Τρόποι πειθούς - μέσα πειθούς

Αυτό που συμβαίνει πιο συχνά στην ανθρώπινη επικοινωνία είναι η διαφωνία και η επιρροή.

Η επιρροή είναι το ζητούμενο από τα κυριαρχικά άτομα σε όλων των ειδών σχέσεων, πόσο μάλλον στις σχέσεις BDSM, αλλά και από τους υποτακτικούς/ές είναι επίσης ζητούμενο η παράδοση του ελέγχου τους σε αυτόν που ασκεί την απαιτούμενη επιρροή επάνω τους και μέσα τους.

Ορισμένοι κυρίαρχοι, επιλέγουν στρατηγικές που είναι καταπιεστικές και δεν αφήνουν περιθώρια έκφρασης και επιλογής. Ουσιαστικά γίνεται προσπάθεια συμόρφωσης και υποταγής χρησιμοποιώντας μια, πάντα έθραυστη, δύναμη εξουσίας και διάφορα είδη εκφοβισμού, χρησιμοποιώντας δόλιους τρόπους όπως είναι τα στερεότυπα, οι προκαταλήψεις, οι αρνητικές ψυχολογικές ερμηνείες κ.α. Η τιμωρία από μέσο ουσιαστικά είναι ή καταντάει αυτοσκοπός.

Από την άλλη υπάρχουν κυρίαρχοι, που η πειθώ τους, δίδεται ως ένα παιχνίδι επιρροής που χρησιμοποιεί πιο ώριμους και θετικά παραγωγικούς τρόπους για να μετατρέψει τη γνώμη, τις αντιλήψεις και την συμπεριφορά του/της υποταχτικού/ής με επιχειρήματα, συλλογισμούς και αναλύσεις ώστε να παρουσιάσει το σωστότερο των προτάσεων τους και η τιμωρία γίνεται ως μέσο συμόρφωσης για το επιθυμητό αποτέλεσμα και όχι ως επίδειξη δύναμης.

Η πειθώ παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην αλλαγή συναισθημάτων, πεποιθήσεων και στάσεων του/της υποτακτικού/ής απέναντι σε ένα ζήτημα, αλλά όσο και λογική να είναι η προσέγγιση, ο κυρίαρχος οφείλει να γνωρίζει το επίπεδο, την ποιότητα, τις δυνατότητες, τη συναισθηματική του κατάσταση ακόμα και τις παράλογες θέσεις του/της υποτακτικού/ής. Διαφορετικά δεν θα μπορέσει να μετακινήσει τον αποδέκτης του μηνύματος στη θέση που προτείνει.

Ολα όμως ξεκινούν από την πρώτη επαφή, ειδικά μέσα από μια επικονωνία-γνωριμία από το διαδύκτιο, πρίν ακολουθήσει η διαπροσωπική επαφή σε αληθινή βάση.

Ποιός από τους παρακάτω είναι ο τρόπος που σας προσεγγίζει πληρέστερα στην πρώτη επαφή ώστε να πείσετε ή να πεισθείτε?

Α. ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ

Β. ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

Στην περίπτωση Α θα μπορούσε να χρησιμοποιηθείς ως μέσο πειθούς τα Επιχειρήματα

Ως παράδειγμα συλλογισμοί, προτάσεις κρίσεως, ερωτηματικές προτάσεις ή ρητορικά ερωτήματα...

και να παρουσιαστούν ως τεκμήρια αποδείξεις, παραδείγματα, εμπειρικές αλήθειες, μαρτυρίες, γεγονότα κ.ά.)

Στην περίπτωση Β Μέσα ως μέσο πειθούς η περιγραφή της "εικόνας" με αφήγηση
Να γίνει Χρήση συγκινησιακού – μεταφορικού λόγου (λέξεις συναισθηματικά
φορτισμένες, ειρωνεία, σαρκασμός, χιούμορ, υπερβολή, μεταφορά, λογοπαίγνιο, δισημία, συνειρμός), Χρήση ρητορικών ερωτημάτων κ.α

Η γνώμη σας?

