Τρίτη παράβαση

~ Εκείνος ~​

Είχε περάσει μια εβδομάδα. Ήμασταν σπίτι μου και η Χ. κοιμόταν του καλού καιρού. Εγώ είχα ξυπνήσει από το όνειρο που είχα δει.

Φοβισμένος και καυλωμένος.

Είχα κάμποσα χρόνια που είχα μάθει για το BDSM και προσπαθούσα να εντάξω τον εαυτό μου κάπου... κάπου. Το D/s και το M/s δε μου πήγαιναν και το έβλεπα αλλά νόμιζα ότι το λάθος είμαι εγώ, πώς εγώ δεν κάνω κάτι καλά, εγώ δεν το βλέπω σωστά.

Τα όνειρα ήταν πάντα τα ίδια μα δε μπορούσα να καταλάβω τι ήταν αυτό που με έφτιαχνε γιατί ήξερα ότι δεν είναι ο πόνος. Τι ήταν;

Παρά το γεγονός ότι είχα ξυπνήσει στα αφτιά μου άκουγα ακόμα τον ήχο του μαστιγίου που έπεφτε σε μια πλάτη και τον πνιχτό ήχο του πόνου μέσα από το φιμωμένο στόμα. Στα μάτια μου είχα ακόμα τα σημάδια από την κάφτρα του τσιγάρου στην πλάτη και στο στήθος, το ποτάμι του λιωμένου κεριού στο εσωτερικό των μηρών...

Στη Χ. δεν είχα πει τίποτα γι αυτά. Δεν το είχα προχωρήσει από εκείνο το παιχνίδι με τις σφαλιάρες στον κώλο παρά το χαμόγελό της. Δεν του είχα δώσει καν σημασία και έπειτα... κι έπειτα φοβόμουν.

Δε φοβόμουν την απόρριψή της, όχι. Φοβόμουν... δεν ξέρω κι εγώ καλά-καλά τι φοβόμουν. Είχα παίξει με την πρώην γυναίκα μου και παρόλο που μπορούσα να μαζέψω τον εαυτό μου, εύκολα ή δύσκολα, ήξερα ότι είχα την τάση να ξεφεύγω. Αυτή την ευδαιμονία δεν μπορούσα να την κατατάξω, δεν ήξερα να την κατατάξω. Δεν ήταν σεξουαλικής υφής, ήταν... είναι... κάτι άλλο. Κάτι... κάτι δαιμονικά ηδονικό και ταυτόχρονα τρομαχτικό. Πώς μπορούσε να είναι ηδονικό και να μην είναι σεξουαλικό; Δεν έβρισκα απαντήσεις όσο και αν έψαχνα.

Σηκώθηκα από το κρεββάτι και πήγα και κάθισα στον υπολογιστή. Τον άνοιξα και μπήκα να χαζέψω στο φόρουμ ενώ ταυτόχρονα είχα ανοίξει δυο-τρεις άλλες σελίδες με φωτογραφίες S/m περιεχομένου. Δεν την κατάλαβα που ξύπνησε, ούτε την κατάλαβα που ήρθε από πίσω μου. Δεν την είδα, την ένιωσα κι εννοώ αυτό το περίεργο συναίσθημα που έχουμε ότι κάποιος μας κοιτάζει.

Η Χ. κοιτούσε σαν υπνωτισμένη. Εγώ έχασα το χρώμα μου και για μερικές στιγμές επικράτησε νεκρική σιγή μέχρι που την έσπασε η Χ.

-"Τι είναι αυτά;"

Αυτή τη φορά δεν είχε αλήθεια ή θάρρος καθότι η περίσταση απαιτούσε και τα δύο. Έκανα να κλείσω τον υπολογιστή για να κάτσουμε να μιλήσουμε, δηλαδή να της πω αυτά που είχα να της πω και αυτή να φύγει τρέχοντας.

-"Μη τον κλείσεις" μου είπε.
-"Δεν ξέρω τι να σου πω" της είπα απολογητικά.
-"Είσαι σαδιστής;" με ρώτησε ορθά-κοφτά και το ομολογώ ένας ντουβρουτζάς μου ήρθε.
-"Εεε.. εεχχμμ...εεεε" προσπάθησα να πω αλλά είχα μείνει τόσο μαλάκας που το στόμα μου αρνούνταν να συνεργαστεί με το μυαλό.

Μέχρι το τέλος της αιωνιότητας να προσπαθούσα να μαντέψω την αντίδρασή της δεν θα την είχα προβλέψει. Έβαλε τα γέλια.

-"Από τον Άρη νομίζεις ότι έπεσα Γ. μου;"
-"Τι... τι εννοείς; Εννοώ... τι... τι εννοείς;"
-"Βαθιές ανάσες μωρό μου" μου είπε εξακολουθώντας να γελά.

Πήρα βαθιές ανάσες.

-"Ξέρεις... ξέρεις από BDSM?"
-"Από τι;"
-"Από... που... που ξέρεις ότι είμαι σαδιστής;"
-"Δεν είναι φανερό;"
-"Πού; Εννοώ... πώς; τι;"
-"Είδα πως κοίταζες τη οθόνη, αστραχάν μου" μου είπε και μου έδειξε με το χέρι της φωτογραφία που έβλεπα με τα σημάδια από τσιγάρο σε μια γυμνή πλάτη. Έβαλε τα γέλια πάλι. "Και μετά λες ότι εγώ κοκκινίζω."

Έκλεισα τον υπολογιστή από το κουμπί, ούτε καν shutdown δεν έκανα.

Τι να κάνω; Αυτό που κάνω πάντα σε loose loose καταστάσεις: το μαλάκα χωρίς φόβο, χωρίς πάθος.

-"Με παρακολουθείς τυροπιτάκι μου;"
-"Όχι, ντολμαδάκι μου, απλά ξύπνησα και δε σε είδα δίπλα μου και ήρθα να δω τι κάνεις. Είχες τα χέρια πάνω στο γραφείο πάντως, στο αναγνωρίζω."
-"Συνέχισε και θα στο κάνω το πωπουδάκι μπλε μαρέν σπανακοπιτάκι μου" της είπα.
-"Όλο υποσχέσεις είσαι μπουρεκάκι μου" μου είπε χαμογελώντας παιχνιδιάρικα!

Έτσι όπως ήταν σκυφτή δίπλα μου της έριξα μια μέτριας δύναμης στα μεριά της.

-"Ένα" μου είπε.

ΩΠΑ!ΜΑΓΟ!ΣΤΑΣΟΥ!

Έχετε πάθει ποτέ σας Παπαδόπουλο; Εγώ το έπαθα εκείνη τη στιγμή σε όλο του το μεγαλείο.

-"Τι έγινε ρε παιδιά;"

Η Χ. *ΔΑΚΡΥΣΕ* από τα γέλια.

Εκεί κατάλαβα πως νιώθει ένας σκύλος που κυνηγάει την ουρά του και ξαφνικά την πιάνει: Δεν ξέρει τι σκατά να την κάνει.

-"Σ' αρέσει αυτό;!;!;!" και ήταν περισσότερο δήλωση παρά ερώτηση.

Η Χ. σοβάρεψε.

