Τρίτη παράβαση

~ Εκείνος ~​

Πέρασαν δυο μέρες χωρίς να βρεθούμε εκτός της δουλειάς καθώς ήμουν πολύ πηγμένος, είχα φύγει αργά και με όχι ιδιαίτερα καλή διάθεση και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν θέλω παρέα πέραν των σκυλιών μου. Ευτυχώς -και πάλι λόγω της δουλειάς- η Χ. ήξερε ότι όταν είμαι σε διάθεση "μη του μιλάτε του παιδιού" το πλέον φρόνιμο είναι να μου δίνεις πολύ χώρο.

Πέρασε και τρίτη μέρα και αυτή τη φορά το να πάω σπίτι μου χωρίς καν να την πάρω ένα τηλέφωνο ήταν προϊόν γνήσιας, αγνής αφηρημάδας.

Ooops!

Η όποια εμπειρία μου με το αντίθετο φύλο με είχε διδάξει ότι υπάρχουν καταστάσεις που δεν σώζονται με τίποτα και οπωσδήποτε όχι με απλή και άδολη ειλικρίνεια. Τι να της πω "Έλα Χ., συγνώμη αλλά δύο μέρες δεν ήθελα να σε δω και σήμερα ξέχασα ότι υπάρχεις;"

Δε θα το έπαιρνε καλά.

Αποφάσισα λοιπόν, να κάνω αυτό που κάνω πάντα σε loose-loose καταστάσεις: Το μαλάκα με θράσος, χωρίς φόβο, χωρίς πάθος.

Την πήρα τηλέφωνο σα να μην τρέχει τίποτα.

-"Ναι;" εκνευρισμός στη φωνή.
-"Έλα Χ. μου, τι κάνεις;" --τον μαλάκα εγώ.
-"Μπα; Με θυμήθηκες;" με περισσότερα νεύρα.
-"Ξεχνιέσαι κοριτσάρα μου;" --τον μαλάκα πάλι.

Άκουσα κάτι σε "Χρμφμφμμφμφμμφμ"

-"Είπες κάτι Χρουμφίτα μου;" τη ρώτησα αθώα.
-"M. άσε τα κόλπα σε μένα" μου είπε χρησιμοποιώντας το επίθετό μου. Κακό σημάδι "πρόεδρε".
-"Ποια κόλπα; Να φάω τα κόκαλα του Βύντρα αν κάνω κόλπα!"
-"Ποιος είναι πάλι αυτός;"
-"Ο καλύτερος αμυντικός της Πανάθας" της είπα μισοπεριμένοντας να πέσει φωτιά από τον ουρανό και να με κάψει.
-"Με κοροϊδεύεις;" με ρώτησε εκνευρισμένη.
-"Δεν επικαλούμαι το όνομα του Θεού επί ματαίω" της είπα σοβαρά-σοβαρά.
-"Ποιανού Θεού μωρέ, θα με τρελάνεις;"
-"Του Παναθηναϊκού, ποιου άλλου;"
-"..."
-"Δεν σε άκουσα, είπες κάτι;" τη ρώτησα γεμάτος αθωότητα.
-"Θα σου πω τίποτα βαρύ" μου είπε αλλά πλέον χωρίς εκνευρισμό.
-"Εμένα; Που μ' αγαπάς τόσο πολύ-πολύ;" της πέταξα αθώα πριν καν σκεφτώ τι είπα. Τι μαλάκας Θεέ μου, δεν ήταν η μέρα μου. Είχα καταλάβει ότι η Χ. είχε αρχίσει και την δάγκωνε γερά και είχα ορκιστεί στον εαυτό μου να είμαι πολύ προσεκτικός μαζί της, αλλά από την άλλη είμαι και άνθρωπος που έχει βάλει τυρόπιτα στο πλυντήριο.

Νεκρική σιγή.

Δεν σώζεται με τίποτα, το μαλάκα πάλι.

-"Το είχα καταλάβει ότι με ποθείς μόνο και μόνο για το βουδιστικό κορμί μου."

Γέλιο. Λες;

-"Η αλήθεια είναι ότι μου έλειψες τρεις μέρες" της είπα.

Η αλήθεια είναι ότι δεν μου έλειψε τρεις μέρες που ήμουν στην κοσμάρα μου αλλά όταν το συνειδητοποίησα ήθελα να τη δω και να την ακούσω.

-"Δε μου το δείχνεις" είπε με ελαφρύ παράπονο στη φωνή.
-"Δεν το έχω εύκολο Χ. μου" της είπα ειλικρινά.
-"Ουφ, τι θα κάνω με σένα πού 'μπλεξα;"
-"Έχω μερικά πράγματα στο μυαλό μου" της είπα πειρακτικά.
"..."
-"Κόκκινο, δεν ήταν κόκκινο λα λα λα" άρχισα να της τραγουδάω καθώς ένιωσα πως κοκκίνισαν μέχρι και οι πατούσες της. Είναι τόσο χαριτωμένο!
-"Α στα διάλα" είπε βάζοντας τα γέλια.

Γατάκι Neo, έλα να μάθεις μπαλίτσα!

-"Τι κάνεις εσύ;"
-"Τίποτα, γύρισα από το γυμναστήριο, έφαγα μια σαλάτα, θα κάνω ένα ντουζάκι και μετά θα κάτσω να διαβάσω. Εσύ τι θα κάνεις;"
-"Θα σου χαλάσω τα σχέδια. Μην μπεις ακόμα στο ντουζ, σε μισή ώρα θα είμαι εκεί."
-"Είμαι από το γυμναστήριο" μου είπε με απόγνωση.
-"Μ' αρέσει που μου μιλάς βρώμικα" της είπα. "Μη διανοηθείς και μπεις στο ντουζ, σ' έφαγα!" της είπα μιλώντας πολύ σοβαρά.

Ούτε καν της πέρασε από το μυαλό να μου πει "Όχι."

Είτε της πέρασε και δεν το έκανε. Δεν έχει σημασία, το αποτέλεσμα μετράει.

-"Ξεκινάω τώρα" της είπα.
-"Μάλιστα" μου είπε με τόσο φυσικό τρόπο που μου έγινε κάγκελο.

Μου πήρε λίγη παραπάνω ώρα πανάθεμά την Κηφισίας μου μέσα αλλά έφτασα σπίτι της. Μου άνοιξε, ήταν ακόμα με τη φόρμα. Την πήρα στην αγκαλιά μου και τη φίλησα με πάθος και ανταπέδωσε με ενθουσιασμό. Μετά συνειδητοποιήσαμε ότι η πόρτα ήταν ακόμα ανοιχτή ενώ απ' έξω περνούσε ένας γείτονάς της.

Μα τι υπέροχο χρώμα είναι αυτό το κόκκινο;

Εξαιρείται ο ολυμπιακός, εκεί μισούμε για λόγους αρχής.

Κλείσαμε την πόρτα αλλά πριν πάμε στο μπάνιο, κάναμε μια επίσκεψη στο δωμάτιό της. Βασικά την έγδυσα, γδύθηκα, την έριξα στο κρεββάτι και έπεσα πάνω της. Τη φίλησα από το λαιμό μέχρι τα νύχια, εντάξει, όχι τα νύχια, είμαι βιτσιόζος αλλά όχι αυτοκτονικός, από το γυμναστήριο είχε γυρίσει! Όπως και να έχει αυτό δεν με πείραξε καθόλου, η αλήθεια είναι ότι σε αυτό βοήθησαν και τα κρεατάκια τα οποία ξεφορτώθηκα δύο χρόνια αργότερα, για δεύτερη φορά, πανάθεμά τα κι αυτά.

Δεν ήταν έρωτας αυτή τη φορά, ήταν αγνό άγριο σεξ.

Τη γύρισα και κάθισε πάνω μου, τη χούφτωνα και την τσιμπούσα και εκείνη χόρευε, -ναι, χόρευε- πάνω μου.

Μεγάλο ταλέντο η κορασίς, το παραδέχομαι.

Όσο και να το ευχαριστιέμαι το lady on top μου είναι σχεδόν αδύνατο να τελειώσω έτσι αλλά η Χ. δεν είχε αυτούς τους περιορισμούς.

Την έβαλα να κάτσει στα τέσσερα, πράγμα που όπως διαπίστωσα έκανε χωρίς ενδοιασμό αλλά δεν της έκανα και κάποια δυσάρεστη έκπληξη, μπήκα από μπροστά της.

Αυτό που ξεχνάω το προφυλακτικό πρέπει να το λύσω!

Όπως και να έχει επειδή ήταν πολύ αργά για δάκρυα συνέχισα να την παίρνω και όταν ένιωθα ότι πλησιάζει στο τέλος τον έβγαλα έξω και της έκανα πλάτη και κώλο άσπρα. Έτσι κι αλλιώς ντους θα κάναμε.

Η Χ. δεν είπε τίποτα, σηκωθήκαμε και πήγαμε στο ντους. Άνοιξε το νερό και χώθηκε από κάτω και με κοίταξε που την κοίταζα.

-"Δεν θα έρθεις;"
-"Είναι καλό το νερό;"
-"Μια χαρά είναι."
-"You are a hell spawn, εγώ θα λιώσω σ' αυτή τη θερμοκρασία!"

Έβαλε τα γέλια και κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία χαμήλωσε το νερό σε κάτι που το θεωρούσε χλιαρό ενώ εγώ ήθελα να βάλω τα κλάματα. Γυναίκες, τι να πεις;

Είχα εξαιρετική διάθεση και με είχε πιάσει η μαλακία μου οπότε μας έφαγε αρκετή ώρα να κάνουμε αυτό το ρημαδοντούζ αλλά από τις αντιδράσεις της είδα ότι το διασκέδαζε εξίσου. Βέβαια όταν βγήκα από το ντους χωρίς την πετσέτα προκαλώντας μια μικρή Βενετία σταμάτησε να το διασκεδάζει αλλά της χαμογέλασα αθώα και έδωσε τόπο στην οργή.

Και τότε παρατήρησα ότι είχε πάρει δεύτερη οδοντόβουρτσα.

Τον τυφλό μαλάκα με θράσος, χωρίς φόβο, χωρίς πάθος, γιατί εκείνη τη στιγμή δεν είχα καμία απολύτως διάθεση να το διαχειριστώ. Θα χρησιμοποιούσα αργότερα στοματικό διάλυμα, χά!

Χου! μου είπε το αγαπητό μου σύμπαν.