 

Νομίζω πως δεν μπορεί να λειτουργήσει πάντα μόνο ο ένας εκ των δύο τρόπος. Ανάλογα με το θέμα στο οποίο πρόκειται να "πεισθώ" - βάζω το πεισθώ σε εισαγωγικά γιατί για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω πως είναι πάντοτε δυνατό να πείσεις κάποιο ενίληκα για οτιδήποτε αν δεν επιθυμεί να πεισθεί, συνειδητά ή ασυνείδητα, ο ίδιος- δουλεύει πότε ο ένας τρόπος πότε ο άλλος και συχνότερα κάποιος συνδιασμός τους.

 

Αυτό που περιγράφεις είναι τρομοκρατία, όχι Κυριαρχία. Το αναμενόμενο είναι να έχει την ανάλογη αξία και κατάληξη...

Θέτεις το θέμα της πειθούς στην βάση της σχέσης Κυριαρχίας - υποταγής, με τον Κυρίαρχο να πρέπει να πείσει την υποτακτική του για κάθε ζήτημα. Αυτό προϋποθέτει πως ο Κυρίαρχος έχει πάντα δίκιο, πράγμα άτοπο. Θα συμφωνήσω με την φράση της sapfw σε παλαιότερο thread

κοινώς το πλαίσιο του δικαίου της σχέσης, οπότε και δεν του είναι διαρκώς απαραίτητο να πείσει.

Κεντρίζοντας το συναίσθημα κάποιου δεν τον πείθεις. Χρησιμοποιείται η συναισθηματική πίεση και φόρτιση ως τροχοπέδη, ώστε να νιώσει δυσφορία μεγαλύτερη από την επιθυμία του να συνεχίσει την διαφωνία. Ουσιαστικά, του "αδρανοποιείς" την επιθυμία να διατηρήσει την θέση του, χωρίς να πείθεται συνειδητά, καθώς η άποψή του παραμένει η ίδια. Μοιραία, το θέμα θα ανακύψει ξανά στο μέλλον.

 

Υπαρχει και η Σωκρατικη μεθοδος,η μαιευτικη,δεν ξερω ομως αν θα οδηγουσε παντα στο επιθυμητο για τον Κυριαρχο αποτελεσμα...

 

Η μέθοδος αυτή στοχεύει αμιγώς στην λογική, καθως χρησιμοποιούνται λογικοί συλλογσμοί και επιχειρήματα. Μέσω αυτής μπορεί να αναδυθούν σημαντικά στοιχεία, τα οποία να αγνοούσαν και οι 2 συνομιλητές ως τότε.
Εκτιμώ πως η γνωριμία με κάτι καινούριο είναι πάντα επιθυμητή (ακόμα και αν αντιτίθεται στους στόχους Του Κυρίαρχου), καθώς είναι υπαρκτό και χρίζει αντιμετώπισης.

 

Πειθούς συνέχεια...

Ας το αναπτύξουμε γενικότερα, έξω από τα "στενά" πλαίσια της BDSM σχέσης, για να οδηγηθούμε τουλάχιστον στο ίδιο πλαίσιο κατανόησης της συζήτησης

Ο στόχος κάθε επικοινωνιακής διαφωνίας, κάθε σύγκρουσης με τους άλλους, είναι πάντοτε η προσπάθεια να καταφέρουμε να τους αλλάξουμε την γνώμη, τη νοοτροπία ή τη συμπεριφορά.

Στις καθημερινές δραστηριότητες, σημαντικές ή ασήμαντες, στο ζευγάρι, την οικογένεια, την εργασία αλλά και τα ευρύτερα κοινωνικά συστήματα, η σύγκρουση (ειρηνική ή απειλητική) είναι πολύ πιο συχνή από τις κανονιστικές συμφωνίες. Γύρω από αυτή την κατάσταση διαφωνίας και σύγκρουσης εμπλέκονται πολλά κοινωνικά φαινόμενα και μηχανισμοί ελέγχου της.

Κάθε λοιπόν πρόταση αλλαγής, όπως είναι μια άποψη, μια ιδεολογία, ένα κείμενο ή ένας απλός διάλογος, καλεί σε διαπραγματεύσεις και νέες τοποθετήσεις, απειλητικές για τη σταθερότητα, τα δικαιώματα και τη θέση κάποιου μέσα στο σύστημα που βρίσκεται.