-"Μέχρι που μετρήσαμε ως το δέκα δεν το είχα καν διανοηθεί, δεν είναι κάτι που μου είχε ξανατύχει. Αλλά... αλλά όταν έγινε... μου άρεσε."
-"Μιλάς σοβαρά;" τη ρώτησα αποσβολωμένος.
-"Είμαι σοβαρή σαν έμφραγμα του μυοκαρδίου που λέει και μια ψυχή."

Τη θυμάμαι, τη θυμάμαι που είχε χαμογελάσει. Και δεν είχε γίνει επίτηδες, είχε γίνει σε φάση "τυρόπιτα σε πλυντήριο", ήταν κάτι που έγινε χωρίς καν να το σκεφτώ. Και είχε συνεχιστεί.

ΠΩΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΜΟΥ ΔΙΕΦΥΓΕ;

Η Χ. ήταν δοτική, οκ. Αυτό ωστόσο ήταν τελείως διαφορετικό. ΠΩΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΜΟΥ ΔΙΕΦΥΓΕ;

-"Μη μου μείνεις και δεν μπορώ και να σε κουβαλήσω μέχρι το αυτοκίνητο" μου είπε κοροϊδευτικά.

Ε, όχι να μας δουλεύει και το ινδιανάκι!

-"Αλήθεια ή θάρρος;" τη ρώτησα.
-"Αλήθεια."
-"Είσαι μαζοχίστρια;"
-"Δεν νομίζω."
-"Είσαι αλγολάγνα;"
-"Εεεπ, σειρά σου. Αλήθεια ή θάρρος;"
-"Αλήθεια με θάρρος."
-"Είσαι σαδιστής;"
-"Μεταξύ άλλων, ναι."
-"Ποιων άλλων;"
-"Επ, μην κλέβεις. Σειρά σου, αλήθεια ή θάρρος;"
-"Αλήθεια."
-"Είσαι αλγολάγνα;"
-"Όχι... όχι, δε νομίζω. Σειρά σου, αλήθεια ή θάρρος;"
-"Αλήθεια."
-"Ποια ήταν τα άλλα στα μεταξύ άλλων;"
-"Κυριαρχικός... νομίζω δηλαδή. Αλήθεια ή θάρρος;"
-"Αλήθεια."
-"Δεν είσαι σίγουρη ότι είσαι αλγολάγνα ή απλά δεν το ξέρεις;"
-"Δεν μου άρεσε ο πόνος αν εννοείς αυτό. Μου άρεσε όμως έτσι όπως έγινε. Αλήθεια ή θάρρος;"
-"Αλήθεια."
-"Νομίζεις ότι είσαι Κυριαρχικός ή απλά δεν το ξέρεις; Και μετά να μου πεις τι είναι αυτό."
-"Μου... μου αρέσει να έχω το πάνω χέρι για να το πω απλά."
-"Ναι, το έχω καταλάβει αυτό."
-"Αλήθεια ή θάρρος;"
-"Αλήθεια."
-"Πώς σε κάνει να νιώθεις αυτό Χ;"
-"Ευχάριστα άβολα."
-"Τι εννοείς;"
-"Επ κλέβεις, σειρά σου. Αλήθεια ή θάρρος;"
-"Αλήθεια."
-"Αυτά που βλέπεις τα έχεις κάνει;"
-"Ναι, αλήθεια ή θάρρος;"
-"Αλήθεια."
-"Τι εννοούσες με το ευχάριστα άβολα;"
-"Από τη μία θέλω να σου σπάσω το κεφάλι αλλά από την άλλη... δεν ξέρω πως να στο πω, μου αρέσει. Αλήθεια ή θάρρος;"
-"Αλήθεια."
-"Αυτά... εννοώ αυτά... σου είναι απαραίτητα;"
-"Ναι και όχι. Αλήθεια ή θάρρος;"
-"Χμμμ... θα επιστρέψω σε αυτό. Αλήθεια."
-"Τι εννοείς με το <<μου αρέσει>>. Τι είναι αυτό που σου αρέσει;"
-"Άλλαξα γνώμη, θάρρος."
-"Όχι, γαλακτομπουρεκάκι μου. Θα απαντήσεις αλλιώς θα σου μαυρίσω το πωπουδάκι... με τη ζώνη!"

Αν και ΔΕΝ μου ξέφυγε δαγκώθηκα. Την κοίταξα στα μάτια και ανταπέδωσε το βλέμμα μου.

Η Χ. κατέβασε το μποξεράκι που της είχα δώσει μένοντας γυμνή από κάτω και μου έβγαλε τη γλώσσα της. Μετά σοβάρεψε απότομα.

-"Πάρε με" μου είπε. "Θέλω να με πάρεις από πίσω."

Σηκώθηκα σαν το αυτόματο. Κατέβασα κι εγώ το μποξεράκι μου. Δε χρειαζόταν καμιά απολύτως προετοιμασία, κόντευε να σπάσει. Η Χ. έσκυψε στο γραφείο και μπροστά μου είχα το υπέροχο κωλαράκι της. Έσκυψα από πίσω της και άρχισα να τη γλείφω με μανία. Ήθελα να της τον φάω. Την έγλειψα πίσω μέχρι που πιάστηκε η γλώσσα μου. Μετά έβαλα το χέρι μου μπροστά της και άρχισα να παίζω με το αιδοίο της μέχρι που την έκανα να τελειώσει με σπασμούς.

Τραβήχτηκα.

Της έριξα μια μέτριας δύναμης σφαλιάρα στον κώλο.

-"Ένα" μου είπε με βραχνή φωνή. Της έριξα δεύτερη.
-"Δύο. Δεν σε τάισα απόψε;"

Έτσι ε;

Η τρίτη ήταν πολύ δυνατή.

-"Αχχχ τρία" μου είπε με πόνο και καύλα. Της έριξα και τέταρτη. Και πέμπτη. Το πέος μου κόντευε να σπάσει. Το σάλιωσα και χωρίς άλλα το ακούμπησα στην πίσω τρυπούλα της.
-"Θες να μπει μέσα σου, μωρό μου;" τη ρώτησα.
-"Ναι, θέλω. Θέλω να με πάρεις."
-"Παρακάλεσέ με τσουλάκι" --ooops αυτό μου ξέφυγε.
-"Σε παρακαλώ πάρε με. Σκίσε με."
-"Είσαι τσουλάκι, μωρό μου;" τη ρώτησα.
-"Ναι είμαι... είμαι."
-"Πες μου <<το πουτανάκι σου σε παρακαλάει να του σκίσεις το κωλαράκι>>. Πες το!"
-"Το πουτανάκι σου σε παρακαλάει να του σκίσεις το κωλαράκι. Πάρε με γαμιά μου, σκίσε με!"

Αφού δεν έχυσα και μόνο που το άκουσα πάλι καλά να λέω. Τον έσπρωξα βίαια μέσα της, αυτή τη φορά δεν το έκανα απαλά, το είχα χάσει τελείως.

-"Αααααχ... ναι... ααααχ..." μου είπε μέσα στην καύλα παρά τον πόνο της.

Τραβήχτηκα σχεδόν όλος έξω και την ξανακάρφωσα.

-"Ααααχ ααααααααααχ" ήταν η αντίδρασή της.

Άρχισα να μπαινοβγαίνω σα μανιακός μέσα στο κωλαράκι της... δε μου πήρε ούτε λεπτό για να τελειώσω. Δεν τραβήχτηκα, κάθισα ακίνητος ενώ το πέος μου έκανε σπασμούς βαθιά μέσα της.

