Τρίτη παράβαση

~Πράξη α'~
​

Έχω καταλήξει ότι ο σαδισμός μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την βαθιά μου ενοχικότητα η οποία ξεκίνησε από το συμβάν (δεν έχει σημασία ποιο) που έγινε στα πέντε μου και με έκανε αυτό που είμαι.

Είχε περάσει λίγος καιρός μετά το θάνατο της Δ. και δεν ήμουν στα καλύτερά μου. Το τελευταίο πράγμα για το οποίο είχα όρεξη ήταν να μπω σε σχέση.

Το σύμπαν φυσικά δε δίνει δεκάρα για το τι θέλουμε και δε θέλουμε και κάπως έτσι μπήκε στη ζωή μου η Χ.

Λίγο πιο ψηλή από εμένα, όμορφη, ξανθιά και γαλανομάτα και με ωραίο σώμα, διέθετε ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό μυαλό.

Στη ζωή μου έχω γνωρίσει 5 άτομα των οποίων η ευφυΐα μου προκάλεσε δέος. Τη Σούζι που τσούζει, την Ε., δύο ανώνυμους φοιτητές των οποίων είχα διορθώσει τα γραπτά και τη Χ.

Δεδομένου ότι είμαι από τους ανθρώπους που βρίσκουν την ευφυΐα αφροδισιακή η Χ. στη θεωρία είχε όλα τα προσόντα να γίνει ο δεύτερος μου έρωτας μετά τη "Γαλάτεια".

Μόνο που εκείνο τον καιρό με είχε πάρει τόσο από κάτω που ακόμα και η Χ. δεν είχε καμία απολύτως ελπίδα.

Όταν ο διακόπτης των συναισθημάτων σου είναι κλειστός για τους υπόλοιπους ανθρώπους και είσαι σε φάση που -ξεκινώντας με τον εαυτό σου- μισείς το Σύμπαν το καφριλίκι γίνεται modus operandi γιατί απλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.

Η Χ. ήταν συνάδελφος και σε κάποιο πάρτι/εκδήλωση της εταιρίας -από αυτά τα αζμπέτε που κάνουν επειδή πιάσαμε τους στόχους και έχουμε λεφτά για μαλακίες αλλά όχι για bonus-, ούτε κι εγώ κατάλαβα πως έγινε, βρεθήκαμε αγκαλιά να φιλιόμαστε σαν να μην υπάρχει αύριο.

Χαμογελάω αναλογιζόμενος ότι το "σαν να μην υπάρχει αύριο" γιατί για μένα δεν ήταν σχήμα λόγου. Εκείνο τον καιρό πραγματικά δεν υπήρχε αύριο, ούτε μαζί της ούτε με καμία άλλη. Και το ήξερα.

Το τερατάκι όμως μέσα μου ήθελε παιχνίδι και μπορεί το πάνω κεφάλι να μην έχει συναισθήματα αλλά το κάτω έχει. Κάπως έτσι και ελαφρά πιωμένοι καταλήξαμε σπίτι της.

Ποια προκαταρκτικά;

Γδυθήκαμε με κίνδυνο να σκίσουμε τα ρούχα της, θαύμασα λίγο το σώμα της και φύγαμε για τελικό. Την πέταξα στο κρεββάτι, έπεσα πάνω της, άνοιξε τα πόδια της και ολέ ο ταύρος!

Ορθόδοξον ιεραποστολικόν εις τριπλούν -τότε άντεχα.

Τουλάχιστον δεν φώναζε, μου τη δίνουν οι φωνακλούδες. Κρίνοντας από το σώμα της δεν νομίζω ότι έφτασε σε οργασμό καμία από τις τρεις φορές αλλά όντας αυτός που είμαι το γεγονός αυτό ελάχιστα με απασχολεί ακόμα και στις καλές μου.

Όπως και να έχει μετά το τέλος της τρίτης πράξης ήρθε η ώρα του exeunt omnes οπότε σηκώθηκα για να ντυθώ και να φύγω.