Η ικανότητα να χειριζόμαστε επιδέξια τις διάφορες στρατηγικές πειθούς και να τεκμηριώνουμε αποτελεσματικά τα λόγια (και τα γραπτά μας) καθορίζει την επιτυχία των στόχων και των έργων μας.

Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου τυχαίο το ζωηρό ενδιαφέρον για την πειθώ και τον αποδεικτικό λόγο που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια σε τομείς όπως ιδιωτικές και δημόσιες εταιρίες, γραφεία πολιτικών κομμάτων και δημοσίων σχέσεων. Στις περιπτώσεις αυτές αξιοποιείται κάθε σημαντική συνεισφορά στις γνώσεις και τις δεξιότητές μας σχετικά με την πειθώ, από τη Ρητορική των σοφιστών και τον Αριστοτέλη μέχρι και τη σύγχρονη έρευνα. Και βέβαια αυτές οι εφαρμογές δεν είναι πάντοτε άδολες.

Ο στόχος μπορεί να είναι να παραπλανήσουν, να προπαγανδίσουν, να κατευθύνουν τα συναισθήματα, να χειραγωγήσουν τη σκέψη, να πειθαναγκάσουν. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να αναπτύξει ο άνθρωπος την ικανότητα να διακρίνει και να κρίνει τις προθέσεις πίσω από τους τρόπους και τις μορφές πειθούς.

Γενικά υπάρχουν τρία σημαντικά στοιχεία για την επίτευξη της πειθούς

Α. Εγκυρότητα

Ένα επιχείρημα θεωρείται έγκυρο, όταν οι προκείμενες οδηγούν με λογική αναγκαιότητα σε ένα βέβαιο συμπέρασμα. Η εγκυρότητα δηλαδή του επιχειρήματος εξαρτάται από τη λογική μορφή του, και συγκεκριμένα αφορά τη, σύμφωνα με καθορισμένους κανόνες, σχέση μεταξύ των προκείμενων και του συμπάσματος.

Β. Αλήθεια

Αντίθετα, η αλήθεια του επιχειρήματος εξαρτάται από το περιεχόμενο του, και συγκεκριμένα αφορά τη (νοηματική) σχέση προκείμενων και συμπεράσματος με την πραγματικότητα. Αν οι προκείμενες και το συμπέρασμα ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, τότε τις θεωρούμε αληθείς κρίσεις/προτάσεις. Επομένως, εγκυρότητα και αλήθεια σε ένα επιχείρημα είναι δύο έννοιες διαφορετικές, που δεν πρέπει να συγχέονται.

Γ. Ορθότητα (Το βασικότερο όλων)

Για να θεωρηθεί ένα επιχείρημα (ή ένας συλλογισμός) λογικώς ορθό(ς) πρέπει να είναι συγχρόνως έγκυρο και οι προκείμενες του αληθείς. Ο συλλογισμός που καταλήγει σε ένα ορθό συμπέρασμα πείθει.

Τώρα, αν προσπαθήσουμε να το τοποθετήσουμε και μέσα στα πλαίσια του BDSM,

Μια από τις κύριες αιτίες του λόγου ύπαρξης της επιρροής, βρίσκεται στην ανθρώπινη προδιάθεση του Κυρίαρχου για υπεροχή και σταθερότητα και στην φύση του να επηρεάζει αντί να επηρεάζεται, δηλαδή να είναι νικητής.

Συμφωνείτε? Διαφωνείτε?

L_Strike

Συμφωνούμε, αλλά είναι μια πραγματικότητα σε πολλές σχέσεις.

Ο Κυρίαρχος, ούτε έχει την ανάγκη, ούτε χρειάζεται να πείσει την υποτακτική του για κάθε ζήτημα, οφείλει όμως να γνωρίζει (γι' αυτόν) την ορθότητα των συλλογισμών του και την αιτιολόγηση των αναγκών του, σε εσωτερικό επίπεδο.

Το δίκαιο του Κυρίαρχου! Θεωρείς ότι μπορεί να υπάρξει ουσιαστική κυριαρχία, όταν ο κυρίαρχος δεν είναι πνευματικά ισχυρότερος, από την υποτακτική του?

Δεν χρειάζεται να κατέχει καλά και τέχνη της επιχειρηματολογίας? Δλδ να κατορθώνει σε σύντομο χρονικό διάστημα να επιβάλλει την θέση του και να δίδει με απόλυτα σαφή τρόπο τα θέλω του στην υποτακτική του, χωρίς να υπάρχει τόπος για παρανοήσεις και παρερμηνείες?