Το "ατυχηματάκι" ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Κόντεψε να με πιάσει η κοιλιά μου από τα γέλια, ω ναι, μου είχε ξανασυμβεί, αλλά της Χ. όχι. Έφυγε σαν κόκκινος σίφουνας για την τουαλέτα.

Well, αυτές είναι οι μικροχαρές που κάνουν τη ζωή ενδιαφέρουσα!

(συνεχίζεται)

 

~ Εκείνη ~​

Ποιος να μου το έλεγε και που να το είχα φανταστεί! Έσφιξα τα δόντια.

Η ζώνη έπεσε πάνω μου.

-"ΜΜμμμ Επτά" είπα μέσα από τα δόντια μου. Η προηγούμενη ήταν πολύ δυνατή.

Οκτώ... εννιά... δεκαπέντε... σε ακαθόριστα διαστήματα με διαφορετική κάθε φορά δύναμη.

Οι γλουτοί μου έκαιγαν. Η ζώνη έπεσε πάλι.

-"Δεκαέξι" είπα δακρυσμένη από τον πόνο.

Δακρυσμένη πάνω, μούσκεμα κάτω.

Στις 30 σταμάτησε. Ένιωσα το χάδι του στους πονεμένους μου γλουτούς.

-"Σας απογοήτευσα, Κύριε."
-"Ξέρεις τι σημαίνει αυτό."
-"Μάλιστα Κύριε, το γνωρίζω"
-"Τι θα έκανες στη θέση μου;"
-"Δέκα Κύριε. Δέκα με τη ζώνη σας."
-"Και μετά;"
-"Ο,τι θέλετε Κύριε."
-"Άλλες είκοσι τότε."
-"Ό,τι αποφασίσετε Κύριε."
​

-"Να σου πω, μη το βρεις δικαιολογία για να αρχίζεις να χάνεις προθεσμίες!"

Έβαλα τα γέλια. Ο Γ. έκανε χαβαλέ παντού και πάντα.

-"Επιστρέφω, μην κουνηθείς!"
-"Μάλιστα Κύριε."
-"Κεριά και λιβάνια!"

Έφυγε από το δωμάτιο και με άφησε γυμνή, καθισμένη στα τέσσερα με τον κώλο κόκκινο και τα μάτια δεμένα. Ξεφύσησα, το όλο σκηνικό με είχε κάνει πύραυλο. Τον ήθελα μέσα μου και... ο τρόπος αδιάφορος.

Είχαν περάσει δύο εβδομάδες από εκείνο το βράδυ που... που παίξαμε "Θάρρος ή Αλήθεια".

-"Πώς σου φάνηκε;" με ρώτησε.
-"Τι... δεν το είχα... δεν το είχα ποτέ φανταστεί."
-"Δεν απάντησες."
-"Μου άρεσε" του ομολόγησα. "Μου άρεσε πολύ."
-"Τι σου άρεσε, μωρό μου;"
-"Δεν... δεν ξέρω. Δεν ήταν ο πόνος... ήταν το όλο σκηνικό. Εννοώ... ο πόνος είχε μια περίεργα ευχάριστη χροιά αλλά δεν ήταν αυτό. Δεν ξέρω... μου άρεσε...".

Κόμπιασα.

-"Μου άρεσε που μου μίλησες βρώμικα. Μου άρεσε... μου άρεσε που με πήρες άγρια."
-"Δεν το είχες φαντασιωθεί ποτέ κάτι τέτοιο;"
-"Όχι, ειλικρινά. Δεν το είχα καν διανοηθεί. Το ξέρεις, δεν έχω μεγάλη εμπειρία και ποτέ δεν... δεν μου είχε τύχει κάτι τέτοιο."
-"Τέτοιο; Τι τέτοιο;"
-"Ξέρεις τι εννοώ!"
-"Όχι, δεν ξέρω. Θέλω να καταλάβω ακριβώς τι νιώθεις."
-"Μου άρεσε. Τι σημασία έχει;"
-"Φυσικά και έχει."
-"Μου άρεσε που το έκανα έτσι μαζί σου, Γ."
-"Σου άρεσε που το έκανες ή που το έκανες για μένα;"
-"Και τα δύο."
-"Χ. έχει μεγάλη σημασία. Θυμάσαι τι συνέβη την πρώτη φορά που σε πήρα από πίσω."
-"Ναι θυμάμαι. Τα είχα με τον εαυτό μου και τα είχα με σένα. Δεν... εννοώ ήταν κάτι που δεν είχα ξανακάνει και το... μου το απέσπασες κάνοντάς με να συγκρουστώ με τον εαυτό μου. Όμως..."
-"Όμως;"
-"Πώς να στο πω..."
-"Όπως σου βγαίνει."
-"Είχα τα νεύρα μου γιατί... γιατί κέρδισες κάτι που δεν ήθελα να σου δώσω, Γ. Ωστόσο μέσα μου..."

Κόμπιασα και πάλι. Ο Γ. δεν μίλησε.

-"Μου άρεσε... μου άρεσε που με νίκησες."
-"Δεν σε νίκησα σε κάτι, καρδούλα μου. Δεν έπαιζα πόλεμο μαζί σου."
-"Πήρες αυτό που ήθελες Γ. Με έκανες να στο δώσω χωρίς να το αποσπάσεις με βία."
-"Αυτό θα έλειπε" μου είπε εμφανώς ενοχλημένος.
-"Όχι μωρό μου... δεν... εννοώ αυτό. Ήταν σαν να παλέψαμε και να με έβαλες κάτω."
-"Τι λες ρε Χ.;"
-"Όχι, όχι... δεν με κατάλαβες. Δεν εννοώ ότι έγινε κάτι με τη βία, ίσα-ίσα. Δεν ξέρω πως να στο πω... ζήτησες κάτι και το πήρες. Μου άρεσε που με έκανες να στο δώσω."

Με κοίταξε σκεφτικός.

-"Στο είπα και πριν... ο τρόπος που λειτουργείς, με κάνει ώρες-ώρες να θέλω να σου ανοίξω το κεφάλι αλλά... αλλά μ' αρέσει. Μ' αρέσει που λειτουργείς έτσι.
​

Τον άκουσα να επιστρέφει. Ένιωσα το πέος του στα χείλη μου και αμέσως άνοιξα το στόμα μου. Μου έλυσε το μαντίλι, και κάθισε στην άκρη του κρεβατιού με τα πόδια στο πάτωμα. Χωρίς να μου πει τίποτα σηκώθηκα και γονάτισα μπροστά του και τον πήρα στο στόμα μου βάζοντας όλη μου την τέχνη. Δεν χρειάστηκε πολύ ώρα να τον κάνω να τελειώσει αλλά αυτή τη φορά δεν τέλειωσε στο στόμα μου, τραβήχτηκε και τέλειωσε στο πρόσωπό μου. Μετά πέρασε το δάχτυλό του πάνω στο πρόσωπό μου και με έβαλε να το γλείψω. Το έκανε ξανά και ξανά, μέχρι που στο πρόσωπό μου έμεινε απλά η υγρασία.