-"Δεν θα κάτσεις;" με ρώτησε.

Την κοίταξα εξεταστικά. Το βλέμμα της ήταν μίξη απορίας, δυσπιστίας και αποδοκιμασίας. Μετά έγινε παρακλητικό. Δεν μπορούσα να αποφασίσω, ήθελα εξίσου τόσο να μείνω όσο και να γίνω Λούης.

-"Θέλεις να μείνω;" τη ρώτησα προσπαθώντας να κερδίσω χρόνο

-"Κάνε ό,τι νομίζεις" μου είπε με ξαφνική φούρκα η οποία έκανε trigger το τέρας μέσα μου.

-"Χ. δεν έχω όρεξη για παιχνιδάκια. Έλεγα να φύγω για να μη σου γίνω βάρος, εμένα το ίδιο μου κάνει."

-"Να πας να γαμηθείς" μου απάντησε.

-"Δεν έχω άλλη δύναμη για απόψε" της απάντησα με κακία.

Το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που περίμενα καθώς αντί να το ρίξει στη βλητική, πετώντας μου όποιο βαρύ αντικείμενο ήταν άμεσα προσβάσιμο από τα χέρια της, έβαλε τα γέλια.

Είχε πολύ όμορφο γέλιο και επειδή το γέλιο είναι μεταδοτικό σε λίγο γελάγαμε ντουέτο.

Αυτό ήταν, έβγαλα το παντελόνι που είχα φορέσει και ξάπλωσα δίπλα της.

-"You know how to keep a guy" της είπα χαμογελώντας και την πήρα αγκαλιά.

Κατέβασμα γενικού.

Ξυπνήσαμε μετά από πολλές ώρες -και καθυστερημένα- στην ίδια θέση. Δηλαδή εγώ ξύπνησα, η Χ. ήταν ακόμα στην αγκαλιά μου και κοιμόταν μακαρίως.

Κανένα συναίσθημα.

Just another day of my life.

Το μόνο που αισθανόμουν ήταν το χέρι μου μουδιασμένο και τη φούσκα μου γεμάτη. Σηκώθηκα απαλά για να μην την ξυπνήσω νιώθοντας το γνωστό και ενοχλητικό μυρμήγκιασμα του αίματος που άρχισε πάλι να κυκλοφορεί ελεύθερα στο αριστερό μου χέρι.

Δεδομένου ότι μερικές ώρες πριν ήμουν πολύ απασχολημένος με άλλα πράγματα δεν είχα προσέξει την τοπική γεωγραφία. Το διαμέρισμά της ήταν ένα μικρό τριάρι με ομολογουμένως εξαιρετική διαρρύθμιση που το έκανε να μοιάζει μεγαλύτερο. Υπήρχε άλλο ένα μικρό δωμάτιο το οποίο μέσα είχε μόνο ένα μονό κρεββάτι και μια μεγάλη βιβλιοθήκη, ένα γουστόζικο καθιστικό, επίσης με μεγάλη βιβλιοθήκη, μιας μέτριου μεγέθους κουζίνα και ένα σεβαστού μεγέθους μπάνιο με ακόμα πιο σεβαστού μεγέθους κλειστή μπανιέρα.

Υπήρχε και μία μικρή αποθήκη η οποία είχε μέσα πλυντήριο και ένα ράφι με καθαριστικά το οποίο νόμιζα στην αρχή ότι αυτό ήταν το WC.

Στην κουζίνα είχε μια καφετιέρα γαλλικού καφέ αλλά επειδή ο γαλλικός δεν είναι του γούστου μου αποφάσισα ότι καφέ θα έπινα στο γραφείο.

Στο οποίο αμφότεροι είχαμε αργήσει ήδη δύο ώρες.

Πήγα μέσα στο δωμάτιο που η Χ. κοιμόταν ακόμα. Την σκούντηξα για να την ξυπνήσω αλλά συνέχισε να κοιμάται. Την ξεσκέπασα και την ξανασκούντηξα. Ήταν γυμνή κάτω από τα σκεπάσματα, μουρμούρισε αλλά δεν ξύπνησε.