-"Δε θα πλύνεις τα δόντια σου;" με ρώτησε με -κρυμμένη από μερικούς τόνους αμαρτίας- αθωότητα στη φωνή.

Βγαλ' τη σκούφια σου και βάρα την. Καλή κατάποση κύριε Μ. είπα στον εαυτό μου.

-"Σ' ευχαριστώ που με σκέφτηκες" της είπα προσπαθώντας να το εννοήσω, νομίζω ότι τα κατάφερα πάντως.

Πλύναμε τα δόντια μας και πρώτος εγώ και μετά εκείνη γυρίσαμε στο δωμάτιο. Μου έδωσε το laptop της και χαζολόγησα στο δίκτυο ενώ εκείνη διάβαζε το "Θείο Πέτρο" του Δοξιάδη που της είχα συστήσει.

-"Με χαρά παρατηρώ ότι είσαι λιγότερο τζαζεμένος απ' ότι ο Θείος Πέτρος" μου είπε ξαφνικά.
-"Ευχαρίστως θα το αντάλλαζα με το μυαλό του."

πάυση

-"Η το δικό σου" συμπλήρωσα.

Με κοίταξε εξεταστικά.

-"Μια χαρά είναι και το δικό σου. Έχει πάρει λίγο σασί αλλά γι αυτό μ' αρέσεις" μου είχε χαμογελώντας.

Ξυστά μου πέρασε.

-"Ίσως, αλλά δεν είναι σαν το δικό σου, Χ. μου" της είπα "και άσε τις περιττές μετριοφροσύνες."
-"Συνέχεια μου το λες αυτό" μου απάντησε.
-"Ναι, και αν νομίζεις ότι μ' ενοχλεί κάνεις λάθος. Well, μ' ενοχλεί που το δικό μου δεν είναι αυτού του διαμετρήματος αλλά το θαυμάζω με όλη μου την ψυχή."
-"Αφού είσαι άθεος" μου είπε πειράζοντάς με.
-"Αγνωστικιστής είμαι μικρό μου πόνυ, αλλά you get the idea!"

Δεν της το είπα για να την καλοπιάσω, πραγματικά το εννοούσα. Το θαύμαζα αυτό το μυαλό.

Κάτι πήγε να πει αλλά την έκοψα. "Μην πεις κάτι, μη μου το χαλάς. Σε θαυμάζω, άσε με να σε θαυμάζω."

-"Δε θα μιλήσω" μου είπε και συνέχισε "θα κάνω κάτι άλλο με το στόμα μου" και παρόλο που κοκκίνησε μου έκλεισε το μάτι πονηρά.

Όχι, δεν το περίμενα.

Με πήρε στο στόμα της και το ευχαριστήθηκα με την ψυχή μου. Έβαλε όλη της την τέχνη και το κεφάλι της κινούνταν υπάκουα στο ρυθμό που της έδινε το χέρι μου. Λόγω του ότι επίσης μου είναι δύσκολο να τελειώσω έτσι και επειδή πραγματικά το απολάμβανα δεν ήθελα να σφιχτώ αλλά δίνοντας τον καλύτερό της εαυτό για τόση ώρα άρχισε να κουράζεται. Σφίχτηκα, κράτησα την ανάσα μου για λίγο και της πλημμύρισα το στόμα με ότι είχε μείνει από τον προηγούμενο γύρο.

Με κοίταξε, μου χαμογέλασε και κατάπιε κρατώντας το χαμόγελό της.

...και η καρδιά μου έλιωσε.

(συνεχίζεται)

 

~ Εκείνη ~​

Ο Γ. κοιμόταν δίπλα μου του καλού καιρού κι εγώ το είχα ρίξει στην ταβανοθεραπεία.

Τρεις μέρες με είχε αφήσει να βράζω στο ζουμί μου ο κύριος. Και τις δύο πρώτες να του τις συγχωρήσω αλλά σήμερα; Ευτυχώς είχα το γυμναστήριο και ξέσπασα εκεί. Γύρισα σπίτι και έφτιαξα να φάω μια σαλάτα την οποία έφαγα μηχανικά. Ήμουν έτοιμη να μπω στο μπάνιο όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Στην αρχή σκέφτηκα να μην απαντήσω αλλά αυτά είναι παιχνιδάκια για μικρότερες ηλικίες. Τον εκνευρισμό μου πάντως δεν τον έκρυψα όταν του απάντησα.

Η διάθεσή μου καλυτέρεψε όταν συνειδητοποίησα ότι ο Γ. είχε καταλάβει ότι είχε κάνει γκάφα από αυτά που μου έλεγε και κυρίως από τον τρόπο που μου τα έλεγε. Τον άφησα να βράσει κι αυτός λίγο στο ζουμί του ή τουλάχιστον έτσι ήλπιζα αλλά δεν μπόρεσα να κρύψω το παράπονο στη φωνή μου όταν του είπα ότι δεν μου δείχνει ότι του είμαι κάτι.

-"Δεν το έχω εύκολο Χ. μου"

Τι θα κάνω μαζί του; Είχα αρχίσει που είχα αρχίσει να τον ερωτεύομαι ήρθε και το προχθεσινό μετά τη βραδινή βόλτα και με απόκανε. Ο ίδιος ήταν στην κοσμάρα του αλλά εδώ που τα λέμε ο Γ. είναι πάντα στην κοσμάρα του. Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του, ακριβώς το αντίθετο αλλιώς δεν θα επιβίωνε στη θέση του, είναι ότι αρνείται σχεδόν με πάθος να δώσει δεκάρα για πράγματα που είναι έξω από την άμεση οπτική του. Κάνει χαβαλέ σε όλους, τους πειράζει όλους, τσακώνεται με όλους και μετά από δευτερόλεπτα το έχει ξεχάσει-

Τις προάλλες είχε τσακωθεί με τον προϊστάμενό του, τους άκουσε όλο το κτήριο. Όταν τέλειωσαν τα μπινελίκια, ξαφνικά χαμογελάει και του λέει: "Πάμε για τσιγάρο γιατί γκαγκάνιασα;"
"Δε γαμιέται", λέει ο άλλος, "πάμε" και πήγαν στο καπνιστήριο και άρχισαν να μιλάνε για το Galactica.

Είναι τρελλοί αυτοί οι Ρωμαίοι.

-"Ουφ, τι θα κάνω μαζί σου;"
-"Έχω κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες" μου είπε με πειρακτική φωνή.

Και όχι μόνο εσύ, μοσιού.

Μου είχε λείψει αλλά με έβγαλε από τη δύσκολη θέση να του ζητήσω να έρθει καθώς αυτοπροσκλήθηκε!

Ούτε να πλυθώ δε με άφησε ο λυσσάρης! Όχι ότι με χάλασε, μην είμαι ψεύτρα.

Είχα πολύ καλή διάθεση, τόσο από το σεξ που κάναμε όσο και από τα καραγκιοζιλίκια που έκανε στο ντουζ. Επίσης μοσιού, να ξέρεις κοκκινίζεις κι εσύ, αμ τι νόμιζες; Σε είδα με την οδοντόβουρτσα!

Είχε κάτσει δίπλα μου και χαζολογούσε στο δίκτυο ενώ εγώ διάβαζα το Θείο Πέτρο και την εικασία του Γκόλντμπαχ που μου είχε προτείνει. Έχω γνωρίσει κάμποσους τζαζεμένους μαθηματικούς, τόσο εδώ όσο και στο Στάντφορντ που έκανα το διδακτορικό μου στη θεωρία υπλογισμού. Ο Γ. δεν ήταν ακριβώς τζαζεμένος, ήταν απλά στην κοσμάρα του αλλά με διαφορετικό τρόπο και για διαφορετικούς λόγους. Οι ανοιχτές καρτέλες του browser του ήταν ένα ασύλληπτο ανακάτεμα από τα πιο ετερόκλητα θέματα και πήδαγε από τη μία στην άλλη δείχνοντας το ίδιο ενδιαφέρον.

Του το είπα κιόλας αλλά εκείνος το γύρισε πάλι σε μένα. Δεν ήταν ο πρώτος που είχε προσέξει το μυαλό μου αλλά σίγουρα ήταν ο μόνος που τον είχε μαγνητίσει τόσο. Μπορεί να γίνομαι στερεοτυπική και ομολογώ ότι η κρίση μου βασίζεται μόνο σε προσωπικές μου εμπειρίες αλλά στους άνδρες που είχα σχετιστεί δεν τους άρεσε που ήμουν πιο έξυπνη. Ο Γ. με θαύμαζε χωρίς να με φθονεί και αν και παραδέχομαι πως ο τρόπος που μου συμπεριφερόταν με προβλημάτιζε έντονα ήταν ξεκάθαρο ότι αυτό δεν οφειλόταν σε κάποιο κόμπλεξ.

Από τον τρόπο που λειτουργούσε είχα γρήγορα καταλάβει ότι θέλει να γίνεται το δικό του και στην εργασιακή αλλά και στην προσωπική του ζωή και αν και στην εργασιακή σου έδινε πάντα χρόνο και χώρο να διαφωνήσεις και να τον πείσεις στην προσωπική του ζωή ήταν επέλαση και όποιον πάρει ο χάρος, του εαυτού του συμπεριλαμβανομένου.

Ή τουλάχιστον έτσι είχα καταλάβει.

Δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσει να άγεται από άλλους αλλά μαζί του δε μου έβγαινε αλλιώς. Το γεγονός αυτό με ενοχλούσε και ταυτόχρονα με γοήτευε και ήταν και η πηγή των προβληματισμών μου καθώς δεν μπορούσα να το εξηγήσω.

Δεν ξέρω.

Ίσως η εξήγηση να βρίσκεται στο πως χοροπήδησε η καρδιά μου με το βλέμμα του όταν τον κοίταξα στα μάτια και κατάπια κρατώντας το χαμόγελο μου.

-"Έχει αξία γιατί το κάνεις για μένα."

Αυτή η φράση κλωθογύριζε στο μυαλό μου συνεχώς και δεν έλεγε να φύγει.

Και ο κύριος δίπλα μου ροχάλιζε του καλού καιρού!

...

Πέρασε έτσι μία εβδομάδα. Στη δουλειά -πέραν του χαβαλέ που έκανε όπως και με όλους τους υπόλοιπους- ήταν πολύ τυπικός μαζί μου και η Ε. είναι και η μόνη που το ήξερε. Ο ίδιος μου είχε πει ότι δεν το είχε πει σε κανέναν στη δουλειά και ότι δεν έβρισκε κάποιο λόγο να το κάνει. Ευτυχώς δύο-τρεις φορές που είχαμε πάει μαζί δεν μας είχε πετύχει κάποιος στο parking αλλά αργά ή γρήγορα η τύχη μας θα τελείωνε.