-"Δε θα σκουπιστείς. Έτσι θα κοιμηθούμε και το πρωί θα με ξυπνήσεις με τσιμπούκι. Αν είσαι καλό κορίτσι θα τελειώσω στο στόμα σου αλλιώς... αλλιώς θα τελειώσω στο πρόσωπό σου και θα πάμε έτσι στη δουλειά."
-"Μάλιστα" απάντησα.

Ξάπλωσε, άνοιξε την αγκαλιά του και χώθηκα μέσα της. Γύρισα και τον κοίταξα.

-"Σ' αγαπάω" του είπα.

Με χάιδεψε απαλά το πρόσωπο.

-"Καληνύχτα μωρό μου" μου είπε τρυφερά.
-"Καληνύχτα Γ. μου" του είπα.

Θα ήθελα να σε ακούσω να μου το πεις κι εσύ... αλλά ας είναι... ας το ακούω ακόμα και αν είναι μόνο από τα μάτια σου. Εγώ σ' αγαπάω.

Το πρωί ξύπνησα πρώτη. Σηκώθηκα και του έφτιαξα τον καφέ του και πρωινό για μένα. Όταν τελείωσα με το πρωινό μου, πήγα στο κρεβάτι και τον ξεσκέπασα. Πήρα το στο στόμα μου το πέος του και άρχισα να παίζω μαζί του μέχρι που ξύπνησε... με το Γ. να ακολουθεί μετά από λίγη ώρα. Με σταμάτησε για να στρίψει ένα τσιγάρο και να το ανάψει. Τράβηξε μια ρουφηξιά από τον καφέ του και μου έκανε νόημα να τον ξαναπάρω στο στόμα μου.

Ποιος να μου το έλεγε και που να το είχα φανταστεί!

(συνεχίζεται)

 

~ Εκείνος ~​

Είχε πάει 21:00 και ήμουν ακόμα στο γραφείο, ήταν μια από εκείνες τις μέρες που όλα πάνε κατά διαόλου και δεν μπορείς να το συμμαζέψεις με τίποτα. Ήμουν μόνος στο γραφείο και πιθανότατα σε όλο τον όροφο. Άναψα ένα τσιγάρο και για πολλοστή φορά κοίταξα την οθόνη πασχίζοντας να καταλάβω τι μου λένε οι αριθμοί.

Δεν ήταν η μέρα μου.

Η Χ. με είχε ρωτήσει αν θέλω να με περιμένει να φύγουμε μαζί και της είπα να πάει σπίτι της. Πήρα επιτέλους απόφαση ότι δεν δεν θα έβγαζα άκρη, όχι τουλάχιστον σήμερα, και έσβησα το τσιγάρο. Χτύπησε το τηλέφωνό μου.

-"Ναι;" --κουρασμένο, ήξερα ότι ήταν η Χ.
-"Κομμάτια ακούγεσαι."
-"Και είμαι."
-"Έβγαλες άκρη;"
-"Όχι... όχι ακόμα."
-"Θέλεις... θέλεις βοήθεια με το μοντέλο;"
-"Όσο τίποτα, καρδούλα μου, αλλά πρέπει να το λύσω μόνος μου, δεν θα σε έχω πάντα πρόχειρη."
-"Μη γίνεσαι ξεροκέφαλος τώρα!"
-"Δεν γίνομαι. Είναι κάτι που πρέπει να το κάνω μόνος μου, χωρίς βοήθεια από εξωτερικές υπερδυνάμεις."
-"..."
-"Καρδούλα μου καταλαβαίνω ότι θέλεις να με βοηθήσεις και ξέρεις ότι δεν έχω πρόβλημα ψωροϋπερηφάνειας. Πρέπει όμως αυτό να το κάνω μόνος μου."
-"Εντάξει, δεν επιμένω. Τι θα κάνεις;"
-"Δεν ξέρω, έχω ένα μυαλό σούπα αυτή τη στιγμή."
-"Θα έρθεις από δω;"
-"Όχι, πρέπει να πάω σπίτι. Αφενός έχω να ταΐσω τα σκυλιά και αφετέρου σήμερα δεν θα είμαι και η καλύτερη παρέα."
-"Σε καταλαβαίνω" μου είπε με φωνή που δεν έκρυβε την απογοήτευσή της.
-"Εσύ τι θα κάνεις;"
-"Μπανάκι, μόλις γύρισα από το γυμναστήριο και μετά θα ξαπλώσω να διαβάσω μέχρι να με πάρει ο ύπνος."
-"Οκ. Θα σε πάρω κι εγώ αργότερα πριν πέσεις για ύπνο."
-"Εντάξει Γ. μου. Φιλιά, σ' αγαπάω."
-"Σμουτς" της είπα και έκλεισα.

Μου άρεσε που άκουγα το "σ'αγαπώ" της. Και... και με το δικό μου τρόπο ανταπέδιδα.

Μ. είσαι ερωτευμένος;

Προσπαθούσα εις μάτην να καταλάβω τι γινόταν μέσα μου αλλά όπως με το SPSS που είχα μπροστά μου, τα νούμερα δε μου έβγαιναν ή για να είμαι ακριβής δεν μπορούσα να τα ερμηνεύσω. Και δεν ήταν μόνο αυτό, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν ένιωθα μαζί της όπως με την Κ.

Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω το γιατί και όταν το κατάλαβα το πουλί είχε πετάξει και δεν κρύβει μέσα της κάποια πίκρα αυτή η παρατήρηση. Η Κ. ήταν γήινη, ανθρώπινη, η Χ. ήταν... ήταν ξωτικιά. Ένιωθα σχεδόν θρησκευτικό δέος για το μυαλό της, ένιωθα σαν κοινός χωριάτης μπροστά σε High Elf. Ίσως είχε δίκιο, δεν την άντεχα.

Ίσως πάλι... να ήταν αυτός ο μηχανισμός άμυνας που ενεργοποιήθηκε μία εβδομάδα αφού έχασα τον παππού μου. Ο μηχανισμός που με εμπόδιζε να αφεθώ να νιώσω... γιατί... γιατί θα λάτρευα και τον αέρα που ανέπνεε. Και ναι, δεν το έχω εύκολο αλλά όταν το κάνω πέφτω με τα μούτρα και η επαφή με τον τοίχο είναι εξαιρετικά βίαιη.

Ωστόσο ακόμα και με αυτό το μηχανισμό κόντρα η καρδιά μου χτύπαγε για εκείνη.

Σηκώθηκα από το γραφείο, μάζεψα τα πράγματά μου και κατέβηκα στο πάρκινγκ στο υπόγειο. Είχε ακόμα κίνηση στο δρόμο παρά το γεγονός ότι ήταν περασμένη η ώρα. Τα σκυλιά μου με υποδέχτηκαν με χαρά, πήγα και άλλαξα και κατέβηκα να παίξω μαζί τους. Το καλοκαίρι είχε σχεδόν έρθει και η νύχτα ήταν ζεστή. Ατσούμπαλα και τα δύο έπεσαν πάνω μου όπως κάθισα στην καρέκλα και με αναποδογύρισαν. Βρέθηκα ξαπλωμένος φαρδύς πλατύς στο πάτωμα και αυτά δεν έχασαν ευκαιρία και μου την έπεσαν και άρχισαν να με γλείφουν στο πρόσωπο.