Μερικές φορές η πειθώ έχει ως στόχο να προκαλέσει μια απόφαση/ενέργεια. Στην περίπτωση αυτή συχνά δεν αρκεί η επίκληση στη λογική του δέκτη, με την αποδεικτική ισχύ της επιχειρηματολογίας, αλλά χρειάζεται επιπλέον και η επίκληση σ’ εκείνα τα συναισθήματα («πάθη»), όπως οργή, πραότητα, αγάπη, μίσος, φόβο, εμπιστοσύνη, οίκτο, αγανάκτηση, φθόνο, ντροπή, περιφρόνηση κτλ.

Οταν ο Κυρίαρχος λαμβάνει υπόψη του σχετικά με κάθε συναίσθημα: σε ποιά διάθεση πρέπει να βρίσκεται η υποτακτική του, για να κυριευθεί από το συγκεκριμένο συναίσθημα, πως το απευθύνει και ποιά αίτια το προκαλούν, έχει το αναμενόμενο αποτέλεσμα

Η μαιευτική ήταν η μέθοδος, η οποία, σε συνδυασμό με τη χρήση της ειρωνείας, αποτελούσε χαρακτηριστικό της σωκρατικής διδασκαλίας. Σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή ο Σωκράτης κατά τις συζητήσεις του, προσποιούμενος την πλήρη άγνοια για το θέμα που συζητούσε κάθε φορά, προσπαθούσε μέσα από ερωτήσεις να εκμαιεύσει την αλήθεια από τον συνομιλητή του.

underherfeet

Θεωρείς ότι είναι πρακτική Κυρίαρχου, να προσποιηθεί την πλήρη άγνοια για το θέμα που συζητάει κάθε φορά και να προσπαθεί μέσα από ερωτήσεις να εκμαιεύσει την αλήθεια από την υποτακτική του και να την κάνει να φτάνει στο επιθυμιτό αποτέλεσμα- συμπέρασμα -από μόνη της?

 

Πολύ όμορφο θέμα. Με την επιβολή πειθαρχίας ασχολήθηκε ο Ηλίας εκτενώς στο νήμα "Ο Κ επιτυγχάνει την πειθαρχία μέσω..." αλλά και εγώ σε άλλο νήμα. Ο Ηλίας είχε πραγματευτεί δύο τρόπους επιβολής πειθαρχίας: Το φόβο και την ηθική. Η απάντησή μου σε εκείνες τις σκέψεις του βρίσκεται εδώ, και πιστεύω ότι απαντά και στο εν λόγω θέμα.
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showpost.php?p=123169&postcount=13

Η Σωκράτεια Μαιευτική που ανέφερε κάποιος συνομιλητής είναι τεχνική πραγμάτευσης θέματος και ταυτόχρονης διδασκαλίας και αναφέρεται σε ό,τι εσύ ονομάζεις εδώ "επίκληση στη λογική".

Το μόνο σημείο στο οποίο διαφωνώ είναι πως η διαφοροποίηση της επιβολής βίας, από την άσκηση πειθούς με επίκληση στο συναίσθημα δεν είναι απόλυτα διακριτή, στη δομή που αν κατάλαβα σωστά, περιγράφεις. Η επίκληση στη λογική είναι μία μέθοδος πειθούς που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από οποιονδήποτε προς οποιονδήποτε, ένας υποτακτικός και ένας κυριαρχικός έχουν θεωρητικά τα ίδια λογικά εργαλεία, επομένως δεν είναι απαραίτητα αποτελεσματική για τον κυρίαρχο. Δεν χρειάζεται ο υποτακτικός να πείθεται ορθολογιστικά για την ορθότητα κάθε εντολής του κυρίαρχου διότι ανεξάρτητα από αυτήν είναι υποχρεωμένος να την εκτελέσει (ειδάλλως δεν κάνουμε λόγο για εντολέα και εντολοδόχο αλλά μέλη συμβουλίου). Από την άλλη πλευρά, οι καταπιεστικοί κυρίαρχοι που αναφέρεις αρχικά είναι εκείνοι που "πείθουν" δια της επίκλησης στο συναίσθημα, ειδωμένοι από διαφορετική γωνία. Ο κυρίαρχος που δεν διαπραγματεύεται λογικά τα θέματα που αφορούν στη σχέση του με τον υποτακτικό του αλλά επιβάλλει τις απόψεις του δια της βίας, είναι εκείνος που στη μάχη με το συναίσθημα του υποτακτικού του έχει νωρίτερα κερδίσει και πλέον καρπώνεται τα οφέλη της. Αν δεν είχε κερδίσει τη μάχη δεν θα μπορούσε από τεχνικής πλευράς να επιβληθεί στον υποτακτικό, διότι ο τελευταίος απλώς θα αποχωρούσε από τη σχέση...