Ήμουν σε μια πολύ βαρετή συνάντηση και η ειδοποίηση ότι είχα μήνυμα ήταν πολύ ευχάριστο distraction. Ήταν από τον Γ. και το άνοιξα για να το διαβάσω.

Τι το ήθελα;

"Θέλω να γονατίσεις γυμνή μπροστά μου και να στον καρφώσω μέχρι το λαιμό."

Κοκκίνισα και υγράνθηκα.

-"Τι έπαθες εσύ;" με ρώτησε ο Ν. γεμάτος περιέργεια.

Τι να του απαντήσω; Τι να κάνω;

-"Με συγχωρείτε για λίγο" είπα και σηκώθηκα να βγω σχεδόν τρέχοντας.
-"Είσαι καλά;" με ρώτησαν με ανησυχία.
-"Ναι, καλά είμαι, συγνώμη, επιστρέφω αμέσως."

Πανάθεμά τον.

Ο Γ. ήταν ακουμπισμένος στην πόρτα απέναντι από το meeting room και μου χαμογέλαγε αυτάρεσκα.

-"Θα σε πνίξω" του είπα ψιθυριστά.
-"Να δούμε ποιος ποιον" μου είπε χαμογελώντας ακόμα περισσότερο.

Και να ήταν μόνο αυτό;

Μία ώρα μετά πήγα να του κάνω παρέα στο κλιμακοστάσιο απέναντι από την είσοδο του γραφείου του. Αφού έκανε το τσιγάρο του, έβγαλε το πουκάμισο από το παντελόνι, ξέσφιξε τη γραβάτα, ανακάτεψε τα μαλλιά του και βγήκε φωνάζοντας από την πόρτα "Πίσω λυσσάρα, θα με γκανιάσεις!" κάνοντας με τα χέρια του το σταυρό.

Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί καθώς όλοι στο γραφείο του γύρισαν και μας κοίταξαν.

Μου έστειλε ένα άηχο φιλάκι και πήγε και κάθισε στο γραφείο του γελώντας.

Από τη μία ήθελα να τον πνίξω και από την άλλη...

Ήμουν ερωτευμένη.

Yeap.

Το ίδιο βράδυ στο σπίτι μου είχαμε περίπου τη σκηνή που μου είχε περιγράψει στο SMS. Ο κύριος καθισμένος σαν πασάς στα Γιάννενα στην πολυθρόνα, με το ένα χέρι στο τσιγάρο και το άλλο στο κεφάλι μου με εμένα γυμνή, γονατισμένη μπροστά του και με το πέος του στο στόμα μου.

...και μετά με έβαλε να κάτσω στα τέσσερα.

...και μετά με ξαναπήρε από πίσω.

Και να σας πω; Μπορεί να με πόνεσε πάλι το ίδιο αλλά αυτή τη φορά...

...αυτή τη φορά το ευχαριστήθηκα.

(συνεχίζεται)

 

~ Εκείνος ~​

Όταν λέμε η καρδιά μου έλιωσε το εννοούμε. Η εικόνα της Χ. να χαμογελάει καθώς κατάπινε δεν ήταν απλά ερωτική. Ήταν… ήταν κάτι άλλο.

Η καρδιά μου χτύπαγε. Είχε χρόνια να το κάνει, είχε χρόνια να μου θυμίσει ότι υπάρχει.

Και η Χ. χαμογέλαγε.

Της έκανα νόημα να έρθει σε μένα και ξάπλωσε στην αγκαλιά μου. Την κράτησα σφιχτά και τη χάιδεψα.

-«Σ’ ευχαριστώ.» της είπα.

Δεν απάντησε, δεν υπήρχε λόγος να απαντήσει. Τη χάιδευα απαλά και χωρίς να το καταλάβω βυθίστηκα στον ύπνο.

Πέρασαν μερικές μέρες έτσι. Δεν βλεπόμασταν κάθε βράδυ και η αλήθεια είναι ότι χρειάζομαι το δικό μου χρόνο ωστόσο ακόμα και τις μέρες που δεν βλεπόμασταν δεν την ξεχνούσα.

Ποιος να μου το ‘λεγε!

Προσπαθούσα να καταλάβω τι ένιωθα για τη Χ.

Καταρχάς ένιωθα και αυτό πήγαινε βαθύτερα από τη σαγήνη που μου προκαλούσε το μυαλό της.

Θυμάμαι ωστόσο πώς ένιωθα για την Κ.

Η μνήμη δεν είναι αξιόπιστη, το ξέρω. Μήπως τα θυμάμαι λάθος; Μήπως τα όσα έγιναν αλλοίωσαν την μνήμη και αντί να θυμάμαι την πραγματικότητα θυμάμαι μια εξιδανικευμένη εκδοχή της;

Αλλά πάλι με την Κ. δεν ήθελα, δεν χρειαζόμουν, κανένα “alone time”. Θυμάμαι πως χτύπαγε δυνατά η καρδιά μου κάθε στιγμή που ήμουν μαζί της και πόσο μου έλειπε όταν δεν ήμουν. Δεν την χόρταινα, δε μπορούσα να τη χορτάσω.

Η Χ. με ερωτευόταν αν δε με είχε ήδη ερωτευτεί.

Κι εγώ;

Τι θα έκανα αν μου πέταγε κανένα «Σ’ αγαπάω»;

Αν μια κατάσταση μπορείς να την ελέγξεις τότε έλεγξέ την και σταμάτα να ανησυχείς. Αν μια κατάσταση είναι πέρα από τον έλεγχό σου τότε πάρε μέτρα για όλα τα ενδεχόμενα και σταμάτα να ανησυχείς.

Το μόνο μέτρο που μπορούσα να πάρω ωστόσο δεν ήθελα να το πάρω.

Πώς να της δείξω να καταλάβει ότι πρέπει να κρατήσει πράγματα για τον εαυτό της; Πώς πρέπει να της δείξω ότι δεν πρέπει να αφεθεί με βάρκα την ελπίδα;

Μια τρύπια βάρκα που μπάζει νερά εδώ και 30 χρόνια;

Επιλογές… όλα είναι επιλογές. Την έκανε τη δική της, την έκανες τη δική σου. Σταμάτα να ανησυχείς.

Είχα ανέβει τυχαία στο 2ο όροφο και την είδα να μπαίνει στο meeting room με καμιά δεκαριά άλλους νοματαίους. Ήταν τόσο όμορφη.

Το διαβολάκι ξύπνησε μέσα μου. Πήγα εκεί που έπρεπε να πάω, τους ξεπέταξα στα γρήγορα και μετά πήγα έξω από το meeting room. Δυστυχώς είχαν τα ρολά κατεβασμένα.

Γαμώτο!

Άνοιξα το κινητό μου και της έστειλα μήνυμα. «Θέλω να γονατίσεις γυμνή μπροστά μου και να στον καρφώσω μέχρι το λαιμό.»

Καύλωσα στη σκέψη.

Πάτησα το “Send” και ακούμπησα στην κάσα περιμένοντας την αντίδρασή της.

Δεν πρέπει να πέρασε πάνω από μισό λεπτό όταν άνοιξε η πόρτα και βγήκε από μέσα η Χ. κόκκινη σαν αστακός πράγμα το οποίο με έκανε να χαμογελάσω σαν κρετίνος.

«Θα σε πνίξω» μου είπε άηχα.

«Άντε και θα δούμε ποιος» της είπα κλείνοντας της το μάτι και συνέχισα «Όταν τελειώσεις τη συνάντηση, έλα από το γραφείο μου να μου κάνεις παρέα στο τσιγάρο.»

Πήρε μερικές ανάσες και επανήλθε στο χρώμα της. Της έστειλα ένα άηχο φιλάκι και κίνησα προς το ασανσέρ.

Πράγματι, περίπου μία ώρα αργότερα κατέβηκε στο γραφείο μου. Όσο με περίμενε στην πόρτα έστριψα το τσιγάρο, πήρα τον αναπτήρα και σηκώθηκα.

Αλλά δεν την πήγα στο καπνιστήριο.

Πήγα στο κλιμακοστάσιο απέναντι ακριβώς από το γραφείο. Τυπικά απαγορεύεται το κάπνισμα εκεί αλλά ήθελα να τη δω μόνη της.

Μπήκαμε στο κλιμακοστάσιο και κάθισα πίσω ακριβώς από την πόρτα ώστε να την εμποδίσω να ανοίξει. Της έκανα νόημα να με πλησιάσει και όταν το έκανε την έσφιξα πάνω μου και της έδωσα ένα παθιασμένο φιλί που της έκοψε την ανάσα ενώ το χέρι μου χούφτωσε από κάτω τα οπίσθιά της.

Αν κατέβαινε κάποιος από το κλιμακοστάσιο θα έβλεπε μια πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα.

Η Χ. ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό.

Σταμάτησα το φιλί και κάθισα στα σκαλιά ενώ εκείνη στεκόταν όρθια μπροστά μου. Ήθελα να τη γλείψω όπως είναι αλλά… Αντιθέτως άναψα το τσιγάρο.

-«Ρεζίλι έγινα» μου είπε μισομαλώνοντάς με.
-«Γιατί μωρό μου;» της είπα αθώα.

Δεν την είχα ξαναπεί μωρό μου. Το βλέμμα της σπινθήρισε.

-«Αφού ξέρεις ότι κοκκινίζω.» μου είπε παραπονεμένα.
-«Γι αυτό ακριβώς το κάνω» της είπα και της έκλεισα το μάτι.
-«Ουφ, τι θα κάνω με σένα;»
-«Θα χαλαρώσεις και θα το απολαύσεις.» της είπα.
-«Εσύ το απολαμβάνεις;» με ρώτησε
-«Όσο δεν φαντάζεσαι, κοριτσάρα μου. Όσο δεν φαντάζεσαι.»

Μου χαμογέλασε.

Έβγαλα το μισό μου πουκάμισο από το παντελόνι.

Η Χ. με κοιτούσε με απορία.

Χαλάρωσα τη γραβάτα.

Ανακάτεψα το μαλλί μου.

Πριν προλάβει να με ρωτήσει τι κάνω άνοιξα την πόρτα με ύφος ανθρώπου που ετοιμάζεται να γίνει γεύμα από πεινασμένο βρικόλακα.