Αφού παίξαμε και όσο ήμουν ακόμα ξαπλωμένος, ο Μάξιμος ξάπλωσε την κεφάλα του στην κοιλιά μου και ο Ηρακλής στον ώμο μου. Κάθισα κάτω μαζί τους, χωρίς να τα διώξω, πάνω από 10 λεπτά, μέχρι που πιάστηκα. Σηκώθηκα, πήγα πάνω και άναψα το θερμοσίφωνα. Ενώ περίμενα το νερό να ζεστάνει παράγγειλα μια πίτσα η οποία παραδόξως για το κατάστημα ήρθε γρήγορα. Έφαγα, χωρίς όρεξη είναι η αλήθεια, τη μισή και μπήκα στο μπάνιο.

Ξαφνικά ήθελα να τη δω.

Ντύθηκα στα γρήγορα, πήρα και ρούχα για να έχω να φορέσω αύριο στη δουλειά και χωρίς να της πω τίποτα ξεκίνησα και πήγα σπίτι της. Χωρίς να βγω από το αυτοκίνητη, έβγαλα το κινητό και την πήρα τηλέφωνο.

-"Ναι;"
-"Έλα καρδούλα μου τι κάνεις;"
-"Εδώ διαβάζω."
-"Τι φοράς;"
-"Τι να φοράω, μπλουζάκι."
-"Και από κάτω;"
-"Χμμμ..."
-"Χμούξις!"
-"Ορεξούλες έχεις;"
-"Δεν απάντησες."
-"Ένα κυλοτάκι."
-"Ποιο;"
-"Ένα άσπρο."
-"Να το αλλάξεις, να φορέσεις το μαύρο το δαντελωτό που μ' αρέσει."
-"..."
-"Άκουσες τι σου είπα;"
-"Ναι... ναι σε άκουσα. Περίμενε."

Μου είχε σηκωθεί. Τον χάιδεψα πάνω από τη φόρμα.

-"Το φόρεσα."
-"Βγάλε το μπλουζάκι σου, δε φαντάζομαι να φοράς σουτιέν;"
-"Αφού ξέρεις ότι το βγάζω το βράδυ."
-"Φόρεσε το ασορτί δαντελωτό σουτιέν."
-"Μάλιστα."
-"Το φόρεσες;"
-"Το φόρεσα."
-"Χάιδεψε τις ρώγες σου κάτω από το σουτιέν."
-"Γιατί με έβαλες να το βάλω;"
-"Γιατί έτσι. Χάιδεψε τις ρώγες σου κάτω από το σουτιέν."

Στεναγμός

-"Τσίμπησέ την."
-"Την τσιμπάω."
-"Δεν σ' ακούω!"
-"Τι εννοείς;"
-"Τσίμπα την δυνατά."
-"Την τσιμπάω δυνατά."
-"Πιο δυνατά."

Άκουσα ένα πνιχτό ήχο.

-"Σταμάτα."
-"Σταμάτησα."
-"Βάλε το χέρι σου μέσα από το κυλοτάκι σου και χαϊδέψου."
-"..."
-"Το κάνεις;"
-"Ναι."
-"Θέλω να σε ακούω... θέλω να παίξεις για μένα και θέλω να σε ακούω."

Άκουγα την κοφτή της ανάσα. Μετά βογγητά ηδονής.

Σηκώθηκα και βγήκα από το αυτοκίνητο κλείνοντας απαλά την πόρτα. Δεν ήθελα να με ακούσει.

Η Χ. είχε αρχίσει να κορυφώνει. Πάτησα το κουδούνι. Την άκουσα που ταράχτηκε.

-"Ε... χτύπησε το κουδούνι μου."
-"Έχεις παραγγείλει φαγητό;"
-"Όχι."
-"Περιμένεις κάποιον και μου το κρύβεις;"
-"Όχι... όχι τι είναι αυτά που λες;"
-"Τότε γιατί σταματάς. Συνέχισε."
-"Μα..."
-"Είπα συνέχισε."

Αναστέναξε και άρχισε να χαϊδεύεται πάλι.

-"Βάλε το δάχτυλό σου μέσα σου."

Δεν απάντησε, άκουσα το ηδονικό βογκητό της.

-"Πιο γρήγορα."

Ξαναχτύπησα το κουδούνι.

-"Μου... μου χτυπάνε πάλι."
-"Σου είπα εγώ να σταματήσεις;" της είπα και ξαναχτύπησα.
-"Χτυπάει... πάλι."
-"Δε με ενδιαφέρει. Σάλιωσε το δάχτυλό σου."
-"..."
-"Το έκανες;"
-"Το έκανα."
-"Κάτσε στα τέσσερα."
-"Δε... δε θα μπορώ να σου μιλήσω."
-"Βάλτο σε ανοιχτή ακρόαση. Μη μου φέρεις ξανά αντίρρηση γιατί θα στον μαυρίσω."
-"Το έβαλα" την άκουσα από μακρυά.
-"Κάθισες στα τέσσερα;"
-"Κάθισα."
-"Κατέβασε το κιλοτάκι σου και Βάλε το δάχτυλό σου πίσω."
-"..."
-"Άκουσες τι είπα;"

Πνιχτό βογκητό.

-"Το έβαλα" μου είπε.
-"Σπρώχτο βαθιά μέσα σου." της είπα και ξαναχτύπησα το κουδούνι.
-"Μμμμ... χτυπάει... το κουδούνι."
-"Μου είναι αδιάφορο. Πώς είσαι;"
-"Όπως μου ζήτησες."
-"Πού είναι το δάχτυλό σου;"
-"Εκεί που μου είπες."
-"Πού;"
-"Πίσω... πίσω μου."
-"Τι είσαι;"
-"Το πουτανάκι σου."
-"Δεν σε άκουσα."
-"ΤΟ ΠΟΥΤΑΝΑΚΙ ΣΟΥ."

Χτύπησα ξανά το κουδούνι, το άκουσα από το κινητό της. Η Χ. δε μου είπε τίποτα.

-"Χτυπάει πάλι το κουδούνι;"
-"Ναι."
-"Ποιος είναι Χ. Ποιον περιμένεις τέτοια ώρα;"
-"ΚΑΝΕΝΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ, ΤΙ ΛΕΣ;"
-"Και τότε γιατί σου χτυπάνε;"
-"Μπορεί... να κάνουν λάθος."
-"Και είναι τόσο επίμονοι;"
-"Δεν... δεν ξέρω."

Χτύπησα πάλι το κουδούνι.

-"Χτυπάει πάλι."
-"Σήκω και πήγαινε αλλά μην ανοίξεις. Βάλε το χέρι πίσω σου και ρώτα ποιος είναι;"
-"ΤΙ ΛΕΣ;"
-"Αυτό που σου είπα. Σήκω, πήγαινε στο κουδούνι, σκύψε, βάλε όλο το δάχτυλό σου πίσω σου και ρώτα ποιος είναι."
-"Μάλιστα."
-"Πάρε και το κινητό μαζί σου, θέλω να σε ακούω."
-"Μάλιστα."

Ξαναχτύπησα το κουδούνι. Άκουσα τη φωνή της από το μεγαφωνάκι. "Ποιος είναι;"

-"Ο γαμιάς σου. Άνοιξε"

Καμία κίνηση.