Μπορώ λοιπόν να επιβάλλομαι ανεξαρτήτως από το αν οι υπό το ζυγό μου είναι πεπεισμένοι αναφορικά με την ορθότητα των χειρισμών μου και των θεωρήσεών μου εν γένει. Με την άποψη του L_Strike πως η άσκηση καταπιεστικών στρατηγικών δεν είναι κυριαρχία αλλά τρομοκρατία δεν συμφωνώ. Η κυριαρχία είναι το τελικό καθεστώς, ενώ η πειθώ δια της λογικής όπως και η επίκληση στο συναίσθημα (η συναισθηματική βία δηλαδή - η τρομοκρατία έστω) είναι μέθοδοι, και κατά περίπτωση ιδιαίτερα αποτελεσματικές.

Το τι είναι προτιμότερο, άπτεται των προτιμήσεων των μελών της σχέσης. Φρονώ πως κακώς καταδικάζεται ενίοτε η συναισθηματική βία καθώς αποτελεί το κύριο ζητούμενο αρκετών υποτακτικών ανθρώπων, που δεν αναζητούν σύμβουλο/πατέρα/δάσκαλο, αλλά κατακτητή/δυνάστη/επιβολέα.

Σχετικά νήματα:
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=9454&highlight=%E5%F0%E9%E2%EF%EB%DE
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=9240&highlight=%E5%F0%E9%E2%EF%EB%DE

 

Αν το επιχειρηματολογείν σε ενδιαφέρει ακαδημαϊκά, μπορώ να σου συστήσω κάποιες σχετικές πραγματείες. Ασφαλώς η μελέτη του βοηθά κατά πολύ στην επίτευξη κυριαρχίας (εντός και εκτός D/s σχέσεων), αυτό μπορώ να το επιβεβαιώσω και εμπειρικά, όμως για ό,τι αφορά στις D/s σχέσεις θα πρέπει να μην ξεχνά κανείς πως το υποτακτικό στοιχείο εισέρχεται στη σχέση ούτως ή αλλιώς με σκοπό να παραδώσει τον έλεγχο. Αν ο κυρίαρχος πρέπει να παραθέτει αποδείξεις και τεκμήρια για κάθε εντολή που δίνει, τί διαφοροποιεί τον υποτακτικό του από οποιοδήποτε άλλο λογικό συνομιλητή;

Καλό θα ήταν να αναφέρουμε και την πηγή από όπου αντέγραψες το σχόλιό σου, σε περίπτωση που κάποιος συνομιλητής επιθυμεί να ασχοληθεί περισσότερο με το θέμα:
http://ekthesiteecr.wordpress.com/2007/11/02/Πειθώ/

 

Βεβαιως και ειναι,αν θεωρησουμε ως προαπαιτουμενο την πνευματικη ανωτεροτητα του Κυριαρχου.
Η εκουσια τελικη παραδοχη της υποτακτικης της θεσης που επιθυμει ο Κυριαρχος μεσα απο την βασανο των ερωταποκρισεων που αυτος καθοδηγει, εδραιωνει πιστευω την κυριαρχια του ,οχι μονο σε πνευματικο επιπεδο αλλα και σε συναισθηματικο,καθως μεγιστοποιει την εμπιστοσυνη και τον θαυμασμο της υποτακτικης προς αυτον.