«Πίσω, λυσσάρα, θα με ξεζουμίσεις»

Όλοι στο γραφείο μας κοίταξαν με ενδιαφέρον.

Έκανα με τα χέρια μου σταυρό.

Δεν την έχω ξαναδεί τόσο κόκκινη. Έβαλα τα γέλια. Η Χ. από τη μία φαινόταν να εύχεται να ανοίξει η γη να την καταπιεί και από την άλλη να με ξεκοιλιάσει και να με στραγγαλίσει με τα ίδια μου τα άντερα.

Της έστειλα ένα φιλάκι και κάθισα γελώντας στο γραφείο μου.

Δεν έβλεπα την ώρα να έρθει η ώρα να σηκωθούμε να φύγουμε. Της έγραψα στο messenger πως όταν ήταν να φύγει να με πάρει τηλέφωνο.

Η ώρα πέρασε βασανιστικά αργά αλλά πέρασε. Κατεβήκαμε μαζί στο πάρκινγκ, δεν μας είδε κανείς αλλά ειλικρινά; Στα @@ μου και αν μας έβλεπαν.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και βγήκαμε στην απογευματινή κίνηση μιλώντας περί χαλαρά για θέματα της δουλειάς.

-«Τι θα κάνουμε;» με ρώτησε.
-«Αυτό που σου έστειλα στο μήνυμα.» της δήλωσα.
-«Είσαι τόσο ρομαντικός» μου είπε πειρακτικά.
-«Σουβλάκια μετά» της είπα εξίσου πειρακτικά.

Η γλυκιά προσμονή, η καρδιά μου που επιτέλους χτυπούσε, η καλή της διάθεση, η όμορφη μέρα μου είχαν φτιάξει απίστευτα τη διάθεση.

Ανεβήκαμε σπίτι της, μπήκαμε μέσα αλλά δεν πήγαμε στο δωμάτιό της.

Όχι.

Κάθισα αναπαυτικά στην πολυθρόνα και τη διέταξα να γδυθεί.

Δίστασε για λίγο αλλά υπάκουσε.

Έστριψα ένα τσιγάρο και το άναψα. Η Χ. ήταν γυμνή και στέκονταν όρθια μπροστά μου.

Ξεκούμπωσα το παντελόνι μου και το μποξεράκι μου και τα έβγαλα.

-«Γονάτισε» τη διέταξα.

Η Χ. γονάτισε μπροστά μου χαμογελώντας και ήμουν που ήμουν, απέγινα.

Με κοίταξε.

-«Πάρε με στο στόμα σου, μωρό μου» της είπα. «Πάρε με και σάλιωσέ τον καλά.»

Αυτή τη φορά δεν θα είχαμε «δράματα». Κατάλαβε τι είχα στο μυαλό μου. Έπιασε τα μαλλιά της πίσω και με πήρε στο στόμα της.

Την άτιμη!

Το έκανε τόσο καλά που δεν μου έκανε καρδιά να τη σταματήσω.

Με τα χίλια ζόρια τη σταμάτησα. Σηκώθηκα όρθιος και έβγαλα και τα από πάνω μου και έμεινα τελείως γυμνός.

Όπως ήταν γονατισμένη τον ακούμπησα στο στόμα της. Το άνοιξε και με πήρε όλο μέσα της και άρχισε πάλι να με τσιμπουκώνει βάζοντας όλη της την τέχνη.

Την άτιμη!

-«Λατρεύω τον ενθουσιασμό σου αλλά ξέρεις τι θέλω.» της είπα σταματώντας την εκ νέου.

Με κοίταξε στα μάτια.

Ναι, ήξερε τι θέλω και θα μου το έδινε με την καρδιά της.

Την έβαλα να κάτσει στην πολυθρόνα ακουμπώντας την πλάτη της και τουρλώνοντας το κωλαράκι της. Της έβαλα δάχτυλο μπροστά και άρχισα να παίζω με το μουνάκι της μέχρι που το έκανα να στάζει. Μετά το έβαλα απαλά στην πίσω της τρυπούλα και σιγά-σιγά το έβαλα όλο μέσα.

Ήθελα να την πάρω από πίσω αλλά δεν ήθελα να την πονέσω.

Πάει, χάλασα!

Όπως και την πρώτη φορά μπήκα σιγά-σιγά μέσα της. Όταν μπήκα όλος, τραβήχτηκα σχεδόν μέχρι έξω και ξανά πάλι μέσα, εξίσου σιγά. Η Χ. στέναξε και ο στεναγμός της ήταν μείξη πόνου και καύλας.

Άρχισα να κινούμαι πιο γρήγορα και πιο γρήγορα και πιο γρήγορα. Έμπαινα μέσα της όλος και έβγαινα μέχρι έξω και με τη μανία που είχα δυο-τρεις φορές μου βγήκε τελείως.

Είχα σηκωθεί στις μύτες των ποδιών μου καθώς την έπαιρνα και είχαν αρχίσει να πονάνε αλλά δε με ένοιαζε. Το ευχαριστιόμουν και το ευχαριστιόταν και εκείνη.

Ήταν ακόμα καλύτερο από την πρώτη φορά που την πήρα από πίσω. Τέλειωσα βαθιά μέσα της με σπασμούς χωρίς να σταματήσω να κινούμαι. Ήταν πολύ έντονος οργασμός και κράτησε παραπάνω από το συνηθισμένο μου.

Ήταν…

Τραβήχτηκα και αφηρημένος της έριξα μια δυνατή στα κωλομέρια χωρίς να καταλάβω καλά-καλά τι έκανα.

Με κοίταξε. Την κοίταξα.

-«Ένα» της είπα.

Της έριξα και δεύτερη.

-«Δύο» μου είπε.

Xαμογελώντας!

(συνεχίζεται)

 

~ Εκείνη ~​

-"Γονάτισε" με διέταξε.

Το σεξ με τον Γ. ήταν... τι ήταν;

Εννοώ το σεξ είναι σεξ. Ναι, μαζί του έκανα πράγματα που δεν είχα ξανακάνει αλλά ωστόσο ακόμα και αυτά που είχα ξανακάνει γινόντουσαν με διαφορετικό τρόπο από αυτό που είχα μάθει. Δεν ήταν ότι πως οι προηγούμενοι δεν μου είχαν ζητήσει να κάνω γι αυτούς αλλά ήταν... ήταν τελείως διαφορετικό. Είναι που ζητούσαν παρακλητικά; Ήταν ο δισταγμός που έδειχναν; Ο Γ. έκανε σεξ με τον ίδιο τρόπο που θα ζητούσε ένα ποτήρι νερό. Το έκανε με μια αδιάφορη βεβαιότητα ότι θα ζητήσει κάτι και θα γίνει. Ακόμα και την πρώτη φορά που χμμμμ που με πήρε από πίσω, το ζήτησε, το απαίτησε καλύτερα και έκαμψε όλες τις αντιρρήσεις μου με τρόπο που με είχε εξοργίσει. Με έκανε να θέλω εγώ η ίδια να του το δώσω παρά το γεγονός ότι ο άλλος μου μισός εαυτός ούρλιαζε με λύσσα.

Και το χειρότερο ήταν η συνειδητοποίηση ότι όταν το έκανα μου άρεσε παρόλο που ταυτόχρονα το μισούσα. Αλλά τι πραγματικά μισούσα; Την πράξη; Το γεγονός ότι το έκανα γι αυτόν; Ο άλλος μου μισός εαυτός ήθελε να τον ικανοποιήσει, γιατί; Τι με έσπρωχνε να το κάνω;

Ήθελα ταυτόχρονα να γονατίσω μπροστά του και να τον ικανοποιήσω με όποιο τρόπο του άρεσε και από την άλλη να του φέρω το τραπεζάκι στο κεφάλι.

Ναι, ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Κι έπειτα;

Ήταν ο έρωτας που ένιωθα για εκείνον ή ήταν κάποιο εσωτερικό, αυτιστικό μου challenge να αποδείξω ότι μπορώ να κάνω θυσίες για... για ποιο πράγμα;

Δεν ήξερα τι νιώθει ή για να είμαι ακριβής, δεν ήξερα την ένταση των συναισθημάτων του. Τις τελευταίες μέρες ήταν διαφορετικός μαζί μου, αποζητούσε την παρέα μου, ακόμα και όταν πήγαινε σπίτι του και δεν βλεπόμασταν, με έπαιρνε τηλέφωνο και μιλούσαμε και στο messenger.

Ο Γ. με κοίταζε με το γνωστό του "σκοτεινό" -δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω αλλιώς- χαμόγελο. Η ματιά του είχε προσμονή, είχε πρόκληση, είχε παιχνίδισμα, είχε μελαγχολία... αλλά τέλος πάντων το τελευταίο είναι μόνιμο αν έχεις τα μάτια να το δεις.

Δεν είχε όμως παράκληση.

Αφού θέλεις να το κάνεις, γιατί το ζαλίζεις;

Του χαμογέλασα και γονάτισα μπροστά του. Νά' το πάλι αυτό το σπινθήρισμα στο βλέμμα που με κάνει και λιώνω. Πανάθεμά τον και αυτόν κι εμένα μαζί.

-"Πάρε με στο στόμα σου μωρό μου. Σάλιωσέ με καλά."

Ήταν ταυτόχρονα τρυφερός και απαιτητικός. Δεν ξέρω... δεν ξέρω πως να το πω. Κατάλαβα που το πήγαινε, ήθελε να με πάρει πάλι από πίσω και αυτή τη φορά... αυτή τη φορά ήθελα να του το δώσω...

...μόνο και μόνο γιατί μου το ζήτησε.

"Έχει αξία για μένα, Χ."

Έπιασα τα μαλλιά μου από πίσω και τον πήρα στο στόμα μου. Έβαλα όλη μου την τέχνη γιατί... γιατί ήθελα να το ευχαριστηθεί στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.

Ο Γ. το πήρε αλλιώς και μετά από λίγο με σταμάτησε.

-"Μ' αρέσει ο ενθουσιασμός σου αλλά ξέρεις τι θέλω."

Ναι, ξέρω, δεν το κάνω για να το αποφύγω, βλάκα! Το κάνω για να σε ευχαριστήσω όσο περισσότερο μπορώ.

Τον κοίταξα στα μάτια και η ματιά μου του είπε "ναι, ξέρω τι θέλεις και θα το κάνω. Για σένα."