Ξαναχτύπησα το κουδούνι και της μίλησα στο τηλέφωνο: "Θα μ' έχεις να περιμένω έξω;"

Άκουσα το βουητό της πόρτας που ξεκλείδωνε. "Θα ξεκλειδώσεις την πόρτα σου, θα την ανοίξεις ελαφριά και θα με περιμένεις στα τέσσερα στο κρεβάτι σου. Κατανοητός;"
-"Μάλιστα."

Άνοιξα την πόρτα αλλά δεν μπήκα μέσα. Έστριψα στα γρήγορα ένα τσιγάρο και το κάπνισα. Ήθελα να με περιμένει γυμνή, στα τέσσερα, μέσα στο δωμάτιό της με την πόρτα του σπιτιού της ξεκλείδωτη. Χαμογέλασα, πέταξα το τσιγάρο και ανέβηκα. Η εξωτερική της πόρτα ήταν μια χαραμάδα ανοιχτή. Μπήκα μέσα και την έκλεισα πίσω μου. Πήγα στο δωμάτιό της. Η Χ. ήταν στα τέσσερα όπως την είχα διατάξει. Γύρισε και μου χαμογέλασε.

-"Τι θα κάνω μαζί σου;" μου είπε.
-"Θα το απολαύσεις" απάντησα.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι και της έκανα νόημα να έρθει στην αγκαλιά μου. Τη χάιδεψα, της φίλησα τα μαλλιά, και μετά το στόμα και μετά το λαιμό και το στήθος και το μπούτι και το πόδι και τα δάχτυλα του ποδιού. Την έγλειψα ξανά μέχρι πάνω. Μύριζε υπέροχα. Της έγλειψα απαλά την κλειτορίδα και της φίλησα τα χείλη. Χουχούλιασα πάνω τους και έβαλα τη γλώσσα μου μέσα της. Τη ρούφηξα. Πήρα την κλειτορίδα της απαλά στα χείλη μου και την πίεσα ενώ ταυτόχρονα την έπαιζα με τη γλώσσα μου. Το σώμα της είχε τεντωθεί μα δεν την άφησα να τελειώσει. Σταμάτησα για λίγο και μετά άρχισα πάλι από την αρχή. Μέχρι που το σώμα της τεντώθηκε πάλι. Αυτή τη φορά δεν σταμάτησα, την άφησα να τελειώσει.

Μετά ανέβηκα πάνω της. Δεν χρειαζόμουν τίποτε άλλο. Μπήκα με μια απαλή κίνηση μέσα της και η ματιά της στα μάτια μου την ώρα που μπήκα μέσα της έκανε την καρδιά μου να χοροπηδήσει... και ξαφνικά οι αριθμοί απέκτησαν το νόημα που έψαχνα απεγνωσμένα να βρω!

-"Κι εγώ σ' αγαπάω" της είπα και άρχισα να κινούμαι πιο γρήγορα.

(συνεχίζεται)

 

"ΓΤΧΣ μέσα..."
Τα καλύτερα μπινελίκια τα έχουμε πει στον εαυτό μας.

 

~ Εκείνη ~​

Ήμουν χωμένη στην αγκαλιά του και με χάιδευε στα μαλλιά. Που και που έσκυβε και με φίλαγε στο πάνω μέρος του κεφαλιού και μετά άρχιζε και πάλι να με χαϊδεύει. Τον κράταγα σφιχτά, δεν ήθελα να τελειώσει εκείνη η νύχτα. Η σκηνή έπαιζε στο μυαλό μου ξανά και ξανά και ξανά.

Μπήκε μέσα μου και με κοίταξε στα μάτια. Σ' αγαπάω του είπα άηχα.

-"Κι εγώ σ' αγαπάω" μου είπε, με φίλησε κλείνοντάς μου το στόμα με το στόμα του και άρχισε να κινείται. Τα μάτια μου δάκρυσαν κι εκείνος σταμάτησε. Με φίλησε τρυφερά και με χάιδεψε και στα γελαστά του μάτια η μελαγχολία είχε εξαφανιστεί. Μου έγλειψε τη μύτη και έβαλε τα γέλια με το σάστισμά μου. Μετά με φίλησε τρυφερά και άρχισε να κινείται μέσα μου. Τον έσφιξα πάνω μου σχεδόν εμποδίζοντάς τον και σταμάτησε. Του έπιασα το πρόσωπο. Έλαμπε, Θεέ μου, έλαμπε. Άρχισε πάλι να κινείται απαλά στην αρχή, πιο γρήγορα και πιο γρήγορα και πιο γρήγορα...

Ξάπλωσε δίπλα μου και άνοιξε την αγκαλιά του και χώθηκα μέσα της, με χάιδευε και σιγοτραγουδούσε:

Νύχτα ασημένια
κι η κάθε μου η έννοια
σ' απόχη μεταξένια
από ξανθά μαλλιά.

Γλυκοχαράζει
αλλά δε σε πειράζει
που γέμισε μαράζι
η άδεια μου αγκαλιά.​

Το χαμόγελο δεν έλεγε να σβήσει από τα χείλη μου. Πόσο όμορφη είναι η ζωή κάτι τέτοιες στιγμές; Ήμουν ερωτευμένη και ήμουν στην αγκαλιά του. Και... και ήταν και εκείνος. Ναι, είχα ξεμυαλιστεί και αυτό ποτέ δεν βγάζει σε καλό αλλά για μια νύχτα, έστω και μόνο για μια νύχτα, δε μ' ένοιαζε. Τίποτε δεν είχε σημασία, μόνο οι ανάσες του και το χάδι του.

"Κι εγώ σ' αγαπάω."​

Χωρίς να το θέλω έβαλα τα κλάματα. Ήμουν τόσο ευτυχισμένη...

-"Τι έχεις ματάκια μου;" με ρώτησε.
-"Το εννοείς Γ; Το εννοείς αυτό που είπες;"
-"Πόσοι δεν λένε σ' αγαπώ και το ξεχνάνε μόλις φέξει. Χ ποτέ δε θα σου πω αν δε τη νιώσω αυτή τη λέξη" μου είπε τραγουδιστά.
-"Μου την είπες."
-"Άρα έχεις την απάντησή σου."
-"Πες το μου ξανά, θέλω να το ακούσω ξανά!"