 

Απάντηση: Re: Τρόποι πειθούς - μέσα πειθούς

είσαι σίγουρος πως η ειρωνεία αποτελεί χαρακτηριστικό της σωκρατικής μεθόδου;

 

Η ουσία της σωκρατικής μεθόδου ήταν να πείθει το συνομιλητή του ότι, ενώ πίστευε πως ήξερε κάτι, στην πραγματικότητα δεν ήξερε.
Η πεποίθηση της άγνοιας είναι το απαραίτητο πρώτο βήμα για την απόκτη*ση της γνώσης, γιατί κανείς δεν αναζητεί τη γνώση σχετικά με οτιδήποτε, αν κατέχεται από την αυταπάτη ότι την κατέχει ήδη.
Δεν θεωρώ ότι σε κανένα σημείο ήταν ειρωνικός - μπορεί και να σφάλω ομως...  

 

Αν πεισθώ με λογικά επιχειρήματα για κάτι και αλλάξω τις πεποιθήσεις μου και την συμπεριφορά μου, δεν χάνω τον έλεγχο. Απλά αλλάζω την ζωή μου σύμφωνα με κάτι διαφορετικό που επιλέγω κρίνοντας ως σκεπτόμενο άτομο.

Αν παραδώσω τον έλεγχο και αλλάξω την συμπεριφορά μου και τις προτιμήσεις μου χώρίς να αλλάξω τις πεποιθήσεις μου, γνωρίζοντας δηλαδή ότι αυτό που κάνω αντιβαίνει στις πεποιθήσεις μου, στις αρχές μου και στα γούστα μου, αντιτίθεται εν γένει στον ίδιο μου τον εαυτό, θα το κάνω φαντάζομαι για δύο λόγους:
α) έχω περισσότερη εμπιστοσύνη στον Κυρίαρχο να καθοδηγήσει την ζωή μου έτσι ώστε να αισθάνομαι περισσότερο ευτυχισμένη και πλήρης
β) γκαυλώνω από την απώλεια ελέγχου.

Syrah:

Ας μην παραγνωρίζουμε τα παράπλευρα οφέλη της βίας. Θα ήμουν ικανή να αντισταθώ (ίσως και ασυνείδητα) μέχρι θανάτου σε κάποιο επιχείρημα που αναγνωρίζω ως λογικό μόνο και μόνο για να δώσω σε κάποιον την ευκαιρία να γίνει βίαιος (έστω και μόνο συναισθηματικά μαζί μου). Όχι μόνο επειδή γνωρίζω ότι ο σαδιστής θα αντλήσει απόλαυση από αυτό (και μου αρέσει να με γουστάρει και να με επιθυμεί το άτομο που με κέρδισε συναισθηματικά) αλλά και επειδή γνωρίζω ότι κι εγώ θα νοιώσω ανυπέρβλητα μέσα από αυτό το άφημα στα χέρια του. Γιατί πού να ξέρω εγώ πώς θα αντιδράσει και τι θα κάνει για να επιτύχει τον στόχο του; Ας το κάνει. Εκτός αυτού, οι υποτακτικοί είναι πολύ ξεροκέφαλα άτομα, με απίστευτες αντοχές και αντιστάσεις. Είναι πιο ωραίο έτσι.

incessant:

Η πειθώς δεν λειτουργεί καν με τα παιδιά μας, πώς να λειτουργήσει με έναν ενήλικα (έστω και με την παιδικότητα ενός υποτακτικού). Σε ένα συμβολικό / αλληγορικό επίπεδο ίσως λειτουργήσει καλύτερα ο χειρισμός του υποτακτικού ατόμου έτσι ώστε να ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ διαφορετικά σχετικά με συμπεριφορές και επιιθυμίες, όχι όμως σχετικά με τις πεποιθήσεις. Ακόμη και με την απόκτηση νέων γνώσεων, οι πεποιθήσεις δεν πιστεύω ότι αλλάζουν μετά από κάποια ηλικία. Μπορεί κάποιος να μάθει πολλά πράγματα, να αποκτήσει νέες ικανότητες και δεξιοτεχνίες αλλά πεποιθήσεις;

Σωστό, αλλά ίσως και το υποτακτικό άτομο να αισθάνεται κάπως έτσι. Και παρόλα αυτά...

Όχι. Αλλά αυτό δεν έχει σχέση με τις πεποιθήσεις. Το BDSM είναι σεξουαλική έκφραση, όχι ανταλλαγή απόψεων. Σεξ κάνουμε, όχι βόλτα στην αρχαία αγορά.