Το δυνατό τσίμπημα της δεξιάς της ρώγας ήταν αυτό που χρειαζόταν.

Άνοιξε τα μάτια της αλλά η διαδικασία του booting δεν είχε τελειώσει γιατί είδα ακόμα στο βλέμμα της ότι προσπαθούσε να καταλάβει ποιος είναι αυτός που είναι σκυμμένος από πάνω της με το χέρι του στη ρώγα της.

Ωστόσο αυτό έμελλε να είναι από τα μικρότερα προβλήματά της γιατί το μέλλον της περιλάμβανε ένα ακόμα μεγαλύτερο: Είχε μπει στη ζωή μου...

...και πολλές φορές το πιο δύσκολο πράγμα σε ένα πρόβλημα είναι να αναγνωρίσεις την ύπαρξή του.

(Συνεχίζεται)

 

~Πράξη β'~
​

Ελπίζοντας να συντομεύσω τη διαδικασία του reboot αλλά και -γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε- για τη χαρά του αθλήματος της τσίμπησα ξανά -και ακόμα πιο δυνατά αυτή τη φορά- τη ρώγα.

Το αποτέλεσμα με δικαίωσε.

-"Άου" φώναξε και έκανε να σπρώξει το χέρι μου.

-"Καλημέρα και σε σένα" της είπα χαμογελώντας.

Σήκωσε το σκέπασμα να καλύψει τη γύμνια της περισσότερο από αμηχανία παρά για να προστατευτεί από νέα πιθανά τσιμπήματα.

Το πάνω κεφάλι εξακολουθούσε να μη νιώθει τίποτα αλλά το κάτω ξέχασε τις χθεσινοβραδινές πομπές του και σηκώθηκε εκ νέου, κάτι το οποίο δεν πέρασε απαρατήρητο από τη Χ.

Της έκανα νεύμα να κάνει πιο πέρα και όταν το έκανε σήκωσα το σκέπασμα και ξάπλωσα δίπλα της.

Τη χάιδεψα απαλά στο πρόσωπο και μετά κατέβασα το χέρι μου στο αριστερό της στήθος, το χούφτωσα και άρχισα να το μαλάζω. Η αλήθεια είναι ότι θα το προτιμούσα ελαφρώς μεγαλύτερο -είμαι φαν της μιάμισης χούφτας- αλλά ξέρετε τι λένε περί λεμονιών και λεμονάδας.

Και το λεμόνι, αν εξαιρέσεις τις προτιμήσεις μου στα μεγέθη, ήταν καλό.

-"Θα αργήσουμε" μου είπε κοιτάζοντάς με παιχνιδιάρικα.

-"Έχουμε αργήσει ήδη δύο ώρες" της είπα και της τσίμπησα τη ρώγα.

Τουλάχιστον αυτή είχε το σωστό -αναλογικά- μέγεθος.

Το βογκητό της -δεν ήταν πόνου, δεν την τσίμπησα δυνατά- ήταν ηδονικό.

Άφησα το στήθος της και κατέβασα το χέρι μου ανάμεσα στα πόδια της. Το εφήβαιο της ήταν περιποιημένο και ξανθό όπως και το μαλλί της. Το χέρι μου δεν ακούμπησε κάτω αλλά πέρασε φευγαλέα από την κορυφή του τριχωτού της. Η άλως της με την πετρωμένη ρόγα στο κέντρο με τράβηξε σαν υπνωτισμένο. Ενώ το χέρι μου εξακολουθούσε να χαϊδεύει την κορυφή του τριχωτού του εφηβαίου της πήρα τη ρόγα στο στόμα μου και άρχισα να την πιπιλώ απαλά στην αρχή, πιο δυνατά στη συνέχεια.

Οι κοφτές ανάσες της με έφτιαχναν ακόμα περισσότερο.

Της δάγκωσα τη ρόγα.

Δυνατά.