Ανασηκώθηκε και η καρδιά μου έχασε μερικούς χτύπους

-"Εγώ ο Γ.Μ. έχοντας γνώση των συνεπειών του νόμου περί ψευδούς δηλώσεως δηλώνω υπεύθυνα ενώπιον Μεγάλων Παλαιών, Πρεσβύτερων Θεών, ανθρώπων και λοιπών Λαβκραφτιανών δυνάμεων ότι σε αγαπάω Χ.Ρ." είπε και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει και πάλι.
-"Πόσο;"
-"Μέχρι την άκρη της μυτόγκας μου."
-"Τόσο λίγο;"
-"Ε όχι και λίγο, μη μου προσβάλλεις την υπέροχη τριπλή γαλλική μου μύτη!"
-"Έχεις δίκιο Γ. μου, συγνώμη. Στο είχα πει εξ αρχής ότι χαραμίζεσαι σαν T.P.M."
-"Τι σχέση έχει πάλι αυτό;"
-"Έχει, πώς δεν έχει;"
-"Τι σκέφτεται πάλι το σατανικά πολύπλοκο μυαλό σου;"
-"Πρόταση για αλλαγή καριέρας."
-"Ωραία, πώς πιστεύει η αυτού εξοχότης ότι θα πρέπει να βγάζω το παντεσπάνι μου;"
-"Κάνε το λαγωνικό, μην πάνε χαμένα τόσα στρέμματα μύτη!" του είπα και του έβγαλα τη γλώσσα και ο Γ. έσκασε στα γέλια.
-"Ωραία, μας τη λέει τώρα και το ινδιανάκι. Κάτσε καλά γιατί χλωμό πρόσωπο με μεγάλη μύτη θα πάρει ζώνη και θα σου κάνει κώλο ασορτί με πρόσωπο."
-"Προς το παρόν να μου κάνει αγκαλίτσα" του είπα.
-"Όρμα Τζακ" είπε ανοίγοντας την αγκαλιά του.
-"Να σου εξομολογηθώ κάτι;"
-"Άνοιξε την ψυχή σου τέκνο μου, εξομολογήσου τις αμαρτίες σου."
-"Με ξετρέλανες σήμερα."
-"Ναι, κάτι κατάλαβα" μου είπε.
-"Όχι, δεν εννοώ το <<σ' αγαπώ>>. Εννοώ όλο το παιχνίδι που μου έστησες. Το άλλο απλά με αποτελείωσε."
-"Τι σου άρεσε περισσότερο;"
-"Τα πάντα. Στην αρχή νόμιζα ότι θες να κάνουμε τηλεφωνικό σεξ και μου έκανε εντύπωση γιατί μου είχες πει ότι δεν είσαι φαν. Έπαιξες μαζί μου, έπαιξες με το μυαλό μου, με τις αισθήσεις μου και το έκανες... το έκανες υπέροχα... και μετά... ουφ."
-"Ε, θα αφήναμε ολόκληρη τούρτα χωρίς κερασάκι;"
-"Γ" του είπα σοβαρεύοντας απότομα "το κερασάκι ήταν πριν. Η τούρτα ήταν... ήταν το άλλο."
-"Χ. μου το είπα γιατί το ένιωσα και το νιώθω. Δεν το λέω εύκολα και δεν... νιώθω... εννοώ το νιώθω αλλά δεν θέλω να μιλάω γι αυτό. Είναι... είναι σαν να το ευτελίζω. Είναι σαν σπάνιο κρασί, δεν είναι για όλες ώρες, δεν είναι για χόρταση."
-"Εγώ δεν χορταίνω να του ακούω" του έκανα παραπονιάρικα αλλά καταλάβαινα τι εννοούσε.
-"Κάτσε καλά θα πάρω πέτρα" μου είπε με ψεύτικα απειλητικό ύφος.
-"Κάτσε καλά θα πάρω χαρτί" του είπα.
-"Κι εγώ ψαλίδι" μου απάντησε.
-"Κάπου εδώ πέφτουμε σε endless loop".
-"Touche, κάτσε καλά θα πάρω μαστίγιο."
-"Με 9 ουρές;"
-"Με 9 ουρές και τρεις σπάλες, έχω λυσσάξει και στην πείνα."
-"Δεν έφαγες;"
-"Έφαγα μισή πίτσα αλλά η αμαρτία μου ανοίγει την όρεξη."
-"Τι θα ήθελες;"
-"Τέτοια ώρα;"
-"Ναι."
-"Ξέρω εγώ; Πρέπει να κατεβούμε κέντρο."
-"Θέλεις να σου φτιάξω μια μακαρονάδα στα γρήγορα;"
-"Χμμμ... μακαρονάδα ε; Με τι;"
-"Με κόκκινη σάλτσα."
-"Sold" μου είπε.

Σηκώθηκα, έβαλα ένα μπλουζάκι πάνω μου και πήγα να του ετοιμάσω τα μακαρόνια και σε μισή ώρα περίπου ήταν έτοιμα. Του έβαλα στο πιάτο, έριξα από πάνω τυρί, του γέμισα ένα ποτήρι νερό, τα έβαλα σε δίσκο και πήγα στο δωμάτιο.

-"Μου τέλειωσε το ψωμί" του είπα απολογητικά.
-"Δεν πειράζει μωρό μου."

Του έδωσα το δίσκο και άρχισε να τρώει. Στο μεταξύ άνοιξα το laptop μου και πήγα στα προσωπικά μου mail.

-"Huh" είπα αφηρημένη, "μου έστειλε mail ο <X>"
-"Ποιος <X>? Ο γνωστός <X>;"
-"Υπάρχει κι άλλος;"

Με κοίταξε για λίγο σαν χαζός.

-"Λες για τον <X> που έχει γράψει τα <B1> και <B2>."
-"Ναι, αυτόν λέω."

Γούρλωσε τα μάτια του.

-"Πού τον ξέρεις αυτόν;"
-"Τι που τον ξέρω, αυτός ήταν ο επιβλέπων καθηγητής μου."

Γούρλωσε κι άλλο τα μάτια του.

-"Μιλάς σοβαρά;"
-"Δε στο είχα πει;"
-"Εδώ καλά καλά δεν καταλαβαίνω τι πραγματεύεται η διατριβή σου."
-"Αφού την διάβασες."
-"Και Λακάν έχω διαβάσει, it didn't register."
-"Τέλος πάντων."
-"ΟΚ, και προς τι η τιμή;"
-"Δεν διάβασα το mail ακόμα."
-"Σου έστειλε ο <X> mail και καθόμαστε και το συζητάμε;"
-"Κάτσε να δω."

Άνοιξα το mail και τα πόδια μου κόπηκαν.

Ο <X> μου έλεγε για ένα νέο ερευνητικό πρόγραμμα σε συνεργασία με την εταιρία <Y> που θα ξεκινούσε το Σεπτέμβρη και το οποίο θα βασιζόταν στη διατριβή μου.

...και μου ζητούσε να επιστρέψω στην Αμερική.

(συνεχίζεται)

 

@Arioch

Ωχ.

 

Η ζωη συνηθως εχει διαφορετικα πλανα απο τα δικα μας...

 

Νταν νταν νταν νταααααααν!

 

~ Εκείνος ~​

Ήταν κλωτσιά στ' αρχίδια.

Δεν μπορούσε να γίνει πριν, δε μπορούσε να γίνει στις αρχές... όχι. Το γαμημένο το σύμπαν περίμενε πρώτα να ξανανιώσω μετά από 6 χρόνια και ήρθε τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια μου. Τι αγαπάς κύριε Μ.; Τον παππού σου; Πουφ. Την Κ.; Πουφ... Ξανάνιωσες; Ξανάνιωσες και πήρες θάρρος; Πουφ.

Η πρώτη μου παράβαση ήταν όταν αρνήθηκα να δώσω ένα φιλί στον παππού μου και η ποινή ήταν να μην τον ξαναδώ ζωντανό.

Η δεύτερη μου παράβασή ήταν να ερωτευτώ την Κ. και η ποινή μου ήταν να με παρατήσει για κάποιον άλλον.

Η τρίτη μου παράβαση;

Να πω "σ' αγαπώ" σε ένα High Elf που τίποτα δεν μπορούσε να το κρατήσει μακρυά από τη γη της Eldamar.