Με σήκωσε και με έβαλε να κάτσω στα τέσσερα στην πολυθρόνα. Έβαλε το δάχτυλό του μέσα μου και άρχισε να με παίζει μέχρι που άρχισα να ξεφυσάω από την καύλα και την προσμονή. Μετά έβαλε το δάχτυλό του στην πίσω μου τρυπούλα και έσπρωξε σιγά και απαλά μέχρι που μπήκε όλο μέσα. Πονούσα και εκτός από τον πόνο η αίσθηση ήταν εξαιρετικά ενοχλητική. Ωστόσο... ωστόσο...

Τον ήθελα να μπει μέσα μου όχι όμως με το δάχτυλό του. Τον ήθελα μέσα μου.

Τράβηξε το δάχτυλό του και ακούμπησε το πέος του στην τρυπούλα μου. Έσφιξα τα δόντια. Ένιωσα τα χέρια του στα μεριά μου καθώς προσπαθούσε να οδηγήσει σωστά το πέος του. Μπήκε λίγο μέσα μου και άρχισε να πιέζει. Ο σφιχτήρας μου πάλευε με τον εισβολέα και αυτό ταυτόχρονα με πονούσε και με ηδόνιζε. Μπήκε σιγά-σιγά όλος μέσα μου και μου ξέφυγε ένα βογκητό πόνου και ηδονής. Τραβήχτηκε σιγά σιγά και ξαναμπήκε σιγά-σιγά και το επανέλαβε κάμποσες φορές μέχρι που με άνοιξε. Και τότε άρχισε να κινείται πιο γρήγορα.

Ήταν ηδονικά απαίσιο, δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς. Με κράταγε πότε από τους ώμους μου, πότε από τη μέση μου, πότε από τα μαλλιά μου και με έπαιρνε με λυσσώδη ενθουσιασμό, τόσο ώστε κάποιες φορές του βγήκε έξω. Το όλο σκηνικό ήταν ταυτόχρονα ερωτικό και αστείο, δεν ξέρω γιατί. Παραλίγο να μου φύγει ένα γελάκι αλλά κρατήθηκα γιατί φοβήθηκα πως θα το πάρει.

Ο Γ. με έπαιρνε με λύσσα και ο πόνος είχε αντικατασταθεί από τσούξιμο και ηδονή. Ένιωσα τα χέρια του να σφίγγουν σα μέγγενη τη μέση μου και το πέος του να κάνει σπασμούς βαθιά μέσα μου χωρίς να σταματήσει να μπαινοβγαίνει. Μπορεί να μην ήταν χμμμ οργασμικό, αλλά ήταν πολύ... πως να το πω; Πολύ όμορφο και ερωτικό.

Με το ζόρι κρατήθηκα, γούστο έχει να έχουμε κανένα ατύχημα στο σαλόνι.

Ευτυχώς, ευτυχώς δεν είχαμε.

Και τότε ο αφιλότιμος μου τράβηξε μια σφαλιάρα στα πισινά που χοροπήδησα με θυμό και απορία.

...και καύλα.

Δεν είμαστε καλά.

Ήταν τόσο απρόσμενο το τελευταίο που ξέχασα να θυμώσω. Γύρισα και τον κοίταξα και τον είδα να χαμογελάει αλλά... τι ήταν αυτό πάλι;

-"Ένα" μου είπε χαμογελώντας με ένα απειλητικά εύθυμο χαμόγελο.

Μετά μου έριξε και δεύτερη, πιο σιγανή αλλά...

Μου άρεσε!!!!

Οκ, αυτό το παιχνίδι το ξέρω κι εγώ μοσιού.

-"Δύο" του είπα με πονηρό χαμόγελο.

Και μετά έπεσε και τρίτη... και τέταρτη... και πέμπτη...

Και δέκατη.

Μετράγαμε εναλλάξ.

Οι σφαλιάρες στα πισινά δεν ήταν όλες με την ίδια ένταση ούτε σε τακτά χρονικά διαστήματα και ήταν... ήταν απίστευτα ερωτικές.

Πάει, τό'χασα τελείως.

Στη δέκατη σταμάτησε και άρχισε να με φιλάει και να με χαϊδεύει με τη γλώσσα του εκεί που πριν λίγο έπεφταν οι σφαλιάρες.

Με σήκωσε από την πολυθρόνα και με φίλησε με πάθος και ανταπέδωσα με το ίδιο πάθος και ενθουσιασμό.

Και μετά... μετά γονάτισε εκείνος μπροστά μου και άρχισε να με φιλάει και να με γλείφει από το πάνω μέρος της καμάρας μέχρι το μουνάκι μου που δεν ντρέπομαι να το πω σχεδόν έσταζε.

Δεν μου είχαν ξανακάνει καλύτερο στοματικό.

Ναι, πρέπει να ακούστηκα... πάλι.

Και μετά, αφού κάναμε μπάνιο με πήγε για σουβλάκια.

Και δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά ήταν ρομαντικό!

(συνεχίζεται)

 

~ Εκείνος ~​

Ήταν Σάββατο και ήμασταν καλεσμένοι σε μια μάζωξη. Για την ακρίβεια η μάζωξη ήταν στο σπίτι μιας φίλης της και την είχε καλέσει και έτσι βρεθήκαμε ψηλά στην Πετρούπολη όπου έμενε η φίλη της. Δεν είχα ιδιαίτερη διάθεση, δε μου άρεσαν και δε μου αρέσουν οι μαζώξεις αλλά δεν είχαμε κάνει καμία δημόσια εμφάνιση και είχα δει ότι την έτρωγε και έτσι αποφάσισα να μην της χαλάσω το χατήρι. Φόρεσα ή έστω προσπάθησα να φορέσω την καλή μου διάθεση, την πήρα αλά μπρατσέτα και φύγαμε για τελικό.

Η Χ. που έτσι και αλλιώς ήταν πολύ όμορφη κοπέλα, εκείνο το βράδυ έλαμπε. Παρά το γεγονός ότι ήταν μια απλή μάζωξη είχε ντυθεί λες και θα πηγαίναμε σε δεξίωση του πρέσβη και όταν μου άνοιξε και την είδα μου κόπηκε η ανάσα. Δεν λέω, είμαι φαν του καλού περιτυλίγματος αλλά αυτό που με μαγνήτιζε και με γοήτευε και το θαύμαζα και το ζήλευα και το μακάριζα πάνω της ήταν το μυαλό που κρυβόταν μέσα σε αυτό το όμορφο κεφάλι. Όμως αυτό το περιτύλιγμα εκείνη την βραδιά ήταν...

Θεέ μου, ήταν τόσο όμορφη!

Και όμως αυτή η ρημάδα η καρδιά μου αρνιόταν να χτυπήσει με το ίδιο πάθος που χοροπήδαγε κάποτε με την Κ. και πολύ αργότερα με μια άθλια μαϊμού. Δεν μπορούσα να καταλάβω το λόγο, είχε πάνω της ό,τι θα μπορούσα να ονειρευτώ και ακόμα περισσότερο αλλά η γαμιόλα δε χοροπήδαγε.

Είναι ώρες που μισώ τον εαυτό μου με πάθος για διάφορους λόγους και ένας από αυτούς ήταν αυτό που ένιωθα ή για να είμαι ακριβής αυτό που ΔΕΝ ένιωθα στο βαθμό που επιθυμούσα για τη Χ. Ίσως... ίσως γιατί της έκρυβα ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου; Ίσως γιατί δεν μπορούσε να διαπεράσει αυτό το άβατο που μόνο δύο γυναίκες στη ζωή μου κατάφεραν να το περάσουν;

Δεν ξέρω. Ένιωθα πράγματα γι αυτή που δεν είχα νιώσει για καμίαν άλλη μέχρι τότε εκτός της Κ αλλά...

Μισοερωτευμένος;

Μου πήρε χρόνια να καταλάβω το λόγο, η Χ. δεν ήταν ούτε Κ. ούτε Μ. Και οι δύο ήταν σκληρές μέσα τους, survivors, μεγαλωμένες σε ένα περιβάλλον που ούτε τις κατανοούσε ούτε τις αποδεχόταν πραγματικά.

Γιατί ήταν διαφορετικές.

Η Χ. ήταν επίσης διαφορετική αλλά με άλλο τρόπο. Ήταν ένας άνθρωπος σχεδόν απόκοσμης ιδιοφυΐας που ναι μεν αγαπούσε τη μοναξιά του αλλά πέρα από τις σχέσεις της με αγοράκια -ναι, δεν είναι άντρας αυτός που φοβάται μια πιο έξυπνη γυναίκα, αγοράκι είναι, για να μην πω τίποτα βαρύτερο-, είχε μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που είχε αναγνωρίσει και καλλιεργήσει το ταλέντο της.

Δε φοβόμουν μόνο για τον εαυτό μου με αυτά που είχα περάσει από την Κ. Φοβόμουν... φοβόμουν ακόμα περισσότερο μην κάνω κάτι και πληγώσω εκείνο το υπέροχο μυαλό.

Όχι γιατί ήθελα να της κάνω κάποιο κακό, όχι.

Οι προθέσεις μπορεί να μετράνε αλλά ακόμα περισσότερο μετράει το αποτέλεσμα.

Η Χ. δεν έφταιγε σε τίποτα να πέσει θύμα της αυτοκαταστροφικότητάς μου.

. . .​

Η βραδιά περνούσε σχετικά καλά μέχρι... μέχρι που παίξαμε αλήθεια ή θάρρος.

-"Αλήθεια" είπε η Χ.
-"Είσαι ερωτευμένη;" ήταν η ερώτηση που της έγινε.

Δαγκώθηκα και η Χ. με κοίταξε.

-"Ναι" είπε εξακολουθώντας να με κοιτάει και ήθελα να ανοίξει η γη και να με καταπιεί.

Έκανα ό,τι μαλακία μπορούσα εκείνο το βράδυ, έπαιζα συνέχεια θάρρος. Βγήκα στο μπαλκόνι και τραγούδησα το "Έχω ένα μυστικό", χτύπησα κουδούνια στη γειτονιά και τους ζητούσα κωλόχαρτο, πήρα ένα άγνωστο τηλέφωνο και του είπα "είμαι γκέι και με καίει".

Δεν ήθελα να πω αλήθεια, δεν ήθελα να μου γίνει τέτοια ερώτηση.

Ανοησίες... και η Χ. δεν ήταν χαζή.

Στο αυτοκίνητο όταν φύγαμε ήμασταν αμίλητοι και η μουσική... η μουσική δε βοηθούσε καθόλου. Η Χ. τραγουδούσε και με κοίταζε.

