Τσακωμοι κυριαρχου-υποτακτικης

Τσακωμοί? Πφφ... What else is new?

 

Όταν τσακώνουμε με την υ μου είναι σαν τσακώνουμε μόνος μου. Ενώ γίνομε έξαλλος, εκείνη πάει να φάει, να κάνει μπάνιο, να ρίξει κανένα υπνάκο γιατί δεν θα έχει καταλάβει ως προς τι ο θυμός και τι έχει πάει στραβά ώστε να μπορέσει να το δικαιολογήσει. Αν δεν κάνει τα παραπάνω, απλα με κοιτάει ήρεμα. Αν κάποτε νευριάσει και εκείνη τότε πάει να φάει, να κανει μπάνιο, να ρίξει κανέναν υπνάκο. Αν ο τσακωμός εξελιχθεί με φάπες, θα το θεωρήσει ως συνεδρεία και θα προσπαθεί να διαβεβαιώσει αν εκείνη η συνεδρεία μου άρεσε και αν θα είχα μείνει ικανοποιημένος μετά από εκείνη.

Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν γιατί εκ φύσεως ξεχνάει μετά από χρονικό διάστημα των δυο με πέντε λεπτών της ώρας. Ενώ ξεκινάει να βγάλει τα ρούχα από το πλυντήριο πλένει τα πιάτα, βγάζοντας τα ρούχα κάποιο άλλο απόγευμα ή σε κάποια άλλη δεδομένη στιγμή.

Κάποιες φορές είναι καλύτερα να παιζει κανείς πασέτζα παρά να τσακώνεται, εξετάζοντας τα αίτια ενός τσακωμού προκαταρτικά με περισσότερη έμφαση, και βλέποντας τους τσακωμούς ανάμεσα στην σχέση του με μια ευρυγωνιακή ματιά, γιατι διαφορετικά θα τσακώνεται με τον εαυτό του και μόνο, όταν δεν συναντάται καμμιά κακή ή αρνητική πρόθεση και διάθεση από κανένα μέλος της σχέσης του. Διαφορετικά όταν αναμειγνύεται κακή ή αρνητική πρόθεση και διάθεση τότε μελετάται ο μετέπειτα ανύπαρκτος τσακωμός, και έτσι δεν τσακώνεται κανένας.   

 

Με αφορμή τα περί τσακωμών δρώμενα...

Η εκπαίδευσις είναι διαδικασία επίπονος και χρονοβόρος.
Η εκπαίδευσις δεν εξασφαλίζει την μάθησιν.
Η εκπαίδευσις διασφαλίζει την μεθοδολογίαν της μαθήσεως.
Αστοχεί όμως πολλάκις και επ' αυτού, διότι ως μεθοδοδολογία εξαντλείται εις το διαδικασιακόν.
Η αστοχία εκπαιδεύσεως βαρύνει τον εκπαιδευτήν.
Ή λόγω ανεπαρκείας του εις το θέμα ή λόγω αδυναμίας του επιλογής του εκπαιδευομένου.
Εις την πρώτην περίπτωσιν ομιλούμεν περί βλακός.
Εις την δευτέραν δια βαυκαλιζόμενον.
Σπανίως υπάρχει και τρίτη περίπτωσις: του μελετητού/ταξιδευτού.

Εις κάθε περίπτωσιν ου παντός εκπαιδευομένου πλειν ες Κόρινθον.
Και στη Κινέτα καλά είναι, έχει και μπαρμπούνια, ως αποτέλεσμα εξαιρετικόν και χρησιμότατον.


Δια τους παραπάνω λόγους η έννοια "εκπαίδευσις υποτακτικού ατόμου", per se, είναι κενή περιεχομένου, η κοινωνία ως συλλογική οντότης είναι απείρως πλέον αποτελεσματική.
Αποκτά όμως νόημα ως κατ' αρχάς διευκόλυνσις αμοιβαίας ωφελείας (ή ως εργαλειακόν εφαλτήριον ή απλώς ως εργαλείον) και ως εκ τούτου δύναται να υφίσταται εις κάθε ορισμένον πεδίον, όσον αφορά ανθρώπους, ζώα και μηχανάς (επισημάνθηκε άλλωστε ανωτέρω πως τα μπαρμπούνια, ως αποτέλεσμα είναι εξαιρετικόν και χρησιμότατον).