Η Χ. ήταν πραγματίστρια και όσο και αν ήταν ερωτευμένη μαζί μου από μόνο του δεν θα μπορούσε με τίποτα να την κρατήσει εδώ. Ακόμα και αν δεν ήταν όμως, ακόμα και αν το αρνιόταν, θα την πήγαινα εγώ ο ίδιος kicking and screaming, αν χρειαζόταν, να τη βάλω στο αεροπλάνο για Αμερική. Είχε όλα αυτά πάνω της που θα πουλούσα την ψυχή μου στον ίδιο το διάβολο για να τα έχω κι εγώ. Δεν τα είχα και αναγκαστικά συμβιβάστηκα σε μια ζωή που δεν ήταν αυτή που ονειρευόμουν όταν αποφάσισα ότι θέλω να σπουδάσω μαθηματικά. Δεν ήθελα να είμαι μια ακόμα χρυσή μετριότητα αλλά δεν είχα το ταλέντο και την ωμή ιδιοφυΐα που απαιτείται για το κάτι παραπάνω. Η Χ. ξεχείλιζε και από τα δύο.

Μεγάλωσε στην Αμερική. Οι γονείς της, φτασμένοι πανεπιστημιακοί και οι δύο την έκαναν μεγάλοι. Όταν πήραν τη σύνταξή τους αποφάσισαν να αφήσουν την παλιά ζωή τους πίσω και να γυρίσουν στην Ελλάδα, τόπο καταγωγής του πατέρα της να ασχοληθούν με τη γη. Η Χ. μετά το διδακτορικό της και ένα χρόνο μεταδιδακτορική έρευνα αποφάσισε να πάρει το Σαββατικό της και έτσι βρέθηκε στην Ελλάδα. Ήταν ωστόσο μικρή ακόμα και η ζωή της υπαίθρου δεν την τράβαγε. Ούσα άνθρωπος που δεν μπορεί να κάθεται βρήκε τυχαία δουλειά στην εταιρία που δούλευα κι εγώ.

Ωστόσο τα μικρά και ασήμαντα προβλήματα μιας εταιρίας πληροφορικής στην Ελλάδα δεν ήταν τέτοια που θα μπορούσαν να την κρατήσουν εδώ χωρίς να μαραθεί ακόμα και αν είχε τέτοιες "αυτοκτονικές" τάσεις. Ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα, κανείς μας δεν καταλάβαινε τι κάθεται και κάνει μαζί μας.

Η Χ. απλά ήθελε να ξεκουραστεί πριν επιστρέψει στο πραγματικό της κάλεσμα: Την έρευνα.

Μα ήταν ωστόσο και ένας άνθρωπος που δεν είχε ερωτευτεί, δεν είχε ζήσει όσα θα έπρεπε να έχει ζήσει στην ηλικία της και δεν ήξερε πως να το χειριστεί. Σκέφτηκε σοβαρά να αρνηθεί την πρόταση, μάλιστα στα νεύρα της μου είπε ότι απλά ήθελα να την ξεφορτωθώ. Κάθισα και έφαγα το ξύλο μου αδιαμαρτύρητα, προσπαθώντας να την ηρεμήσω και προσπαθώντας να τη δείξω αυτό που βαθιά μέσα της ήξερε: Ήμουν απλά ένα stepping stone στη ζωή της, μια ζωή για την οποία εγώ δεν ήμουν συμβατός.

Δεν χωρίσαμε τότε. Δεν χωρίσαμε μέχρι που έφυγε.

-"Η ζωή είναι ένα πολύχρωμο λούνα παρκ. Αυτό μεταξύ μας..."
-"Τι;" με ρώτησε.
-"Είναι ένα καρουζέλ στο Λούνα Πάρκ. Θα ανέβουμε, θα κάνουμε το γύρο μας, θα φωνάξουμε, θα γελάσουμε, αλλά... αλλά ο γύρος θα σταματήσει. Ο γύρος θα σταματήσει και θα πρέπει να κατεβούμε."
-"..."
-"Δε θέλω να πηδήσω στη μέση, Χ. Αν μη τι άλλο, θέλω να ζήσω το γύρο μου μέχρι το τέλος και ας...και ας πονέσει."
-"Κι εγώ" μου είπε δακρυσμένη.
-"Θα πονέσει όμως Χ. μου."
-"Δε με νοιάζει."
-"Νοιάζει όμως εμένα."
-"Το ξέρω. Το ξέρω μα δε με νοιάζει. Δεν θα κατέβω ωστόσο, δεν θα κατέβω όσο η μουσική παίζει και καρουζέλ μου γυρίζει ακόμα."​

Ίσως το προδιαγεγραμμένο τέλος να ήταν αυτό που μας απελευθέρωσε. Πέρασα τρεις από τους πιο όμορφους μήνες της μέχρι τότε μου ζωής.

...τρεις μήνες που πέρασαν πιο γρήγορα και από τρία λεπτά.

Το τελευταίο βράδυ το περάσαμε μαζί. Το σπίτι της θα το κρατούσαν οι γονείς της για όταν χρειαζόταν να έρθουν Αθήνα, δεν είχαν οικονομικό πρόβλημα και τους έπαιρνε να το αφήσουν ξενοίκιαστο. Πήγε και τους είδε δυο μέρες και γύρισε για να περάσουμε μαζί την τελευταία εβδομάδα. Πήρα άδεια και οι μέρες μας πέρασαν ανάμεσα σε πυρετώδη ετοιμασία και άγριο σεξ, όπου βρίσκαμε, όπως βρίσκαμε. Δεν την χόρταινα, δε μπορούσα να τη χορτάσω.

Εκείνο το βράδυ κάναμε έρωτα ξανά και ξανά και ξανά. Η Χ. έκλαιγε στην αγκαλιά μου και εγώ έμπηγα τα νύχια μου στο σώμα μου για να μην ουρλιάξω.

Μα είμαι κι εγώ άνθρωπος γαμώτο, έσπασα.

Πλήρωνα την τρίτη μου παράβαση.

Ας είναι, άξιζε το γαμημένο το τίμημα, άξιζε.

Η μουσική έπαψε και το καρουζέλ σταμάτησε να γυρίζει. Την πήγα στο αεροδρόμιο. Την φίλησα για τελευταία φορά, με φίλησε για τελευταία φορά, πήρε το βαλιτσάκι της και προχώρησε προς το check in.

Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα. ​

Έκανα μεταβολή και κίνησα προς την έξοδο. Πήγα και πάρκαρα έξω από τα ΙΚΕΑ και περίμενα το μήνυμά της. Ήθελα να δω το αεροπλάνο της να χάνεται στα σύννεφα ξεκινώντας το ταξίδι της νέας της ζωής.

Το τηλέφωνό μου βούιξε: "Ξεκινάμε."

"Αντίο αγάπη μου" ψιθύρισα και παρακολούθησα το αεροπλάνο της να σηκώνεται ψηλά και το βλέμμα μου το ακολούθησε μέχρι που έσμιξε και έγινε ένα με το ατελείωτο γαλάζιο του καλοκαιρινού ουρανού.



Τελος.

 

Μας διέλυσες...

 

Υπόκλιση γι'αυτό.....!

 

Κι ενώ ένα αμάξι ήταν παρκαρισμένο στο ΙΚΕΑ, λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα στριφιγυρνουσε μια μικρή μαϊμού που έψαχνε...  
Πόσο λατρεύω όταν τα πράγματα αποκτούν το νόημα τους, έστω κι αν δεν είναι ορατό εκ πρώτης  
Υπέροχη ιστορία!!!