Η Χ. πόνεσε αλλά πριν προλάβει να κάνει τίποτα τη χούφτωσα χαμηλά και έβαλα μέσα το μεσαίο δάχτυλο. Το σώμα της τεντώθηκε σαν τόξο και τότε άρχισα να παίζω με την κλειτορίδα της.

Έπαιζα μαζί της, σταμάταγα, βούταγα το δάχτυλό μου στην υγρασία της και άρχισα πάλι το παιχνίδι.

Επιβεβαίωσα μέσα μου ότι όντως το βράδυ που κάναμε σεξ δεν είχε τελειώσει.

Η απόδειξη ήταν μπροστά στα μάτια μου, το σώμα τεντωμένο σαν τόξο να κάνει σπασμούς, οι ρώγες της πετρωμένες, η άλως ανατριχιασμένη και η αναπνοή της σχεδόν σταματημένη.

Η φωνή της κορύφωσης δεν είναι φωνή με την συνηθισμένη έννοια. Είναι ανάσα που βγαίνει με φόρα από τις φωνητικές χορδές γιατί το παραδομένο στην ηδονή σώμα έχει ξεχάσει να εκπνέει.

Αυτή την αφηρημάδα συνήθως την πληρώνουν οι γείτονες.

Το χέρι μου είχε πιαστεί αλλά τη δουλειά του την είχε κάνει. Παραδέχομαι πως όσο είναι η δική μου ηδονή στο παιχνίδι οτιδήποτε άλλο -συμπεριλαμβανομένης της ηδονής του/της παρτεναίρ μου- μου είναι αδιάφορο.

Μπορεί να μην έχω εύκολα τα αισθήματα αλλά ένα πράγμα δεν είμαι: αγνώμων.

Ήμουν σίγουρος ότι θα κάνω τη ζωή της μπουρδέλο και μιας και αυτό ήταν αναπόφευκτο, τουλάχιστον ας το ευχαριστιόταν και λίγο.

(συνεχίζεται)

 

@Arioch
πιο παλιά, σε τέτοιου τύπου αφηγήσεις σου, δε μου άρεσες πολύ. Λόγω ενοχικότητας. Σου. Τώρα μου μοιάζει πολύ τρυφερή αυτή η ενοχικότητά σου και μου αρέσει.

 

Εγώ πάλι δεν είμαι σίγουρη αν είναι ενοχικότητα. Ακόμη και στις αφηγήσεις που ο πρωταγωνιστής χαμένος στα δικά του θέματα, ποτέ δεν στερείται ενσυναίσθησης. Μου αρέσει εμένα ο τρόπος που αναφέρεται ο πρωταγωνιστής στον εαυτό του, τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του. Μου θυμίζει αρκετά τον τρόπο που σκεφτόμουν κι εγώ για μεγάλο διάστημα της ζωής μου. Τώρα δεν σκέφτομαι έτσι, αλλά μπορώ να τον καταλάβω νομίζω... 

 

Ενώ ξυπνά χωρίς "κανένα συναίσθημα" εντούτοις "σηκώθηκα απαλά για να μην την ξυπνήσω".

I love γλυκόξινα  

 

Βασικά ο λόγος ήταν πολύ πιο πεζός: κοντεύε να σπάσει η φούσκα  

 

Ναι, αγαπητέ, αλλά νομίζω η @lexy αναφέρθηκε στο ''γλυκά για να μην την ξυπνήσω''... 

 

Θολώνει τα νερά με ..φούσκες  

 

"Απαλά"

Δεν ήθελα να ξυπνήσει μέσα στην αγκαλιά μου καθώς αυτό οδηγούσε σε μονοπάτια που δεν ήθελα να ακολουθήσω.

Θα φανεί στη συνέχεια, υπομονή  

 

Στραβομάρα...  

 

Προσπαθώ να σε κάνω να με ερωτευτείς πάλι, αυτή τη φορά με το σωστό timing!

 

Είμαι ερωτευμένη με μένα σήμερα ..κάπως πρέπει να το ρυθμίσουμε..