δώσεις."

Τούτων λεχθέντων,θεωρώ το όχι, την άρνηση εκτέλεσης οποιασδήποτε εντολής δίνεται εντός συμφωνημένων ορίων,απαράδεκτη.

Το D/s για να λειτουργήσει απαιτεί, εκτός όλων των άλλων, συνέπεια και από τις δύο πλευρές.

 

Καλημέρα. Διάβασες πουθενά ότι εγώ ζω μόνο τα γαματα; No...Σαφώς και η ζωή έχει ζόρια όπως και η κάθε σχέση. Άλλα καλό θα ήταν να μην προκύπτουν από το πουθενά...Απο ένα ναι ή από ένα όχι...Δεν μου απάντησες όμως εάν έλεγες 2 όχι τι θα έκανε ο Κ σου...Όσο για το master να είναι και ότι ναι...αυτό ισχύει για σ ένα...για άλλες ισχύει...; Όμως είπες και εσύ ότι δουλειά σου είναι να υποτάσσεσαι χωρίς κρίση... Εάν συμβαίνει αυτό τότε δεν ισχύει ο ισχυρισμός μου; Εάν η άλλη δέχεται ότι της λέει ο Κ της, άσχετα εάν λέει μαλακίες και κάνει μαλακιες...; Και όλ αυτά χωρίς κρίση. Χωρίς διαφωνίες σωστα; Έχει ανάγκη την υποταγή, έχει ανάγκη να ανήκει κάπου, έχει ανάγκη να υπακούει...Και θέλοντας να ξεδιψασει αυτή την δίψα της δεν κοιτάει κάτι άλλο..Πόσο μάλλον όταν ένας Κ έχει και διαφορά εργαλεία...έχει και dungeon... Όυου... Εκεί να δεις...:-D Γιατί όπως και να το κάνεις εδώ η καυλα χτυπάει κόκκινο...οι επιθυμίες.. οι ανάγκες...παραμεριζοντας το ανθρώπινο στοιχείο. Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν κι αυτές που κοιτάνε πρώτα τον άνθρωπο που έχουν απέναντι τους και μετά το bdsm. Αυτά που λες.

 

Το χεις φουλ μπλεγμένο και νομίζω οτι και να το αναλύσω δεν θα "ακούσεις". Στο είχα πει και σε άλλο νήμα,έχεις αποφασίσει πως ισχύουν πράγματα .. που δεν είναι έτσι.

Δεν θέλω και να πάει το νήμα της @Θρυαλλίς αλλού, ενώ ρωτάει αλλο πράγμα.

Καλημέρα

Edit: Και επειδή θα σκάσω, και το ξαναδιάβασα και με νευρίασε..
Δλδ..για την αγάπη, στο όνομα της αγάπης δεν ψάχνονται οοοοχι, δεν αλλαζουν τους αλλους σαν τα πουκάμισα, βρίσκουμε εναν ανθρωπο ανοίγουν οι ουρανοί και αμα δεν "κατσει" το ταζουμε σε καναν Αγιο ;
Στο όνομα της υποταγής απο την άλλη, μόνο επιφανειακά ..μονο για να ξεδιψασει, οπως ειπες..και ο,τι βρει!
Εγώ την αγάπη, όπως την λένε και έχω δει να ισχύει γύρω μου..τόσο ψηλα δεν την έχω.
Ναι, προτιμώ να βάλω την υποταγή πιο ψηλά. Το γιατί την θεωρώ πιο ουσίωδη είναι προσωπικό θέμα, και οι λόγοι αλλάζουν απο άτομο σε άτομο.

Ρώτα και τον @lizard_ να σου πει για το Θιβέτ, ποσα πράγματα και προσεγγισεις υπαρχουν.

 

Καλημέρα σε όλους  

Δηλώνω την συμπαράστασή μου στην @kinsha no onna και ότι έχω περάσει από εκεί που βρισκόταν και έχω νιώσει όπως ένιωθε για πολλά χρόνια.