Spoiler

Άννα δεν είναι η βροχή που σου χαράκωσε το βλέμμα.
Είναι που είσαι μοναχή κι αν τ' αρνηθείς θα είναι ψέμα.
Ξέρω, ξέρω το δάκρυ το καυτό άμα το δω σε μάτια ξένα.
Άννα γιατί να σου κρυφτώ είμαι μονάχος σαν κι εσένα. ​

Σταμάτησε να μου τραγουδάει.

Έλα λοιπόν και μην ντραπείς, μα σε παρακαλώ μονάχα.
Πες ότι θες όμως μην πεις, πως μ' έχεις αγαπήσει τάχα.​

Και μετά ήρθε η σειρά μου.

Άννα οι άνθρωποι πονούν και τους φοβίζει το σκοτάδι.
Πόσοι για αγάπη δεν μιλούν για να περάσουν ένα βράδυ.
Πόσοι δεν λένε σ' αγαπώ και το ξεχνάνε μόλις φέξει.
Άννα ποτέ δεν θα στην πω αν δεν την νιώσω αυτή τη λέξη.​

Άλλαξα σταθμό και φτάσαμε σπίτι της χωρίς να πούμε άλλη κουβέντα.

-"Καληνύχτα" μου είπε και βγήκε από το αυτοκίνητο.

(συνεχίζεται)

 

Αυτές οι καληνύχτες πόσα κρύβουν.

 

~ Εκείνη ~​

Το μυαλό μου είχε μουδιάσει.

Πόσοι δε λένε σ' αγαπώ και το ξεχνάνε μόλις φέξει.
Άννα, ποτέ δεν θα στην πω αν δεν τη νιώσω αυτή τη λέξη.
​

Το άκουγα μέσα στο μυαλό μου ξανά και ξανά και ξανά. Με είχε προειδοποιήσει, μου το είχε πει με χίλιους διαφορετικούς τρόπους.

Τι δουλειά είχε η ελπίδα στο πιθάρι;

"Τα όνειρα είναι δωρεάν" μου είχε πει, "το ξύπνημα είναι που κοστίζει".​

Συμμαζέψου, είπα στον εαυτό μου. Ενάμιση μήνα τον γνώριζες και δεν τα είχατε καλά καλά ούτε μισό μήνα. Τι περίμενες, να πέσει ξερός από έρωτα επειδή εσύ έχεις πέσει με τα μούτρα στον πρώτο άνθρωπο που δεν σε ήθελε για τον κώλο σου;

Λάθος παράδειγμα.

Ή σωστό. Του άρεσα, το ξέρω, όμως σχεδόν ποτέ δεν με κολάκευε για την εμφάνισή μου σε αντίθεση με το μυαλό μου για το οποίο δεν έχανε ευκαιρία να εκφράζει το θαυμασμό του.

Μήπως τον κόμπλαρε; Μήπως είχε το ίδιο πρόβλημα με όλους μου τους πρώην αλλά από την ανάποδη;

Έπαιζα ναρκαλιευτή στο λάπτοπ μου και δεν τον είχα δει που είχε έρθει από πίσω μου και με κοίταζε. Ένιωσα το βλέμμα του και γύρισα και του χαμογέλασα αλλά αυτός έκανε σα να είχε δει φάντασμα.

-"Τι;" τον ρώτησα.
-"Σημαδεύεις πιο γρήγορα τις νάρκες απ' ότι αν το έκανα εγώ πατώντας στην τύχη σε οποιοδήποτε τετραγωνάκι."
-"Χεχε είμαι τυχερή" του είπα.
-"Όχι, δεν είσαι."

Όχι, δεν ήμουν.

Μου χάιδεψε το μαλλί και με φίλησε τρυφερά στο κεφάλι.

-"Σε αφήνω, πάω να κλάψω" μου είπε παιχνιδιάρικα και δεν έδωσα περισσότερη σημασία.​

Μήπως θα έπρεπε να είχα δώσει;

Φτάσαμε έξω από το σπίτι μου. Το μυαλό μου ήταν ακόμα μουδιασμένο, αρνούνταν να πάρει στροφές.

Ήθελα να μείνω και πάλι μόνη μου... και δεν ήθελα.

-"Καληνύχτα" του είπα και βγήκα από το αυτοκίνητο.

Δε με ακολούθησε. Μακάρι να με ακολουθούσε αλλά... έπρεπε να το θέλει και ο ίδιος, δεν έχει αξία αλλιώς. Άνοιξα την είσοδο και μπήκα μέσα χωρίς να γυρίσω να ρίξω ούτε ένα βλέμμα.

Μπήκα στο σπίτι μου. Γδύθηκα, ξεβάφτηκα και έπεσα να ξαπλώσω αλλά ο ύπνος δεν ερχόταν. Πήρα ένα βιβλίο και άρχισα να το διαβάζω, μηχανικά στην αρχή αλλά κατάφερε να με απορροφήσει. Με επανέφερε ο χτύπος του κινητού μου. Ήταν ο Γ. και το σήκωσα μηχανικά.

-"Κοιμάσαι;" με ρώτησε.
-"Όχι, δεν έχω κοιμηθεί ακόμα."
-"Μήπως... μήπως ενοχλώ; Θέλεις να κλείσουμε;"
-"Δεν ξέρω τι έχουμε να πούμε Γ. Νομίζω ότι ήσουν εκκωφαντικά ξεκάθαρος."
-"Ναι, ήμουν" μου είπε.
-"Δεν τα έχω μαζί σου Γ. Από την αρχή ήσουν εκκωφαντικά ξεκάθαρος, εγώ ήμουν που έκλεινα τα αφτιά μου."
-"Μετάνιωσες;"
-"Όχι, Γ. δεν μετάνιωσα. Έγινα σοφότερη."
-"Fair."

Σιωπή.

-"Χ. δεν... δεν..."
-"Δε χρειάζεται να πεις κάτι. Θα το ξεπεράσω."
-"Δεν... πώς... πώς να σου δώσω να καταλάβεις;"
-"Νομίζω ότι κατάλαβα ό,τι έπρεπε να καταλάβω" του είπα ψυχρά.
-"Δεν σου αξίζω" μουρμούρισε.

Νευρίασα.

-"Και το αποφασίζεις εσύ για μένα, Γ;"
-"Ναι!" μου είπε και φουντώνοντάς με ακόμα περισσότερο.
-"Μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου."
-"Ναι έχω. Και έχω ακόμα μεγαλύτερη για το δικό σου."
-"Ξέρεις κάτι; Μπορεί η πρόθεση να είναι τελείως διαφορετική αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Δε με αντέχεις."
-"Δεν φαντάζεσαι πόσο λάθος έχεις."
-"Δεν φαντάζεσαι πόσο αδιάφορο μου είναι αυτή τη στιγμή κύριε Project Manager! Το αποτέλεσμα μετράει."

Ξεσπούσα πάνω του τον θυμό μου. Ξεσπούσα πάνω του γιατί τον είχα ερωτευτεί ενώ εκείνος όχι. Ξεσπούσα πάνω του γιατί αγνοώντας όσα μου είχε πει πίστευα ότι κάτι... κάτι θα τον αλλάξει. Ξεσπούσα πάνω του γιατί εγώ του έδινα περισσότερα από αυτά που έδινε ή που θα μπορούσε να δώσει.

Κάτω από το σπίτι μου πέρασε ένα αυτοκίνητο με τέρμα τη μουσική. Το άκουσα και από το παράθυρο και από το κινητό.

-"Γ. που είσαι;"
-"Από κάτω."

Πρέπει να είχε περάσει πάνω από μια ώρα που βγήκα από το αυτοκίνητό του. Κοίταξα το ρολόι.

Διόρθωση, ήταν δύο ώρες και κάτι.

-"Δεν έφυγες;" τον ρώτησα με φανερή απορία.
-"Όχι" μου είπε.
-"Και τι κάνεις;"
-"Μιλάω μαζί σου."
-"Και πριν τι έκανες;"
-"Τίποτα."
-"Γιατί δεν έφυγες;"
-"Γιατί δεν έχω που να πάω."
-"Σπίτι σου;"
-"Και με όλο το σύμπαν διαθέσιμο Χ, πάλι δεν έχω που να πάω."
-"Τι θες από εμένα ρε Γ;" τον ρώτησα με πίκρα.
-"Τίποτα."
-"Και τότε τι θες;"
-"Έχει σημασία;"
-"Ναι, έχει. Για μένα τουλάχιστον έχει."
-"Γιατί;"

Σιωπή.

-"Δεν... δεν σου αξίζει να περνάς το μαρτύριο της σταγόνας. Ίσως είναι καλύτερα έτσι" μου είπε.

Σιωπή.

-"Πριν φύγω θέλω να σου πω κάτι, μπορείς να μου ανοίξεις λίγο την πόρτα; Δεν θα μπω μέσα αλλά θέλω να σε κοιτάζω στα μάτια."
-"Όχι."

Πέρασε ένα λεπτό ίσως και δύο.

-"Ακόμα κι έτσι... Ναι, δεν είμαι ερωτευμένος... αλλά να με πάρει ο διάολος αν δεν νιώθω για σένα όπως δεν είχα νιώσει ποτέ τα τελευταία έξι χρόνια. Δεν σου αρκεί, το δέχομαι, εγώ πρώτος λέω ότι σου αξίζει κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που μπορώ να σου δώσω..."

Σιωπή.

-"Κάνεις... κάνεις την καρδιά μου να χτυπάει. Μακάρι... μακάρι να μπορούσε να χτυπήσει τόσο δυνατά μέχρι που να σπάσει... να σπάσει, να διαλυθεί... δε με νοιάζει. Μακάρι... μακάρι να μπορούσε."
-"..."
-"Δεν ξέρω, δεν ξέρω τι σκατά είναι λάθος πάνω μου. Αλλά είναι *πάνω* μου, όχι πάνω σου."

Σιωπή.

-"Δεν έχω να πω κάτι άλλο Χ."
-"Τι περιμένεις να σου πω;"
-"Ότι με άκουσες Χ. Τίποτα περισσότερο."

Ξαφνικά δε με χώραγε ο τόπος.

Δεν με έπαιζε. Το ξέρω. Δεν με έπαιζε και όχι δεν κορόιδευα τον εαυτό μου. Ήταν απόλυτα ειλικρινής, ήταν αυτό που ήταν πάντα. Έπαιρνε ό,τι του ερχόταν, όπως του ερχόταν και μπορεί να βλαστήμαγε αλλά προχωρούσε. Πάντα προχωρούσε. "Δυο φορές να πέσεις τρεις φορές να σηκωθείς" έλεγε και ας μην είχε αριθμητικά νόημα.