Η εκπαίδευσις ως έννοια είναι συνεχής, βιωματική και διαδραστική, συνεπώς αμφίδρομος.
Ο εκπαιδευτής ένας.
Ως εκπαιδευτής/οδηγός εννοείται το άτομον εκείνον, το οποίον θεωρεί εμπράκτως πως δεν υπάρχουν αυθύπαρκτα δικαιώματα, αλλά διαρκή και διαρκώς ζητούμενα, παρά τα περί αντιθέτου συλλογικώς ισχυριζόμενα.
________________
Παρατήρησις:
Το εις την διαδικασίαν γενικώς αναφερόμενον καλείται διαδικασιακόν.
Διαδικαστικόν καλείται το αναφερόμενον στα στοιχεία της δίκης.

 

Encore une fois: Chapeaux.

 

Απόλυτη συνεννόηση δεν νομίζω ότι υπάρχει ούτε στην αρχή, ούτε στη μέση  
Συνεννόηση και πρόθεση για συνεννόηση όμως σίγουρα, αλλιώς καλύτερα να μην γίνει καμία αρχή.
Ακόμη κι αν έχουν τεθεί κάποιοι κανόνες στην πορεία της όποιας σχέσης, αν υπάρχει εξέλιξη και οι κανόνες μπορεί να τροποποιηθούν και ο τρόπος επικοινωνίας.
Πως λέμε η πρόθεση μετράει?
Επίσης το αν θα τιμωρηθεί ή όχι ένα υ δεν είναι απόλυτο. Ακόμη κι αυτό έχει να κάνει καθαρά με τα θέλω του Κ μέλους της σχέσης.
Κάποιοι κρίνουν όπως είδες ότι η τιμωρία είναι απαραίτητη, κάποιοι άλλοι όχι, υπάρχουν κι αυτοί που λένε ότι κάποιες φορές χρειάζεται, κάποιες άλλες φορές όμως όχι.
Κάθε σχέση είναι μοναδική και διαφορετική παρ' όλους τους γενικούς κανόνες.

 

Κατι θέλει να πει αυτο το Χμ αλλα δεν ξερω τι  

 

Στις τηγανομαχίες, προσοχή το κεφαλίδι. Είναι μόνιμη βλάβη.

 

Καλή μου, γιατί όμως πρέπει να τίθεται ως πιθανό σενάριο να έχουμε τέτοια δράματα? Περισσότερο θυμίζει daddy's girl η όλη φάση με επιτηδευμένη αντιγραφή λολιτο-καταστάσεων, παρά μία σχέση μεταξύ ώριμων και συναινούντων ενηλίκων (ώριμων τώρα... ο καθένας όσο μπορεί και αντιλαμβάνεται).

 

Από πότε τα υ "τσακώνονται" με τον Κ τους;;Μάλλον δεν εννοείται σχέση Κυριαρχίας-υποταγής.

 

Τα υ δεν τσακώνονται,υπακούουν...

 

Η έννοια του τσακωμού ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια της απλής διαφωνίας. Θεωρώ ότι σε επίπεδο σχέσης Κ/υ δεν χωράνε τσακωμοί. Γιατί τα πλαίσια είναι από την αρχή αρκετά ξεκάθαρα και σαφώς πιο κατανοητά, σεβαστά και αποδεκτά εκατέρωθεν συγκριτικά με μία άλλη, "κλασσική" σχέση ανάμεσα σε ένα ζευγάρι.

Στη λογική αυτή λοιπόν νομίζω ότι δύσκολα θα μαλώσουν. Μπορεί κάπου να διαφωνήσουν, να προσεγγίσουν από διαφορετική οπτική κάτι, ακόμη και να χωρίσουν εν τέλει. Όλα στη ζωή είναι. Ακόμη όμως και σε μία τέτοια περίπτωση (χωρισμού) επιλέγουν απλά να ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους και δεν μπαίνουν εύκολα στη λογική-πρακτική της φαγωμάρας και του ξεμαλλιάσματος.

Αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό προσόν για έναν άνθρωπο. Μένω κάπου όσο περνάω καλά και είναι οι ρόλοι διαυγείς και ξεκάθαροι. Δύσκολα θα διαφωνήσω, αφού το απολαμβάνουμε και οι 2, και ακόμη πιο δύσκολα θα μαλώσω. Βρίσκω κάθε τσακωμό.υπερβολικό έως ακραίο. Και από άποψη ρόλων και κανόνων τα ζευγάρια Κ/υ συχνά πιο "τυχερά".

 

Dessole τελείως.
Η φάση είναι τι είδους τσακωμός ? Σε τι βαθμό μιλάμε ? Αν πιάνοντε σε κλωτσοπαντινάδες κτλπ ε τότε χωριό δεν γίνετε.
Αν έχουν διαφορετικές απόψεις και διαφώνουν συνέχεια και δεν βγάζουν άκρη ας το αφήσουν καλύτερα τα πράματα είναι απλά σαν την ομόφωνα ή ο καθένας σπίτι του
Αλλιώς περνάει σε sick mode και toxic af