[…] Θα επανέλθω όσον αφορά τις σκέψεις που κατά καιρούς έχω κάνει και τώρα πηγαίνω στο δικό μου γενικό συμπέρασμα.

Από έναν βαθμό ενσυναίσθησης υποταγής και πέρα, δεν θα πω κατ ανάγκη σκλαβιάς, το όχι δεν μπορεί να προφερθεί υπό μορφή απόφασης του υ. Το υ λέει πώς νιώθει και ποιες είναι οι δυσκολίες του και από κει και πέρα δέχεται την καθοδήγηση και τις αποφάσεις του Κ.

 

Όμορφη και ουσιαστική η ερώτηση της νηματοθέτιδος.
Πρόσφατα, επιβεβαίωσα την αίσθηση ότι σταθερά επικρατεί η τάση της γενίκευσης των κατηγοριοποιήσεων και χάνονται, κυρίως στο δημόσιο λόγο, τα υποσύνολα. Μάλλον στα πλαίσια αυτά, η ερώτηση τέθηκε γενικευμένα σε επίπεδο Κ/υ.
Δεν μπορεί όμως να είναι έτσι.
Μιλώντας για M/s, η απάντηση είναι απόλυτη. Το "όχι" δεν υφίσταται. Η, όποια, εντολή είτε εκτέλειται ως δίδεται ή αντί για "όχι" υποβάλλεται αίτημα για release (ως εσωτερικό ανέκδοτο "αίτημα για releash"). Σε μιά τέτοια σχέση, το παιχνίδι της εντολής που δίδεται με σκοπό να εισραχθεί το "οχι" το οποίο δεν θα αποτελεί λόγο αποδέσμευσης, καλό θα είναι να παιχθεί μετά από αρκετό χρόνο ταξειδιού της σχέσης, αν παιχθεί.
Αν τώρα η συζήτηση γίνεται σε πλαίσια D/s, ίσως υπάρχουν περιθώρια αρνήσεως.
Δύο είναι η παράμετροι που με ενδιαφέρουν σε μια τέτοια περίπτωση. Επί ποίας εντολής εισπράττω την άρνηση και ο τρόπος διατύπωσής της. Η αιτιολόγησή της είναι μάλλον αδιάφορη.
Πάντα από τη πλευρά του δίδοντος την εντολή, κρίνω ως δείγμα αδυναμίας και βλακείας την πρακτική να δίδεται εντολή με εκ των προτέρων γνώση ότι δεν θα εκτελεσθεί, προκειμένου να χρησημοποιηθεί η άρνηση ως αφορμή αποδέσμευσης.
Σε επίπεδο top/bottom η άρνηση εκτέλεσης μπορεί να γίνει και ένα απίστευτα διασκεδαστικό παιχνίδι.


Όπως έχει ήδη γραφεί σε προηγούμενη ανάρτηση, αν και για άλλη αφορμή, δεν θα ήθελα να ξεφύγει το νήμα σε άλλα μονοπάτια, οπότε καταθέτω μονο ως προσωπικό βίωμα το ότι βρίσκω περισσότερο ενδιαφέρουσα την περίπτωση να μην υπάρχει άρνηση εκτέλεσης, ούτε πλημμελή εκτέλεση της εντολής, αλλά εκτέλεσή της με διαφορετικό τρόπο/περιεχόμενο/κατανόηση από αυτή που είχε υπ' όψη του ο Κ. όταν την έδινε.

 

η έκφρασή του Όχι, έχει και τις συνέπειες της.

 

Το D/s λειτουργεί κατά το πρότυπο Brain/body. Ο εγκέφαλος είναι το Αφεντικό και το σώμα υπακούει. Εκτός εάν........''Το μεν πνεύμα πρόθυμον η δε σαρξ ασθενής''.  

 

Υπάρχει η εκπαίδευση βέβαια που μπορεί επεκτείνει τα όρια....