Αν σου κάνει αυτό που σου δίνει πάρ'το και συνέχισε. Αν δε σου κάνει άστο και προχώρα.

Ήμουν ερωτευμένη αλλά δεν έβλεπα τι μέλλον μπορεί να είχα μαζί του.

Choices... it's all about choices.

-"Μη φύγεις" του είπα. "Κατεβαίνω κάτω."
-"..." -δισταγμός.
-"Με άκουσες;"
-"Ναι, σε άκουσα."

Σηκώθηκα και ντύθηκα στα γρήγορα και κατέβηκα κάτω. Ήταν ακόμα με το κουστούμι του αν και είχε ξεσφύξει τη γραβάτα. Εγώ πάλι ήμουν με τη φόρμα. Του χτύπησα το τζάμι και μου άνοιξε την πόρτα. Μπήκα μέσα.

-"Ξεκίνα" του είπα.
-"Πού πάμε;" με ρώτησε.
-"Σπίτι σου να αλλάξεις."
-"Και μετά;"
-"Όπου νά 'ναι."

Έβαλε μπρος το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε.

(συνεχίζεται)

 

~ Εκείνος ~​

Όλο μου το είναι ούρλιαζε να την ακολουθήσω. Έσφιξα τα δόντια και δεν κουνήθηκα ρούπι. Το βλέμμα μου ήταν καρφωμένο στο κενό.

Δεν ξεκίνησα, δεν είχα που να πάω. Ακόμα και στην άκρη του σύμπαντος θα είχα το βλέμμα της να με κυνηγάει και να με στοιχειώνει. Το βλέμμα της όταν με είδε να αλλάζω χρώμα ενώ απαντούσε "Είμαι".

Τον νοιάζεσαι αυτό τον άνθρωπο έστω και με τον τρόπο σου. Είναι ένα σπάνιο λουλούδι που θες να το κοιτάς, να το προσέχεις αλλά όχι να το μαγαρίσεις.

Η Χ. ήταν όπως όλες οι κοπέλες με τις οποίες είχα σχετιστεί. Δοτική, πρόθυμη να ικανοποιήσει, να δώσει. Όμως... όμως γιατί το έκανε αυτό; Ήταν γιατί αυτός ήταν ο πραγματικός της εαυτός ή γιατί δεν άντεχε πλέον τη μοναξιά της και έπεσε με τα μούτρα στον πρώτο άνθρωπο που το μυαλό της τον μαγνήτισε αντί να τον τρομάξει;

Πόση μοναξιά μπορούσε να κρύβει μέσα της; Ναι, ήταν πραγματίστρια, κι έπειτα;

Τι ζόρι τραβάς μωρέ μαλάκα με μάλωσε ο μισός μου εαυτός; Εντάξει, δεν νιώθεις όπως με την Κ. Ίσως ποτέ δε θα νιώσεις, και;

Και τι; Να θυσιάσω χρόνια από τη ζωή μου όπως με την πρώην γυναίκα μου επειδή της έδωσα το λόγο μου; Γιατί να μην το κόψω εδώ και να πάω για άλλα;

Κάλιο πέντε και στο χέρι;

Τι δουλειά είχε η ελπίδα στο πιθάρι, μεγάλε;

Carpe fucking diem minimum credula fucking postero.

Αργά ή γρήγορα οι δαίμονες μέσα σου θα θα ξυπνήσουν και θα ζητήσουν την τροφή τους. Και τι θα κάνεις τότε; Αυτό που κάνεις πάντα, θα τους ταΐσεις με κομμάτια που θα σκίσεις από την ίδια σου τη σάρκα, καταστρέφοντας τα πάντα γύρω σου. Δεν της αξίζει αυτό, δεν της αξίζει. Δεν μπορείς να το μαγαρίσεις αυτό το λουλούδι, ΓΤΧΣ μέσα, δεν έχεις το δικαίωμα.

Είχα πέσει πάνω στο τιμόνι.

ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ούρλιαξε ο δαίμονάς μου.

Και ότι σε μελέταγα, του απάντησα.

Δεν ξέρω κι εγώ πόση ώρα έμεινα πάνω στο τιμόνι. Ήθελα να την ακούσω.

Της όφειλα μια εξήγηση.

-"Ναι;"
-"Κοιμάσαι;" --τι ηλίθια ερώτηση...
-"Όχι, δεν έχω κοιμηθεί."
-"Μήπως ενοχλώ;" --εμ τι κάνεις;
-"Δεν ξέρω τι έχουμε να πούμε Γ." μου είπε και συνέχισε "Ήσουν εκκωφαντικά ξεκάθαρος."
-"Ναι, ήμουν" της είπα στενάζοντας.
-"Δε μου φταις εσύ. Από την αρχή ήσουν, εγώ δεν σε άκουγα."
-"Το μετάνιωσες;"
-"Όχι, Γ. δεν το μετάνιωσα... αν μη τι άλλο έγινα σοφότερη" μου είπε με πίκρα που δεν κρυβόταν.
-"Fair." --τι να πεις... τι μπορείς να πεις;
-"Άκου Χ... εγώ..."
-"Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα περισσότερο. Μεγάλο κορίτσι είμαι, θα το ξεπεράσω."
-"Δεν... όχι... δεν με καταλαβαίνεις... Θέλω-" αλλά δεν πρόλαβα να τελειώσω με έκοψε.
-"Κατάλαβα ό,τι χρειαζόταν να καταλάβω."
-"Δεν σου αξίζει κάποιος σαν εμένα, Χ. μου"
-"Και το αποφασίζεις εσύ για μένα ρε Γ;" μου είπε νευριασμένη.
-"Ναι" --ναι, και ας κοπανίσω και το κεφάλι μου στον τοίχο αν χρειαστεί.
-"Μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου" μου είπε ακόμα πιο νευριασμένη.
-"Ναι, έχω Χ. και έχω ακόμα μεγαλύτερη ιδέα για το δικό σου εαυτό."
-"Ξέρεις κάτι; Στο τέλος της ημέρας όποιος και αν είναι ο λόγος το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, δε με αντέχεις."

Εξοργίστηκα. Μπορούσε να με κατηγορήσει για τα πάντα αλλά όχι γι αυτό. ΟΧΙ ΓΙ ΑΥΤΟ. Πήρα βαθιές ανάσες προσπαθώντας να ανακτήσω την ψυχραιμία μου.

-"Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο λάθος είσαι" της είπα σιγανά.
-"Εσύ δε μπορείς να φανταστείς πόσο αδιάφορο μου είναι. Το αποτέλεσμα μετράει. Εσύ το λες συνέχεια κύριε Project Manager, το αποτέλεσμα μετράει."

Μου γύρισε το μάτι. Προσπάθησα πάλι να πάρω βαθιές ανάσες για να ηρεμήσω. Την κατάσταση δεν βοήθησε ένας κάγκουρας που πέρασε με τη μουσική στο τέρμα.

-"Γ. που είσαι;" με ρώτησε με φανερή απορία.

Δεν είχε νόημα να της πω ψέμματα, θα πρέπει ο μαλάκας να ακούστηκε και από το τηλέφωνο.

-"Από κάτω."

Παύση.

-"Δεν έφυγες;"
-"Δεν έχω που να πάω."
-"Δεν έχεις σπίτι;"
-"Όλο το Σύμπαν είναι διαθέσιμο αλλά δεν έχω που να πάω."

Παύση.

-"Τι θες από εμένα ρε Γ." με ρώτησε μην κρύβοντας την πίκρα της.

"Εσένα θέλω. Αλλά δεν μπορώ να σε έχω... γιατί δεν μπορώ να σου δώσω όσα επιθυμείς, όσα αξίζεις" ήθελα να της πω αλλά...

...αλλά δεν το είπα.

-"Τίποτα".
-"Και τότε τι κάνεις εδώ; Τι θες;"
-"Έχει σημασία;"
-"Ναι, για εμένα έχει" μου είπε.
-"Γιατί;" --τι ηλίθια ερώτηση.

Δεν πήρα απάντηση. Τι να μου πει.

Αν είναι να πονέσει, να πονέσει τώρα και να τελειώσει.

-"Δεν σου αξίζει να περάσεις το μαρτύριο της σταγόνας. Ίσως... ίσως να είναι καλύτερα έτσι."

Σιωπή...

Δες την μια τελευταία φορά έτσι, κοίταξέ την στα μάτια, πες της την αλήθεια σου και φύγε σαν κύριος... όσο είσαι ακόμα κύριος.

-"Θέλω... θέλω να σου πω κάτι αλλά... αλλά θέλω να σε κοιτάζω στα μάτια όταν στο πω. Μπορείς να μου ανοίξεις; Δεν θα μπω μέσα... απλά θα σου πω αυτό που έχω να σου πω και θα φύγω."
-"Όχι."

Φοβάται ότι θα προσπαθήσεις να παίξεις μαζί της πάλι. Δεν θέλεις, ποτέ σου δεν το θέλησες με εκείνη αλλά το έκανες. Εσύ φταις.

Ναι, έφταιγα. Ωστόσο όφειλα και σε εκείνη και στον εαυτό μου να της πω αυτό που ήθελα. Όχι για να την κάνω να νιώσει καλύτερα, αλλά για να πάρει το closure που της αξίζει.

Για να πάρουμε και οι δύο το closure μας.

-"Ακόμα κι έτσι... Ναι, Χ. δεν είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Όμως... όμως να με πάρει ο διάολος αν δε νιώθω για σένα όπως δεν έχω νιώσει τα τελευταία 6 χρόνια. Δεν σου αρκεί, το δέχομαι, εγώ πρώτος σου είπα ότι αξίζεις περισσότερα απ' όσα μπορούσα να σου δώσω. Κάνεις... κάνεις την καρδιά μου να χτυπάει και πάλι. Μακάρι να χτύπαγε τόσο δυνατά που να σπάσει, να σπάσει. Να γίνει χίλια κομμάτια, δε με νοιάζει, μακάρι... μακάρι να μπορούσε."

Αναστέναξα.

-"Δεν ξέρω ποιο σκατά είναι το πρόβλημά μου αλλά είναι δικό μου... δεν είναι δικό σου και δε θέλω να γίνει δικό σου."

Μια φορά μου 'χες πει, δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι.
Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη.
​

"Δεν έχω κάτι άλλο Χ."
-"Τι περιμένεις να σου πω;"
-"Ότι με άκουσες. Τίποτα περισσότερο."

Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω, το τέλος πριν να δω,
κάθε νύχτα που περνάει, γυρίζω ξανά, σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι,
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα, αυτό το σώμα, που μένει χρόνια χωρίς σκιά.
Κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία.
Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω.​

Exeunt omnes.

Πριν προλάβω να την καληνυχτίσω όμως...

-"Μη φύγεις. Κατεβαίνω."

Δίστασα, δεν έβλεπα το νόημα.

-"Με άκουσες;"
-"Ναι, σε άκουσα-" ξεκίνησα να λέω μα μου έκλεισε το τηλέφωνο πριν προλάβω να τελειώσω.

Μου χτύπησε το τζάμι και μπήκε μέσα φουριόζα. Δεν με άφησε να μιλήσω.

-"Ξεκίνα" μου είπε.
-"Πού πάμε;"
-"Σπίτι σου να αλλάξεις."
-"Και μετά;"
-"Όπου νά' ναι."

Τι θέλεις από εμένα ρε Χ. Τι θέλεις; Γιατί μου το κάνεις δύσκολο; Γιατί το κάνεις αυτό... και σε μένα και σε σένα;

Δεν μίλησα. Έβαλα μπρος και ξεκίνησα. Οι δρόμοι ήταν άδειοι και λίγη ώρα μετά είχαμε φτάσει έξω από το σπίτι μου. Ανέβηκα μηχανικά και πέταξα τα ρούχα μου βγάζοντάς τα. Φόρεσα κι εγώ μια παλιά φόρμα και κατέβηκα. Μπήκα μέσα και έβαλα μπρος. Δε με ρώτησε που πάμε και ούτε κι εγώ καλά καλά ήξερα.

Ξεκίνησα χωρίς να σκέφτομαι, σαν το αυτόματο. Άγιος Στέφανος, Φράγμα, Μαραθώνας, Σχοινιάς... Μύτη. Σταμάτησα το αυτοκίνητο μπροστά από τη θάλασσα. Το φεγγάρι ήταν ολόγιομο.

Έστριψα μηχανικά ένα τσιγάρο και το άναψα. Η Χ. με κοίταζε, το ένιωθα, αλλά δεν... δεν είχα το κουράγιο να σηκώσω τα μάτια μου.

-"Αλήθεια ή Θάρρος;"

Δείξε θάρρος, είπα στον εαυτό μου... δείξε θάρρος και διάλεξε αλήθεια.

-"Αλήθεια."
-"Τι νιώθεις για εμένα Γ;"
-"Μου αρέσεις Χ. Όλα πάνω σου μου αρέσουν. Κάνεις την καρδιά μου να χτυπάει και πάλι... δε θα σου πω ψέμματα όμως, δεν... δεν χτυπάει όσο δυνατά... όσο δυνατά..."
-"Όσο δυνατά τι;"
-"Δεν ξέρω. Όσο θα... όσο θα ήθελα. Όσο είχε χτυπήσει κάποτε... μέχρι... μέχρι που έσπασε."
-"Δεν θέλω να σπάσει Γ. Μου αρκεί που χτυπάει."
-"Όχι, δεν αρκεί. Δεν... σου..."

Μου έκλεισε το στόμα με το στόμα της και το φιλί... Θεέ μου, ένιωσα να μου ρουφάει την ψυχή.

ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ, να' τος πάλι.

Δοκίμασα να τραβηχτώ αλλά με άρπαξε από το σβέρκο και με κράτησε πάνω της.

ΧΜΜΜ... ΑΘΩΟΣ ΜΕΧΡΙ ΝΕΩΤΕΡΑΣ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ... ΣΥΝΤΟΜΑ!

Το χάραμα μας βρήκε εμένα γυρτό στην αγκαλιά της και εκείνη να με χαϊδεύει απαλά στα μαλλιά.

(συνεχίζεται)

 

~ Εκείνη ~​

Ο Γ. έστριψε το τσιγάρο του και το άναψε. Πάλευα με τον εαυτό μου και δεν μπορούσα να αποφασίσω. Είχε ένα δίκιο, ό,τι είναι να γίνει δεν μπορεί να γίνει τηλεφωνικά. Πρέπει να γίνει με τον έναν να κοιτάζει τον άλλο στα μάτια.

-"Κοίτα με" του είπα και γύρισε απρόθυμα το βλέμμα του προς εμένα. Η ώρα της αλήθειας, λοιπόν.
-"Αλήθεια ή θάρρος;"

Παύση. Ξεφύσημα. Τράβηγμα βαθιάς ρουφηξιάς από το τσιγάρο του.

-"Αλήθεια."
-"Τι νιώθεις για μένα;"

Μου απάντησε χωρίς καν να το σκεφτεί.

-"Μου αρέσεις Χ, δεν υπάρχει κάτι πάνω σου που να μη μου αρέσει. Έκανες... κάνεις την καρδιά μου να χτυπήσει ξανά..."

Κόμπιασε. Τράβηξε βαθιά ρουφηξιά ενώ το χέρι του έτρεμε.

-"Δε.. δε θέλω να σου πω ψέμματα όμως. Δεν χτυπάει... δεν χτυπάει τόσο δυνατά όσο... όσο..."

Η φωνή του έτρεμε. Έσφιξα τα δόντια μου και πίεσα τον εαυτό μου να κάνει την ερώτηση.

-"Όσο τι;"

Χαμήλωσε το βλέμμα.

-"Δεν ξέρω" είπε αναστενάζοντας. "Όσο... όσο θα ήθελα... όσο χτύπησε... όσο χτύπησε κάποτε..."

Παύση.

-"Μέχρι που έσπασε."

Κοίταζε στο πουθενά.

Σχεδόν ένιωσα τη μοναξιά του σαν ένα κύμα ψύχους που τον πάγωνε και τον έπνιγε.

-"Δε θέλω να σπάσει Γ. Θέλω να συνεχίσει να χτυπάει, μου αρκεί που χτυπάει."
-"Όχι... δεν αρκεί. Δεν σου..."

Έσκυψα και τον φίλησα κόβοντάς τον. Έβαλα τη γλώσσα μου μέσα στο στόμα του, πήρα για πρώτη φορά μαζί του την κατάσταση στα χέρια μου. Ο Γ. προσπάθησε να τραβηχτεί αλλά τον έπιασα από το σβέρκο και τον κράτησα.

Εδώ θα μείνεις ρε βλάκα μαζί μου. Γιατί σε θέλω. Γιατί δε μου πούλησες έρωτες, δε μου πούλησες παραμύθια. Τόσο μπορείς να δώσεις, θα το πάρω. Εγώ αποφασίζω για μένα.

Δεν ξέρω πόση ώρα κράτησε αυτό το φιλί. Δεν προσπάθησε να ξαναφύγει, σταμάτησε όταν το σταμάτησα εγώ. Τον κοίταξα στα μάτια.

-"Σ' αγαπάω" του είπα.

Δεν απάντησε αλλά το πρόσωπό του αυτή τη φορά φωτίστηκε. Δεν χρειαζόμουν άλλη απάντηση.

-"Πάμε να περπατήσουμε;" με ρώτησε.
-"Πάμε" του είπα.

Βγήκαμε έξω στη νύχτα και περπατήσαμε χεράκι-χεράκι την παραλία. Γυρίσαμε στο αυτοκίνητο και κάτσαμε στο πίσω κάθισμα αλλά αυτή τη φορά δεν είχε "παιχνίδι". Έπεσε εκείνος στην αγκαλιά μου και τον χάιδευα απαλά στα μαλλιά μέχρι που μας βρήκε το ξημέρωμα.

Ανασηκώθηκε από την αγκαλιά μου.

-"Σε θέλω" μου είπε και χαμογέλασα.
-"Εδώ;" τον ρώτησα.
-"Εδώ" μου απάντησε.

Ήμασταν σε απόμερο σημείο αλλά ειλικρινά ούτε που κοίταξα. Του κατέβασα τη φόρμα και χωρίς καν να μου το ζητήσει έπεσα και τον πήρα στο στόμα μου. Μετά γδύθηκα και ανέβηκα πάνω του. Μας πήρε λίγη ώρα να βρούμε το ρυθμό μας αλλά όταν τον βρήκαμε του δώσαμε και κατάλαβε. Είχα πλεγμένα τα χέρια μου στο σβέρκο του, τα μάτια μου κλειστά και τον Γ. να με γεμίζει με το πέος του βαθιά μέσα μου. Ήταν από τους πιο έντονους οργασμούς μου, αλλά ήταν το ίδιο το σκηνικό που το έκανε απλά ανεπανάληπτο. Σταμάτησα και τον κοίταξα στα μάτια. Με κοίταξε κι αυτός και το χαμόγελό του με έκανε να λιώσω ακόμα περισσότερα.

Μη το πεις αφού φοβάσαι. Δε χρειάζεται. Μου αρκεί που το καταλαβαίνω εγώ.

Κατέβηκα από πάνω του, έσκυψα και τον πήρα στο στόμα μου και δοκίμασα την ίδια μου τη γεύση. Τον πήρα βαθιά μέσα μου, τον έπαιξα με τη γλώσσα μου μέχρι που δεν άντεχε και μετά άρχισα πάλι να κουνιέμαι στο ρυθμό που μου έδινε το χέρι του. Τον άκουσα να βογκά και μετά σταμάτησε αλλά εγώ συνέχισα και με το χέρι του μου έδινε όλο και πιο γρήγορο ρυθμό μέχρι που ένιωσα πάλι τους γνώριμους σπασμούς μέσα στο στόμα μου και το σπέρμα του να γεμίζει με ριπές το στόμα μου. Με κράτησε ακίνητη και κατάπινα την κάθε ριπή και όχι απλά δεν ένιωθα αηδία, ένιωθα υπέροχα.

Τραβήχτηκα απαλά και του έδωσα ένα πεταχτό φιλάκι στο κεφαλάκι που τον έκανε να γελάσει. Με σήκωσε και με φίλησε με πάθος χωρίς να τον νοιάξει που πριν λίγο το στόμα μου είχε μέσα του το πέος του και μετά το σπέρμα του. Με φίλησε βαθιά και η γλώσσα του εξερεύνησε όλο μου το στόμα. Με φιλούσε και με χάιδευε και εκείνη την ώρα τίποτε άλλο στον κόσμο δεν είχε σημασία.

(συνεχίζεται)

 

Το φιλί μετά την πιπα είναι ιερό... Εύγε!

 

Αναπνέουμε για τη συνέχεια ...